บทที่ 2937 เพิกถอนสัมพันธ์อาจารย์ศิษย์ 3 / บทที่ 2938 เพิกถอนสัมพันธ์อาจารย์ศิษย์ 4

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2937​ ​เพิกถอน​สัมพันธ์​อาจารย์​ศิษย์​ ​3

เธอ​อยาก​ดื่ม​สุรา​อีกแล้ว​!

เธอ​รู้สึก​อยู่​เสมอ​ว่า​ใน​ปาก​ยัง​ขาด​รสชาติ​อยู่​บ้าง​ ​อยากได้​สุรา​เลิศ​รส​มาก​ระ​ตุ้น​ความสดชื่น

เธอ​นึกถึง​สุรา​ของ​ตี้ฝู​อี​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​นึกถึง​วัน​คืน​เหล่านั้น​ที่​สวมบทบาท​เป็น​สามีภรรยา​กับ​ตี้ฝู​อี​ที่​ภพ​มาร

ตอนนั้น​ตี้ฝู​อี​มักจะ​อยู่​ข้าง​กาย​เธอ​เสมอ​ ​กิน​อาหาร​รส​เลิศ​เป็นเพื่อน​เธอ​ ​เดินเที่ยว​เป็นเพื่อน​เธอ

ตอนนั้น​เห็น​เป็น​เพียง​เรื่อง​ปกติธรรมดา​ ​ตอนนี้​พอ​มาคิด​ๆ​ ​ดูแล​้ว​ ​วัน​คืน​เหล่านั้น​คล้าย​จะ​เป็นช่วง​เวลา​ที่​มีความสุข​ที่สุด​ใน​ชีวิต​เธอ​แล้ว​…

….

ไม่ว่า​จะ​หวาดกลัว​หรือว่า​ตั้งตารอ​ ​ในที่สุด​วันนี้​ก็​มาถึง

จุดนัดพบ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​และ​ตี้ฝู​อี​คือ​ท่ามกลาง​ทะเลทราย​รกร้าง​ไร้​ผู้คน​แห่งหนึ​่ง​ของ​ภพ​เซียน

จะ​ใกล้​หรือ​ไกล​ล้วน​มี​เพียง​เนินทราย​เวิ้งว้าง​ไร้​ขอบเขต​ ​แม้แต่​หญ้า​เขียวขจี​ก็​มองไม่เห็น

ตอน​ตี้ฝู​อี​ไป​ถึงที่​นั่น​ ​ได้​เห็น​นาง​นั่ง​อยู่​บน​เนินทราย​ผืน​หนึ่ง​เงยหน้า​มอง​ดวงตะวัน​ร้อนแรง​ที่​ส่องแสง​เจิดจ้า​อยู่​ ​ไม่​เกรงกลัว​ว่า​แสงตะวัน​จะ​ทำร้าย​ดวงตา​ของ​นาง​เลย

เงา​ร่าง​นั้น​ดู​อ้างว้าง​อยู่​บ้าง

ใน​ใจ​เขา​กระตุก​วูบ​ขึ้น​มา​อย่างที่​คุ้นเคย​ ​แต่​ก็​โล่งอก​เช่นกัน​ ​ค่อยยังชั่ว​ ​ครั้งนี้​นาง​ไม่ได้​ผิดนัด

“​พระองค์เจ้า​”​ ​เขา​ร่อน​ลง​ตรงหน้า​นาง

นาง​ลุกขึ้น​มา​ ​นวด​ดวงตา​แล้ว​มอง​เขา​ ​ดวงตา​ดำขลับ​ดุจ​นิล​วง​นั้น​ราวกับ​แช่ม​อยู่​ใน​วารี​ ​นาง​ขยี้​อีก​เล็กน้อย​ ​เอ่ย​ถาม​เขา​ ​“​เจ้า​พก​สุรา​มา​หรือไม่​?​ ​ข้า​รู้สึก​ว่า​พวกเรา​สมควร​จะ​ดื่ม​สุรา​ส่งท้าย​กัน​…​”

ตี้ฝู​อี​พูดไม่ออก​เลย​…

คง​มิใช่​ว่านา​งคิด​จะ​เล่น​ลูกไม้​ใหม่​ๆ​ ​อัน​ใด​กระมัง​?

“​ไม่มี​”​ ​น้ำเสียง​ตี้ฝู​อี​แข็งกร้าว​นิดๆ

ความผิดหวัง​พาด​ผ่าน​นัยน์ตา​กู้​ซีจิ​่ว​แวบ​หนึ่ง​ ​แต่​ยังคง​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​ล้วง​น้ำเต้า​สุรา​ลูก​หนึ่ง​ออกมา​จาก​ร่าง​ ​“​ข้ามี​ ​พวกเรา​มาดื​่​มกัน​สักหน่อย​ก่อน​ไหม​?​”

ใน​จิตใต้สำนึก​ของ​เธอ​อยาก​ให้​เขา​ดื่ม​สุรา​เป็นเพื่อน​อีก​สักหน่อย​มาก​จริงๆ​ ​ดื้อรั้น​หัวชนฝา​ยิ่ง

เนื่องจาก​เธอ​รู้​ว่า​ ​ถ้า​ไม่​ดื่ม​อีก​ก็​จะ​ไม่มี​โอกาส​แล้ว​จริงๆ

ตี้ฝู​อีก​ลับ​นึก​ว่านา​งคิด​จะ​เล่นแง่​จริงๆ​ ​ถึงอย่างไร​นาง​ก็​คออ่อน​มาก​จริงๆ​ ​ไม่แน่​ว่า​อาจจะ​อาศัย​ความเมา​มาถ​่​วง​เวลา​ไป​อีก​สอง​สาม​วัน​ก็ได้

เขามอง​นาง​ ​น้ำเสียง​เย็นยะเยือก​ ​“​พระองค์เจ้า​ ​เรื่อง​นี้​จำเป็นต้อง​ทำ​อย่าง​ไม่​อาจ​เลี่ยง​ได้​ ​เร็ว​ขึ้น​หนึ่ง​เค​่อ​ช้า​ไป​หนึ่ง​เค​่​อก​็​ไม่​ต่างกัน​ ​ถ้า​ท่าน​อยาก​ดื่ม​สุรา​จริงๆ​ ​รอ​อีก​สอง​สาม​วัน​ให้​อาการ​บาดเจ็บ​ของ​พวกเรา​ต่าง​หาย​ดี​ ​ข้า​จะ​ดื่ม​เป็นเพื่อน​ท่าน​หลาย​ๆ​ ​ยก​เลย​ ​ตอนนี้​ไม่ได้​เด็ดขาด​!​”

“​หากว่า​ข้า​ถูก​ฟ้าผ่า​ตาย​ล่ะ​?​!​ ​เช่นนั้น​มิใช่​ว่า​อยาก​ดื่ม​ก็​ดื่ม​ไม่ได้​แล้ว​หรอก​หรือ​?​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​เอ่ย​ทีเล่นทีจริง​ ​คล้าย​จะ​ล้อเล่น​แต่​ก็​คล้าย​จะ​จริงจัง

ตี้ฝู​อี​พิศ​มอง​สีหน้า​ของ​นาง​อย่างละเอียด​ ​สีหน้า​นาง​ดูดี​ยิ่ง​ ​อม​ชมพู​สุขภาพ​ดี

ตอนนี้​นาง​อยู่​ใน​สภาพ​ที่​ยอดเยี่ยม​มาก​ ​พลัง​ยุทธ์​ก็​แข็งแกร่ง​ยิ่ง​ ​สูงส่ง​กว่า​ตัว​เขา​ใน​ตอนนี้​เล็กน้อย​ด้วยซ้ำ

นางใน​สภาวะ​เช่นนี้​จะ​ถูก​ฟ้าผ่า​ตาย​ได้​รึ​?​ ​ถึง​เขา​ถูก​ผ่า​ตาย​ ​นาง​ก็​ไม่​ตาย​แน่นอน​!

นาง​ไป​เรียนรู้​การ​ทำตัว​กระเง้ากระงอด​เช่นนี้​มาตั​้ง​แต่​เมื่อไหร่​?​ ​เสมือน​เด็กน้อย​เจ้าเล่ห์​ ​หา​ข้ออ้าง​สารพัด​มาถ​่​วง​รั้ง​…

“​วางใจ​เถิด​ ​มี​ข้า​อยู่​ ​ท่าน​สามารถ​ต้าน​รับ​ทัณฑ์​อัสนี​ได้​แน่นอน​ ​ท่าน​จะ​ไม่เป็นไร​ ​ข้า​ก็​จะ​ไม่เป็นไร​เช่นกัน​”​ ​เขา​ได้​เตรียมการ​เอาไว้​นาน​มาก​แล้ว​ ​เพื่อให้​แน่ใจ​ว่า​เขา​และ​นาง​จะ​ไม่มีทาง​พลาดท่า​ทั้งคู่​…

กู้​ซีจิ​่ว​ช้อนตา​ขึ้น​นิดๆ​ ​มอง​สีหน้า​ของ​เขา​ที่​เห็นได้ชัด​ว่า​เหลืออด​แล้ว​ ​ในที่สุด​ก็​เข้าใจ​แล้ว​ว่า​สุรา​นี้​ดื่ม​ไม่ได้​แล้ว​จริงๆ

ช่างเถิด​ ​บังคับ​ผู้อื่น​ไป​ก็​ไม่มี​ประโยชน์

บางที​วาสนา​ของ​เขา​กับ​เธอ​อาจ​สิ้นสุดลง​เพียงเท่านี้

ตี้ฝู​อี​เงยหน้า​มอง​ท้องฟ้า​ ​เวลา​พอสมควร​แล้ว​ ​ตอนนี้​เป็นเวลา​ที่​ดีที​่​สุด

ด้วยเหตุนี้​เขา​จึง​เอ่ย​เร่ง​อีกครั้ง​ ​“​พระองค์เจ้า​ ​พวกเรา​เริ่ม​กัน​เลย​ไหม​?​ ​ข้า​ยัง​มีธุระ​ต้อง​กลับ​ไป​จัดการ​ต่อ​ ​ไม่มีเวลา​มา​โอ้เอ้​อยู่​ที่นี่​มาก​นัก​”

กู้​ซีจิ​่ว​สูด​หายใจ​ลึก​ๆ​ ​เฮือก​หนึ่ง​ ​“​ได้​!​”

ในที่สุด​นาง​ก็​ตอบ​ตกลง​อย่างราบรื่น​แล้ว​!

ตี้ฝู​อี​ถอนหายใจ​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​กล่าวว่า​ ​“​ขอเวลา​ให้​ข้า​ครึ่ง​ก้านธูป​”

จากนั้น​ก็​ล้วง​วัตถุ​อาคม​บางอย่าง​ออกมา​ ​ติดตั้ง​เขตแดน​ไว้​สี่​ทิศ​ ​นอก​เขตแดน​ติดตั้ง​เข็ม​โลหะ​เอาไว้​มากมาย​ยิ่ง​…

กู้​ซีจิ​่​วนั​่ง​ลง​บน​เนินทราย​อีกครั้ง​ ​มอง​เขา​ยุ่ง​ง่วน

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2938​ ​เพิกถอน​สัมพันธ์​อาจารย์​ศิษย์​ ​4

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​ในที่สุด​ตี้ฝู​อีก​็​ติดตั้ง​เสร็จ​เรียบร้อย​แล้ว​ ​พลัน​หันไป​ ​เห็น​นาง​นั่ง​กอด​เข่า​อยู่​ตรงนั้น​ ​เบิก​ดวงตา​ดำขลับ​มอง​เขา​อยู่

แววตา​นั้น​มี​ความ​หม่น​เลือนลาง​อยู่​บ้าง​ ​ราวกับ​เด็กน้อย​คน​หนึ่ง​ที่​กำลังจะ​ถูก​ทอดทิ้ง​…

หัวใจ​เขา​กระตุก​วูบ​อีกครั้ง​!

แต่​ก็​หลุด​ยิ้ม​ออกมา​อีกครั้ง​ใน​ทันใด​ ​นาง​คือ​เทพ​ผู้สูงศักดิ์​ที่สุด​บน​โลก​ใบ​นี้​เชียว​นะ​ ​จะ​เหมือน​เด็กน้อย​ได้​อย่างไร​กัน​?

พอ​เป็นเรื่อง​ของ​นาง​แล้ว​ตน​มักจะ​คิดมาก​ไป​อยู่​เสมอ​…

เขา​ส่ายหน้า​ ​สลัด​อารมณ์​ยุ่งเหยิง​ที่​ไม่สมควร​จะ​ปรากฏ​ขึ้น​ออก​ไป​ ​“​เริ่ม​เลย​เถอะ​!​”

เขา​ทำ​มุท​รา​ท่า​หนึ่ง​ที่​เคย​ใช้​ต้าน​รับ​อัสนี​ด่าน​เคราะห์

กู้​ซีจิ​่ว​พริ้ม​ตาลง​นิดๆ​ ​“​ได้​!​”

เธอ​ยืน​แยก​เท้า​ตั้งท่า​ ​สูด​หายใจ​เบา​ๆ​ ​เฮือก​หนึ่ง​ ​เอ่ย​เสียงก้อง​ ​“​นับแต่​วันนี้​ไป​ ​ข้า​กู้​ซีจิ​่ว​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​จะ​เพิกถอน​พันธะ​อาจารย์​ศิษย์​กับ​ตี้ฝู​อี​ ​ไม่ว่า​จะ​เกิดเรื่อง​ใด​ขึ้น​ ​นับจากนี้ไป​ ​ข้า​กับ​เขา​ต่าง​คน​ต่าง​อยู่​ ​ไม่เกี่ยว​ข้อง​อัน​ใด​กัน​อีกต่อไป​!​”

ไม่เกี่ยว​ข้อง​อัน​ใด​กัน​อีกต่อไป​หรือ​?

หัวใจ​ตี้ฝู​อี​พลัน​ดิ่ง​วูบ​ ​คล้าย​มีบา​งอย​่า​งกำ​ลัง​แตกสลาย​อยู่​ใน​หัวใจ​…

บน​ฟ้า​เริ่ม​มี​เมฆา​สีม่วง​เคลื่อน​มารวม​ตัว​กัน​อย่าง​บ้าคลั่ง​ยัง​ตำแหน่ง​นี้​ของ​เขา​กับ​นาง​แล้ว​ ​ท้อง​นภา​มืด​สลัว​ลง​ ​อาภรณ์​นาง​ปลิว​สะบัด​อยู่​ท่ามกลาง​สายลม​พัด​กรรโชก​ ​“ฝู​อี​ ​ตา​เจ้า​แล้ว​”

ไม่ทราบ​ว่า​เพราะเหตุใด​ ​มี​ความหวาดหวั่น​อัน​หนักอึ้ง​กำลัง​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​หัวใจ​ของ​ตี้ฝู​อี​ ​แต่​เรื่องราว​ดำเนิน​มาถึง​ขั้น​นี้​แล้ว​ ​ไม่มี​ที่ว่าง​ให้​เขา​ได้เสีย​ใจ​ภายหลัง

ด้วยเหตุนี้​ ​เขา​จึง​สูด​หายใจ​ลึก​ๆ​ ​เฮือก​หนึ่ง​ ​เอ่ย​ไป​เช่นกัน​ ​“​นับแต่​วันนี้​ไป​ ​ข้า​ตี้ฝู​อี​มิใช่​ศิษย์​ของ​พระองค์เจ้า​กู้​ซีจิ​่​วอี​กต​่อ​ไป​!​”

วาจา​ท่อน​หลัง​เขา​ไม่ได้​กล่าว​ออกมา​อีก​ ​เนื่องจาก​เขา​ไม่เคย​มี​ความคิด​จะ​ต่าง​คน​ต่าง​อยู่​กับ​นาง​เลย

เขา​ให้​เวลา​ตัวเอง​สิบ​ปี​ ​อีก​สิบ​ปี​ให้​หลัง​เมื่อ​เขา​มี​กำลัง​เพียงพอ​แล้ว​ ​เขา​จะ​ไล่ตาม​นาง​อีกครั้ง​ ​จะ​ใช้​ฐานะ​ใหม่​เข้าไป​อยู่​ข้าง​กาย​นาง​อย่าง​สมบูรณ์​ ​จะ​ไม่​ปล่อย​ให้​นาง​หลบหนี​ไป​ได้​อีก​…

ทันทีที่​เขา​เปล่ง​วาจา​นี้​ออกมา​ ​บน​ข้อมือ​ของ​เขา​พลัน​เกิด​เสียงดัง​เพล้ง​ ​กำไล​คู่​บุพเพ​ที่​สวม​อยู่​บน​ข้อมือ​ของ​เขา​มาโดยตลอด​จะ​ถอด​อย่างไร​ก็​ถอด​ไม่​ออก​พลัน​แตกร้าว​ ​ร่วง​ลงพื้น​หายวับ​ไป

เขา​ทึ่ม​ทื่อ​ไป​ทันที​ ​เงยหน้า​มอง​นาง​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​มองเห็น​พอดี​ว่า​กำไล​บน​ข้อมือ​ของ​นาง​ก็​แตกร้าว​ร่วง​ลงพื้น​เช่นกัน

ไม่​ถูก​สิ​!

เขา​ต้องการ​จะ​เพิกถอน​สัมพันธ์​อาจารย์​ศิษย์​ ​ไม่ได้​คิด​จะ​ถอดถอน​กำไล​บุพเพ​…

เขา​ลุกขึ้น​มาทัน​ที​ ​“​นี่​…​”

วาจา​ท่อน​หลัง​ยัง​ไม่ทัน​ได้​เอ่ย​ออกมา​ ​กระแสไฟฟ้า​สีม่วง​อม​แดง​เส้น​มหึมา​ที่​ราวกับ​เคียว​ของ​ยมทูต​ ​เจือก​ลิ่น​อาย​แห่ง​ความ​วินาศ​ที่​ทำลายล้าง​โลกา​ได้​ ​ก็​ฟาด​ลงมา​ทันที​!

ทัณฑ์​อัสนี​เช่นนี้​เขา​ยัง​ไม่เคย​พบเห็น​มาก​่อน​เลย​จริงๆ​!

เขา​คิด​จะ​ร่าย​อาคม​ป้องปัด​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​กู้​ซีจิ​่​วที​่​อยู่​ตรงกันข้าม​พลัน​โบก​แขน​เสื้อ​ครา​หนึ่ง​ ​ลำแสง​สี​รุ้ง​สาย​หนึ่ง​เข้า​ครอบคลุม​เขา​ไว้

สายฟ้า​ฟาด​ใส่​โดม​แสงสี​รุ้ง​นั้น​ ​เกิด​เสียงดัง​แกรก​แล้ว​พังทลาย​ใน​ทันใด​ ​จากนั้น​ก็​ผ่า​ลง​บน​ร่าง​เขา

เลือด​ลม​ใน​ร่าง​คล้าย​กำลังจะ​ลุกไหม้​ ​เจ็บปวด​ปาน​จะ​แหลก​เป็น​เสี่ยง​ๆ​ ​สีหน้า​เขา​พลัน​ขาว​เผือด

สายฟ้า​อีก​เส้น​ผ่า​ลงมา​ ​ครั้งนี้​ผ่า​ใส่​กู้​ซีจิ​่ว​ ​นาง​ตวัด​แขน​เสื้อ​ขึ้น​ ​โดม​แสงสี​รุ้ง​กำบัง​รอบกาย​ ​สายฟ้า​ผ่า​ลง​บน​ยอด​ศีรษะ​นาง​ ​ฟาด​โดม​แสง​นั้น​จน​แตก​ ​ใบหน้า​เฉิดฉัน​ของ​นาง​ก็​ซีดเผือด​แล้ว​เช่นกัน

ทัณฑ์​อัสนี​พอ​เริ่ม​แล้วก็​จะ​เนืองแน่น​ไม่ขาดสาย​ ​ไม่​ให้​เวลา​ผู้อื่น​ได้​พัก​หายใจ​เลย​ ​ตามติด​กัน​มาสาย​แล้ว​สาย​เล่า​ ​แถม​ยัง​ยุติธรรม​ไม่​ลำเอียง​ ​ฟาด​ลง​บน​ร่าง​เขา​และ​นาง​คนละ​สาย

และ​อัสนี​ทุก​สาย​ที่​ผ่า​ใส่​เขา​ ​ล้วน​ถูก​นาง​สร้าง​โดม​แสง​กางกั้น​ไว้​ ​ถึงแม้​จะ​ต้านทาน​ไม่อยู่​ ​แต่​ดีร้าย​อย่างไร​ก็​ลดทอน​อานุภาพ​ไป​ได้ส่วน​หนึ่ง​…

หลัง​ผ่าน​ไป​ชั่ว​ระยะ​หนึ่ง​ถ้วย​ชา​ ​ในที่สุด​เมฆา​สีม่วง​บน​ท้อง​นภา​ก็​สลาย​ไป​แล้ว​ ​เผย​ดวงตะวัน​อัน​ร้อนแรง​ออกมา​อีกครั้ง

จะ​ว่า​ไป​แล้วก็​แปลก​ ​เมื่อ​ครู่​ตอนที่​ถูก​ฟ้าผ่า​ ​ทุก​อณู​ใน​ร่างกาย​ของ​ตี้ฝู​อี​ต่าง​กรีดร้อง​ด้วย​ความเจ็บปวด​ ​ปรารถนา​จะ​ตาย​ลง​เดี๋ยวนั้น​เลย

แต่​หลังจาก​ทัณฑ์​อัสนี​สลาย​ไป​แล้ว​ ​ความเจ็บปวด​บน​ร่างกาย​ก็​เลือนหาย​ไป​ด้วย​ ​เพียง​รู้สึก​อ่อนล้า​ยิ่งนัก​ ​อ่อนล้า​จน​อยาก​จะ​หา​สถานที่​นอนหลับ​สัก​ตื่น

เขา​ฝืน​คุม​สติ​ไว้​ ​มอง​ไป​ที่​กู้​ซีจิ​่ว​เป็นอัน​ดับ​แรก

————————————————————————————-