ต่อมาเฉินโม่ถึงได้รู้ว่าธุรกิจครอบครัวของเจี่ยจวินเซี่ยถูกคู่แข่งยึดไปครอบครอง พ่อแม่ของเขาฆ่าตัวตายเพราะหนี้สิน เจี่ยจวินเซี่ยก็หายตัวไป
“หรือว่าวิกฤตในครอบครัวของไอ้เจี่ยจะเกิดขึ้นก่อน?” เฉินโม่รู้สึกว่ามันเป็นไปได้สูง ตัวอย่างเช่น เหตุการณ์ของเจียงอี่ว์เวยและเล่หรูหั่วก็เกิดขึ้นก่อน ดังนั้นถ้าวิกฤตของครอบครัวเจี่ยจวินเซี่ยจะเกิดขึ้นก่อน มันก็เป็นเรื่องปกติ
“ดูเหมือนว่าจะต้องไปที่บ้านของไอ้เจี่ยแล้ว” เฉินโม่รู้สึกว่ามันมีความจำเป็น มิเช่นนั้น ถ้าเจี่ยจวินเซี่ยหายตัวไป ก็จะตามหาตัวยาก
สำหรับเพื่อนห้องพัก 306 แล้ว เฉินโม่ไม่ได้แสดงอะไรออกมาให้เห็น แต่ความจริงแล้ว เขาให้ความสำคัญกับเพื่อนเหล่านี้มาก เขาจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องกับใครคนใดคนหนึ่งอย่างแน่นอน
“พวกนายใครรู้ที่อยู่ของบ้านไอ้เจี่ยบ้าง?” เฉินโม่ถาม
จี๋ต๋าจิ่วตูมองเฉินโม่ด้วยความประหลาดใจและถามว่า “ไอ้เบื๊อกเฉิน นายคิดจะทำอะไร? นายคิดจะไปหาไอ้เจี่ยที่บ้านเหรอ?”
เฉินโม่พยักหน้า “ถูกต้อง ฉันกังวลว่าจะเกิดเรื่องกับไอ้เจี่ย!”
กู่หลินเฟิงกล่าวด้วยความแปลกใจ “เฉินโม่ นายไม่จำเป็นต้องกังวลขนาดนั้น? บางทีไอ้เจี่ยอาจทำโทรศัพท์มือถือหายหรือเปลี่ยนเบอร์ แล้วลืมติดต่อพวกเราชั่วขณะ”
ห่าวเจี้ยนเกลี้ยกล่อมเช่นกัน “ถูกต้อง เฉินโม่ ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่”
เฉินโม่ไม่สามารถบอกความจริงกับพวกเขาได้ ดังนั้นเขาจึงกล่าวด้วยความจริงจัง “ฉันสังหรณ์ใจว่ามันต้องเกิดเรื่องกับไอ้เจี่ยอย่างแน่นอน ถ้าพวกนายรู้ที่อยู่ของบ้านไอ้เจี่ย ก็รีบบอกฉัน!”
เมื่อเห็นเฉินโม่แสดงสีหน้าจริงจัง ประกอบกับความเชื่อใจในตัวเฉินโม่ พวกเขาจึงรีบบอกที่อยู่ของบ้านเจี่ยจวินเซี่ยให้เฉินโม่
จี๋ต๋าจิ่วตูกล่าวว่า “เฉินโม่ ฉันส่งที่อยู่ของบ้านไอ้เจี่ยไปยังโทรศัพท์มือถือของนายแล้ว นายจะไปหาเขาเมื่อไหร่? ฉันจะไปกับนายด้วย!”
“พวกนายไม่ต้องไป ฉันจะไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นก่อน ถ้ามีความจำเป็น ฉันจะโทรหาพวกนายเอง” เฉินโม่ไม่ได้ปฏิเสธพวกเขาโดยตรง เพราะเฉินโม่รู้ว่าถ้าปฏิเสธพวกเขาโดยตรง ด้วยนิสัยของพวกเขาแล้ว พวกเขาต้องตัดสินใจไปกับเขาอย่างแน่นอน
และการที่เขาพูดแบบนี้ พวกเขาจะเชื่อเขาได้ง่ายขึ้น
จี๋ต๋าจิ่วตูพยักหน้า “โอเค นายระวังตัวด้วย ถ้ามีอะไรก็โทรมาหาพวกเรา!”
“โอเค!”
ขณะที่เฉินโม่กำลังจะเดินทางไปบ้านเจี่ยจวินเซี่ย โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อมองหน้าจอ เฉินซงจื่อเป็นคนโทรมา
ปกติถ้าไม่มีเรื่องอะไร เฉินซงจื่อจะไม่โทรมาหาเฉินโม่ และเมื่อเขาโทรมา นั่นหมายความว่าต้องมีเรื่องสำคัญมาก
“เกิดอะไรขึ้น?” เฉินโม่ถาม
เฉินซงจื่อกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล “อาจารย์ คนของตระกูลหลิ่วจากโลกบู๊โบราณมาหาคุณ บอกว่าคุณฆ่าลูกชายของเขา พวกเขาให้เวลาประธานหนึ่งวัน ถ้าไม่ส่งตัวคุณออกมา พวกเขาจะทำให้เหม่ยหวา กรุ๊ปนองเลือด!”
สีหน้าของเฉินโม่เคร่งขรึม พลังที่เยือกเย็นแผ่กระจายไปทั่วห้องพัก ทำให้จี๋ต๋าจิ่วตูและคนอื่น ๆ รู้สึกราวกับว่าพวกเขาตกลงไปในห้องใต้ดินน้ำแข็ง
“เฉินโม่ เกิดอะไรขึ้น?” พวกเขาไม่ค่อยเห็นเฉินโม่โกรธเช่นนี้มาก่อน เมื่อเฉินโม่แสดงสีหน้าเช่นนี้ ต้องเป็นเรื่องใหญ่อย่างแน่นอน
เฉินโม่มองพวกเขาและกล่าวว่า “เรื่องของไอ้เจี่ยชะลอไว้ก่อน พวกนายติดต่อเขาเรื่อย ๆ ฉันจะกลับไปที่ฮ่านหยางก่อน ถ้ามีข่าวของไอ้เจี่ย รีบบอกฉันทันที”
“วางใจเถอะ ถ้าติดต่อไอ้เจี่ยได้ พวกเราจะแจ้งให้นายทราบทันที!” จี๋ต๋าจิ่วตูกล่าวด้วยความจริงจัง
“โอเค!”
เฉินโม่เดินทางกลับไปที่ฮ่านหยางทันที
ระหว่างทาง เฉินโม่แอบครุ่นคิด เขานึกไม่ออกว่าตนเองไปฆ่าสมาชิกของตระกูลหลิ่วตั้งแต่เมื่อไหร่
ในบรรดาคนที่เขาพบปะช่วงนี้ มีเพียงหลิ่วจื่อเฉิงคนเดียวเท่านั้น แต่เขาก็ไม่ได้ฆ่าหลิ่วจื่อเฉิง
“หรือว่าหลิ่วจื่อเฉิงรู้สึกโกรธแค้น แล้วเจตนาหาข้ออ้างเพื่อมาแก้แค้นผม?”
เฉินโม่คิดว่ามันจะต้องเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน
“ผมไว้ชีวิตคุณ แต่นึกไม่ถึงว่าคุณจะแกว่งเท้าหาเสี้ยนมายั่วยุเหม่ยหวา กรุ๊ป รนหาที่ตาย!”
เฉินโม่เกิดเจตนาฆ่าที่รุนแรง