บทที่ 2923 งานวิวาห์ 7 / บทที่ 2924 งานวิวาห์ 8

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2923​ ​งาน​วิวาห์​ ​7

“​สาย​รัด​เอว​เส้น​นี้​ของ​เจ้า​วิปริต​เกินไป​แล้ว​!​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​บ่นพึมพำ

ตี้ฝู​อี​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​“​ข้า​ดูแคลน​การ​เหมือนกับ​ผู้อื่น​เสมอมา​ ​สาย​รัด​เอว​ย่อม​ต้อง​เป็น​เช่นนี้​”

ร่าง​ที่สูง​สง่า​ปาน​หยก​ของ​เขา​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ ​ยก​สอง​แขน​ขึ้น​ใน​แนวราบ​ ​รอ​ให้​เธอ​ผูก​สาย​รัด​เอว​ให้​เขา

กู้​ซีจิ​่ว​มอง​แผ่น​หลัง​ของ​เขา​ ​ไม่ทราบ​ว่า​เพราะอะไร​ ​จึง​ได้​นึกถึง​แผ่น​หลัง​เปลือยเปล่า​ที่​เห็น​เข้า​โดยไม่เจตนา​เมื่อก่อน​หน้า​นี้​ขึ้น​มา​…

หัวใจ​คล้าย​จะ​เต้น​ผิด​ไป​ครึ่ง​จังหวะ​ ​แต่​ก็​ก้าว​เข้าไป​โอบ​เอว​ของ​เขา​เพื่อ​ผูก​สาย​รัด​เอว​ให้​เขา

กลิ่นอาย​บน​ร่าง​เขา​กระจ่าง​ละมุน​ ​ยาม​ที่​เธอ​โอบ​เขา​ไว้​เช่นนี้​ ​สามารถ​สัมผัส​ถึง​เส้นสาย​มัด​กล้าม​อัน​เฉียบ​บาง​เรียบ​ลื่น​ของ​เขา​ได้​ ​กลิ่นอาย​นั้น​ก็​อวล​อยู่​ที่​ปลายจมูก​ ​ทำให้​หัวใจ​เธอ​เต้น​ผิด​ไป​ครึ่ง​จังหวะ​อีกครั้ง

แต่​หัวใจ​ของ​เธอ​คล้าย​จะ​มี​ความสามารถ​ใน​การควบ​คุม​จังหวะ​ที่​แข็งแกร่ง​ยิ่ง​ ​เต้น​ผิด​ไป​เพียง​นิด​ก็​กลับเป็น​ปกติ​แล้ว

ตี้ฝู​อี​พริ้ม​ตาลง​นิดๆ​ ​คล้าย​กำลัง​จับ​สัมผัส​จังหวะ​หัวใจ​ของ​นาง

จังหวะ​หัวใจ​ของ​นาง​หนักแน่น​ทรงพลัง​ ​ไม่มี​สัญญาณ​ว่า​จะ​เต้น​แรง​ขึ้น​มา​เลย​สักนิด

นิ้วมือ​ที่อยู่​ใน​แขน​เสื้อ​ของ​เขา​กำ​แน่น​เล็กน้อย​ ​รู้สึก​ผิดหวัง​เป็น​อย่างยิ่ง​อีกครั้ง​!​ ​นาง​ไม่รู้​สึก​รู้​สากับ​ความงาม​ของ​เขา​เลย​ ​หัวใจ​ของ​นาง​ทำ​มาจาก​หินผา​จริงๆ​ ​ใช่​หรือไม่​?​ ​หรือว่า​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ไร้​รัก​ไร้​ปรารถนา​มาตั​้ง​แต่​เกิด​?

เขา​รู้สึก​อับจน​หนทาง​เสมือน​ส่งสายตา​สื่อ​ความนัย​ให้​คนตาบอด​ไม่มี​ผิด

เกรง​ว่า​สุดท้าย​แล้ว​ความพยายาม​ทุ่มเท​ของ​เขา​คง​เป็น​เพียง​บุปผา​ใน​คันฉ่อง​จันทรา​ใน​วารี​…

เป็นครั้งแรก​ใน​ชีวิต​ที่​เขา​เกิด​ความคิด​จะ​ยอมแพ้​แล้ว

มีนิ​้ว​มือ​เนียน​นุ่ม​ห้า​นิ้ว​โบก​ไปมา​อยู่​เบื้องหน้า​เขา​ ​“​ดึง​สติก​ลับ​มา​ได้​แล้ว​!​”

เขา​พลัน​ได้สติ​ ​มอง​ดวง​หน้า​งาม​ปาน​บุปผา​ที่อยู่​ตรงหน้า​ ​โลหิต​อุ่น​ร้อน​พลัน​ท่วมท้น​ดวงใจ​!

ไม่ว่า​อย่างไร​ ​นาง​ก็​สวม​ชุด​วิวาห์​ให้​เขา​แล้ว​ ​เขา​จึง​จับมือ​ของ​นาง​ไว้​ ​ดึง​นาง​ออก​ก้าวเดิน​ ​“​ไป​เถอะ​!​ ​ไปกันได้​แล้ว​!​ ​อย่า​ให้​เสีย​ฤกษ์​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​ตาม​เขา​ไม่ทัน​จริงๆ​…

เมื่อ​ครู่​เขา​โอ้เอ้​ต่างๆ​ ​นา​ๆ​ ​มาโดยตลอด​ ​ตอนนี้​ดูเหมือน​เขา​ร้อนรน​ขึ้น​มา​อีกแล้ว

เธอ​คิด​จะ​ชัก​มือ​ตัวเอง​กลับมา​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​แต่​เขา​จับ​เธอ​ไว้​แน่น​ ​เอ่ย​อย่าง​เคร่งขรึม​เป็นงานเป็นการ​ ​“​ตามธรรม​เนียม​แล้ว​ ​ยาม​นี้​ท่าน​สมควร​จะ​อุ้ม​ข้า​ขึ้นรถ​ม้า​ด้วยซ้ำ​ ​ท่าน​จะ​อุ้ม​หรือ​จะ​จูง​ข้า​เล่า​?​”

กู้​ซีจิ​่​วนิ​่ง​ไป​แล้ว

เธอ​พลิก​มือจับ​มือ​เขา​ไว้​ ​เอ่ย​อย่างเป็นจริงเป็นจัง​ ​“​จูง​เอาเถอะ​”

ด้วยเหตุนี้​ ​ทั้งสอง​จึง​จับมือ​กัน​ออกมา

ผู้คน​ที่​รอ​อยู่​ด้านนอก​กำลัง​กระสับกระส่าย​ ​หวั่นเกรง​ว่า​ฝ่าย​เจ้าบ้าน​จะ​หนีงาน​แต่ง​ไป​แล้ว​ ​ตอนนี้​พอ​เห็น​พวกเขา​ทั้งสอง​จูงมือ​กัน​ออกมา​อย่างสนิทสนม​กลมเกลียว​เช่นนี้​ ​ล้วน​ถอนหายใจ​กัน​อย่าง​โล่งอก

ตอนที่​ขึ้นรถ​ม้า​ ​ตี้ฝู​อี​ตวัด​มือ​อุ้ม​เธอ​ขึ้น​มา​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ตกใจ​ ​กอด​คอ​เขา​ไว้​ตาม​สัญชาตญาณ

ฝูงชน​ที่อยู่​รอบข้าง​อดใจ​ไม่ไหว​ส่งเสียง​ฮือฮา​ร้อง​ว่า​ดี

‘​สมควร​เป็น​เจ้าบ่าว​อุ้ม​เจ้าสาว​ขึ้น​เกี้ยว​ ​ถึงแม้​ท่าน​จะ​แต่ง​ข้า​เข้า​ ​แต่​ในเมื่อ​ท่าน​ไม่​อยาก​อุ้ม​ข้า​ ​เช่นนั้น​สลับ​ให้​ข้า​อุ้ม​ท่าน​ก็​เหมือนกัน​ ​ไม่​อาจ​เสีย​ธรรมเนียม​ได้​’​ ​ตี้ฝู​อีส​่​งก​ระ​แส​เสียง​หา​เธอ​ ​ยับยั้ง​การ​ ​‘​ลงมือ​อัน​รุนแรง​’​ ​ของ​เธอ​ไว้​ได้​ทัน​กาล

นิ้วก้อย​ข้าง​หนึ่ง​ของ​นาง​จ่อ​อยู่​ที่​จุดสำคัญ​บน​คอ​เขา​แล้ว​ ​ชัดเจน​ยิ่งนัก​ ​นี่​คือ​ปฏิกิริยา​ที่​เป็นไปตาม​สัญชาตญาณ​ของ​เธอ

ในที่สุด​กู้​ซีจิ​่​วก​็​เก็บ​นิ้วก้อย​ที่​ง้าง​ตั้งท่า​อยู่​แล้ว​ ​ทำไม​ถึง​มีธรรม​เนียม​มากมาย​ขนาด​นี้​กัน​นะ​…

อย่างไรก็ตาม​ ​ดูเหมือน​เธอ​จะ​ไม่ได้​รังเกียจ​ธรรมเนียม​พวก​นี้​เลย​ในที่สุด​ขบวน​ก็​เริ่ม​เคลื่อนไหว​อีกครั้ง​ ​ด้านหน้า​มี​เด็ก​โปรย​บุปผา​โปรย​กลีบดอกไม้​กรุยทาง​ ​ด้านหลัง​มี​กองทหาร​เกียรติยศ​รั้งท้าย​ ​กลาง​ขบวน​มีนั​กดน​ตรี​ตี​กลอง​คึกคัก​ ​ครึกครื้น​รื่นเริง​ ​สุขสันต์​มงคล​ ​แม้แต่​ชาวบ้าน​ที่อยู่​ทั้ง​ฝั่ง​ถนน​ก็​ยิ้มแย้ม​เบิกบาน

กู้​ซีจิ​่​วกับ​ตี้ฝู​อีนั​่ง​เรียง​กัน​อยู่​ภายใน​รถม้า​ ​ภายใน​รถ​มี​เบาะ​นั่ง​หนึ่ง​แถว​ ​นั่ง​ได้​สอง​คน​พอดี​ ​แถม​ยัง​ต้อง​เบียด​เกย​กัน​ด้วย

ถึงแม้​กู้​ซีจิ​่​วจะ​แตะ​เนื้อ​ต้อง​ตัว​กับ​เขา​อยู่​บ่อยครั้ง​ ​แต่​ยาม​นี้​พอต​้​อง​นั่ง​เบียด​อยู่​กับ​เขา​เช่นนี้​ ​ก็​ยัง​รู้สึก​ไม่​ค่อย​ปกติ​อยู่​บ้าง

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2924​ ​งาน​วิวาห์​ ​8

โดยเฉพาะ​ตอนนี้​ที่นั่ง​กัน​อยู่​เงียบๆ​ ​ไม่​พูดจา​ ​เธอ​ก็​ยิ่ง​เก้อ​กระดาก​ ​อยาก​จะ​ลุกขึ้น​ยืน​แต่​ก็​รู้สึก​ว่า​สะดุดตา​เกินไป​ ​จึง​กระแอม​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​“​สมควร​ต้อง​ติด​เบาะ​หนัง​ใน​รถ​คัน​นี้​เพิ่ม​สัก​อัน​แล้ว​”

ตี้ฝู​อี​ผิน​หน้า​มอง​นาง​ ​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​“​แต่งงาน​ล้วน​ต้อง​นั่ง​เช่นนี้​ ​ทำไม​เล่า​?​ ​เขิน​แล้ว​หรือ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​เชิด​คาง​ขึ้น​นิดๆ​ ​“​ไม่ใช่​สักหน่อย​!​ ​เทพ​ผู้​สูงส่ง​อย่าง​ข้า​จะ​เขินอาย​ด้วย​เรื่อง​นี้​ได้​อย่างไร​?​ ​ก็​แค่​ละคร​ฉาก​หนึ่ง​ ​ข้า​เพียง​รู้สึก​ว่า​เปิ่น​จุน​อายุ​มากกว่า​เจ้า​ไม่รู้​ตั้ง​กี่​รอบ​ ​ทว่า​มา​แต่ง​กับ​ผู้เยาว์​อย่าง​เจ้า​ ​ค่อนข้าง​…​ค่อนข้างจะ​…​”

เธอ​นึก​ถ้อยคำ​ที่​เหมาะสม​ไม่​ออก​ชั่วขณะ​ ​ตี้ฝู​อี​จึง​รับช่วง​ให้​เธอ​ ​“​ค่อนข้าง​รู้สึก​เหมือน​โค​แก่​กิน​หญ้า​อ่อน​?​ ​หรือว่า​รู้สึก​เหมือน​ปัก​บุปผา​บน​มูลโค​เล่า​?​”

“​เปิ่น​จุน​มิใช่​โค​แก่​!​ ​ยิ่ง​มิใช่​มูลโค​ด้วย​!​ ​ช่างเถอะ​ ​เปิ่น​จุน​จะ​ไม่ถือสา​หาความ​ผู้เยาว์​ ​อภัย​ให้​ปาก​ที่​ไม่มี​หูรูด​ของ​เจ้า​”​ ​เธอ​หันหน้า​ไป​ทันที​ ​เนื่องจาก​อยู่​ใกล้​กัน​ ​และ​เขา​ก็​หัน​มอง​เธอ​อยู่​ ​ผล​คือ​ริมฝีปาก​ของ​เธอ​ปัด​ผ่าน​ปลาย​คาง​เขา

เธอ​รีบ​เอน​ไป​ด้านหลัง​ ​เกิด​เสียง​ดึง​ปึก​ ​ท้ายทอย​เธอ​กระแทก​กับ​ผนัง​รถม้า​อย่างแรง

การกระแทก​เช่นนี้​ย่อม​ทำอันตราย​เธอ​ไม่ได้​ ​แต่​เธอ​กลับ​หน้าแดง​ก่ำ​ ​“​เจ้า​เข้ามา​ใกล้​ข้า​ขนาด​นี้​ทำไม​กัน​?​”

น่า​ตาย​นัก​ ​เธอ​กับ​เขา​อยู่​ด้วยกัน​แล้ว​มีปัญหา​ทุกที

ตี้ฝู​อีสี​หน้า​ใส่​ซื่อ​ ​“​นี่​เป็นความ​ผิด​ของ​ข้า​หรือ​?​”

สายตา​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​ร่อน​ลง​ที่​ปลาย​คาง​เขา​ ​ตรงนั้น​มี​รอย​ชาด​ประทับ​อยู่​รางๆ

เธอ​ถึง​นึก​ขึ้น​มา​ได้​ว่า​ตน​ทา​ชาด​สีแดง​อ่อน​ๆ​ ​ไว้​บน​ริมฝีปาก​…

รอย​ชาด​นี้​สะดุดตา​เกินไป​แล้ว​!​ ​เสมือน​หลักฐาน​ความผิด​ที่​เด่นชัด​!

เธอ​หยิบ​ผ้าเช็ดหน้า​ผืน​หนึ่ง​ออกมา​ ​คิด​จะ​เช็ด​คาง​ให้​เขา​สักหน่อย

คาดไม่ถึง​ว่า​รถม้า​ที่​กำลัง​เคลื่อน​อยู่​จู่ๆ​ ​ก็​โคลงเคลง​ ​หยุด​ลง​ใน​ทันใด

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่ได้​ตั้งตัว​ ​ถลา​เข้าใส่​ร่าง​เขา​ ​ริมฝีปาก​ประทับ​ลง​บน​แก้ม​ของ​เขา​อีกครั้ง​ ​ทิ้ง​ ​‘​หลักฐาน​ความผิด​’​ ​ไว้​บน​หน้า​เขา​อีก​รอย​หนึ่ง

กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​แล้ว​…

เธอ​รีบ​ลุกขึ้น​มานั​่ง​ ​ได้ยิน​เสียง​โกลาหล​จาก​ด้านนอก

“​ผู้ใด​กัน​?​!​”

“​เป็น​ไอ้​ขี้เมา​จาก​ที่ไหน​?​!​ ​ขวัญ​กล้า​นัก​!​ ​แม้แต่​ราชรถ​รับ​เจ้าบ่าว​ของ​พระองค์เจ้า​ก็​กล้า​ขวาง​!​”

“​ไล่​ไป​ซะ​!​ ​ไล่​ไป​!​”

ตุบตับ​ตุบตับ​…

ด้านนอก​มี​คน​ลงมือ​แล้ว

ข้า​รับใช้​ที่​คอย​เปิดทาง​เหล่านั้น​มิใช่​ชาวบ้าน​ธรรมดา​ ​แต่​เป็น​ขบวน​ที่เกิด​ขึ้น​จาก​การ​รวมตัว​ของ​ยอด​ฝีมือ​ที่หก​ภพ​ภูมิ​ส่ง​มา​ ​คน​เหล่านี้​สุ่ม​เลือก​ออกมา​สัก​คน​ก็​ล้วน​ต้าน​รับ​ศัตรู​นับ​พัน​ได้​ทั้งสิ้น​ ​อย่า​ว่าแต่​ตัวปัญหา​คน​หนึ่ง​เลย​ ​ต่อให้​มีตัว​ปัญหา​มากัน​เป็นหลัก​ร้อย​ ​ก็​จะ​ถูก​พวกเขา​เก็บกวาด​ปราบปราม​ได้​ใน​ชั่วพริบตา

แต่​ครั้งนี้​ ​พวกเขา​กลับ​เจอ​ตอ​เข้า​แล้ว

เพิ่งจะ​ปราด​เข้าไป​ลงมือ​ ​ก็​ถูก​อีก​ฝ่าย​วาด​มือ​ไม้​ออก​หมัด​ซัด​กลับมา​แล้ว​ ​บุก​เข้ามา​ใน​ใจกลาง​ขบวน​ ​ฝูงชน​ส่งเสียง​ฮือฮา

ทว่า​กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​ใจเต้น​แวบ​หนึ่ง​ ​คง​มิใช่​ว่า​…

ขณะที่​เธอ​กำลังจะ​ออก​ไปดู​ ​ได้​ถูก​ตี้ฝู​อี​คว้า​มือไว​้​ ​“​ท่าน​เป็น​เจ้าสาว​ ​เวลานี้​ไม่​ควร​เผย​หน้า​ ​ข้า​เอง​”

พลัน​ค้อม​เอว​ ​ก้าว​ออก​ไป

กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ ​บน​หน้า​ของ​ตี้ฝู​อี​ยัง​มี​รอย​จูบ​ของ​เธอ​ประทับ​อยู่​ไม่ได้​เช็ด​ออก​…

“​อาจารย์​!​ ​อาจารย์​!​ ​ข้า​อยาก​พบ​ท่าน​!​”​ ​เสียง​ตะโกน​หนึ่ง​แว่ว​มาจาก​ด้านนอก​ ​เป็น​เสียง​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ

กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​กำมือ​นิดๆ​!

ใช่​เขา​จริงๆ​ ​ด้วย​!

เขา​มา​วุ่นวาย​อะไร​ใน​ยาม​นี้​?

เขา​มิใช่​เด็กน้อย​ไม่รู้​ความ​ ​ไม่สมควร​จะ​มา​อยู่​ใน​ที่สาธารณะ​เช่นนี้​…

ความคิด​หนึ่ง​ของ​เธอ​เพิ่ง​แล่น​มาถึง​ตรงนี้​ ​เสียง​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก็​ดัง​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​“​อาจารย์​ ​ท่าน​แต่ง​กับ​เขา​เป็นการ​แสดงละคร​ฉาก​หนึ่ง​ใช่​หรือไม่​?​ ​ท่าน​ไม่ได้​รัก​เขา​จริงๆ​ ​ท่าน​แค่​อยาก​ให้​ศิษย์​ตัดใจ​จาก​ท่าน​ใช่​หรือไม่​?​ ​ข้า​…​”

‘​ปัง​!​’​ ​แสงรุ้ง​สาย​หนึ่ง​สว่าง​วาบ​ขึ้น​มา​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ใจเต้น​แวบ​หนึ่ง​ ​ทราบ​ว่า​ตี้ฝู​อี​ลงมือ​แล้ว

การ​ลงมือ​ครั้งนี้​ของ​เขา​ไม่เบา​และ​ไม่​หนัก​ ​ขจัด​ความเมามาย​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ได้​พอดี