เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1110
พลั๊ว！
ไม่รอให้เถียนเฟยนั้นเอ่ยจบ ต่งกั้วนั้นก็ได้ตบเข้าไปอย่างแรงหนึ่งที
ก่อนที่เขานั้นจะเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ทำตัวดีๆหน่อย ไม่อย่างงั้นข้าจะฆ่าเจ้า！”
เมื่อเอ่ยจบ ก่อนที่ปรมาจารย์ของตระกูลหลี่นั้นจะไม่ได้สนใจเถียนเฟยที่กำลังเดิน แล้วรีบลากเขาออกไปส่ะ
…………
ในขณะเดียวกัน
ณ โรงแรมนานาชาติ แห่งเกาะกาว
“ท่านแม่ทัพ เถียนเฟยถูกคนลักพาตัวไปแล้วครัว！”
ทันใดนั้น เสือขาวนั้นก็ได้รีบวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน
“อะไรนะ？”
เมื่อได้ยินดังนี้
สีหน้าของหยางเฟิงนั้นก็ได้แน่นิ่งลง
ไม่ต้องคิด เขานั้นก็พอจะรู้ว่า คนที่จับเถียนเฟยไปจะต้องเป็น หลี่เหิง อย่างแน่นอน
ไอเจ้าหลี่เหิงนี่มันจะกล้าเกินไปแล้วนะ กล้าที่จะมาจับเถียนเฟยไป？
หรือว่าเขานั้นไม่รู้ ว่าเถียนเฟยนั้นเป็นคนของตนเองแล้ว？
“ที่รัก เราจะทำยังไงดีคะ？เถียนเฟยตอนนี้โดนลักพาตัวไปแล้ว！”
ส่วนเย่เมิ่งเหยียนที่นั่งอยู่ด้านข้างนั้นก็เอ่ยด้วยสีหน้าเป็นกังวล
ต้องทราบว่า ที่นี่นั้นไม่ใช่ในประเทศ อีกทั้งยังไม่ใช่ที่ตงไห่ ที่นี่นั้นคือเกาะดาว
ทุกคนนั้นก็เพิ่งจะมาที่นี่ หากคิดอยากที่จะหาใครสักคน นั่นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด
อีกทั้งฝั่งตรงข้ามนั้นยังกล้าที่จะทำเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่เกรงกลัวหยางเฟิงเลยสักนิด！
เมื่อคิดๆดูแล้ว
ภายในใจของเย่เมิ่งเหยียนนั้นอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลเกี่ยวกับเถียนเฟย
เมื่อมองเห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของเย่เมิ่งเหยียน
หยางเฟิงนั้นเอามือไปตบที่ไหล่ของเธอ ก่อนที่จะเอ่ยด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มอันอบอุ่น “คุณรออยู่ที่โรงแรมเถอะ ไม่ต้องกลัวไปนะ ผมจะรีบกลับมาไวๆครับ！”
“อือ！”
เย่เมิ่งเหยียนพยักหน้าแล้วเอ่ย “ที่รัก ฉันไม่กลัวหรอกว่า คุณต้องระวังตัวเอาไว้นะ จะต้องพาเถียนเฟยนั้นกลับมาให้ได้เลยนะคะ！”
“ครับ！”
หยางเฟิงนั้นไม่ได้เอ่ยพร่ำอีกต่อไป ก่อนที่จะรีบพาเสือขาวนั้นหันหลังเดินออกไป
เมื่อเดินออกมาจากในห้องแล้ว ทันใดนั้นหยางเฟิงก็ได้หยุดเท้า
“ดาร์กไนท์ ปกป้องเย่เมิ่งเหยียนแทนข้าที！”
เมื่อเอ่ยจบแล้ว เงาของหยางเฟิงนั้นก็หายไป
ภายในมุมมืดหนึ่ง เงาของดาร์กไนท์นั้นก็ค่อยๆปรากฏออกมา
ที่แท้ หลังจากที่ดาร์ดไนท์ได้พยายามฆ่าเย่หรงล้มเหลวแล้ว ได้มาพักหลบซ่อนอยู่ที่เกาะดาว
ถึงแม้ท้ายที่สุดแล้วเย่หรงนั้นจะตายไป แต่ว่าดาร์กไนท์นั้นก็ไม่เคยปรากฏตัวเลย
เดิมที่ตัวตนนั้นเป็นถึงนักฆ่าที่มีคุณภาพ ก็จะอาศัยซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดตลอด นี่ถึงจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
จนกระทั่งวันนี้
ทุกคนนั้นได้คิดว่าดาร์กไนท์นั้นได้จากไปแล้ว
ไม่มีใครทราบถึง
ว่าคนที่มีพลังที่แข็งแกร่งและพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงพลังอำนาจเช่นนี้ จะมาหลบซ่อนตัวอยู่ที่เกาะดาว ！
อีกทั้งหลังจากที่เย่เมิ่งเหยียนนั้นได้มาถึงเกาะดาวแล้ว
หยางเฟิงนั้นได้ออกคำสั่งกับดาร์กไนท์ ว่าจะต้องคอยปกป้องความปลอดภัยของเย่เมิ่งเหยียนเอาไว้
จากที่ได้รับความคุ้มครองจากดาร์กไนท์แล้ว หยางเฟิงนั้นถึงจะไว้วางใจและกล้าที่จะออกไป
ถึงยังไงสะที่นี่ก็คือต่างประเทศ ！
ที่นี่นั้นคือ เกาะดาว！
จะเอ่ยยังไงที่นี่ก็คือพื้นที่ของตระกูลหลี่
เพราะด้วยเหตุนี้ความปลอดภัยของเย่เมิ่งเหยียนนั้น สำหรับหยางเฟิงแล้วนั้น คือสิ่งที่สำคัญอันดับหนึ่ง
หลังจากที่ได้ออกจากโรงแรมแล้ว
หยางเฟิงนั้นไม่ได้ไปหาเถียนเฟยอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าไม่วางแผน แต่ทว่าได้โทรศัพท์หาเฉินตงก่อน
ในเมื่อเฉินตงนั้นคือเจ้าพรรคของสำนักหง ที่นี่นั้นก็คือ เจ้าถิ่น
ให้เฉินตงนั้นไปค้นหาเถียนเฟย เพราะเหมาะสมแล้วที่จะให้เขาไปตามหาในเรื่องนี้
“เฉินตง เถียนเฟยถูกคนจับตัวไปแล้ว ประมาณหนึ่งชั่วโมงแล้ว ไปหาเบาะแสที่อยู่ของเถียนเฟยมาทีสิ！”
“รับทราบ！คุณหยาง ผมจะไปให้คนไปหาเขาเดี๋ยวนี้ครับ！”
ก่อนที่จะตัดสายไป
เฉินตงนั้นก่อนที่จะอดไม่ได้แล้วเลียริมฝีปาก
สายตาของเขาคู่นั้น ก่อนที่จะเผยออกมาถึงดวงตาที่เยาะเย้ย！
เจ้าตระกูลหลี่นี่กล้าที่จะมาฉุดคนของ เฟิงเมิ่งกรุ๊ปไป นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ！
ไม่ได้เอ่ยไร้สาระอีกต่อไป
เฉินตงหันไปเอ่ยกับหลงเปียว“หลงเปียว ไปจัดการปล่อยพลังของสำนักหงออกมาส่ะ ภายในหนึ่งชั่วโมงจะต้องหาเถียนเฟยให้เจอ！”
“รับทราบครับ！”
หลงเปียวพยักหน้า
หลังจากนั้น ทั้งสำนักหงนั้นก็ลุกฮือกันขึ้นมา
ก่อนที่สาวกพันและหมื่นกว่าคนนั้น ต่างก็ได้เริ่มวิ่งไปมาบนถนนและตรอกซอย เพื่อหาผู้ชายหนึ่งคนที่ชื่อว่าเถียนเฟย！