Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 869 ครั้งนี้ ฉันไม่ทนอีกต่อไปแล้ว
ในขณะนี้ ผู้คนต่างเศร้าและโกรธแค้นอย่างยิ่ง กับความอัดอั้น
อย่างไรก็ตาม มันก็น่าสิ้นหวังเช่นกัน
อีกฝ่ายแข็งแกร่งเกินไป
36ขุนพลสวรรค์กับ72ขุนพลนรกแห่งหอมังกรเทพ ล้วนต้องตาย
แต่ถึงแม้จะต้องตาย พวกเขาก็ไม่มีใครคิดถอย ไม่มีใครคิดหลีกหนี
ทั้งๆที่พวกเขารู้ว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองมารนหาที่ตาย
แต่ก็ยังคงก้าวออกมาสู้อย่างห้าวหาญ
หลี่หลานเป็นเหมือนแม่ไก่ที่ปกป้องลูกๆของเธอ เธอเอื้อมมือเพื่อป้องกันหวางซีและซีซี แม้ว่าเธอจะตาย เธอก็จะตายต่อหน้าลูกสาวและหลานสาวของเธอ
“แม่งเอ้ย！！”
เย่ห้าวคำรามด้วยความกราดเกรี้ยว แล้วพุ่งตัวไปข้างหน้า
ตอนนั้น เพราะหลายๆปัจจัย เขาไม่สามารถปกป้องลูกเมียของตัวเองได้
หลายปีมานี้ เขายังคงไม่ลืมสายตาแห่งความผิดหวังของหมิงยู่ในตอนนั้นได้
เขาเสียใจมาก
ถ้าตอนนั้นเขาปกป้องหมิงยู่กับเย่เซิ่งเทียนโดยไม่สนใจอะไร คงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้
ตัวเองอาจจะตายไปแล้ว แต่อย่างน้อยก็ไม่เสียใจ ไม่เหมือนตอนนี้ที่ต้องตายทั้งเป็น ราวกับซากศพเดินได้
ถ้าตอนนั้นตัวเองไม่คิดอะไรให้มาก ถึงจะต้องตาย พ่อแม่ลูกคงได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ไม่เหมือนกับตอนนี้ที่น่าเวทนาจับใจ
ในวินาทีนี้ ในสมองของเย่ห้าวมีภาพเหตุการณ์ในอดีตไหลเข้ามาไม่หยุด
เขานึกถึงที่เขารู้สึกหวั่นไหวที่ได้เจอกับหมิงยู่ครั้งแรก
นึกถึงภาพวันเวลาที่ได้อยู่กับหมิงยู่
นึกถึงคลื่นทะเลซัดสาดที่เคยนั่งมองดูกับหมิงยู่
นึกถึงความตื่นเต้นครั้งแรกที่รู้ว่าหมิงยู่ตั้งครรภ์……
ใช่สิ เขากับหมิงยู่ได้ทำอะไรด้วยกันมามากมาย
แต่สุดท้าย เขาก็ทำผิดต่อหมิงยู่
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด แต่สุดท้ายผิดก็คือผิด
เขานึกถึงภาพที่หมิงยู่พาเย่เซิ่งเทียน มาหาเขาที่เมืองหลวงเป็นครั้งแรก ที่หน้าประตูของตระกูลเย่ ถูกคนตีจนสลบไป
เขาใช้วิธีสุดโต่งมาปกป้องหมิงยู่กับเย่เซิ่งเทียน แต่สุดท้ายกลับทำให้หมิงยู่บาดเจ็บสาหัส ทำให้ลูกชายของเขาเกลียดเขา
จริงด้วยสิ เขาเสียใจที่ทำแบบนั้น
ไม่ควรคิดอะไรให้มาก
“ไอ้เหี้ย พวกแกรังแกคนอื่นมากเกินไปแล้วนะ！！”
บนตัวของเย่ห้าว ราวกับมีแสงบางอย่างปรากฏขึ้น ผมของขาวเปลี่ยนเป็นสีขาว สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า
“ฉันเป็นแค่เพลย์บอยคนหนึ่งของตระกูลเย่ ฉันแค่อยากใช้ชีวิตของตัวเอง ตระกูลเย่ของฉันถูกพวกแกบีบจนไร้หาทาง ปู่ของฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง แต่ฉันยังคงไม่อยากคิดแก้แค้น ฉันแค่อยากใช้เวลาอยู่ลูกเมียของฉันในช่วงระยะเวลาสั้นๆไม่กี่สิบปี แต่ไอ้สารเลวอบย่างพวกแก แม้แต่เวลาแค่นี้ยังไม่ให้ฉันเลย ไอ้พวกชั่วเอ้ย”
ประกายไฟบนตัวของเย่ห้าว ลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ มองจากที่ไกลๆ เขาเหมือนกับก้อนเพลิงขนาดใหญ่
“ห้าวเอ๋อร์ รีบหยุดเดี๋ยวนี้”
เย่จิงหงร้อนใจ อยากจะขวางไว้ แต่เขาก็รุดไปข้างหน้าแล้ว
เย่ห้าวเผาไหม้ร่างกายและเลือดเนื้อของตัวเอง เขาอยากใช้วิธีนี้ กระตุ้นเลือดประหลาดในตัว
ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีเลือดที่ถ่ายทอด เพียงแต่มีเลือดประหลาดน้อยกว่าพี่ใหญ่ที่ตายไปแล้ว และเย่เซิ่งเทียนในตอนนี้
แต่เพื่อคนของตระกูลเย่แล้ว หลานของเย่หลง จะตายไปทั้งๆแบบนี้ได้ยังไง？
เย่ห้าวที่อยู่ตรงนั้น มองไปทางเย่จิงหง“พ่อครับ ขอโทษนะครับ ลูกอกตัญญู ทำให้ผมหงอกส่งผมดำ ครั้งนี้ ผมไม่อยากทนต่อไปแล้ว ตอนนั้นผมไม่ได้ปกป้องลูกเมียของตัวเอง ครั้งนี้ผมอยากปกป้องลูกชายและเมียกับลูกของเขา พ่อครับ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ถ้าเกิดชาติหน้าได้อีกครั้ง ผมจะมาตอบแทนพ่อนะครับ”
และในตอนนี้ รัศมีบนกายของเย่ห้าว น่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ
พลังของเขา พุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว และทะลวงผ่านเซียนบู๊ เทพบู๊ และเทพบู๊ระดับห้าดาว
เย่ห้าวเดินเข้าไปหาผู้พิทักษ์ชุดม่วงคนนั้นทีละก้าว รัศมีบนตัวของเขายังคงเพิ่มขึ้น
กร๊อบแกร๊บ
ภายในกายของเย่ห้าว ราวกับมีบางอย่างแตกหัก
แดนเหนือโลกีย์！
ภายในระยะเวลาสั้นๆ พลังของของเขาก็ทะลวงผ่านมาถึงแดนเหนือโลกีย์
“นนี่ก็คือเลือดประหลาดงั้นหรอ？”
ผู้พิทักษ์ชุดม่วงไม่ได้ลงมืออะไร ในทางกลับกันกลับยืนมองดู
เขารู้สึกแปลกใจมาก เลือดประหลาดของตระกูลเย่สามารถตื่นภวังค์ได้ด้วยหรอเนี่ย？
ในขณะเดียวกัน พญาดำเองก็กำลังเฝ้าสังเกตการณ์ ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่