บทที่ 2935 เพิกถอนสัมพันธ์อาจารย์ศิษย์ / บทที่ 2936 เพิกถอนสัมพันธ์อาจารย์ศิษย์ 2

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2935​ ​เพิกถอน​สัมพันธ์​อาจารย์​ศิษย์

ใน​เรือ​ไม่ได้​มี​แค่​ตี้ฝู​อี​คนเดียว​ ​แต่​มี​คน​อยู่​ถึง​เจ็ด​คน​เต็มๆ

และ​หก​เจ็ด​คน​นี้​กู้​ซีจิ​่​วล​้​วน​รู้จัก​ทั้งสิ้น​ ​เป็น​ผู้นำ​จาก​หก​ภพ​ภูมิ​ ​ยาม​นี้​ต่าง​มาชุ​มนุ​มอยู​่​บน​เรือ​ลำ​นี้​หมด​แล้ว

ดวงตา​เจ็ด​คู่​มอง​มาที​่​เธอ​ ​ดวงตา​ฉายแวว​ตกใจ​และ​ประหลาดใจ​กัน​ทุกคน

ตอนนี้​กู้​ซีจิ​่​วอ​ยู่​ใน​รูปโฉม​ของ​ชาวบ้าน​ธรรมดา​ ​แต่​วิชา​เคลื่อนย้าย​ที่​ปรากฏตัว​ขึ้น​อย่างกะทันหัน​เช่นนี้​ของ​เธอ​นอกจาก​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​แล้วก็​ไม่มี​ผู้ใด​อีก

ดังนั้น​ผู้นำ​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​จึง​ทึ่ม​ทื่อ​ยิ่งนัก​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​ทั้งหมด​ลุกขึ้น​มา​ ​ค้อม​กาย​ทำความเคารพ​เธอ​พร้อมกัน​ ​“​พระองค์เจ้า​!​”

ตี้ฝู​อีก​็​ลุกขึ้น​มา​แล้ว​ ​ทำความเคารพ​เธอ​แบบ​ครึ่ง​ขั้น​ ​“​ไม่ทราบ​ว่า​พระองค์เจ้า​จะ​มา​เยือน​ ​จึง​ไม่ได้​เตรียมการ​ต้อนรับ​ ​ขออภัย​ด้วย​”

วาจา​เกรงอกเกรงใจ​ประโยค​นี้​ขีดเส้น​แบ่ง​ให้​สอง​ฝ่าย​ห่างเหิน​กัน​ ​ทำให้​กู้​ซีจิ​่​วก​ล่าว​ถ้อยคำ​ท่อน​หลัง​อัน​คึกคัก​ไม่​ออก​แล้ว

เธอ​ให้​ทุกคน​ลุกขึ้น​มาก​่อน​ ​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​“​หน​นี้​ทุกคน​อยู่​กัน​พร้อมหน้า​ยิ่ง​”​ ​แล้ว​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​“​มิสู​้​มาร​่ว​มดื​่​มด​้ว​ยกัน​สัก​หน​?​”

ถือ​เสียว​่า​ให้​พวกเขา​ได้​เลี้ยง​อำลา​เธอ​ก็แล้วกัน

ตี้ฝู​อี​ขมวดคิ้ว​นิดๆ​ ​แต่​ยังคง​ยิ้ม​อย่าง​อ่อนโยน​แวบ​หนึ่ง​ ​“​พระองค์เจ้า​เชื้อเชิญ​ ​ถือเป็น​วาสนา​ของ​พวกเรา​แล้ว​ ​แต่​วันนี้​ยัง​มีธุระ​สำคัญ​อยู่​จริงๆ​ ​เอาไว้​วันหน้า​พวกเรา​ค่อย​เชิญ​พระองค์เจ้า​มา​พบกัน​อีก​หน​”

เมื่อ​ตี้ฝู​อี​ปฏิเสธ​แล้ว​ ​คนที​่​เหลือ​ย่อม​ปฏิเสธ​ด้วย​ ​แน่นอน​ว่ายั​งคง​ปฏิเสธ​อย่าง​แนบเนียน​ยิ่ง​ ​อีกทั้ง​พากัน​ให้สัญญา​ว่า​จะ​หาวัน​ดีสัก​วัน​ ​เชื้อเชิญ​เธอ​มา​อี​ครั้ง​ ​บางคน​ก็​จริงจัง​ยิ่ง​ ​แม้แต่​วันที่​จะ​จัดงาน​เลี้ยง​ก็​กำหนด​เอาไว้​ดี​แล้ว

กู้​ซีจิ​่ว​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​ไม่​กล่าว​อะไร​ ​หมุน​กาย​เคลื่อนย้าย​จากไป

พรุ่งนี้​ก็​ส่วน​พรุ่งนี้​ ​ถึงอย่างไร​ก็​มีพ​รุ่ง​นี้​อยู่​มากมาย​เหลือเกิน​ ​วันพรุ่งนี้​ของ​คนอื่น​มีอยู่​นับไม่ถ้วน​ ​แต่​วันพรุ่งนี้​ของ​เธอ​เหลืออยู่​ไม่​กี่​วัน​แล้ว

ทุกคน​พากัน​ส่ายหน้า​ ​หลาย​ปี​มานี​้​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​รัก​สงบ​ยิ่งนัก​ ​แทบ​ไม่​ค่อย​สนใจ​จัดการ​เรื่องราว​แล้ว​ ​ทุกคน​มี​เพียง​ความเคารพ​นับถือ​ให้​นาง​เท่านั้น​ ​มิได้​เกรงกลัว​นาง​เลย

ไม่​เหมือน​ตี้ฝู​อี​ ​นั่น​คือ​ความเคารพ​เลื่อมใส​และ​ยำเกรง​อย่างแท้จริง​ ​อยาก​เชื่อฟัง​คำสั่ง​ชี้แนะ​จาก​เขา​อย่าง​ไม่​อาจ​ควบคุมตัว​เอง​ได้

หลังจาก​กู้​ซีจิ​่ว​ไป​แล้ว​ ​ทุกคน​ก็​นึกถึง​วิวาห์​ล่ม​ครั้งนั้น​ขึ้น​มา​ ​เมื่อม​อง​จาก​ท่าที​ที่​ตี้ฝู​อี​ที่​มีต​่​อพ​ระ​องค์​เจ้า​แล้ว​ ​ดูเหมือน​ราชครู​ผู้​นี้​จะ​ปล่อยมือ​จาก​พระองค์เจ้า​แล้ว​จริงๆ​ ​ถึง​ทำตัว​เย็นชา​ได้

ก็​ถูก​แล้ว​ ​ด้วย​ฝีมือ​และ​ฐานะ​ของ​ตี้ฝู​อี​ ​วันหน้า​ต้องการ​สตรี​เช่นใด​ก็​หา​ได้​ทั้งนั้น​มิใช่​หรือ​?​ ​ไย​จะ​ต้อง​แต่ง​ออก​ให้​แก่​ผู้​ที่​มี​ฐานะ​สูงส่ง​ถึง​เพียงนี้​ด้วย​เล่า​?

ถึงแม้​อีก​ฝ่าย​จะ​เป็น​เทพ​ ​แต่​หาก​ฝ่าย​ชาย​ต้อง​แต่ง​เข้า​บ้าน​ ​ก็​มักจะ​เป็นการ​ลดทอน​ศักดิ์ศรี​ลง

ทุกคน​เริ่ม​พูดคุย​หัวข้อ​ที่​ถูก​กู้​ซีจิ​่ว​โผล่​มา​ขัดจังหวะ​เมื่อครู่นี้​ต่อ​แล้ว​ ​ยิ่ง​พูดคุย​ก็​ยิ่ง​ร้อนแรง

จากนั้น​ก็​มี​คน​พบ​ว่า​ตี้ฝู​อี​ไม่ได้​พูด​อะไร​มา​พัก​หนึ่ง​แล้ว​ ​หมุน​ถ้วย​น้ำชา​ใน​มือ​ ​น้ำชา​ใน​ถ้วย​เย็น​ลง​แล้ว​ ​เขา​ก็​ไม่ได้​ดื่ม​เข้าไป​เลย​สัก​อึก

“​ราชครู​ตี้​ ​ท่าน​ราชครู​ตี้​ ​ความเห็น​ของ​ท่าน​คือ​อย่างไร​?​”

บางคน​จึง​เอ่ย​ถาม​ความเห็น​ของ​เขา​เสีย​เลย

ตี้ฝู​อี​วาง​ถ้วย​ชา​ใน​มือ​ลง​ ​“​ความเห็น​อัน​ใด​ของ​ข้า​?​”

ทุกคน​พูดไม่ออก​แล้ว​…

ดูเหมือน​ราชครู​ตี้​จะ​ใจลอย​ไป​เสีย​แล้ว

ด้วยเหตุนี้​ทุกคน​จึง​เล่า​หัวข้อ​สนทนา​เมื่อครู่นี้​ออกมา​อย่าง​คร่าวๆ​ ​อีกครั้ง​ ​จากนั้น​ก็​ขอให้​เขา​ตัดสินใจ

ตี้ฝู​อี​คล้าย​จะ​ตัดสินใจ​อะไร​ได้​แล้ว​ ​“​รอสั​กค​รู่​”

จากนั้น​ลุกขึ้น​เดิน​ออก​ไป​ ​เรียก​ข้า​รับใช้​ที่อยู่​ใกล้​ๆ​ ​มาคน​หนึ่ง​ ​สั่งการ​เขา​สอง​สาม​ประโยค​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ข้า​รับใช้​คน​นั้น​รับคำ​สั่ง​จากไป​แล้ว​ ​เขา​ถึง​ได้​กลับ​เข้าไป​ที่​ห้อง​โดยสาร​ ​หารือ​กับ​ทุกคน​ต่อ

เพียงแต่​คล้าย​ว่า​เขา​จะ​ยังคง​ใจลอย​อยู่​บ้าง​ ​จนกระทั่ง​ผ่าน​ไป​สักพัก​ข้า​รับใช้​คน​นั้น​กลับมา​ ​ได้​ใช้​ข้อความ​ลับ​รายงาน​เรื่องราว​บางอย่าง​ต่อ​เขา​ ​“​เรียน​ท่าน​ราชครู​ ​ข้า​น้อย​ไป​สืบมา​ชัด​จน​แล้ว​ ​พระองค์เจ้า​ออกจาก​ยมโลก​ไป​แล้ว​ขอรับ​ ​ไป​ยัง​แดน​มนุษย์​ ​ไป​กินข้าว​ที่​เหลา​สุรา​หมู่บ้าน​คงคา​สวรรค์​แล้ว​ขอรับ​”

ตี้ฝู​อี​ถอนหายใจ​น้อย​ๆ​ ​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​โบกมือ​ให้​เขา​ออก​ไป

กู้​ซีจิ​่ว​ชอบ​กิน​อาหาร​สอง​สาม​ชนิด​ของ​เหลา​สุรา​หมู​บ้าน​คงคา​สวรรค์​ ​เขา​ทราบ​ดี

อยู่​ใน​ขั้น​ตัด​ธัญญะ​แล้ว​ชัดๆ​ ​แต่​ยังคง​ชื่นชอบ​ของกิน​สารพัด​อย่าง

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2936​ ​เพิกถอน​สัมพันธ์​อาจารย์​ศิษย์​ ​2

อยู่​ใน​ขั้น​ตัด​ธัญญะ​แล้ว​ชัดๆ​ ​แต่​ยังคง​ชื่นชอบ​ของกิน​สารพัด​อย่าง​ ​ดูเหมือนว่า​ความ​ตะกละ​ของ​นาง​จะ​เป็น​เช่นเดียวกับ​ความ​ไร้​หัวใจ​ของ​นาง​ ​กี่​สิบ​ปีก​็​ยัง​เป็น​เช่น​เดิม​ ​ไม่เคย​เปลี่ยนแปลง

….

กู้​ซีจิ​่​วท​่​อง​อยู่​ใน​แดน​มนุษย์​อีก​หนึ่ง​วัน​ ​ของ​อร่อย​ ​ของ​ไม่อร่อย​ ​อาหาร​ประหลาด​ที่​ยัง​ไม่เคย​ลิ้มลอง​…​เธอ​ลอง​ลิ้ม​ชิม​ดู​ไป​อย่าง​ละ​รอบ​แล้ว

กิน​จน​ท้อง​กลม​ป่อง​ ​เธอ​จุกเสียด​อยู่​บ้าง​ ​จึง​เดิน​ย่อย​อาหาร​บน​ท้องถนน

แดน​มนุษย์​ก็​รุ่งเรือง​เฟื่องฟู​ยิ่งนัก​เช่นกัน​ ​บน​ท้องถนน​คึกคัก​ยิ่ง​ ​ฝูงชน​หลั่งไหล​ปาน​ระลอกคลื่น​ ​เต็มไปด้วย​ผู้​ที่มา​ท่องเที่ยว

ดวง​โคม​ที่​ห้อย​อยู่​สอง​ฟาก​ถนน​แกว่งไกว​อยู่​ใน​สายลม​ ​สามารถ​ประชัน​กับ​จันทร์เพ็ญ​บน​นภา​ได้​เลย

กู้​ซีจิ​่​งม​อง​เห็น​คู่รัก​เหล่านั้น​ที่​เดินผ่าน​ตัว​ไป​เป็นครั้งคราว​ ​ถึง​นึก​ขึ้น​ได้​ว่าวั​นนี​้​เป็น​วัน​ขึ้น​สิบห้า​ค่ำ​ ​เทศกาล​ไหว้พระ​จันทร์

คนอื่น​ล้วน​มากัน​เป็น​คู่​ ​ใน​หมู่​คู่รัก​หนุ่มสาว​เหล่านั้น​ฝ่าย​ชาย​มักจะ​โอ๋​เอาใจ​สตรี​ข้าง​กาย​ยิ่งนัก​ ​พูดคุย​ยิ้มหัว​ ​ซื้อของ​ขวัญ​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​ให้​สารพัด​อย่าง​…

“​พี่​ฮวน​ ​ข้า​อยากได้​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​อันนั้น​”​ ​สตรี​นาง​หนึ่ง​ที่​แต่งกาย​ซอมซ่อ​ยิ่งนัก​เอ่ย​ขึ้น

บุรุษ​ที่อยู่​ข้าง​กาย​นาง​สวม​เสื้อผ้า​ที่​ดู​ซอมซ่อ​ไม่​ต่างกัน​ ​เขา​ชะงัก​ไป​เล็กน้อย​ ​ทว่า​ยังคง​ตอบรับ​ ​“​ได้​!​”

พลาง​กัดฟัน​หยิบ​เงิน​สาม​อี​แปะ​ออกมา​ซื้อ​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​ตัว​นั้น​ให้​นาง

สตรี​นาง​นั้น​กลอกตา​แวบ​หนึ่ง​ ​หยิบ​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​อีก​ตัว​มาจาก​แผง​ ​“​เอ้า​ ​ท่าน​ก็​เอา​ด้วย​อัน​หนึ่ง​สิ​”

เห็นได้ชัด​ว่า​ชาย​คน​นั้น​หักใจ​ไม่​ลง​ ​“​ข้า​…​ข้า​ไม่​กิน​ ​ข้า​ไม่​ชอบ​ของหวาน​ๆ​”

“​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​สอง​ตัว​นี้​เป็น​คู่​กัน​ ​พวกเรา​ต้อง​กินกัน​คนละ​ตัว​วันหน้า​ถึง​จะ​รัก​กัน​หวานชื่น​ ​กิน​เถอะ​ ​กิน​เถอะ​นะ​”​ ​สตรี​นาง​นั้น​ตื้อ

สุดท้าย​ชาย​คน​นั้น​ก็​ขัด​นาง​ไม่ได้​ ​กัดฟัน​ซื้อ​มา​อีก​ตัว​ ​จากนั้น​ทั้งสอง​จากไป​พร้อมกับ​กิน​ไป​ด้วย

“​พี่​ฮวน​ ​หวาน​ไหม​?​”

“​หวาน​!​”

“​วันหน้า​พวกเรา​ล้วน​จะ​รัก​กัน​หวานชื่น​”

“อื​้ม​!​”

ทั้งสอง​จูงมือ​กัน​จากไป​แล้ว

“​แม่นาง​ ​เอา​ด้วย​สัก​ตัว​ไหม​?​”​ ​คำถาม​จาก​ช่าง​เป่า​หุ่น​น้ำตาล​คน​นั้น​ดึง​สติ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ให้​กลับมา​ ​เธอ​ถึง​ได้​พบ​ว่า​ตัวเอง​ยืน​อยู่​หน้า​แผง​ของ​ผู้อื่น​มา​หนึ่ง​ก้านธูป​เต็ม​แล้ว

เธอ​มอง​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​ยี่สิบ​สามสิบ​ตัว​บน​แผง​ที่อยู่​ใน​อิริยาบถ​แตกต่าง​กัน​ไป​ ​พลัน​โบกมือ​น้อย​ๆ​ ​“​เอา​!​ ​แม่นาง​อย่าง​ข้า​เหมา​หมด​เลย​!​”

ช่าง​เป่า​น้ำตาล​ตกตะลึง​!

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​ช่าง​เป่า​น้ำตาล​ก็​กระวีกระวาด​เก็บ​แผง​แล้วไป​รวมตัว​พร้อมหน้า​กับ​ลูก​เมีย​อย่าง​มีความสุข

กู้​ซีจิ​่ว​ถือ​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​กอง​หนึ่ง​เดิน​เตร่​ไป​ตาม​ท้องถนน​ ​ไม่รู้​ว่า​ควร​เลือก​กินตัว​ไหน​ก่อน​ชั่วขณะ

ต่อมา​เธอ​ได้​เลือก​ตัว​ที่​ดู​เข้าตา​ที่สุด​มา​หนึ่ง​ตัว​ ​กัด​เข้าไป​คำ​หนึ่ง

สำหรับ​คนที​่​คุ้นชิน​กับ​การกิ​นอา​หาร​เลิศ​รส​อย่าง​เธอ​แล้ว​ ​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​นี้​ไม่อร่อย​เลย​จริงๆ​ ​เมื่อ​เธอ​เคี้ยว​อยู่​ใน​ปาก​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​รู้สึก​ขม​เฝื่อน​อยู่​บ้าง

เห็นที​ว่า​เหตุผล​ที่​คู่รัก​หนุ่มสาว​คู่​นั้น​รู้สึก​ว่า​หวาน​คงจะ​เป็น​เพราะ​ความหวาน​ชื่น​ใน​หัวใจ​…

“​ท่าน​น้า​ ​ท่าน​ขาย​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​หรือเปล่า​?​”​ ​มี​คน​กระตุก​แขน​เสื้อ​เธอ​จาก​ด้านล่าง

เธอ​ก้มหน้า​ลง​ ​มองเห็น​หัวผักกาด​น้อย​เจ็ด​แปด​คน​ ​กำลัง​มอง​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​ใน​มือ​เธอ​ตา​แป๋ว

เหล่า​หัวผักกาด​น้อยมี​ทั้ง​ชาย​และ​หญิง​ ​ใบหน้า​เปี่ยม​ด้วย​ความสด​ใส​ของ​วัยเยาว์

กู้​ซีจิ​่ว​แบ่ง​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​ใน​มือ​ทั้งหมด​ให้​พวก​เด็ก​ๆ​ ​ไป​ ​“​ให้​พวก​เจ้า​แล้วกัน​!​”

พวก​เด็ก​ๆ​ ​โห่ร้อง​ยินดี​แล้ว​รับเอา​ไป​ ​กินกัน​อย่าง​อด​รน​ทนไม่ไหว

“​หวาน​ไหม​?​”​ ​เธอ​ถาม

“​หวาน​!​”

“​หวาน​!​ ​อร่อย​จัง​!​”

“​หวาน​เหลือเกิน​!​ ​ขอบคุณ​ท่าน​น้า​…​”

พวก​เด็ก​ๆ​ ​กิน​หุ่น​น้ำตาล​ปั้น​หมด​ภายใน​สอง​สาม​คำ​ ​จากนั้น​ก็​ไปหา​เรื่อง​น่าสนุก​อย่าง​อื่น​แล้ว​ ​วิ่ง​จากไป​อย่าง​มีความสุข​ ​เสียงหัวเราะ​อัน​สดใส​แว่ว​ลอย​ตาม​ลม​ออก​ไป​ไกล

มุม​ปากขอ​งกู​้​ซีจิ​่ว​หยัก​ขึ้น​มานิด​ๆ

มี​คน​กิน​แล้ว​หวาน​ก็ดี​แล้ว

บางที​ ​คนที​่​กิน​แล้ว​รู้สึก​ขม​อาจจะ​มี​แค่​เธอ​คนเดียว​กระมัง​?

เห็น​อยู่​ชัดๆ​ ​ว่า​กิน​จน​จุก​มาก​แล้ว​ ​ทว่า​เธอ​ยังคง​รู้สึก​ว่า​ส่วนหนึ่ง​ใน​หัวใจ​ยังคง​ว่างเปล่า​อยู่​บ้าง​ ​เธอ​ไหล​ไป​ตาม​คลื่น​มนุษย์​ ​เสียงหัวเราะ​พูดคุย​ดัง​อยู่​รอบข้าง​ ​ทว่า​เธอ​กลับ​รู้สึก​เดียวดาย​อย่างที่​ยาก​จะ​บรรยาย

ยาม​ที่​ชีวิต​เริ่มต้น​นับ​ถอยหลัง​ขึ้น​มา​อย่างแท้จริง​ ​จู่ๆ​ ​เธอ​พลัน​รู้สึก​ว่า​ตน​ก็​ค่อนข้าง​หวาดกลัว​อยู่​บ้าง​เช่นกัน​…

————————————————————————————-