บทที่ 465
เย่เฉินคิดไม่ถึงเลยว่า แม่ยายหม่าหลัน ในปีนั้นจะเป็นเพื่อนนักเรียนเก่าแก่กับพ่อตา!
ยิ่งคิดไม่ถึงว่า แม่ยายยังมีฉายาเป็นคนปากร้ายอันดับหนึ่งของโรงเรียน!
พูดถึงความในใจ ดูจากคุณสมบัติของหม่าหลันแล้ว ไม่เหมือนคนที่เคยเรียนมหาวิทยาลัยเลยจริงๆ
บอกเลยว่าคนๆนี้เคยเรียนม.ต้น ยังรู้สึกหมิ่นประมาทม.ต้นเลย
ดูจากคุณสมบัติและลักษณะนิสัยที่ด้อยของเธอแล้ว สามารถสอบเข้ามหาลัยได้ถือเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก
เวลานี้คนที่ตะลึงไม่เพียงมีแต่เย่เฉิน
เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ของเซียวฉางควน ทุกคนก็ตะลึงหน้าถอดสีกันหมด
ใครก็คิดไม่ถึง เซียวฉางควนถึงกับอยู่ด้วยกันกับหม่าหลัน!
แม้ว่าหม่าหลันจะไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนเดียวกับพวกเขา แต่ในปีนั้นตอนอยู่ที่โรงเรียน ชื่อเสียงนั้นกว้างไกลมาก!
ปีนั้นเธออยู่ในโรงเรียน เธอหยิ่งผยองและไม่มีเหตุผล และเธอเป็นคนที่ไม่ศีลธรรมสักนิด เธอขโมยสิ่งของของคนอื่นทุกครั้ง เมื่อเธอถูกจับแทนที่จะยอมรับความผิด เธอกลับทะเลาะต่อยตีกับคนอื่น
มีอยู่ครั้งหนึ่ง กระติกน้ำร้อนของหม่าหลันแตก แต่ก็เสียดายไม่ยอมใช้เงินตัวเองซื้อ เธอจึงไปที่ห้องชงชาและหยิบมาอันหนึ่ง แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าของกระติกน้ำร้อนนั้นจะเป็นนักเรียนชายที่มาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หุ่นกำยำล่ำสัน
เด็กนักเรียนชายคนนั้นไปหาหม่าหลันเพื่อขอกระติกน้ำร้อนคืน ผลสุดท้ายถูกหม่าหลันชี้หน้าด่าเป็นครึ่งชั่วโมง
สุดท้ายเขาก็อดไม่ได้จนหม่าหลันไปหนึ่งที หม่าหลันถือขวดน้ำและวิ่งไล่จะลวกเขาให้ตาย ชายทางตะวันออกเฉียงเหนือคนนั้นถูกไล่ล่านานกว่าสิบนาที แต่ก็ยังโดนลวกบาดเจ็บที่แขน
ไม่เพียงแค่นั้น แถมหม่าหลันยังพูดออกมาว่า ถ้าหากอีกฝ่ายยังกล้าที่จะร้องเอะอะ ครั้งต่อไปไม่ใช่แค่ราดน้ำร้อนแล้ว แต่จะสาดน้ำกรดแทน
คราวนี้เด็กหนุ่มตะวันออกเฉียงเหนือตกใจขวัญเสีย ไม่เพียงแต่ไม่กล้าทวงกระติกน้ำร้อนที่เธอขโมย และความผิดที่เธอราดตัวเองจนบาดเจ็บ แต่ถึงกับยังขอร้องให้เธอปล่อยตัวเองไปสักครั้ง
หลังจากนั้น ทำให้หม่าหลันมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโรงเรียน
ตั้งแต่นั้นมา ในโรงเรียนไม่มีใครกล้าล่วงเกินหม่าหลัน ถึงเป็นเด็กผู้ชาย ถ้าไม่พอใจเธอก็จะใช้วิธีต่อยตี นักเรียนชายในโรงเรียนส่วนใหญ่จะถูกเธอด่าจนโงหัวไม่ขึ้น
เพราะฉะนั้น เมื่อฉันได้ยินว่าเซียวฉางควนแต่งงานกับหม่าหลันทุกคนก็ตะลึงจนอ้าปากค้าง!
มีคนมองไปที่เซียวฉางควนด้วยสายตาที่เห็นอกเห็นใจ แล้วถามว่า “ฉางควน ผมจำได้ว่าตอนแรกหม่าหลันตามจีบนายมาตลอด แต่ตอนนั้นนายยอดเยี่ยมมาก ทำไมนายถึงสนใจเธอล่ะ?”
เซียวฉางควนโกรธสุดขีด ตะโกนพูดว่า “พวกนายถามพวกนี้ทำไม น่ารำคาญ?”
พันหยวนหมิงเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็จะมีความสุข หัวเราะเฮอเฮออธิบายว่า “เรื่องนี้นะ พวกนายไม่รู้ แต่ผมรู้ดี พวกนายจำได้ไหม งานเลี้ยงตอนที่พวกเราจบปีสี่ครั้งนั้น”
มีคนรีบพูดเสริม “จำได้ๆ ตอนนั้นผมจำได้ว่าทุกคนก็ดื่มกันไปเยอะมาก”
พันหยวนหมิงยิ้มแล้วพูดว่า “ก็งานเลี้ยงครั้งนั้นแหละ หม่าหลันมอมเหล้าขาวเซียวฉางควนไปหนึ่งกลมตอนนั้นเซียวฉางควนไม่ไหวแล้ว ทุกคนก็กะว่าจะส่งเขากลับบ้าน ผลสุดท้ายก็คือหม่าหลันบอกว่า ทุกคนห้ามไปส่ง เธอไปส่งคนเดียวก็พอ เธอคนนี้ก็แบกเซียวฉางควนไปที่โรงแรม … ”
“ โรงแรม! เห้ย ไม่ใช่มั้ง!”
พันหยวนหมิงยิ้มและพูดว่า “ตอนนั้นพวกนายกลับไปหมดแล้ว ผมนั้น รู้สึกสนใจเรื่องนี้มาก ดังนั้นจึงแอบตามไปดู พวกนายเดาดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น?”
“คุณก็อย่าเฉไฉสิ รีบพูดออกมาทีเดียวให้จบ” มีคนพูดอย่างไม่พอใจ
พันหยวนหมิงหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “ก็ครั้งนั้นแหละ หม่าหลันก็นอนกับเซียวฉางควนเลย แถมครั้งเดียวสำเร็จ ผ่านไปไม่นาน ก็พบว่าท้องแล้ว หานเหม่ยฉิงก็เพราะว่าเรียนจบด้วยแล้ว ดังนั้นจึงบินตรงไปอเมริกา เซียวฉางควนไม่มีทางเลือก จึงได้แต่แต่งงานกับหม่าหลัน ฮ่าๆๆๆๆๆ”