ภูติประจำตัวหกตนยืนอยู่ด้านหลังจวินอู๋เสีย นอกจากบัวน้อย ตู๋เถิง และอิงซู่ที่ยังดูเหมือนเมื่อห้าปีที่แล้ว ก็มีอีกสามตนที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
ชายที่ยืนอยู่ปลายแถวให้ความรู้สึกเหมือนหิมะขาวบริสุทธิ์ไร้มลทิน เขาแต่งกายด้วยชุดสีขาว ผิวขาวจนเกือบโปร่งแสง ผมยาวสีขาว แม้แต่คิ้วและขนตาก็เป็นสีขาวบริสุทธิ์ สิ่งที่น่ามองยิ่งกว่าคือดวงตาสีขาวเงินที่ยากจะลืมเลือนคู่นั้น ราวกับว่าเขาเป็นเอลฟ์หิมะจากโลกหิมะที่ไม่เคยถูกทำให้แปดเปื้อน
คนที่ยืนถัดจากชายผมขาวเป็นชายร่างสูงดูองอาจกล้าหาญ ภายใต้เสื้อคลุมของเขาคือร่างกายที่กำยำแข็งแรง แม้ว่าจะดูน่ากลัว แต่ใบหน้าของเขากลับมีรอยยิ้มกว้างที่ทำให้ผู้คนไม่สามารถกลัวเขาได้เลย
ลักษณะหน้าตาของภูติประจำตัวสองตนนั้นดูแปลกประหลาดเล็กน้อย แต่คนที่ยืนอยู่ระหว่างพวกเขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีผมสีแดงและแต่งกายด้วยชุดสีแดง ใบหน้ามีรอยยิ้มสดใสอยู่ตลอดเวลา ภูติประจำตัวตนนั้นดูคล้ายกับมนุษย์ที่มีอายุประมาณ 15-16 ปี ดูเหมือนบัวเมาในอีกเวอร์ชั่น ขาดไปเพียงความหยิ่งบนใบหน้าเท่านั้น มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผู้คนรู้สึกเป็นมิตร ดวงตาสีแดงเข้มคู่นั้นไม่ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับทำให้รู้สึกว่าเขาเป็นหนุ่มน้อยที่งดงามมาก
พวกเฉียวฉู่กวาดสายตามองภูติประจำตัวที่มาใหม่ทั้งสามอยู่หลายครั้ง แปลกมากที่พวกเขาไม่เคยเห็นภูติสามตนนี้ในโลกวิญญาณมาก่อนเลย
“เสี่ยว……เสี่ยวเสีย……พวกนี้…….คือภูติประจำตัวเจ้าหมดเลยหรือ?” เฉียวฉู่กลืนน้ำลาย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องพลังการต่อสู้ของภูติประจำตัวทั้งสามตนนี้เลย แค่จำนวนอย่างเดียวก็น่ากลัวแล้วไหม?
มีภูติประจำตัวหนึ่งตนก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากแล้ว แต่จวินอู๋เสียนี่สิ เมื่อห้าปีก่อนนางทำลายความมั่นใจของทุกคนไปแล้วด้วยภูติประจำตัวสามตน แต่แล้วห้าปีต่อมา นางมีภูติประจำตัวถึงหกตน!
เฉียวฉู่รู้สึกว่าความมั่นใจในตัวเองของเขาถูกทำลายยับเยินแล้ว
น่าหงุดหงิดชะมัด……
จวินอู๋เสียพยักหน้า
“เราไม่เคยเห็นพวกเขาเลย” หรงรั่วมองภูติประจำตัวที่มาใหม่ทั้งสามด้วยความสงสัย ถ้ารวมเวลาที่พวกเขาใช้ในโลกวิญญาณก็นับว่านานอยู่ โดยรวมแล้วพวกเขาอยู่ที่นั่นประมาณหกปี แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบกับวิญญาณทุกตน แต่วิญญาณพืชนั้นหายาก ถ้าพวกเขาเคยเจอมาก่อน พวกเขาไม่มีทางลืมแน่
“พวกเราบางคนก็ไม่ชอบออกไปเดินเล่น” ชายที่ดูองอาจกล้าหาญซึ่งยืนอยู่ด้านหนึ่งตอบอย่างตรงไปตรงมา แต่พอเขาอ้าปาก เฉียวฉู่ที่ยืนตรงข้ามกับเขาก็ตัวแข็งทื่อทันที! กลิ่นเปรี้ยวและเหม็นเน่าโชยออกมาจากปากของเขาเข้าปะทะใบหน้าของเฉียวฉู่ กลิ่นที่น่าขยะแขยงนี้ทำให้เฉียวฉู่หน้าซีดขาวทันที
ฉิบหาย!
กลิ่นอะไรเนี่ย?!
เจ้าหมอนี่เพิ่งกินศพคนตายมาเรอะ?!
เฉียวฉู่กลั้นหายใจ อีกฝ่ายเป็นภูติประจำตัวของจวินอู๋เสีย เขาไม่สามารถหยาบคายใส่ได้ จึงทำได้แค่อดทนไว้แม้ว่าหน้าจะเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีเขียวไปแล้วก็ตาม เขาก็พยายามกลั้นเอาไว้อย่างเต็มที่
ภูติประจำตัวตนนั้นรู้ถึงความผิดพลาดของตัวเองทันทีที่อ้าปาก เขาอยากขอโทษเฉียวฉู่ แต่พอจะอ้าปากอีกครั้ง เฉียวฉู่ก็ทำหน้าเหมือนเพิ่งกินอุจจาระเข้าไป หน้าของเขาแทบจะกลายเป็นสีม่วงอยู่แล้ว!
แสงสว่างวาบขึ้นจากด้านหน้าพร้อมเสียงดัง ภูติประจำตัวที่กำลังจะอ้าปากพูดก็ถูกแสงเย็นๆนั้นปกคลุมไว้ทันที น้ำแข็งใสราวคริสตัลก่อตัวขึ้นบนปากของเขา แล้วปากที่กำลังจะเปิดของเขาก็ถูกปิดผนึก!