บทที่ 2827 ล่อลวงศิษย์ 4 / บทที่ 2828 ล่อลวงศิษย์ 5

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2827​ ​ล่อลวง​ศิษย์​ ​4

วรยุทธ์​ของ​คน​ผู้​นี้​มี​เอกลักษณ์​เป็น​ของ​ตัวเอง​ ​ต่อให้​ไม่​กราบ​อาจารย์​ ​ความสำเร็จ​ใน​ภายหน้า​ก็​ยังคง​ไร้ขีดจำกัด​อยู่ดี​ ​และ​ถึงอย่างไร​ตัว​เธอ​เอง​ก็​คล้าย​ตะวัน​ใกล้​ตกดิน​แล้ว​ ​ดูเหมือน​จะ​ไม่จำเป็น​ต้อง​รับ​เขา​เป็น​ศิษย์​เช่นกัน​…

เนื่องจาก​มี​ข้อ​พะวง​เหล่านี้​ ​เธอ​จึง​ไม่เคย​เอ่ย​ความคิด​นี้​ออกมา​เลย

ตอนนี้​เธอ​ดื่ม​จน​เมามาย​แล้ว​ ​ปาก​ไม่มี​ประตู​กั้น​ขวาง​ ​จึง​เอ่ย​ความคิด​ที่อยู่​ใน​จิตใต้สำนึก​ออกมา

บัดนี้​เมื่อ​ได้ยิน​ตี้ฝู​อีก​ล่าว​เช่นนี้​ ​ต่อให้​เธอ​อยู่​ใน​ความฝัน​ก็​ยัง​รู้​ว่า​โอกาส​เช่นนี้​หา​ได้​ยาก​นัก​ ​รีบ​เอ่ย​ทันที​ ​“​ได้​ ​เปิ่น​จุน​ตกลง​แล้ว​!​”

ทันทีที่​ประโยค​นี้​เปล่ง​ออกมา​ ​บน​ท้อง​นภา​ไกล​ออก​ไป​พลัน​มี​อสุ​นิ​บาต​ม้วน​กลิ้ง​เข้ามา​ ​ฟ้าแลบ​เสียดแทง​นัยน์ตา​ ​เกิดแสง​ทอง​ส่อง​วาบ​ขึ้น​รอบกาย​ของ​คน​ทั้งสอง

ตี้ฝู​อี​งงงัน

กู้​ซีจิ​่​วก​ลับ​หรี่​ตายิ​้ม​ ​“​คำปฏิญาณ​ลุล่วง​แล้ว​ ​อัสนี​สวรรค์​เป็น​พยาน​ ​นับแต่​วันนี้​ไป​ ​เจ้า​คือ​ศิษย์​ของ​ข้า​แล้ว​!​”

ตี้ฝู​อี​ตะลึงพรึงเพริด​!

กู้​ซีจิ​่ว​ยิ้มแย้ม​ปาน​บุปผา​ ​“​ส่วน​เรื่อง​นั้น​…​เปิ่น​จุน​เพิ่งจะ​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ ​ความจริง​แล้วแต่​เดิม​ข้า​ก็​เรียกว่า​ซีจิ​่​วอ​ยู่​แล้ว​…​พ้อง​เสียง​กับ​สี​จิ​่ว​พอดี​”

ตี้ฝู​อี​แข็ง​ค้าง​ไป​แล้ว​!

เขา​สัมผัส​ถึง​ความ​ชั่วร้าย​ที่​เปี่ยมล้น​ออกมา​จาก​ทั่วทั้ง​โลกา​ได้​!

ที่​กล่าว​กัน​ว่า​ล่า​ห่าน​อยู่​ทุกวัน​จะ​ถูก​ห่าน​จิก​ตา​[1]​เอา​ได้​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​เขา​จะ​ถูก​นาง​ที่​เมามาย​อยู่​ล่อ​ให้​ติด​บ่วง​เข้า​แล้ว​!

เขา​อับจน​วาจา​ยิ่งนัก​แถม​ยัง​นึก​ขัน​อยู่​บ้าง

เขา​เงยหน้า​มอง​ท้องฟ้า​ ​จากนั้น​ก็​มองดู​นาง​ที่นั่ง​ก็​ยัง​นั่ง​ไม่มั่นคง​เลย​ ​ยังคง​ไม่​อยาก​จะ​เชื่อ​อยู่​บ้าง​ว่าวา​จาล​้อ​เล่น​ประโยค​เดียว​ก็​ก่อให้เกิด​อัสนี​สวรรค์​เป็น​พยาน​ได้​แล้ว​ ​ทำให้​เรื่อง​เท็จ​กลายเป็น​ความจริง​ขึ้น​มา​…

ดวงตา​กู้​ซีจิ​่ว​หยี​โค้ง​ดุจ​จันทร์​เสี้ยว​ด้วย​ความ​เป็นสุข​ ​นาง​ยื่นมือ​น้อย​ๆ​ ​ออกมา​หา​เขา​อย่างจริงจัง​นัก​ ​“​ศิษย์​คนดี​ ​อาจารย์​คือ​ผู้อาวุโส​ของ​เจ้า​ ​ที่​เจ้า​สมควร​จะ​เคารพ​นะ​ ​มา​เถิด​ ​มอบ​สุรา​แสดง​ความกตัญญู​ต่อ​ข้า​สัก​กาก​่อน​!​”

แสดง​ความกตัญญู​เหรอ​?​!

ตี้ฝู​อี​มอง​มือ​น้อย​ๆ​ ​ที่อยู่​ตรงหน้า​ ​“​ข้า​นึก​ว่า​ท่าน​จะ​ใช้​ฐานะ​นี้​ ​ร้องขอ​โอสถ​วิญญาณ​จาก​ข้า​เสียอีก​”

ก็​ถูก​แฮะ​ ​ทำไม​เธอ​ถึง​ลืม​เรื่อง​นี้​ไป​ได้​นะ​?​!

“​งั้นก็​มอบ​โอสถ​วิญญาณ​ให้​ข้า​สัก​เม็ด​เถอะ​”​ ​มือ​น้อย​ๆ​ ​ของ​เธอ​แทบจะ​ยื่น​เข้าไป​ใต้​จมูก​ของ​เขา​อยู่​แล้ว

ตี้ฝู​อี​หลุบ​ตาลง​สูด​หายใจ​นิดๆ​ ​วางยา​ลูกกลอน​เม็ด​หนึ่ง​ลง​บน​ฝ่ามือ​ของ​นาง​จริงๆ

หลังจาก​กู้​ซีจิ​่​วกิน​เข้าไป​ก็​ส่ายหน้า​ทันที​ ​“​เจ้า​หลอก​ข้า​ ​นี่​ยังคง​…​ยังคง​เป็น​ลูกกลอน​สร่าง​เมา​อยู่​ชัดๆ​…​”

ถึงแม้​หน้าตา​ของ​โอสถ​ทั้งสอง​ชนิด​จะ​ไม่​ต่างกัน​นัก​ ​รสชาติ​ก็​ไม่​ต่างกัน​เท่าไหร่​ ​แต่​ต่อม​รับ​รส​ของ​เธอ​เฉียบ​ไวยิ​่ง​ ​ทันทีที่​ชิม​ดูก​็​รู้​แล้ว​!

เธอ​ไม่ใช่​คนที​่​จะ​มา​หลอก​กันได​้​ง่ายๆ​ ​นะ​!​ ​เฮอะ​!

ตี้ฝู​อี​มอง​นาง​ ​เอาเถอะ​ ​ยัง​ไม่​นับว่า​เมามาย​จน​เกินไป​…

“​เหตุใด​ต้อง​ป้อน​ยาส​ร่าง​เมา​ให้​ข้า​อีก​?​”

“​เพราะว่า​ท่าน​ต้องการ​มัน​มาก​ ​และ​ข้า​ก็​ชมชอบ​เป็น​คนดี​ให้​ถึงที่สุด​”

“​โอ้​ ​แต่​ข้า​รู้สึก​ว่า​ข้า​ไม่ได้​เมา​นะ​ ​คนเมา​สุรา​ล้วน​สับสน​เลอะเลือน​ ​แต่​ข้า​ยังคง​ล่อลวง​เจ้า​ให้​กลายเป็น​ศิษย์​ได้​อย่างชาญฉลาด​…​”

ตี้ฝู​อีกุม​ขมับ​แล้ว​ ​นาง​อย่า​เอ่ยถึง​เรื่อง​นี้​อีก​ได้​หรือไม่​?

เป็นครั้งแรก​ที่​เขา​รู้สึก​ว่า​ตน​ก็​มี​ช่วงเวลา​ที่​โง่เขลา​เบาปัญญา​เช่นนี้​เหมือนกัน​!

ไม่ได้​การ​แล้ว​ ​ในเมื่อ​นาง​รับ​เขา​เป็น​ศิษย์​ด้วย​ความเมามาย​ ​เขา​ก็​ต้อง​สะสาง​เรื่อง​นี้​ให้​จบ​ใน​ช่วง​ที่นาง​เมามาย​ ​ให้​นาง​ยกเลิก​…

เขา​หยิบ​โอสถ​เม็ด​หนึ่ง​ออกมา​จาก​ร่าง​ ​โอสถ​นั้น​คือ​โอสถ​วิญญาณ​ที่​กู้​ซีจิ​่ว​เฝ้า​คะนึง​หา​ ​โบก​ไปมา​ตรงหน้า​นาง​ ​“​อยากได้​มัน​ไหม​?​”

“​อยาก​!​ ​ให้​ข้า​นะ​…​”

“​อืม​ ​ถ้า​ท่าน​พูดตาม​ข้า​ ​ยาเม็ด​นี้​ก็​เป็น​ของ​ท่าน​ทันที​ ​ถ้า​พูด​ได้ดี​ ​ไม่แน่​ว่า​ข้า​อาจจะ​มอบให้​ท่าน​สอง​เม็ด​เลย​นะ​”

กู้​ซีจิ​่ว​สนอกสนใจ​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​“​พูด​อะไร​ล่ะ​?​”

“​เช่นนั้น​ท่าน​ฟัง​ข้า​นะ​ ​ท่าน​ต้อง​พูด​แบบนี้​ ​‘​ตี้ฝู​อี​ ​นับจากนี้​เป็นต้นไป​ ​ข้า​ขอ​ขับ​เจ้า​ออกจาก​สังกัด​’​ ​”

กู้​ซีจิ​่ว​ส่าย​หัว​ปาน​รัว​กลอง​ป๋อง​แป​๋ง​ ​“​ไม่เอา​!​”

ปฏิเสธ​ทันที​เกินไป​หน่อย​หรือเปล่า​?​!

ตี้ฝู​อี​ตะล่อม​โน้มน้าว​ ​“​เท่าที่​ข้า​ทราบ​ ​ความจริง​แล้ว​ท่าน​ค่อนข้าง​รังเกียจ​ข้า​นี่​?​ ​ข้า​พูด​ถูก​หรือไม่​?​”

“​ใช่​แล้ว​ ​เจ้า​ล้ำลึก​เจ้า​แผนการ​เกินไป​ ​ข้า​ไม่​ค่อย​ชอบ​เลย​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ตอบ​ไป​ตามจริง

ตี้ฝู​อี​พูดไม่ออก​เลย

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2828​ ​ล่อลวง​ศิษย์​ ​5

ถึงแม้​จะ​เตรียมใจ​ไว้​แล้ว​ ​แต่​ตี้ฝู​อีก​็​ยังคง​รู้สึก​ว่า​ได้รับ​ค่า​ความเสียหาย​หมื่น​แต้ม​อยู่ดี​…

เขา​ดี​ต่อนาง​ถึงขนาด​นี้​แล้ว​ชัดๆ​ ​ดีด​้วย​ยิ่งกว่า​สตรี​คน​ไหน​ๆ​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่านาง​จะ​รังเกียจ​เขา​จริงๆ​!

ล้ำลึก​เจ้า​แผนการ​แล้ว​มัน​อย่างไรเล่า​?

หากว่า​เขา​ไม่​ล้ำลึก​เจ้า​แผนการ​ ​เกรง​ว่า​คง​ถูก​ผู้คน​บน​โลก​นี้​ทึ้ง​กิน​ไป​แล้ว​ ​ไหน​เลย​จะ​ยัง​รอด​มา​จนถึง​ตอนนี้​ได้​?

ตี้ฝู​อี​บ่น​อยู่​ใน​ใจ​ ​เพียง​นาง​ยอมรับ​อย่างที่​หา​ได้​ยาก​นัก​ ​เช่นนั้น​เขา​ยิ่ง​ต้อง​ฉวยโอกาส​ตี​เหล็ก​ตอน​ยัง​ร้อน​!

“​ท่าน​รังเกียจ​ข้า​แล้วยัง​จะ​รับ​ข้า​เป็น​ศิษย์​ไป​อีก​ทำไม​?​ ​ไม่รังเกียจ​ที่​ต้อง​พบ​หน้า​กัน​หรือ​?​ ​เช่นนั้น​พวกเรา​จะ​อึดอัด​กัน​ทั้งคู่​นะ​ ​ท่าน​ว่า​ใช่​หรือไม่​เล่า​?​ ​มา​เถอะ​ ​ขับ​ข้า​ออกจาก​สังกัด​เสีย​”

“​ไม่​…​”

ตี้ฝู​อี​พูดไม่ออก​แล้ว​ ​เขา​พูด​ไปมา​กมาย​ขนาด​นี้​นาง​กลับ​ตอบ​มา​เพียง​คำ​เดียว​!

เขา​พลัน​ตัดสินใจ​ ​“​พระองค์เจ้า​พิถีพิถัน​ต่อ​การ​รับ​ศิษย์​มิใช่​หรือ​?​ ​ข้า​ได้ยิน​ว่า​ใน​ตอนนั้น​ที่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ต้องการ​กราบ​เข้าสู่​สังกัด​ของ​ท่าน​ ​เคย​ได้รับ​การทด​สอบ​อย่างหนัก​หนา​ ​ส่วนตัว​ข้า​สำหรับ​พระองค์เจ้า​แล้วก็​นับว่า​เป็น​คนแปลกหน้า​ ​ความเข้าใจ​ที่​พระองค์เจ้า​มีต​่อ​ข้า​เกรง​ว่า​คง​ไม่​ถึง​สัก​เสี้ยว​กระผีก​ด้วยซ้ำ​ ​ไม่แน่​ว่า​ข้า​อาจ​ชั่วร้าย​ยิ่งนัก​…​”

ดวงตา​คู่​โต​ของ​กู้​ซีจิ​่​วกะ​พริบ​ปริบๆ​ ​ท่าทาง​ดู​สนอกสนใจ​ยิ่งนัก​ ​“​ชั่วร้าย​มาก​ขนาด​ไหน​กัน​ล่ะ​?​”

ตี้ฝู​อี​พลัน​กัดฟัน​เอ่ย​ไป​ว่า​ ​“​ตัว​ข้า​ผู้​นี้​ไม่​ชมชอบ​ถูก​ผู้ใด​ผูกมัด​ ​แม้ว่า​จะ​เป็นความ​ปรารถนาดี​ ​มักจะ​กระทำ​เรื่อง​หลอกลวง​อาจารย์​ล้มล้าง​สำนัก​อยู่​เสมอ​ ​ใน​อดีต​มี​คน​ผู้​หนึ่ง​ต้องการ​รับ​เลี้ยง​ตัว​ข้า​ที่​เป็น​เด็กเร่ร่อน​ ​ทุ่มเท​ชีวิต​หมาย​จะ​รับ​ข้า​เป็น​ศิษย์​ ​ทำให้​ข้า​หมด​ความอดทน​ ​จึง​สังหาร​ไป​เสีย​เลย​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​มอง​เขา​อย่าง​แปลก​ๆ​ ​แวบ​หนึ่ง​ ​“​ข้า​ไม่เชื่อ​!​”

เธอ​รู้สึก​อยู่​เสมอ​ว่า​เขา​ไม่มีทาง​กระทำ​เรื่อง​เลวร้าย​ไร้​มโนธรรม​…

ตี้ฝู​อี​ยิ้ม​เยียบ​เย็น​ ​รอยยิ้ม​ไม่​ประสงค์ดี​เลย​ ​“​คนเรา​รู้​หน้า​ไม่รู้​ใจ​ ​ท่าน​รู้จัก​ข้า​น้อย​เกินไป​แล้ว​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​มอง​เขา​อย่าง​เลื่อนลอย​ ​ดวงตา​คู่​โต​พร่ามัว​ ​ไม่ทราบ​เช่นกัน​ว่า​ได้ยิน​หรือไม่​ ​ยังคง​ไม่​รับฟัง​เข้าหู​เช่น​เดิม

ท่าทาง​นี้​ของ​นาง​ค่อนข้าง​น่าเอ็นดู​ ​ตี้ฝู​อี​ข่ม​กลั้น​อารมณ์​ชั่ววูบ​ที่​อยาก​จะ​ลูบ​ศีรษะ​ของ​นาง​เอาไว้​ ​เขยิบ​เข้าไป​ใกล้​นาง​อีก​เล็กน้อย​ ​“​ตัว​ข้า​ผู้​นี้​ยัง​ชมชอบ​แทะโลม​ผู้​เป็น​อาจารย์​ด้วย​ ​เคย​มี​อาจารย์​หญิง​ผู้​หนึ่ง​ถูก​ข้า​แทะโลม​จน​อยู่​มิสู​้​ตาย​มา​แล้ว​…​”

กู้​ซีจิ​่ว​เบิกตา​กว้าง​กว่า​เดิม​ ​ยังคง​เงียบงัน

ตี้ฝู​อี​โน้ม​กาย​ลง​มอง​นาง​ ​จับมือ​ของ​นาง​เอาไว้​เสีย​เลย​ ​“​เป็น​เช่นนี้​แล้ว​ ​ท่าน​ยัง​ยืนกราน​จะ​รับ​ข้า​ไว้​อีก​หรือ​?​ ​ท่าน​ไม่​กลัว​ข้า​จะ​…​ท่าน​หรือ​”

เขา​จงใจ​กด​เสียงต่ำ​ ​แฝง​ความ​อันตราย​ที่​ยาก​จะ​อธิบาย​ได้​ไว้

นี้​ทำให้​กู้​ซีจิ​่ว​ได้สติ​ขึ้น​มา​ ​เธอ​ยื่นมือ​ผลัก​ใบหน้า​ของ​เขา​ออก​ไป​ด้าน​ข้าง​ ​เอ่ย​วาจา​องอาจ​ทรงคุณ​ธรรม​ประโยค​หนึ่ง​ที่​ทำให้​ตี้ฝู​อี​แทบจะ​โมโห​จนตาย​แล้ว​ ​“​ข้า​ไม่​ลงนรก​แล้ว​ผู้ใด​จะ​ลงนรก​?[2]​”

ตี้ฝู​อี​ไร้​ซึ่ง​วาจา​แล้ว​!

สาวน้อย​คน​นี้​ช่าง​ดื้อด้าน​อย่าง​เหนือ​ธรรมดา​โดยแท้​!

เขา​พลัน​หรี่​ตาลง​ ​รั้ง​นาง​เข้าสู่​อ้อมอก​เสีย​เลย

ยาม​นี้​กู้​ซีจิ​่ว​แค่นั​่ง​ให้​มั่น​ก็​ฝืน​เต็มกลืน​แล้ว​ ​ย่อม​ขัดขืน​กำลัง​ของ​เขา​ไม่ได้​ ​ล้มคว่ำ​ใส่​อ้อมอก​ของ​เขา​ทันที​!

เธอ​วิงเวียน​หัวหมุน​ ​เงยหน้า​จาก​อ้อมแขน​เขา​ ​“​เจ้า​…​ทำ​อะไร​?​”

ตี้ฝู​อี​ยิ้ม​เย็น​ ​น้ำเสียง​อำมหิต​ ​“​จับ​เจ้า​…​”

ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ในที่สุด​ก็​เอ่ย​ออกมา​ว่า​ ​“​ข่มเหง​ก่อน​แล้ว​ค่อย​สังหาร​!​”

ประโยค​นี้​อุกอาจ​พอแล้ว​!​ ​และ​ต่ำช้า​เพียงพอ​แล้ว​!

ตี้ฝู​อีกลั​้น​หายใจ​รอ​ให้​นาง​ลงมือ​กับ​ตัวเอง​ด้วย​ความโกรธ​เกรี้ยว​สุดขีด​ ​ซัด​ฝ่ามือ​ผลัก​ตน​ออก​ไป​ ​หรือไม่ก็​เงื้อ​เท้า​ถีบ​เข้ามา​…

ไม่ว่า​นาง​จะ​ตอบสนอง​แบบ​ใด​ ​เขา​ล้วน​มี​วิธี​รับมือ​ทั้งสิ้น​ ​จากนั้น​ก็​บีบ​ให้​นาง​เพิกถอน​การ​รับ​ศิษย์​อัน​ไม่​สมเหตุสมผล​นั้น​…

กลับ​คาดไม่ถึง​ว่านาง​จะ​ทำ​ราวกับ​ฟัง​ไม่เข้าใจ​ ​มอง​เขา​อย่าง​ทึ่ม​ทื่อ​ ​“​หือ​?​”

ยาม​ที่นาง​เงยหน้า​มอง​เขา​ ​ใน​ดวงตา​ดุจ​พร่างพรม​ด้วย​ดวงดาว​ ​ใส​บริสุทธิ์​อย่างยิ่ง

จิตใจ​ตี้ฝู​อีสั​่น​ไหว​เล็กน้อย​ ​เผชิญหน้า​กับ​นาง​ที่​เป็น​เช่นนี้​ ​เขา​ค่อนข้าง​กล่าว​วาจา​ต่ำช้า​บางอย่าง​ไม่​ออก​แล้ว​…

ทว่า​กู้​ซีจิ​่​วก​ลับ​มีท​่า​ทาง​คล้าย​จะ​หม่นหมอง​อยู่​บ้าง​ ​“​เพราะอะไร​เจ้า​ถึง​ไม่​อยาก​กราบ​ข้า​เป็น​อาจารย์​กัน​ล่ะ​?​ ป​็น​เพราะว่า​ข้า​ดูดี​เกินไป​หรือ​?​”

ตี้ฝู​อี​พูดไม่ออก​อีกครั้ง​…

————————————————————————————-

[1]​ ​ล่า​ห่าน​อยู่​ทุกวัน​จะ​ถูก​ห่าน​จิก​ตา​ ​หมายถึง​ ​ความมั่นใจ​จน​เกินไป​จะ​ก่อให้เกิด​ความผิดพลาด​ได้​ง่ายๆ

[2]​ ​ข้า​ไม่​ลงนรก​แล้ว​ผู้ใด​จะ​ลงนรก​ ​เป็น​วาจา​ของ​พระ​กษิ​ติคร​รภ​์​โพธิสัตว์​ ​ซึ่ง​เป็น​ที่​นับถือ​ใน​ศาสนาพุทธ​นิกาย​มหายาน​ ​ได้รับ​มอบหมาย​จาก​พระ​ศา​กย​มุนี​พุทธเจ้า​ให้​เป็น​ผู้แสดง​ธรรม​โปรดสัตว์​ใน​กาม​ภูมิ​ ​6​ ​ใน​ช่วง​ที่​พระองค์​ปรินิพพาน​ไป​แล้ว​และ​พระ​ศรี​อริย​เมต​ไตรย​ยัง​ไม่ได้​ลงมา​ตรัสรู้​เป็น​พระพุทธเจ้า​ ​พระ​กษิ​ติคร​รภ​์​มี​ปณิธาน​สำคัญ​ใน​การ​ช่วย​สัตว์โลก​ทั้งหมด​ให้​พ้น​จาก​นรก​ภูมิ​ ​หาก​นรก​ยัง​ไม่ว่างเว้น​จาก​สัตว์​นรก​ก็​จะ​ยัง​ไม่​ขอ​ตรัสรู้​เป็น​พระพุทธเจ้า​ ​ด้วย​เหตุ​ดังกล่าว​ ​พระองค์​จึง​ถือว่า​เป็น​พระโพธิสัตว์​แห่ง​สัตว์​ผู้​ทุกข์ยาก​ใน​อบายภูมิ​ ​ขุมนรก​ทั้งปวง