พวกนักเรียนแสดงความดูถูกเหยียดหยามผู้ชายคนนี้ เมื่อสักครู่พวกเขารู้สึกลำพองใจมาก คุยโวโอ้อวดว่าจางจื่อเจี้ยนสามารถสอบเข้าไปเรียนที่มหาวิทยาลัยหมากงได้ ตอนนี้เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเฉินโม่เป็นแชมป์เอ็นทรานซ์ เมื่อรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถเทียบเฉินโม่ได้ พวกเขาก็รีบเปลี่ยนเรื่อง
“เลวทรามต่ำช้า!”
นักเรียนบางคนด่าเบา ๆ
พวกจางจื่อเจี้ยนสองคนได้ยิน แต่พวกเขาไม่กล้าตอบโต้ สีหน้าของพวกเขาแย่มาก
ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูดโจมตีเฉินโม่อีกแล้ว
หลังจากทุกคนทานอาหารเสร็จแล้ว หูหยางหยู่ก็เสนอให้ไปร้องเพลงที่ KTV และแน่นอนว่าทุกคนเห็นด้วย
ดังนั้น ทุกคนจึงออกจากโรงแรม แล้วเดินทางไปที่ KTV
ตอนแรกเฉินโม่ไม่อยากไป แต่เขาไม่สามารถต้านการฉุดลากของถานชิวเซิงและสวีจื่อหาวได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงตกลง
หลังจากมาถึง KTV เมื่ออยู่ท่ามกลางแสงสีระยิบระยับและเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ฮอร์โมนในร่างกายของทุกคนเริ่มปั่นป่วน และค่อย ๆ ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
แม้แต่จางจื่อเจี้ยนก็ลืมความไม่พอใจไปชั่วคราว และเริ่มร้องเพลงเสียงดัง
หลังจากดื่มเบียร์ไปเยอะ ทำให้ทุกคนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย
และขณะนี้ เพื่อนนักเรียนหญิงคนหนึ่งรีบเดินเข้ามา แล้วตะโกนว่า “มีอันธพาล เหมิงเหมิง…เหมิงเหมิงถูกอันธพาลพาตัวไปแล้ว!”
ห้องที่เสียงดังก็เงียบทันที
หูหยางหยู่รีบถามว่า “เกิดอะไรขึ้น คุณพูดช้า ๆ!”
สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หายใจหอบและกล่าวว่า “ฉันกับเหมิงเหมิงไปเข้าห้องน้ำ ตอนที่พวกเราออกมาจากห้องน้ำ บังเอิญเจอผู้ชายหลายคน จากนั้นผู้ชายเหล่านั้นก็ลวมลานเหมิงเหมิง แล้วเหมิงเหมิงก็ด่าพวกเขา หลังจากนั้นเหมิงเหมิงก็ถูกพวกเขาจับตัวไป!”
“ฉันเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี ก็เลยรีบกลับมารายงานพวกคุณ!”
เฉินโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาจำได้ว่าเพื่อนนักเรียนที่ชื่อเหมิงเหมิง เป็นผู้หญิงหน้าตาดี สมัยเรียนมัธยมต้น มีคนประจบประแจงเธอมากมาย
ตอนนี้เธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว เธอต้องสวยขึ้นอย่างแน่นอน ประกอบสถานที่แบบนี้ มีทั้งคนดีและคนเลวปะปนกัน ถูกคนหมายตามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
จางจื่อเจี้ยนยืนขึ้นทันที และตะโกนเสียงดัง “มันเกินไปแล้ว พวกเขากล้าฉุดคร่าผู้หญิง เพื่อนนักเรียน ใครเต็มใจที่จะไปช่วยหลินเหมิงเหมิงกับผมบ้าง?”
ผู้ชายส่วนใหญ่ลุกยืนขึ้น ตอนนี้ทุกคนเกือบจะเมาแล้ว ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้พวกเขาใจกล้ามากกว่าเดิม
“พวกเราจะไปกับนายด้วย พวกเรามีคนเยอะขนาดนี้ จะปล่อยให้อันธพาลรังแกเพื่อนนักเรียนหญิงของพวกเราได้อย่างไร!”
“ใครที่เป็นลูกผู้ชายก็ตามพวกเราไปเถอะ!”
“ไป!”
ผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินออกไปจากห้องส่วนตัวด้วยความรู้สึกแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม โดยให้ผู้หญิงที่กลับมารายงาน นำทางไปช่วยหลินเหมิงเหมิง
ถานชิวเซิงมองเฉินโม่ และถามว่า “พวกเราตามไปกันเถอะ ฉันไม่เชื่อฝีมือของจางจื่อเจี้ยน!”
เฉินโม่พยักหน้า ไม่ว่าจะอย่างไร หลินเหมิงเหมิงก็เป็นเพื่อนนักเรียนของเขาด้วย ดังนั้นเฉินโม่จึงไม่สามารถนั่งเฉย ๆ ได้
พวกเฉินโม่สามคนเดินตามหลังฝูงชน โดยเดินไปห้องส่วนตัวที่อยู่สุดทางเดินด้วยกัน
นักเรียนบางคนที่ไม่ค่อยเมา มองหมายเลขห้องส่วนตัว แล้วกล่าวด้วยความประหลาดใจ “นี่คือห้องวีไอพี ดูเหมือนว่าสถานะตัวตนของคนที่อยู่ในห้องนี้จะไม่ธรรมดา!”
ก่อนหน้านั้นจางจื่อเจี้ยนได้รับความคับแค้นใจจากเฉินโม่ ตอนนี้ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ราชาสวรรค์เป็นที่หนึ่ง และเขาเป็นที่สอง ดังนั้นตอนนี้เขาจึงไม่มีอารมณ์มาสนใจว่าคนที่อยู่ในนั้นเป็นใคร?
“ฉันไม่สนใจหรอกว่าเขาจะเป็นใคร ยังมีคนในอำเภอเฟิ่งซานที่กล้ารังแกเพื่อนนักเรียนของฉันอีกเหรอ มันใจกล้ามากเกินไปแล้ว!”
“ถีบประตู!” จางจื่อเจี้ยนตะโกน
ผู้ชายสองคนที่คอยประจบจางจื่อเจี้ยนมาโดยตลอด ตะโกนเสียงดัง แล้วกระแทกประตูทันที
ปัง!
ประตูแข็งแรงมาก ผู้ชายสองคนนั้นกระแทกจนเวียนหัว แต่เสียงที่ดัง ทำให้คนที่อยู่ในห้องตกใจ
“ใคร? ” เสียงร้องด้วยความโมโหดังออกมาจากข้างใน
จางจื่อเจี้ยนเอามือล้วงกระเป๋าแล้วตะโกนว่า “เปิดประตู!”