จวินอู๋เสียไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองมากนัก ไป๋สวี่พูดเหมือนมันเดาได้ง่ายๆ แต่นางไม่เชื่อ และ……ไม่ว่าไป๋สวี่จะมองยังไง มันก็ไม่สำคัญสำหรับนาง
”ในเมื่อพวกเจ้าเป็นแขก งั้นก็เชิญนั่ง” ไป๋สวี่พูด
พวกเฉียวฉู่หาเก้าอี้คนละตัวและนั่งลงทันที ปฏิเสธไม่ได้ว่าไป๋สวี่ทำให้พวกเขารู้สึกดี ความใจเย็นของเขาเป็นลักษณะเฉพาะของผู้สูงอายุ รวมกับความอ่อนโยนและเป็นมิตร อีกทั้งเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ใดๆ
”เจ้าหนู เตรียมชา” เขาพูด
เด็กยาที่ยืนอยู่ข้างประตูมองกลุ่มคนที่จู่ๆก็เข้ามาอย่างระมัดระวัง หลังจากได้ยินคำสั่งของไป๋สวี่ เขาก็เดินไปเตรียมชาอย่างไม่เต็มใจ
”ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามาหาข้าด้วยเรื่องอะไร? ถ้าเป็นเรื่องรักษาคนล่ะก็ ข้าคิดว่าพวกเจ้าคงผิดหวังแล้ว” ไป๋สวี่กล่าว
”ผิดหวัง? ทำไมล่ะ?” เฉียวฉู่อดถามด้วยความสงสัยไม่ได้
ไป๋สวี่ยกผ้าห่มบนตักของเขาออก เมื่อเห็นขาทั้งสองที่อยู่ใต้ผ้าห่ม เฉียวฉู่ก็อ้าปากค้างทันที!
ทันทีที่ขาของเขาถูกเปิดเผยออกมา ภาพที่น่าสยดสยองก็ปรากฏต่อสายตา ขาของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น หัวเข่าทั้งสองข้างบิดเบี้ยวและมีรูปร่างแปลกๆ รอยแผลเป็นขนาดใหญ่พาดผ่าน แม้ว่าบาดแผลจะหายแล้ว แต่บนหัวเข่าของเขาก็ยังดูน่ากลัวอยู่ดี
”นี่……” เฉียวฉู่กลืนน้ำลาย
ไป๋สวี่เอาผ้าห่มคลุมไว้ตามเดิม ใบหน้าของเขาไม่มีความเสียใจอยู่เลยสักนิด มีเพียงความสงบนิ่งเท่านั้น
”ข้าเจอเรื่องแย่ๆมาน่ะ พวกเจ้าก็เห็นแล้วสภาพของข้าตอนนี้เกรงว่าคงไม่สามารถเดินทางไกลได้ ต่อให้แผลภายนอกหายแล้ว แต่อาการบาดเจ็บภายในยังอยู่ ข้าต้องกินยาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ไม่สามารถรักษาใครได้จริงๆ” ไป๋สวี่กล่าวขอโทษ
เฉียวฉู่สงบใจลงและแอบมองจวินอู๋เสีย เขาไม่รู้ว่าไป๋สวี่เป็นคนแบบไหนและไม่รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ได้อย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่เขาได้ยินจากนางคือไป๋สวี่มีความเกี่ยวข้องกับเหรินหวง
จวินอู๋เสียขมวดคิ้วหลังจากเห็นขาของเขา แต่ในชั่วพริบตา สีหน้าของนางก็กลับเป็นปกติ นางเลื่อนสายตาขึ้นมองไป๋สวี่และพูดว่า “พวกเราไม่ได้มาเพื่อขอให้ท่านรักษาใคร แต่มาหาของบางอย่าง”
เมื่อได้ยินคำพูดของนาง ดวงตาของไป๋สวี่ก็ฉายแววแปลกๆแวบหนึ่ง แต่ไม่มีใครทันสังเกตเห็น
”โอ้? อะไรงั้นหรือ?” ไป๋สวี่ถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง จวินอู๋เสียเลิกคิ้วและกล่าวว่า “กระดูกวิญญาณ”
แววตาของไป๋สวี่ฉายแววตะลึง มือที่วางอยู่บนผ้าห่มสั่นเล็กน้อย แต่สีหน้าของเขาไม่ได้แสดงความผิดปกติใดๆออกมา เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่งผิดปกติว่า “กระดูกวิญญาณ? มันคืออะไร?”
”ของที่จำเป็นสำหรับการบูชายัญเลือดสามอาณาจักรที่อาณาจักรบนต้องการ” จวินอู๋เสียตอบอย่างตรงไปตรงมา
แต่คำพูดของนางทำให้คนทั้งห้องตกตะลึง นอกจากเย่ฉาและเย่เม่ย พวกเฉียวฉู่ล้วนมีสีหน้าตกใจ
กระดูกวิญญาณ!
นั่นคือของที่เหรินหวงนำออกมาจากอาณาจักรบนไม่ใช่หรือ?
พวกเขารู้ว่าจวินอู๋เสียมาที่นี่วันนี้เพื่อค้นหาบางอย่างจากไป๋สวี่ แต่ถึงจะตีพวกเขาให้ตาย พวกเขาก็ไม่คิดว่าสิ่งนั้นจะเป็นกระดูกวิญญาณ!
นางรู้ได้อย่างไรว่ากระดูกวิญญาณอยู่ในมือของไป๋สวี่?
ไป๋สวี่ลดสายตาลงมองขาของตัวเอง เขาตอบด้วยท่าทางสงบนิ่งว่า “ขอโทษด้วย ข้าไม่รู้ว่ากระดูกวิญญาณที่เจ้าพูดถึงคืออะไร”