บทที่ 2825 ล่อลวงศิษย์ 2 / บทที่ 2826 ล่อลวงศิษย์ 3

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2825​ ​ล่อลวง​ศิษย์​ ​2

เมื่อ​ครู่​เขา​ลอบ​ทดสอบ​ดูแล​้ว​ ​เกิด​สถานการณ์​เดียวกัน​กับ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​ถอด​ไม่​ออก​เลย

หากว่า​เป็น​คนอื่น​ที่​ส่ง​ของ​แบบนี้​มา​เกาะติด​บน​ข้อมือ​ของ​เขา​ ​เขา​ต้อง​ชักสีหน้า​ใส่​นาน​แล้ว​!

แต่​ยาม​นี้​เขามอ​งกำ​ไล​ที่อยู่​บน​ข้อมือ​วง​นี้​แล้ว​ ​กลับ​ดู​เข้าตา​อย่าง​น่าประหลาด​ ​เข้าคู่​กัน​อย่างยิ่ง

กู้​ซีจิ​่ว​ไหน​เลย​จะ​ยอม​เชื่อ​เขา​ ​“​เป็นไปไม่ได้​กระมัง​?​”

เสี่ยว​จิน​เพิ่ง​ยอมรับ​ผู้อื่น​เป็น​นาย​ ​ก็​จงรักภักดี​ขนาด​นี้​แล้ว​หรือ​?​!

ตี้ฝู​อี​คล้าย​จะเข้า​ใจ​ว่า​เธอ​คิด​อะไร​อยู่​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​ยื่น​ข้อมือ​ที่​สวม​กำไล​เอาไว้​ ​ออกมา​อย่างใจ​กว้าง​ ​“​ถ้า​ท่าน​ไม่เชื่อ​ ​ก็​ลองดู​เอง​ได้​”

ลอง​เอง​ก็​ลอง​เอง​สิ​!

กู้​ซีจิ​่ว​ยื่นมือ​ออก​ไป​จับ​แขน​เขา​ไว้​ด้วยมือ​ข้าง​หนึ่ง​ ​ส่วน​มือ​อีก​ข้าง​ก็​รูด​กำไล​ลงมา​ ​ผล​คือ​ ​เป็น​อย่างที่​เขา​ว่า​ไว้​ ​กำไล​วง​นั้น​ถอด​ไม่​ออก​จริงๆ

ตี้ฝู​อี​หลุบ​ตาม​อง​มือ​น้อย​ๆ​ ​ของ​นาง​ที่​กำลัง​สาละวน​อยู่​บน​ข้อมือ​ของ​ตน​ ​แววตา​แปรเปลี่ยน​เป็น​ลุ่มลึก​นิดๆ

มือ​น้อย​ๆ​ ​ของ​นาง​เนียน​นุ่ม​ ​นิ้ว​เรียว​เสลา​ ​สีสัน​ของ​เล็บ​เป็นธรรมชาติ​ ​แต่​ส่อง​ประกาย​เงางาม​ ​เจือ​สีชมพู​อ่อน​ไว้​ ​งดงาม​กว่าน​้ำ​มัน​เคลือบ​เล็บ​ใดๆ​ ​ซ้ำ​ยัง​เนียน​นุ่ม​ยิ่งกว่า​กลีบ​บุปผา​ด้วย

สายตา​ของ​เขา​ร่อน​ลง​บน​หน้า​ของ​นาง​อีกครั้ง​ ​ดวง​หน้า​นั้น​นวล​เนียน​ดั่ง​เกสร​ดอก​ท้อ​ใต้​ละออง​พิรุณ​ ​มุม​ปาก​ที่​เม้ม​เข้า​นิดๆ​ ​นั้น​อ่อนนิ่ม​ชมพู​ระเรื่อ​ ​ได้รูป​งดงาม​…

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่ได้​รับรู้​ถึง​สายตา​ของ​เขา​เลย

เธอ​ค้นพบ​เรื่อง​ที่​น่าเศร้า​ว่า​ ​เธอ​ทวง​กำไล​วง​นี้​กลับคืน​มา​ไม่ได้​แล้ว​!

ช่างเถอะ​!

วันหน้า​เธอ​ค่อย​หาทาง​ถอด​กำไล​วง​นี้​ที่อยู่​บน​ข้อมือ​ของ​เธอ​ออก​เสีย​ก็​พอ​!

เธอ​ไม่เชื่อ​หรอก​ว่า​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ที่สูง​ส่ง​แบบ​เธอ​จะ​จนตรอก​เพราะ​กำไล​ผุพัง​วง​หนึ่ง​!

เธอ​ปล่อยมือ​ของ​ตี้ฝู​อี​แล้ว​ ​“​ช่างเถิด​ ​กำไล​วง​นี้​ถือว่า​ข้า​กำนัล​ให้​ก็แล้วกัน​!​”

ใน​ใจ​เธอ​หงุดหงิด​อยู่​บ้าง​ ​มิใช่​ว่า​เธอ​เสียดาย​สมบัติ​ของ​ตน​ ​แต่​เป็น​เพราะ​แลก​เอา​สิ่ง​ที่​ต้องการ​มา​ไม่ได้​ ​เธอ​ไม่​อยาก​ใช้ชีวิต​ที่อยู่​ใน​สภาพ​เช่นนี้​…

เธอ​มอง​เขา​แวบ​หนึ่ง​ ​เริ่ม​ใคร่​ควร​ว่า​จะ​ลงมือ​ปล้น​ดี​หรือไม่

“​พระองค์เจ้า​ต้องการ​ดื่ม​สุรา​หรือไม่​?​”​ ​จู่ๆ​ ​ตี้ฝู​อีก​็​ล้วง​น้ำเต้า​สุรา​ลูก​หนึ่ง​ออกมา​ ​เปิด​จุก​น้ำเต้า​ออก​ ​กลิ่น​สุราชั​้น​เลิศ​ฟุ้ง​ออกมา​ ​กระจาย​อยู่​ใน​อากาศ

ปกติ​แล้ว​กู้​ซีจิ​่ว​ชอบ​สุรา​เป็น​ที่สุด​ ​และ​ประเมิน​สุรา​เป็น​ด้วย​ ​ยาม​นี้​ดม​แวบเดียว​ก็​รู้​แล้ว​ว่า​เป็น​สุราชั​้น​เลิศ

เธอ​ละวาง​ความ​กลัดกลุ้ม​เอาไว้​ชั่วคราว​ ​หยิบ​จอก​สุรา​ใบ​หนึ่ง​ออกมา​ ​“​เอา​!​”

ตี้ฝู​อี​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​ริน​สุรา​ให้​เธอ​จอก​หนึ่ง​ ​ขณะที่​กู้​ซีจิ​่​วกำ​ลัง​จะ​ยกขึ้น​มา​ ​ก็​ถูก​เขา​กด​ข้อมือ​ไว้​ ​“​ประเดี๋ยว​ค่อย​กิน​พร้อมกับ​ไข่​มังกร​ประทีป​”

ฝ่ามือ​เขา​ร้อนผ่าว​นิดๆ​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ชัก​มือ​ออก​ ​มอง​เตา​ใบ​นั้น​ ​“​เจ้า​เตรียม​จะ​แบ่ง​ไข่​ฟอง​นี้​ให้​ข้า​ด้วย​หรือ​?​”

“​อืม​ ​เป็นการ​ตอบแทน​ที่​ท่าน​กำนัล​กำไล​ให้​แก่​ข้า​ ​ชีวิต​ของ​ข้า​คน​นี้​ไม่​ชมชอบ​ติดค้าง​ผู้ใด​”

“​ข้า​ไม่ต้องการ​ไข่​ ​ต้องการ​เพียง​ยาลูกกลอน​นั้น​ ​หาก​เจ้า​อยาก​ตอบแทน​ไม่​สู้​ตอบแทน​ด้วย​โอสถ​วิญญาณ​…​”

“​โอสถ​วิญญาณ​จะ​ต้อง​ใช้​กำไล​หนึ่ง​คู่​ของ​ท่าน​มา​แลก​ ​นี่​คือ​คำสัตย์​ที่​พระองค์เจ้า​เอ่ย​ออกมา​ก่อนหน้านี้​ ​เสี่ยว​เซียน​มิก​ล้า​ทำให้​พระองค์เจ้า​เสียคำพูด​”

กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​เลย

ตี้ฝู​อี​พูด​ไป​ด้วย​ ​เปิด​ฝาหม้อ​ออก​ไป​ด้วย​ ​กลิ่นหอม​น่าอัศจรรย์​ปะทะ​เข้าหา​จมูก​!

เขา​ช้อน​ไข่​ออกมา​จาก​ใน​หม้อ​ ​จากนั้น​ก็​ใช้​มีด​ผ่า​ออก​เป็น​สี่​เสี้ยว​ ​ดัน​เสี้ยว​หนึ่ง​มา​ไว้​ตรงหน้า​เธอ​ ​“​มา​เถอะ​ ​ลอง​ชิม​ดู​”

กู้​ซีจิ​่ว​โกรธ​ไม่​ลง​เลย​ ​ถึงแม้​คน​ผู้​นี้​จะ​พูดจา​กระทำการ​เล่นแง่​ไป​บ้าง​ ​แต่​ก็​ไม่​อาจ​กล่าว​ได้​ว่า​สิ่ง​ที่​เขา​พูด​ไร้​ซึ่ง​เหตุผล

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่​คิด​จะ​พะวง​กับ​เรื่อง​นี้​ต่อไป​แล้ว​ ​เธอ​มอง​ไข่​เสี้ยว​นั้น​ ​ในที่สุด​ก็ได้​รู้​แล้ว​ว่า​ต่อให้​เป็น​ไข่​ของ​มังกร​ประทีป​ก็​ยัง​แบ่ง​เป็น​ไข่แดง​ไข่ขาว​เช่นกัน​ ​เพียงแต่​ไข่แดง​เป็น​สีแดง​เข้ม​ ​ส่วน​ไข่ขาว​ก็​เป็น​สีฟ้า​อ่อน​ ​ยังคง​งาม​น่า​พิศ​อยู่

เธอ​ชิม​ดู​คำ​หนึ่ง​ ​รสชาติ​ไม่เลว​เลย​จริงๆ​ ​ถึงแม้​จะ​เป็น​เพียง​ไข่ต้ม​น้ำเปล่า​ ​แต่​ใน​ไข่​ก็​แฝงกลิ่น​อ่อน​จาง​ของ​ผลไม้​ประการหนึ่ง​เอาไว้​ ​มีรส​ชาติ​พิเศษ

ระหว่าง​ที่​กิน​ไข่​ ​เธอ​ก็​ดื่ม​สุรา​นั้น​ด้วย

ต้อง​พูด​เลย​ว่า​ ​พอกิ​นคู​่​กับ​สุราช​นิด​แล้ว​ ​รสชาติ​ยิ่ง​อร่อย​ขึ้น​กว่า​เดิม​ ​ทำให้​คน​กิน​คำ​แรก​แล้วก็​อยาก​จะ​กิน​คำ​ที่สอง​ต่อ

ไม่ทัน​รู้​เนื้อ​รู้ตัว​ ​เธอ​ก็​กิน​ไข่​สี่​ส่วน​นั้น​เข้าไป​จน​หมด​แล้ว​!​ ​และ​ดื่ม​สุรา​เข้าไป​ถึง​หก​จอก​เต็ม​!

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2826​ ​ล่อลวง​ศิษย์​ ​3

ตี้ฝู​อีก​็​กิน​ไข่​เป็นเพื่อน​นาง​ด้วย​เสี้ยว​หนึ่ง​ ​ดื่ม​สุรา​เข้าไป​สาม​จอก

มองเห็น​นาง​ยังคง​ริน​สุรา​ให้​ตัวเอง​อยู่​ ​เขา​พลัน​โบก​แขน​เสื้อ​ ​เก็บ​น้ำเต้า​สุรา​ลูก​นั้น​มา​ ​“​สุรา​นี้​ไม่​อาจ​ดื่ม​มาก​ได้​”

กู้​ซีจิ​่ว​ยัง​ไม่​หนำใจ​ ​“​ข้า​คอแข็ง​มาก​ ​ต่อให้​ดื่ม​หลาย​สิบ​จอก​ก็​ไม่มีทาง​เมา​!​ ​ในเมื่อ​จะ​ดื่ม​พวกเรา​ก็​ต้อง​ดื่ม​กัน​ให้​ถึงใจ​หน่อย​!​ ​เหยาะแหยะ​เช่นนี้​ ​ไม่​สม​เป็น​ชายชาตรี​เลย​!​”

ตี้ฝู​อี​มอง​พวง​แก้ม​ที่​แดงก่ำ​ด้วย​ฤทธิ์​สุรา​ของ​นาง​ ​เอ่ย​อย่าง​ไม่​อนาทร​ร้อนใจ​ ​“​ท่าน​ยัง​ไม่​โต​เป็นผู้ใหญ่​ ​ไม่​อนุญาต​ให้​ดื่ม​หนัก​เช่นนี้​”

กู้​ซีจิ​่ว​ดึง​มือ​เขา​ยื้อแย่ง​น้ำเต้า​สุรา​ ​“​เปิ่น​จุน​บอก​แล้ว​ ​แค่​หน้า​เด็ก​เท่านั้น​…​”

เธอ​ค่อนข้าง​มึนหัว​อยู่​บ้าง​ ​ฝีเท้า​ซวนเซ​เล็กน้อย​ ​ยืน​ไม่​มั่น​ ​แย่ง​น้ำเต้า​สุรา​มา​ไม่ได้​ ​ล้ม​โผ​เข้าใส่​อ้อมแขน​ของ​เขา

พฤติกรรม​ของ​เธอ​ใน​ตอนนี้​แตกต่าง​จาก​ก่อนหน้านี้​ลิบลับ​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ค่อนข้าง​เมามาย​แล้ว​ ​ใน​ลมหายใจ​ล้วน​เคล้า​กลิ่น​สุรา​เอาไว้​จางๆ

ตี้ฝู​อี​พยุง​นาง​ขึ้น​มา​ ​“​ท่าน​เมา​แล้ว​!​”

เขา​นึก​เสียใจ​อยู่​บ้าง​ที่​ปล่อย​ให้​นาง​ดื่ม​มาก​ขนาด​นี้​ ​เขา​หลง​นึก​ว่านา​งมี​ร่าง​เทวา​ ​ดื่ม​สุรา​หก​จอก​เช่นนี้​ร้อย​วัน​ก็​คง​ไม่เป็นไร​ ​เขา​ประเมิน​ด้าน​นี้​ของ​นาง​สูง​เกินไป​แล้ว​…

“​เปิ่น​จุน​มิได้​เมา​!​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ​พยายาม​นั่ง​ให้​สง่างาม​อย่าง​สุดกำลัง​ ​มอง​เขา​อย่าง​น่าเกรงขาม​ยิ่ง

หาก​มิใช่​เพราะ​เธอ​มี​ใบหน้า​อ่อน​ใส​เยาว์วัย​เช่นนี้​ ​ท่าทาง​นี้​ของ​นาง​คงมี​อำนาจ​ยิ่ง​ ​แต่ว่า​…

ใบหน้า​นี้​ขาย​นาง​เสีย​แล้ว​ ​ยาม​ที่​วางท่า​เคร่งขรึม​จริงจัง​เช่นนี้​ ​ไม่ได้​รู้สึก​ว่าน​่า​เกรงขาม​สัก​เท่าไหร่​เลย​ ​กลับ​รู้สึก​ว่าน​่า​เอ็นดู​ยิ่งนัก​ขึ้น​มา​อย่าง​ไม่มี​สาเหตุ

ตี้ฝู​อีสะ​กด​กลั้น​รอยยิ้ม​ ​“​อืม​ ​ท่าน​ไม่ได้​เมา​”

กู้​ซีจิ​่ว​ส่าย​โงนเงน​ ​เอ่ย​อย่าง​ภูมิใจ​ยิ่ง​ ​“​ใช่​น่ะ​สิ​ ​ตัว​ข้า​พัน​จอก​ไม่​เมามาย​ ​สุรา​นี้​ของ​เจ้า​เป็น​เพียง​ฝอย​พิรุณ​เท่านั้น​ ​เจ้า​อย่า​หมาย​จะ​หลอก​ข้า​ได้​!​”

“​อืม​ ​ข้า​ไม่กล้า​หลอก​ท่าน​หรอก​”

ตี้ฝู​อี​ตอบรับ​อย่าง​ขอไปที​ ​ป้อน​ยาลูกกลอน​เม็ด​หนึ่ง​ใส่​ปาก​นาง

กู้​ซีจิ​่ว​ขมวดคิ้ว​ ​“​นี่​ไม่ใช่​โอสถ​วิญญาณ​ชนิด​นั้น​”

“​แน่นอน​ว่า​มัน​ไม​ใช่​ ​มัน​คือ​ลูกกลอน​สร่าง​เมา​”

“​ข้า​บอก​แล้ว​ไง​ ​ข้า​ไม่ได้​เมา​!​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​กิน​ลูกกลอน​สร่าง​เมา​!​”

“​เด็กดี​ ​กิน​มัน​เถอะ​ ​เดี๋ยว​พอ​เจ้า​สร่าง​เมา​แล้ว​ ​ข้า​จะ​มอบ​โอสถ​วิญญาณ​ที่​เจ้า​คะนึง​หา​เม็ด​นั้น​ให้​นะ​”

ถึงแม้​สภาพ​ตอน​นาง​เมา​สุรา​จะ​พบเห็น​ได้​ยาก​นัก​ ​น่ามอง​อย่างยิ่ง​แต่​ตี้ฝู​อี​ยังคง​ตัดสินใจ​ว่า​จะ​ทำให้​นาง​สร่าง​เมา​ ​เนื่องจาก​เช่นนั้น​นาง​ถึง​จะ​ตั้งต้น​ฝึกฝน​ได้​ ​จะ​ได้​ไม่ผิด​ต่อ​ไข่​มังกร​ประทีป​ที่​เขา​ดั้นด้น​ฟันฝ่า​ไปหา​มา​อย่าง​ยากลำบาก​…

หน​นี้​กู้​ซีจิ​่​วก​ลับ​ฟัง​คำ​ ​กลืน​ยาลูกกลอน​เม็ด​นั้น​ลง​ไป​…

ตี้ฝู​อี​ถาม​อย่าง​คล้าย​จะ​มี​เจตนา​และ​คล้าย​จะ​มิได้​เจตนา​ว่า​ ​“​พระองค์เจ้า​มีชื่อ​เรียก​หรือไม่​?​”

ชื่อ​เรียก​หรือ​?

สมอง​กู้​ซีจิ​่ว​ยุ่งเหยิง​ ​นึกไม่ออก​ชั่วขณะ​ ​แต่​เธอ​ก็​ไม่​อยาก​ปล่อยไก่​ ​จึง​ร้อง​เฮอะ​ครา​หนึ่ง​ ​“​เปิ่น​จุน​หา​ได้​ต้องการ​ชื่อ​แซ่​ไม่​…​”​ ​เธอ​ดึง​แขน​เสื้อ​ของ​เขา​ ​พยายาม​จะ​เอา​น้ำเต้า​สุรา​มา​อีกครั้ง​ ​“​ยัง​มีสุ​รา​อยู่​หรือไม่​?​ ​จะ​ดื่ม​อีก​…​”

ชมชอบ​ดื่ม​สุรา​ถึง​เพียงนี้​เชียว​หรือ​?

ตี้ฝู​อี​มองดู​นาง​ ​“​หาก​เรียก​ท่าน​ว่า​พระองค์เจ้า​ตลอด​ ​ออกจะ​ห่างเหิน​เกินไป​หน่อย​ ​มิสู​้​ให้​เสี่ยว​เซียน​ตั้ง​นาม​แก่​พระองค์เจ้า​สัก​ชื่อ​เล่า​ ​เรียกว่า​สี​จิ​่ว​ ​(​ชอบ​สุรา​)​ ​เป็น​อย่างไร​?​”

“​ดี.​..​นามดี​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​เจ้า​จะ​มีพรสวรรค์​ด้าน​การ​ตั้งชื่อ​ด้วย​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ดึง​สาบ​เสื้อ​ของ​เขา​ทันที​ ​“​มิสู​้​เจ้า​มา​เป็น​ลูกศิษย์​ของ​ข้า​เอา​ไหม​?​!​ ​เป็น​…​เป็น​ศิษย์​ของ​เปิ่น​จุน​แล้ว​ ​ก็​สามารถ​ตั้ง​นาม​ให้​อาจารย์​ได้​แล้ว​…​”

ตี้ฝู​อี​พูดไม่ออก​เลย​ ​ทำไม​เขา​รู้สึก​ว่า​เช่นนี้​มัน​สลับ​บทบาท​กัน​นะ​?

สมควร​ต้อง​เป็น​อาจารย์​ที่สามา​รถ​ตั้ง​นาม​ให้​ศิษย์​ได้​มิใช่​หรือ​?

เขามอ​งด​วงหน้า​น้อย​ๆ​ ​ที่​นุ่มนิ่ม​ทว่า​เคร่งขรึม​ของ​นาง​ ​ตอบกลับ​อย่าง​หยอก​เล่น​ว่า​ ​“​ได้​สิ​ ​หากว่า​ท่าน​ยอมให้​เรียก​นาม​นี้​จริงๆ​ ​ข้า​ก็​ไม่รังเกียจ​ที่จะ​เป็น​ศิษย์​ท่าน​”

จิตใต้สำนึก​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ชื่นชม​เด็กหนุ่ม​คน​นี้​ยิ่งนัก​เสมอมา​ ​มี​ความคิด​จะ​รับ​เขา​เป็น​ศิษย์

เพียงแต่​รู้สึก​ว่า​เขา​ลึกล้ำ​เจ้า​แผนการ​ทำให้​เธอ​ไม่​ชอบ​อยู่​บ้าง​ ​เรื่อง​คิด​จะ​รับ​เป็น​ศิษย์​จึง​มี​ความลังเล​อยู่​บ้าง​ ​อีก​อย่าง​ตี้ฝู​อี​ผู้​นี้​ก็​เย่อหยิ่ง​นัก​ ​ต่อให้​เธอ​พูด​ออกมา​ ​ก็​ไม่แน่​ว่า​เขา​จะ​เห็นด้วย

วรยุทธ์​ของ​คน​ผู้​นี้​มี​เอกลักษณ์​เป็น​ของ​ตัวเอง​ ​ต่อให้​ไม่​กราบ​อาจารย์​ ​ความสำเร็จ​ใน​ภายหน้า​ก็​ยังคง​ไร้ขีดจำกัด​อยู่ดี

….

————————————————————————————-