“พ่อครับ คนของมัตสึดะ กรุ๊ปมาแล้วครับ！” เล่หรูเฟิงที่ร้อนใจวิ่งไปที่ห้องทำงานของเล่ชิงชาง พูดอย่างหายใจหอบ
เล่ชิงชางสีหน้าจมลง วางงานในมือลง พูดอย่างเย็นชา “มาได้เร็วดี!”
“ไป ตามพ่อไปต้อนรับ!”
เล่ชิงชางลุกขึ้น ใบหน้าไร้ความรู้สึก ก้าวไปทางประตูด้วยฝีเท้าที่ยาว
ที่หน้าประตูของห้องโถง เล่ชิงชางพาลูกชายเล่หรูเฟิง ยืนอยู่อย่างเงียบๆ มองดูกลุ่มชายหนุ่มชุดดำที่อยู่ตรงหน้า
“คุณเล่ ไม่เจอกันนานเลย สบายดีมั้ย?” ชายหนุ่มคนนั้นโค้งคำนับเล่ชิงชางอย่างมีมารยาท กล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เล่หรู่เฟิงพูดอย่างเย็นช้า “เสแสร้ง!”
เล่ชิงชางเหลือบมองเล่หรูเฟิงไปแวบหนึ่ง เพื่อบอกให้เขาอดทนเอาไว้
จากนั้นก็มองไปทางชายหนุ่ม พูดอย่างยิ้มๆ “ด้วยบุญของคุณชายยามาดะ กระผมนั้นสบายดีมาก!”
ชายหนุ่มยิ้มอย่างพิลึก มองเล่ชิงชางแล้วกล่าว” อ่อ ทำไมผมถึงได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณเล่เหมือนจะประสบกับปัญหาที่ยุ่งยากล่ะ? เป็นเพราะผมได้ยิมมาผิดเหรอ?”
เล่ชิงขางหัวเราะ “คุณชายยามาดะกังวลเกินไปแล้ว อีกอย่าง ต่อให้ตระกูลเล่ของผมจะมีปัญหา แผ่นดินหัวเซี่ย และเพื่อนร่วมชาติหลายร้อยล้านคน พวกเขาต้องยื่นมือช่วยเหลืออยู่แล้ว ไม่ถึงกับต้องให้คุณชายยามาดะมาเป็นห่วง!”
ยามาดะ ทาเคชิมองเล่ชิงชางด้วยสีหน้าที่ขุ่นมัว หัวเราะอย่างมีเลศนัย “คุณเล่ เดิมผมคิดที่อยากจะทำงานร่วมกับคุณ หาเงินด้วยกัน แต่คุณกลับเป็นพวกที่พูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง ผมที่ไม่มีทางเลือกถึงได้ลงมือกับสวีรื่อ กรุ๊ปของคุณ ตอนนี้ทั้งๆที่คุณไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว กลับยังปากแข็ง ใช้หัวเซี่ยมาเป็นข้ออ้าง คุณช่างไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบันเอาเสียเลย!”
“ตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง ถ้าหากคุณยอมร่วมมือกับมัตสึดะ กรุ๊ปของเรา เงื่อนไขที่ผมเคยเสนอให้คุณก่อนหน้านี้ยังคงมีผล อีกอย่างผมก็จะเปิดการปิดกั้นทั้งหมดของสวีรื่อ กรุ๊ป เพื่อให้สวีรื่อ กรุ๊ปฟื้นคืนชีพใหม่ คุณคิดให้ดีๆ!”
เล่หรูเฟิงยิ้มหยัน “ในที่สุดก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว!”
เล่ชิงชางยิ้มๆ แล้วกล่าว “ไม่ต้องคิดแล้ว ตอนนี้ผมก็ให้คำตอบคุณได้เลย”
ยามาดะ ทาเคชิหรี่ตาลง มองเล่ชิงชาง แล้วพูดด้วยเสียงต่ำ “คุณชิงชาง คุณต้องคิดให้ดีๆนะ นี่มันคือโอกาสสุดท้ายของคุณแล้ว!”
เล่ชิงชังยิ้มๆ พูดด้วยสีหน้าที่แน่วแน่ “ผมคิดดีแล้ว ต่อให้สวีรื่อ กรุ๊ปต้องล่มสลาย ต่อให้ตระกูลเล่ล่มสลายตอนนี้ ผมก็ไม่มีทางที่จะร่วมมือกับพวกคุณเพื่อทำร้ายหัวเซี่ย!”
“กลับไปรายงานคนที่อยู่เบื้องหลังของคุณ ให้ตายใจได้เลย!”
ยามาดะ ทาเคชิหน้าบูดบึ้ง มองเล่ชิงชาง แล้วพูดอย่างโกรธเคือง “พูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง คุณชิงชาง งั้นคุณก็อย่ามาว่าผมใจร้ายก็แล้วกัน!”
พูดจบ ยามาดะ ทาเคชิก็โบกมือให้กับคนที่อยู่ด้านหลัง ทันใดนั้น ก็มีชายชุดดำสองคนเดินออกมาด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม
“พามันไป!” ยามาดะ ทาเคชิพูดอย่างเสียงดัง
เล่หรูเฟิงก็รีบมาขวางตรงหน้าของเล่ชิงชาง ตะโกนพูด “ยามาดะ ทาเคชิ นายคิดจะทำอะไร? ตรงนี้มันคือหัวเซี่ย ไม่ใช่ประเทศต้าเหอของพวกนาย！”
ยามาดะ ทาเคชิหัวเราะอย่างเย็นชา “งั้นก็เอาตัวไปพร้อมกันเลย!”
เล่ชิงชางตะโกนเสียงดัง “ยามาดะ ทาเคชิ นายคิดให้ดีๆนะ เราเป็นคู่แข่งทางธุรกิจ ถ้าหากแกกล้าลงมือ งั้นแกก็ละเมิดกฏหมายของหัวเซี่ยแล้ว หน่วยงานรัฐของหัวเซี่ยไม่มีทางปล่อยนายอย่างแน่นอน!”
ยามาดะ ทาเคชิหัวเราะเยาะ “คุณชิงชาง ดูแล้วคุณยังคงไม่เข้าใจการตัดสินใจของเรา อย่าว่าแต่เซี่ยหัวเลย ถ้าหากแผนการของฉันสำเร็จแล้ว ต่อให้เราต้องตายอยู่ที่นี่ มันก็คุ้มค่ามาก!”
“นำตัวไป!”
“นายกล้าดียังไง!” เล่ชิงชางตะคอก
อย่างไรก็ตาม คนที่ยามาดะ ทาเคชิพามานั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนธรรมดา ในพริบตา ด้ามดาบก็ทุบลงบนคอของพ่อลูกตระกูลเล่
พ่อลูกตระกูลเล่สลบไปในทันใด
ยามาดะ ทาเคชิฉีกยิ้มให้กับพนักงานต้อนรับที่ตกใจจนหดตัวอยู่ใต้เคาน์เตอร์ แล้วหันหลังเอาตัวของพ่อลูกตระกูลเล่ออกไปโดยไม่เกรงตัวอะไรเลย