ผังเสี่ยวเยว่เป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่ของมหาวิทยาลัยเยี่ยนตู วันนี้อยากจัดงานรวมตัวเล็กๆ คือเพื่อนร่วมห้องพักอีกสามคนของเธอ ปกติทุกคนยุ่งกันหมด และผังเสี่ยวเยว่ได้สิทธิ์เข้าเรียนปริญญาโทแล้ว จึงไม่ได้ยุ่งขนาดนั้นอีก
“เสี่ยวเยว่!”
ในเวลานี้เอง หญิงสาวที่สวมกางเกงยีนรัดรูปคนหนึ่ง เดินมาจากทางด้านหลังพวกเขา
ข้างกายหญิงสาว ยังมีชายหนุ่มที่มีกลิ่นอายคนรวยทั้งตัวตามมาคนหนึ่ง แต่งตัวแบบพนักงานบริษัทอย่างตรงตามระเบียบ บนข้อมือยังใส่นาฬิกาดังของปาเต็ก ฟิลิปป์เรือนหนึ่งด้วย
เพียงแต่ หยางเฉินพอมองแวบเดียวก็ดูออกว่า ผู้ชายคนนี้เป็นความรวยเก๊ ปาเต็ก ฟิลิปป์ที่นำมาใช้เอาหน้าโดยเฉพาะเรือนนั้น คาดไม่ถึงเป็นของเลียนแบบ
แน่นอนว่า เขาเป็นเพียงคนปลอมตัวเป็นแฟนผังเสี่ยวเยว่มาเข้าร่วมงานรวมตัว ย่อมจะไม่เปิดโปงฝ่ายตรงข้ามเป็นธรรมดา
“เจียเจีย พวกหล่อนอีกสองคนล่ะ?”
ผังเสี่ยวเยว่เอ่ยปากถาม
“พวกหล่อนบอกว่าไปรับแฟนกัน เดาว่าใกล้ถึงแล้วมั้ง!”
หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเจียเจีย ทันใดนั้นมองทางหยางเฉินที่อยู่ข้างกายผังเสี่ยวเยว่ ในสายตาประกายความตกใจนิดๆ จากนั้นถามว่า “เสี่ยวเยว่ คนนี้คือ?”
“เขาเป็นแฟนของฉัน หยางเฉิน!”
ผังเสี่ยวเยว่เข้าบทไวมาก ควงแขนของหยางเฉินไว้อย่างเป็นธรรมชาติมากเลย จากนั้นพูดแนะนำกับหยางเฉินอีก “หล่อนเป็นเพื่อนร่วมห้องพักของฉัน เนี่ยเจียเจีย ด้านข้างหล่อนคือฉือเจียงแฟนของหล่อน”
“สวัสดี!”
หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย จากนั้นยื่นมือออกมาก่อน เตรียมจับมือกับฉือเจียง
เพียงแค่ ฉือเจียงไม่ได้จับมือกับหยางเฉิน แต่ว่าพูดกับเนี่ยเจียเจียอย่างตำหนิอยู่บ้าง “คุณเคยบอกว่า เสี่ยวเยว่ไม่มีแฟนนี่? ผมนัดคุณชายเหลียงไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้จะทำยังไง?”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”
เนี่ยเจียเจียมองผังเสี่ยวเยว่ด้วยท่าทางตำหนิบอกว่า “เสี่ยวเยว่ ฉันไม่ใช่บอกเธอแล้วเหรอ คืนนี้คุณชายเหลียงก็จะมาด้วย? ทำไมเธอถึงมีแฟนขึ้นกะทันหันเสียล่ะ? เธอทำแบบนี้ ไม่ใช่ทำให้ฉันเสียหน้าเหรอ?”
ตอนที่เนี่ยเจียเจียพูดกับฉือเจียง ไม่ได้ปิดซ่อนเสียงของตนเอง แต่กลับจงใจเสียงดังมาก เห็นได้ชัดว่าพูดให้หยางเฉินได้ยิน
ผังเสี่ยวเยว่กลับแกล้งทำเป็นพูดแบบไร้ความผิด “คุณชายเหลียงมา เกี่ยวอะไรกับฉันด้วยเหรอ?”
พอได้ยิน ชั่วขณะนั้นการแสดงออกบนใบหน้าของเนี่ยเจียเจียแข็งค้าง
“เสี่ยวเยว่ ฉันรู้ว่าเธอใสซื่อและตรงไปตรงมา จะถูกหลอกเอาได้ง่ายมาก ต่อให้อยากหาแฟนจริงๆ ก็ต้องระวัง ตอนนี้พวกต้มตุ๋นเยอะ ถ้าถูกหลอกเสียเงินหลอกเสียตัว มาเสียใจทีหลังก็สายไปแล้ว” เนี่ยเจียเจียไม่ยินยอม พูดแนะนำต่อไป
ผังเสี่ยวเยว่แกล้งทำท่าทางขวยอาย แอบอิงในอ้อมอกของหยางเฉิน ทำท่าทางหวานชื่นอย่างมากพูดว่า “เป็นฉันที่ตามจีบเขาก่อนเอง!”
“หา?”
ครั้งนี้ เนี่ยเจียเจียตกใจค้างถึงที่สุด ในสายตาของฉือเจียงเต็มไปด้วยพยับเมฆ
คุณชายเหลียงคือคนที่เขากำลังประจบ ครั้งก่อนตอนที่พวกเขากินข้าวด้วยกัน หลังเนี่ยเจียเจียเอารูปของผังเสี่ยวเยว่ให้คุณชายเหลียงดู คุณชายเหลียงก็กล่าวขู่ว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา
แม้กระทั่งมีหลายครั้งที่มาขอความรักที่ใต้ตึกหอพักหญิง เพียงแต่ผังเสี่ยวเยว่ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน
วันนี้เดิมทีวางแผนว่า ถือโอกาสที่ผังเสี่ยวเยว่พวกเธอรวมตัวเพื่อนร่วมห้องพักกัน เรียกคุณชายเหลียงมาด้วย สานความสัมพันธ์ของคุณชายเหลียงและผังเสี่ยวเยว่ให้ลึกซึ้งเพิ่มขึ้น ผลปรากฏว่าผังเสี่ยวเยว่พาแฟนมาแล้ว
นี่ทำให้ฉือเจียงไม่พอใจมาก ทำเรื่องนี้พัง อย่าพูดถึงประจบคุณชายเหลียงเลย แม้กระทั่งเป็นไปได้ว่าอาจผิดใจอีกฝ่ายเข้า
จากในบทสนทนาของคนเหล่านี้ หยางเฉินก็พอเดาต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวได้คร่าวๆ
ถ้าเขาเดาไม่ผิด คือผังเสี่ยวเยว่จงใจทำ เธอคงสัมผัสได้แต่แรกว่า งานรวมตัวเล็กๆ ในคืนนี้ไม่ธรรมดา ดังนั้นจงใจพาเขามาเป็นข้ออ้าง
ในเวลานี้ อาวดี้A4Lสีดำคันหนึ่ง จอดอยู่ด้านข้างของหยางเฉินพวกเขาสามสี่คนนี้แบบมั่นคง
“เสี่ยวเยว่! เจียเจีย!”
หญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งเบาะข้างคนขับยื่นหน้าออกมา ยิ้มกริ่มกล่าวทักทาย
ไม่นาน ชายหญิงคู่หนึ่งเดินออกมาจากในรถ
“เสี่ยวชิน พวกเธอก็มาถึงแล้วเหรอ!”
เนี่ยเจียเจียเดินเข้ามา ควงแขนของเสี่ยวชินไว้อย่างกระตือรือร้นมากพูดว่า
“เพื่อนร่วมห้องพักฉัน โจวชิน!”
อีกฝ่ายยังไม่ได้เดินเข้ามา ผังเสี่ยวเยว่ก็แนะนำทางหยางเฉิน “ข้างกายหล่อนเป็นแฟนของหล่อน เจียวต้าเหว่ย”
ไม่รอผังเสี่ยวเยว่แนะนำ เนี่ยเจียเจียเริ่มพึมพำเสียงเบากับโจวชินขึ้นมา ตอนที่พูดจา สายตายังมองยังหยางเฉินแวบหนึ่ง
เห็นได้ชัดว่ากำลังพูดถึงหยางเฉิน
ไม่นาน สองสาวควงแขนเดินเข้ามาแล้ว โจวชินมองหยางเฉินพูดด้วยโทนเสียงหยิ่งผยอง “ฉันเตือนนายว่าให้รู้จักตัวเองสักหน่อย เสี่ยวเยว่เป็นเพื่อนสนิทของพวกฉัน พวกฉันจะไม่ทนดูหล่อนโดนนายหลอกลวง”
หยางเฉินมองอีกฝ่ายแบบหน้าตาไร้ความรู้สึก ไม่ได้สนใจ
ในเมื่อเป็นผังเสี่ยวเยว่พาตนเองมา เธอออกหน้าถึงถูกต้อง
“เสี่ยวชิน เธอพูดเหลวไหลอะไรล่ะ? หยางเฉินเป็นแฟนของฉัน โดยเฉพาะเป็นแฟนที่ฉันสารภาพรักเอง ถึงจะหลอก ก็เป็นฉันหลอกเขาถึงจะถูก!”
ผังเสี่ยวเยว่เดินขึ้นมา ยิ้มอยู่แล้วบอกไป
“อะไรนะ? เป็นเธอสารภาพรักกับเขาก่อน?”
โจวชินทำหน้าตกใจ จากนั้นพินิจพิเคราะห์หยางเฉินตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้ารอบหนึ่ง จึงได้ข้อสรุปออกมาว่าหยางเฉินเป็นหนุ่มยาจก
“เสี่ยวเยว่ เธอดูเขาแต่งตัวชุดนี้ เห็นได้ชัดว่าคือของวางขายข้างทาง เธอเป็นลูกสาวของศาสตราจารย์ผังนะ ให้พูดยังไงก็เป็นตระกูลมีการศึกษา ทำไมถึงคบหากับพวกขี้แพ้จนๆ ได้ล่ะ?”
โจวชินรีบพูดเตือนว่า “ไม่ได้ๆ เสี่ยวเยว่ เธอคบกับเขาไม่ได้ เขาต้องใช้ลูกไม้อะไรที่บอกใครไม่ได้หลอกลวงเธอแน่ เธอเลิกกับเขาตอนนี้เลย”
“ใช่ เลิกคบตอนนี้เลยนะ!”
เนี่ยเจียเจียพูดจบ จากนั้นมองที่หยางเฉินแล้วพูดอย่างโหดร้ายว่า “นี่นาย นายมองเห็นรึยัง? เพื่อนๆ อย่างพวกฉันไม่ยอมให้เสี่ยวเยว่คบหากับนาย เดิมทีนายไม่คู่ควรกับหล่อน”
หยางเฉินไม่โกรธ เพียงแค่รู้สึกว่าน่าตลกอยู่บ้าง ทันใดนั้นเอ่ยปากถาม “งั้นพวกเธอคิดว่า ผู้ชายแบบไหน ถึงคู่ควรกับเสี่ยวเยว่?”
“อย่างน้อย ก็ต้องเหมือนกับแฟนของพวกเรา ฐานะสิบล้าน ไม่อย่างนั้นทุกอย่างไม่ต้องพูดถึง!” เนี่ยเจียเจียพูดด้วยหน้าตาหยิ่งยโส
ฉือเจียงแฟนของหล่อนจงใจหยิบกุญแจรถเบนซ์ออกมา ยิ้มกริ่มพูดว่า “นายไม่คู่ควรกับเสี่ยวเยว่จริงๆ!”
พูดอยู่ เขากดปุ่มของกุญแจรถลงไป ไฟรถเบนซ์รุ่นEสีดำคันหนึ่งประกายแสงแวบๆ
เจียวต้าเหว่ยแฟนของโจวชิน เล่นกุญแจรถของอาวดี้A4Lอยู่ในมือเช่นกัน จงใจม้วนแขนเสื้อเชิ้ตขาวขึ้น เผยนาฬิกาข้อมือโรเล็กซ์เรือนหนึ่งออกมา
เพียงแค่ เหมือนกันกับปาเต็ก ฟิลิปป์ของฉือเจียง ล้วนเป็นของเลียนแบบ
อาวดี้A4Lราคาสามแสนกว่าคันหนึ่ง เบนซ์รุ่นEราคาห้าแสนกว่าคันหนึ่ง
คาดไม่ถึงมาโอ้อวดต่อหน้าหยางเฉิน นี่ไม่ใช่วอนโดนข่มหรอกเหรอ?
ในสายตาหยางเฉิน คนเหล่านี้เหมือนกับเด็กน้อย แม้แต่โกรธก็ทำไม่ลง
ราวกับคนรวยอันดับหนึ่งในพื้นที่หนึ่ง เหมือนเอาเด็กน้อยอนุบาลไม่กี่คนที่เทียบกันไม่ได้มาเปรียบเทียบ หยางเฉินจะโกรธเคืองเด็กน้อยอนุบาลได้อย่างไรกัน?
“เสี่ยวเยว่ พวกเราอย่าไปสนใจพวกขี้แพ้จนๆ คนนี้เลย เธอนั่งรถของแฟนฉัน พวกเราไปกินข้าวที่ร้านอาหารแซ่เฉินกัน คุณชายเหลียงจองห้องอาหารไว้แล้ว”
เนี่ยเจียเจียไม่ยอมเสียเวลา ดึงมือของผังเสี่ยวเยว่พลางพูดขึ้น
“ใช่ พวกเรารีบเข้าไปดีกว่า ถ้าเธอคบกับคุณชายเหลียงได้ ต้องเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมแน่นอน” โจวชินเอ่ยปากบอกเช่นกัน
ผังเสี่ยวเยว่หัวเราะส่ายหน้าแล้ว “ถ้าไม่ให้แฟนฉันไปด้วย งั้นฉันก็ไม่ไปแล้ว!”
กำลังพูด เธอควงแขนของหยางเฉินไว้ แกล้งทำเป็นพูดด้วยท่าทางผิดหวัง “ที่รัก ดูแล้วพวกเขาไม่ต้อนรับพวกเรา พวกเราก็ไปกันดีกว่า!”
“อย่าไปนะ!”
ชั่วขณะนั้นเนี่ยเจียเจียร้อนใจแล้ว รีบดึงมือของผังเสี่ยวเยว่ไว้ พูดอย่างจำใจ “ในเมื่อเธออยากให้แฟนของเธอไปขายขี้หน้า งั้นก็พาเขาไปด้วยกันก็ได้”