บทที่ 2795 วางใจเถอะ ไม่ขายเจ้าหรอก / บทที่ 2796 ทำไมไม่เชื่อฟัง

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2795​ ​วางใจ​เถอะ​ ​ไม่​ขาย​เจ้า​หรอก

เธอ​เฉลียวฉลาด​ยิ่ง​ ​เมื่อ​นำ​เหตุผล​ก่อน​หลัง​ของ​เรื่องราว​มา​เชื่อมโยง​เข้าด้วยกัน​แล้ว​ ​ก็​คาดเดา​ได้​พอประมาณ​แล้ว

เห็นที​ว่า​คน​ผู้​นี้​จะ​นึก​สงสัย​แต่แรก​แล้ว​ว่า​องค์​หญิง​ผู้​นี้​คือ​ตัวการ​ที่อยู่​เบื้องหลัง​ ​แถม​ยัง​ชมชอบ​บุรุษ​รูปงาม​ ​และ​เกิด​ความหึงหวง​อัน​มี​เหตุ​มาจาก​บุรุษ​รูปงาม​ได้​ง่ายๆ​ ​เลย​จงใจ​กระทำ​เรื่องราว​สุดโต่ง​เช่นนี้​ขึ้น

ดังนั้น​เขา​จึง​จงใจ​ปฏิบัติ​ต่อ​เธอ​ที่​เป็น​หญิงสาว​อัปลักษณ์​อย่าง​เป็นพิเศษ​ ​ทำให้​องค์​หญิง​ผู้​นั้น​หึงหวง​อย่างรุนแรง​ ​ล่อ​ให้​องค์​หญิง​ผู้​นั้น​ไล่ตาม​สังหาร​เธอ​อย่าง​บ้าคลั่ง​…

และ​เฟิง​เจี่ย​อี​ผู้​นี้​ก็ได้​คาดคะเน​ถึง​สถานการณ์​นี้​ไว้​ล่วงหน้า​แล้ว​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ไป​แจ้ง​ให้​เจ้าทุกข์​เหล่านั้น​ ​และ​แจ้ง​ราชัน​ปีศาจ​ให้​ทราบ​ก่อน​…

ทำให้​องค์​หญิง​ถูก​เปิดโปง​ต่อหน้า​ประชาชน​มากมาย​ขนาด​นี้​ ​ได้รับ​โทษทัณฑ์​ตามที่​สมควร​ได้

กู้​ซีจิ​่ว​พินิจ​ดู​เฟิง​เจี่ย​อี​เล็กน้อย​ ​เห็น​เขา​หนุ่มแน่น​อายุ​น้อย​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​วางแผน​ได้​ยอดเยี่ยม​เช่นนี้​…

“​ขออภัย​”​ ​เฟิง​เจี่ย​อี​เอ่ย​ขออภัย

กู้​ซีจิ​่​วก​ระ​แอม​เบา​ๆ​ ​ในเมื่อ​อีก​ฝ่าย​ขออภัย​อย่างจริงใจ​แล้ว​ ​เธอ​ก็​จะ​ใจกว้าง​ไม่​สืบสาว​เอา​ความ​อีก​ ​ถึงอย่างไร​องค์​หญิง​ผู้​นั้น​ก็​สมควร​ตาย​แล้ว​…

“​เปิ่น​จุน​…​”​ ​เธอ​กำลังจะ​เอ่ย​อะไร​สัก​สอง​สาม​ประโยค​ ​จู่ๆ​ ​ก็​ถูก​อีก​ฝ่าย​คว้า​ข้อมือ​ไว้​!

กู้​ซีจิ​่ว​ขมวดคิ้ว​ ​เธอ​อยู่​มา​จน​แก่​ถึงขนาด​นี้​แล้วยัง​ไม่เคย​มี​ใคร​กล้า​เหิมเกริม​ขนาด​นี้​เลย​!

เธอ​คิด​จะ​สะบัด​มือ​ออก​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​แต่​อีก​ฝ่าย​กลับ​ฉวยโอกาส​ดึง​เธอ​ ​“​ที่นี่​ไม่​เหมาะ​จะ​พูดคุย​ ​ตาม​ข้ามา​”

วาจา​เพิ่งจะ​เปล่ง​ออกมา​ ​เบื้องหน้า​กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​มืดมัว​ ​เมื่อ​ลืมตา​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ตัว​คน​ก็​มุด​อยู่​ใต้ดิน​แล้ว​…

กู้​ซีจิ​่ว​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​สูง​ ​“​นี่​เจ้า​?​”

“​วางใจ​เถอะ​ ​ไม่​ขาย​เจ้า​หรอก​”​ ​เฟิง​เจี่ย​อี​ไม่​มอง​เธอ​สัก​แวบ​เลย​ ​กลับ​เพิ่ม​ความเร็ว​ขึ้น​อีก

กู้​ซีจิ​่ว​เม้มปาก​นิดๆ​ ​เมื่อ​พิจารณา​ดูแล​้ว​ด้วย​ความสามารถ​ของ​เขา​ไม่มีทาง​ทำ​อะไร​เธอ​ได้​ ​และ​เธอ​ก็​สนใจ​ใคร่รู้​อยู่​บ้าง​ ​จึง​ปล่อย​ให้​เขา​ลาก​เธอ​เดิน​ไป​เสีย​เลย

หลังจาก​เดินทาง​กัน​อยู่​พัก​หนึ่ง​ ​กู้​ซีจิ​่​วก​็​สังเกตเห็น​ความผิดปกติ​แล้ว

โดยทั่วไปแล้ว​วิชา​ดำดิน​จะ​เดินทาง​ได้​ไม่​กี่​สิบ​ลี้​ ​มาก​สุด​ก็​ร้อย​กว่า​ลี้​เท่านั้น

ใน​สถานการณ์​ปกติ​ ​ดำดิน​ครึ่ง​ชั่ว​ยาม​ก็​ต้อง​ขึ้นไป​พัก​หายใจ​บน​พื้นดิน​สักหน่อย​แล้ว​ ​มิเช่นนั้น​พลัง​จะ​ไม่​เพียงพอ​ ​ต่อให้​เป็น​ซ่าง​เซียน​ก็​ไม่มี​ข้อยกเว้น​เช่นกัน

ตอนนี้​เฟิง​เจี่ย​อี​ลาก​คน​ผู้​หนึ่ง​อยู่​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​ดำดิน​ได้​รวดเดียว​สามสี​่​ชั่วโมง​ ​แถม​ระดับ​ความเร็ว​นี้​ของ​เขา​ก็​น่า​ตะลึง​ยิ่ง​ ​กู้​ซีจิ​่ว​คาด​ว่า​ดำดิน​มา​เป็นระยะ​ทาง​หก​เจ็ด​ร้อย​ลี้​แล้ว​!

เธอ​เป็น​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ ​และ​เป็น​เทพ​แห่ง​ผืน​ธรณี​ด้วย​ ​ต่อให้​พลัง​ยุทธ์​ลดทอน​ลง​ไปมาก​ ​ก็​ไม่​เป็น​อุปสรรค​ต่อ​การ​ดำดิน​แต่​อย่างไร​ ​ด้วย​ความสามารถ​ของ​เธอ​ ​ต่อให้​ดำดิน​ทั้งวัน​ก็​ไม่รู้​สึก​ว่า​เป็น​อย่างไร

แต่​พลัง​ยุทธ์​ของ​ชายหนุ่ม​ที่อยู่​ตรงหน้า​ก็​ไม่​นับว่า​เลิศล้ำ​เป็นพิเศษ​ ​แล้ว​เขา​ทำได้​อย่างไร​?

….

ยอดเขา​หิมะ​ตระหง่าน​เรียงราย​ ​ละออง​หิมะ​ปกคลุม​นภา​ดั่ง​ผืน​เสื่อ

ใต้​ฝ่าเท้า​คือ​ธาร​น้ำแข็ง​หมื่น​ปี​ ​เมื่อ​เงยหน้า​มอง​ ​จะ​เห็น​เทือกเขา​หิมะ​ลูก​หนึ่ง​ตั้ง​ตระหง่าน​เสียด​เมฆา​ ​ดั้น​เข้าสู่​หมู่​เมฆ​ ​มองไม่เห็น​ปลาย​ยอด

กู้​ซีจิ​่ว​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​เมื่อ​ขึ้น​สู่​พื้น​สิ่ง​ที่​ได้​เห็นจะ​เป็น​ทิวทัศน์​เช่นนี้

สายลม​หนาว​กวาด​ม้วน​ละออง​หิมะ​โชย​ผ่าน​ ​เธอ​พลัน​หนาว​สะท้าน​ไป​ถึง​วิญญาณ​!​ ​เป็นครั้งแรก​ที่​รู้สึก​ว่า​เสื้อผ้า​บน​ร่าง​ค่อนข้าง​บาง​ไป​หน่อย

เธอ​เหลือบตา​มอง​เฟิง​เจี่ย​อี​ที่​ยืน​อยู่​ข้าง​กาย​ ​ชุด​ที่​เขา​สวม​ก็​บาง​เช่นกัน​ ​แต่​เห็นได้ชัด​ว่า​ไม่​กลัว​หนาว​เลย​ ​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ราวกับ​ต้น​อวี​้​สูง​ระหง​ ​ยอดเขา​และ​ละออง​หิมะ​ล้วน​กลายเป็น​ฉาก​ประกอบ​ที่​ขับ​เน้น​ให้​เขา​ไป​แล้ว

เขา​กางร่ม​ออก​แล้ว​ ​บัง​ไว้​เหนือศีรษะ​ของ​เธอ​ ​มองดู​ใบหน้า​เฉิดฉัน​ที่​ค่อนข้าง​ซีด​เขียวอยู่​บ้าง​ของ​เธอ​ ​“​หนาว​หรือ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​สูด​หายใจ​เบา​ๆ​ ​ถู​มือ​ที่​หนาว​จน​ค่อนข้าง​แข็งทื่อ​แล้ว​ ​ตอบกลับ​อย่าง​สุขุม​ ​“​เปิ่น​จุน​ไม่​กลัว​หนาว​ ​เจ้า​พา​เปิ่น​จุน​มาที​่​นี่​ทำไม​?​”

เฟิง​เจี่ย​อี​มอง​พินิจ​นาง​ขึ้น​ๆ​ ​ลง​ๆ​ ​แวบ​หนึ่ง​ ​“​หากว่า​ข้า​เดา​ไม่ผิด​ล่ะ​ก็​ ​พลัง​วิญญาณ​ใน​ร่าง​ของ​เจ้า​มี​ไม่​ถึงขั้น​จิน​เซียน​แล้ว​กระมัง​?​ ​ไย​ต้อง​ฝืน​ด้วย​เล่า​?​”

สีหน้า​กู้​ซีจิ​่ว​แปรเปลี่ยน​เล็กน้อย​ ​เลิก​คิ้ว​มอง​เขา​อย่าง​ยิ้ม​มิ​เชิง​ยิ้ม​ ​“​หือ​?​”

เธอ​ลอบ​จรด​นิ้ว​ร่าย​อาคม​บรรพกาล​ไว้​ใน​แขน​เสื้อ​ ​ขอ​เพียง​พบ​ความผิดปกติ​ ​เธอ​ก็​จะ​ปล่อย​อาคม​ออกมา

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2796​ ​ทำไม​ไม่เชื่อฟัง

ต่อให้​ฆ่า​เขา​ไม่ได้​ ​แต่​มั่นใจ​ยิ่งนัก​ว่าน​่า​จะ​ทำให้​บาดเจ็บ​ได้​!

เฟิง​เจี่ย​อีก​ลับ​ยัด​ร่ม​คัน​นั้น​ที่อยู่​ใน​มือ​ใส่​มือ​เธอ​ไว้​ ​“​ถือ​ไว้​ ​ร่ม​นี้​ให้​ความอบอุ่น​ได้​ ​เจ้า​ยืน​รอ​อยู่​ตรงนี้​ก่อน​ ​อย่า​เพ่นพ่าน​ ​ข้า​ไป​เดี๋ยวเดียว​ก็​มา​”​ ​พลัน​หันหลัง​ ​จากไป​ไกล​แล้ว​ ​แผ่น​หลัง​หาย​ลับ​ไป​ภายใน​พายุ​หิมะ​อย่างรวดเร็ว

กู้​ซีจิ​่ว​เงียบงัน​…

เห็นได้ชัด​ว่า​ร่ม​คัน​นั้น​เป็น​ของ​วิเศษ​ชิ้น​หนึ่ง​ ​เมื่อ​บัง​อยู่​เหนือศีรษะ​ของ​เธอ​เช่นนี้​ ​ราวกับ​ตะวัน​ดวงน้อย​ที่​อบอุ่น​ดวง​หนึ่ง​ ​โอบ​คลุม​ทั้ง​ร่าง​ของ​เธอ​เอาไว้​ ​ขับไล่​ความ​หนาว​ทั้งหมด​ออก​ไปนอก​ร่ม​ได้​ใน​ชั่วพริบตา

กู้​ซีจิ​่ว​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​สถานที่​แห่ง​นี้​หนาวเย็น​อย่างยิ่ง​ ​ไร้​ผู้คน​ย่างกราย​ ​วัชพืช​ไม่​ขึ้น​ ​เธอ​ไม่เคย​มาที​่​นี่​มาก​่อน​เลย

เพียงแต่​ ​ไอ​วิญญาณ​ของ​สถานที่​แห่ง​นี้​ค่อนข้าง​ประหลาด​ ​กระจาย​ตัว​เหมือน​วัง​น้ำวน​ ​แต่ละ​กลุ่มก้อน​หมุน​วน​อยู่​รอบตัว​เธอ

เธอ​ยกมือ​คว้า​จับ​ปลาย​สายลม​ดู​ ​หนาว​ยะเยือก​เข้าไป​ถึง​กระดูก​ ​แต่​ก็​แฝง​ไอ​วิญญาณ​จางๆ​ ​ที่​คล้าย​จะ​สามารถ​แทรกซึม​เข้าสู่​กระดูก​ของ​เธอ​ได้​โดยตรง

นัยน์ตา​เธอ​ส่อง​ประกาย​นิดๆ​ ​ใน​ระยะ​ไม่​กี่​ปี​มานี​้​ร่างกาย​ของ​เธอ​เสื่อมโทรม​ลง​เรื่อยๆ​ ​ร่างกาย​ราวกับ​ตัดขาด​จาก​ไอ​วิญญาณ​ของ​โลก​ใบ​นี้​แล้ว​ ​ต่อให้​เธอ​นั่งสมาธิ​ก็​ดูดซับ​พลัง​วิญญาณ​ไม่ได้​ ​ถึง​ทำให้​พลัง​วิญญาณ​ของ​เธอ​ลดน้อยลง​เรื่อยๆ

แต่​ไอ​วิญญาณ​ของ​ที่นี่​ราวกับ​ตรง​กับ​โรค​ของ​เธอ​ยิ่งนัก​ ​เธอ​แค่​คว้า​จับ​แบบนี้​ ​ก็​สัมผัส​ได้​ว่า​ไอ​วิญญาณ​นั้น​แทรกซึม​ผ่าน​ผิวหนัง​เธอ​ ​ไหล​เข้าสู่​ชีพจร​วิญญาณ​ของ​เธอ​!

ประสบภัย​แล้ง​มา​เนิ่นนาน​ได้​พบพาน​พิรุณ​ชุ่มฉ่ำ​!

ดวงตา​กู้​ซีจิ​่ว​พราว​ระยับ​นิดๆ​ ​ไม่​ลังเล​อีกต่อไป​แล้ว​ ​ถือ​ร่ม​แล้ว​ไล่ตาม​ไอ​วิญญาณ​แต่ละ​กลุ่ม​นั้น​ไป

มองเห็น​ว่า​เบื้องหน้า​มีพา​ยุ​หอบ​ใหญ่​ม้วน​ตลบ​ละออง​หิมะ​กวาด​เข้ามา​ ​เธอ​เคลื่อน​กาย​วูบ​ ​หมาย​จะ​ทะยาน​ข้าม​ไป​ ​กลับ​คาดไม่ถึง​ว่า​เท้า​จะ​สะดุด​สิ่ง​หนึ่ง​เข้า​ ​เกือบ​ล้มคว่ำ​แล้ว

ที่นี่​ไม่​อาจ​ใช้​เวท​วิชา​ได้​หรือ​?

เธอ​หยัด​ร่าง​ยืน​ให้​มั่น​ ​สะบัด​นิ้ว​เล็กน้อย​ ​ผล​คือ​ดีด​แสงรุ้ง​อัน​แสน​ทรงพลัง​ออกมา​ไม่ได้​เลย​ ​ดีด​ออกมา​ได้​เพียง​กระแส​ดัชนี​สาย​หนึ่ง​ ​พุ่ง​ตัดผ่าน​ยอดเขา​หิมะ​ไป​โดย​ไม่​แม้แต่​จะ​ทิ้งร่องรอย​ไว้​เลย

นี่​มัน​สถานที่​ผีสาง​อัน​ใด​?

หัวใจ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​เต็มไปด้วย​ความ​ฉงน​ ​แต่​ยาก​นัก​ที่​เธอ​จะ​ได้​พบ​สถานที่​สัก​แห่ง​ที่สามา​รถ​ฝึกฝน​พลัง​วิญญาณ​ได้​ ​ย่อม​ไม่​คิด​จะ​ปล่อย​ผ่าน​ไป​ ​จึง​วิ่ง​ทะยาน​ไล่ตาม​พายุ​กลุ่ม​นั้น​เสีย​เลย

แผนที่​เธอ​วาง​ไว้​คือ​มุด​เข้าสู่​กลุ่ม​พายุ​โดยตรง​ ​ไอ​วิญญาณ​ภายในใจ​กลาง​พายุ​จะ​ต้อง​บริสุทธิ์​เป็น​ที่สุด​แน่นอน​!

ผล​คือ​ ​เธอ​มุด​เข้าไป​แล้ว​ ​ทว่า​ออกมา​ไม่ได้​!

สิ่ง​ที่​คาดไม่ถึง​ก็​คือ​ ​แรงลม​ภายในใจ​กลาง​พายุ​ทรงพลัง​อย่างยิ่ง​ ​ร่าง​เธอ​เพิ่ง​มุด​เข้าไป​ถึง​ด้านใน​ ​ก็​ถูก​กลุ่ม​พายุ​กวาด​ม้วน​ลอย​ขึ้น​มา​แล้ว​!

นี่​ยัง​ไม่ได้​เอ่ยถึง​ว่า​ ​ภายใน​ตา​พายุ​นี้​หนาว​ยะเยือก​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​แช่แข็ง​เส้นเลือด​ชีพจร​ของ​เธอ​ทันที​!​ ​และ​อาจ​กล่าว​ได้​ว่า​ ​เธอ​เพิ่งจะ​เข้าสู่​ด้านใน​ก็​ถูก​แช่แข็ง​จน​กลายเป็น​มนุษย์​น้ำแข็ง​แล้ว​ ​หมุนติ้ว​ไปมา​ตาม​พายุ​อยู่​กลางอากาศ​ ​สูง​ขึ้นไป​เรื่อยๆ​…

ถึงแม้​แขนขา​ร่างกาย​ของ​กู้​ซีจิ​่​วจะ​ขยับข​เยื้อน​ไม่ได้​ ​แต่​สติสัมปชัญญะ​ยังอยู่​ ​แต่​เธอ​ถูก​หมุน​จน​ตาลาย​แล้ว​ ​มองเห็น​ว่า​อยู่​ห่าง​จาก​พื้นดิน​ออก​ไป​เรื่อยๆ​ ​หัวใจ​เธอ​พลัน​เหน็บ​หนาว​ขึ้น​มา

จบสิ้น​แล้ว​ ​เห็นที​ว่า​สังขาร​นี้​จะ​รั้ง​เอาไว้​ไม่ได้​จริงๆ​ ​แล้ว​!

ประเดี๋ยว​พอก​ระ​แส​ลม​ตก​ ​เธอ​ร่วง​ลง​ไป​แบบนี้​ ​ต้อง​แตก​กระจาย​เป็น​เสี่ยง​ๆ​ ​แน่นอน​!

ขณะที่​เธอ​สิ้นหวัง​อยู่​ ​จู่ๆ​ ​เชือก​ยาว​เส้น​หนึ่ง​ก็​พุ่ง​เฉียง​เข้ามา​ ​พัน​เข้าที่​เอว​ของ​เธอ​ ​จากนั้น​ก็​ออกแรง​ลาก​ดึง​ตัว​เธอ​ที่​หมุน​ไป​ตาม​กระแสลม​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​ร่าง​ของ​เธอ​จะ​หลุดพ้น​ออกมา​จาก​พายุ​ ​จากนั้น​เธอ​ก็​พบ​ว่า​ตัวเอง​ลอย​สูง​ขึ้น​มาถึง​ยี่สิบ​สามสิบ​จั้ง​เลย​!

เธอ​ร่วง​ดิ่ง​ลงมา​จาก​ใน​อากาศ​ ​พุ่ง​เข้าหา​คนที​่​ยืน​อยู่​บน​พื้น

ตอนนี้​เธอ​เป็น​มนุษย์​แช่แข็ง​ ​ไม่​อาจ​ควบคุมตัว​เอง​ได้​ ​อย่า​ว่าแต่​การดิ้นรน​ขยับ​ปรับ​ท่าทาง​เลย​ ​แม้กระทั่ง​ปาก​ก็​อ้า​ไม่​ออก​ด้วยซ้ำ​ ​เสียง​กรีดร้อง​ก็​เปล่ง​ไม่​ออก

‘​ฟุ่บ​!​ ​ตุบ​!​’​ ​เธอ​พุ่ง​เข้าสู่​อ้อมแขน​ของ​คน​ผู้​นั้น​ ​กระแทก​คน​ผู้​นั้น​จน​ซวนเซ

หลังจาก​คน​ผู้​นั้น​รับ​ตัว​เธอ​ไว้​ก็​ถอยกรูด​ไป​หลาย​ก้าว​ ​ถึง​ได้​ยับยั้ง​แรง​ดิ่ง​อัน​ทรงพลัง​ของ​เธอ​ได้

คน​ผู้​นั้น​วางตัว​เธอ​ลง​บน​พื้น​ ​จากนั้น​ก็​เดิน​วน​ตัว​เธอ​รอบ​หนึ่ง​ประหนึ่ง​วนรอบ​แท่ง​น้ำแข็ง​ ​นวด​หว่าง​คิ้ว​ ​“​ข้า​ให้​เจ้า​อย่า​ได้​เพ่นพ่าน​มิใช่​หรือ​?​ ​ทำไม​ไม่เชื่อฟัง​?​”