บทที่ 2947 เทวาดับสูญ 7 / บทที่ 2948 เทวาดับสูญ 8

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2947​ ​เทวา​ดับสูญ​ ​7

แต่​ดวงวิญญาณ​เขา​ไม่​ดับสูญ​ ​ควบ​รวม​และ​กลับชาติมาเกิด​ใหม่​อีกครั้ง​ ​เข้าไป​พัวพัน​กับ​นาง​อีกครั้ง

ครั้งก่อน​เขา​ดับสูญ​แทน​นาง

ส่วน​ครั้งนี้​นาง​ดับสูญ​ก่อนเวลา​อัน​ควร​เพราะ​เขา​…

มี​เหตุ​นำ​จึง​ตามด​้วย​ผล​ ​เป็น​สิ่ง​ที่​ถูก​ลิขิต​ไว้​ล่วงหน้า

เขา​เงยหน้า​มอง​ท้อง​นภา​เวิ้งว้าง​กว้างไกล​ ​หลับตา​ใคร่ครวญ​ดู​ครู่หนึ่ง​ ​เริ่ม​ประกอบ​อาคม​ ​แสงรุ้ง​เริ่ม​ควบ​รวม​รอบกาย​เขา​ ​แขน​เสื้อ​เขา​ตวัด​ม้วน​โบยบิน​ ​พลิ้ว​ไป​ตาม​การเคลื่อนไหว​ของ​เขา​ ​ดวงดาว​บน​ฟากฟ้า​ขยับ​ขึ้น​ลง​ดั่ง​ตัว​หมาก

และ​สายลม​กลุ่ม​หนึ่ง​ที่​ถูก​กัก​ไว้​ใน​แขน​เสื้อ​ของ​เขา​ก็​ฉวยโอกาส​หลบหนี​ออกมา​ ​ถูก​แสงรุ้ง​สาย​หนึ่ง​โอบล้อม​ไว้​ผสาน​กลมกลืน​ไป​กับ​ฟากฟ้า​นภา​ดาว​ ​ไม่รู้​ว่า​ร่อน​ลง​สู่​ดาวเคราะห์​ดวง​ไหน​แล้ว

เห็นได้ชัด​ว่า​อาคม​ชุด​นี้​สิ้นเปลือง​พลัง​วิญญาณ​ของ​เขา​ยิ่ง​ ​สีหน้า​เขา​ซีดเซียว​จน​น่ากลัว​ ​จ้องมอง​ท้อง​นภา​ ​เอ่ย​เสียง​แผ่ว​ ​“​อาจิ​่ว​ ​การดับ​ขันธ์​ใน​ปีนั​้​นข​้า​ต้อง​ใช้เวลา​หลาย​หมื่น​ปี​ถึง​ควบ​รวม​แล้ว​หวนกลับ​มา​อีกครั้ง​ ​เจ้า​ก็​ทำได้​เช่นกัน​!​ ​ข้า​จะ​ตาม​ไปหา​เจ้า​ ​แม้ว่า​จะ​ต้อง​เหยียบย่าง​เกลือกกลั้ว​ลง​สู่​แดน​ธุลี​แดง​นับ​หมื่น​นับ​พันนี​้​ก็​ต้องหา​เจ้า​ให้​พบ​!​ ​เพียง​หวัง​ว่า​เมื่อถึง​ยาม​นั้น​เจ้า​และ​ข้า​จะ​ได้​เป็น​คน​ใหม่​อย่าง​สมบูรณ์​ ​เจ้า​ไม่ใช่​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​อีกแล้ว​ ​ข้า​ก็​ไม่ใช่​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​อีกแล้ว​เช่นกัน​ ​ไม่ต้อง​แบกรับ​ภาระ​มากมาย​ปาน​นั้น​…​”

ท้อง​นภา​แผ่​ไพศาล​ ​จักรวาล​ไร้​ขอบเขต​ ​แขน​เสื้อ​เขา​ตวัด​ม้วน​อีก​ครา​ ​คล้าย​จะ​เก็บ​รวบรวม​แสง​ดารา​นับไม่ถ้วน​ ​โบกสะบัด​อีก​ครา​ ​แสง​ดารา​นับไม่ถ้วน​นี้​ส่งเสียง​หวีดหวิว​ลอย​ออก​ไป​สู่​ด้านนอก​…

….

แดน​ต้องห้าม​ของ​ทวยเทพ​ ​เดิม​เป็น​สถานที่​ลึกลับ​ยิ่ง​แห่งหนึ​่ง

ภายใน​หก​ภพ​ภูมิ​มี​คนที​่​รู้จัก​เพียง​ไม่​กี่​คน​เท่านั้น​ ​ต่อมา​คน​ส่วนมาก​ก็ได้​รับรู้​ ​เนื่องจาก​เมื่อ​หนึ่ง​ปีก่อน​ตี้ฝู​อี​บังเอิญ​ผ่าน​ทาง​มาที​่​นี่​ ​แล้ว​พบ​ว่า​ชั้น​เมฆ​ของ​ที่นี่​มี​ความ​แปลกประหลาด

เขา​เข้าไป​ดู​ ​ถึง​ได้​พบ​ว่า​ด้านใน​มี​คูหา​สวรรค์​อยู่​ ​ที่นั่น​มี​ประตู​หยก​บาน​ใหญ่​ตั้ง​ตระหง่าน​อยู่​ ​บานประตู​สลัก​อักษร​ขนาดใหญ่​ไว้​สี่​ตัว​…​แดน​ต้องห้าม​ของ​ทวยเทพ

ประตู​หยก​บาน​นั้น​ปิด​สนิท​ ​ปาก​ประตู​ยัง​มี​ปีศาจ​น้อย​สอง​คนที​่​จำแลง​มาจาก​นก​เหอถ​งคอย​เฝ้า​อยู่​ด้วย

จาก​การ​บอกเล่า​ของ​ปีศาจ​น้อย​ตัว​นั้น​เขา​จึง​ได้​รู้​ถึง​ภาพ​การณ์​โดยรวม​ของ​สถานที่​แห่ง​นี้​เล็กน้อย​ ​ที่นี่​คือ​สถานที่​ถือกำเนิด​ของ​ทวยเทพ​ ​อันตราย​อย่างยิ่ง​ ​ผู้ใด​ก็​ไม่ได้​รับ​อนุญาต​ให้​เข้าไป​ทั้งสิ้น​ ​ถ้า​ฝืน​บุกรุก​เข้าไป​จะ​ต้อง​ประสบ​เคราะห์ร้าย

เขา​มีความรู้สึก​ต่อต้าน​สถานที่​แห่ง​นี้​ขึ้น​มาตาม​สัญชาตญาณ​ ​จึง​หันหลัง​จากไป​เลย

ก่อน​จากไป​ปีศาจ​น้อย​สอง​ตน​นั้น​ยัง​คิด​จะ​ลบ​ความทรงจำ​ใน​ส่วน​ที่​เกี่ยวข้อง​กับ​สถานที่​แห่ง​นี้​ของ​เขา​ด้วย​ ​บอกว่า​เป็น​กฎ​ของ​ที่นี่​ ​เจ้า​สอง​ตัว​นั้น​จึง​ถูก​เขา​ซัด​จน​กลับคืน​ร่าง​เดิม​เลย​!

เขา​หงุดหงิด​ที่สุด​เวลา​ที่​ผู้อื่น​ต้องการ​ลบ​ความทรงจำ​ของ​เขา​!

ต่อมา​ประ​เหมาะ​บังเอิญ​ ​ถู​ซาน​อิง​บังเอิญ​หลง​เข้าไป​ที่นั่น​ครั้งหนึ่ง​ ​ถูก​กระ​เรียน​สอง​ตัว​นั้น​ไล่​จิก​ ​ด้วย​ความโมโห​นาง​จึง​จับ​มาด​้วย​ตัว​หนึ่ง​ ​หลังจาก​กลับมา​ก็​ป้อน​โอสถ​วิญญาณ​อัน​ใด​ให้​ ​จากนั้น​ก็​ใช้​ศาสตร์​ลับ​เร่ง​การเจริญเติบโต​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่านก​เหอถง​ตัว​นั้น​จะ​กลายเป็น​ปีศาจ​น้อย​อีกครั้ง

ปีศาจ​น้อย​ตัว​นี้​เมื่อก่อน​ได้​พบพาน​เผ่าพันธุ์​เดียวกัน​น้อย​ยิ่ง​ ​ครั้งนี้​พอได้​เข้าสู่​ภพ​ปีศาจ​ก็​ปาน​มัจฉา​ได้​วารี​ ​ได้​คบหา​มิตรสหาย​ดี​ๆ​ ​มากมาย​ ​เขา​ค่อนข้าง​ปากเปราะ​อยู่​บ้าง​ ​จึง​เผลอ​แพร่งพราย​ข้อมูล​เกี่ยวกับ​แดน​ต้องห้าม​ของ​ทวยเทพ​ออกมา​มากมาย​…

ด้วยเหตุนี้​ ​แดน​ต้องห้าม​ของ​ทวยเทพ​ที่​เป็นความลับ​อย่างยิ่ง​จึง​ถูก​หก​ภพ​ภูมิ​รับรู้​กัน​จน​ทั่ว​แล้ว​ ​ทุกคน​ที่​พอ​มี​ฐานะ​สักหน่อย​ล้วน​รู้จัก​สถานที่​แห่ง​นี้

แน่นอน​ ​ผู้คน​ต่าง​สนใจ​ใคร่รู้​ใน​แดน​ต้องห้าม​ของ​ทวยเทพ​แห่ง​นี้​ยิ่ง​ ​มีนัก​ผจญภัย​หลั่งไหล​มา​ไม่ขาดสาย​ ​ต้องการ​จะ​บุกเข้าไป​ ​จนปัญญา​ที่​ล้วน​ไม่​อาจ​ข้าม​ผ่าน​ประตู​ไป​ได้​ ​เพียง​เข้าใกล้​ประตู​หยก​ของ​แดน​ต้องห้าม​นั้น​เล็กน้อย​ก็​จะ​ปวดร้าว​ไป​ทั่ว​สรรพางค์​แล้ว​ ​บางคน​ที่​ไม่​หวั่นเกรง​ความตาย​ฝืน​ข่ม​ความเจ็บปวด​ขยับ​เข้าไป​ใกล้​ยิ่งขึ้น​…​ก็​จะ​มอดไหม้​เป็นจุณ​ไป​ทันที​!

เป็น​เช่นนี้​อยู่​มากมาย​หลายครั้ง​ ​ผู้คน​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​ก็​ไม่กล้า​เข้าใกล้​ที่นี่​แล้ว​ ​ที่นี่​จึง​หวน​สู่​ความสงบเงียบ​เปลี่ยว​ร้าง​อีกครั้ง

แต่​วันนี้​ ​ที่นี่​กลับ​มี​คน​กลุ่ม​ใหญ่​มาชุ​มนุ​มกัน

บุคคล​มีหน้ามีตา​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​ต่าง​มารวม​ตัว​กันที่​นี่​โดย​มิได้​นัดหมาย

หก​ภพ​ภูมิ​ปรากฏ​อาเพศ​ใหญ่โต​เช่นนี้​ขึ้น​ ​ปวงชน​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​ต่าง​ไม่​เป็นสุข​ ​ดังนั้น​ทุกคน​จึง​นึกถึง​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ขึ้น​มา​โดย​มิได้​นัดแนะ​กัน​เลย​!

ผู้นำ​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​ออกโรง​ด้วยตัวเอง​ ​ไป​เยี่ยมเยือน​ที่​หุบเขา​เสียง​สวรรค์​ ​กลับ​ต้อง​ประหลาดใจ​เมื่อ​พบ​ว่า​เขตแดน​ของ​หุบเขา​เสียง​สวรรค์​พังทลาย​แล้ว​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พุ่ง​ออกมา​จาก​ด้านใน​หุบเขา​ดุจ​คลุ้มคลั่ง​ไป​แล้ว​ ​ไม่พูดพร่ำทำเพลง​อัน​ใด​ก็​มุ่ง​มาที​่​แดน​ต้องห้าม​ของ​ทวยเทพ

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2948​ ​เทวา​ดับสูญ​ ​8

ด้วยเหตุนี้​ ​ทุกคน​จึง​แล่น​ตามมา​ที่นี่​ด้วย

เมื่อมา​ถึงที่​นี่​ก็​พบ​ว่า​ประตู​หยก​บาน​นั้น​ยังคง​ปิด​สนิท​อยู่​ ​ส่วน​นก​เหอถง​เฝ้ายาม​ตัว​นั้น​ก็​หด​ซุก​แอบ​อยู่​ไม่​ไกล

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แทบจะ​หิ้ว​นก​เหอถง​ตัว​นั้น​ขึ้น​มา​แล้ว​ ​“​อาจารย์​ข้า​ล่ะ​?​!​”

นก​เหอถง​ตกใจ​จน​แทบจะ​ร้องไห้​แล้ว​ ​“​พระองค์เจ้า​…​พระองค์เจ้า​เข้าไป​แล้ว​ ​พระนาง​…​สีหน้า​พระนาง​ย่ำแย่​ยิ่ง​ ​เดินเหิน​ก็​ส่าย​โงนเงน​ ​ทว่า​ฝืน​เปิด​ประตู​หยก​ของ​ที่นี่​ ​แล้ว​ตรง​เข้าไป​เลย​ ​ข้า​…​ข้า​ก็​ไม่กล้า​ขวาง​เช่นกัน​ ​จากนั้น​…​จากนั้น​ราชครู​ตี้​ก็​บุก​มา​ ​เขา​อาศัย​จังหวะ​ที่​ประตู​ยัง​ไม่​ปิด​ ​เข้าไป​แล้ว​เช่นกัน​ ​ผู้น้อย​จะ​ขวาง​อย่างไร​ก็​ขวาง​ไม่อยู่​ ​ถึง​ได้​…​ถึง​ได้​แจ้ง​ต่อ​ท่าน​…​ด้านใน​มีเสียง​แปลก​ๆ​ ​แว่ว​มา​อยู่​ไม่​ขาด​ ​ทำให้​ผู้อื่น​ตื่นตระหนก​…​”

นก​เหอถง​ตัว​นี้​พูดจา​ตะกุกตะกัก​อยู่​บ้าง​ ​โชคดี​ที่​ทุกคน​ยังคง​ฟัง​รู้เรื่อง

ฝูงชน​ต่าง​เจ้า​มอง​ข้า​ ​ข้าม​อง​เจ้า

จักรพรรดิ​เซียน​ขมวดคิ้ว​เอ่ย​ถาม​นก​เหอถง​ ​“​มิใช่​เจ้า​กล่าว​ไว้​ว่า​ ​ที่นี่​มี​เพียง​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ที่สามา​รถ​เข้าไป​ได้​ ​คนอื่น​ไม่​อาจ​เข้า​ได้​ ​แล้ว​เหตุใด​ราชครู​ตี้​ก็​เข้าไป​ได้​เหมือนกัน​ล่ะ​?​”

นก​เหอถง​ส่าย​หัว​ ​มัน​ก็​ไม่เข้าใจ​เหมือนกัน

มีบา​งคน​เอ่ย​โพล่ง​ขึ้น​มา​ ​“​หรือว่า​ราชครู​ตี้​ก็​เป็น​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​เช่นกัน​?​ ​เสี่ยว​เซียน​คลับคล้าย​คลา​ว่า​เคย​ได้ยิน​มา​ว่า​ใบ​ยุค​อดีต​บรรพกาล​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​มิได้​มี​องค์​เดียว​…​”

“​เหลวไหล​!​ ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​มี​เพียง​องค์​เดียว​!​ ​นั่น​ก็​คือ​ท่าน​อาจารย์​ของ​ข้า​!​ ​ตี้ฝู​อีนับ​เป็นตัว​อัน​ใด​?​ ​เขา​ก็​คู่ควร​หรือ​ไร​?​!​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ร้อง​ตะโกน​ ​เอ่ย​ขัด​การคาด​เดา​ของ​เซียน​น้อย​ผู้​นั้น

ผู้นำ​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​ล้วน​ขมวดคิ้ว​นิ่วหน้า​ ​ใน​ใจ​ของ​พวกเขา​ได้​นับถือ​ตี้ฝู​อี​เป็น​นาย​ไป​แล้ว​ ​ย่อม​ไม่​อยากได้​ยิน​ผู้อื่น​พูดจา​โจมตี​เขา

ผู้คน​มากมาย​คิด​โต้แย้ง​ขึ้น​มาตาม​สัญชาตญาณ​ ​แต่​เมื่อ​เห็น​ดวงตา​ที่​แดงฉาน​ปาน​จะ​ล้มล้าง​โลกา​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แล้ว​ ​ก็​หุบปาก​ลง​อีกครั้ง

ในเมื่อ​ผู้ยิ่งใหญ่​ทั้งสอง​ต่าง​หาย​เข้าไป​ใน​สถานที่​แห่ง​นี้​ ​ส่วน​ด้านใน​ก็​มีเสียง​ดัง​แว่ว​ออกมา​อย่างไม่ขาดสาย​อยู่​ตลอด

ทุกคน​จึง​ปักหลัก​เฝ้ารอ​อยู่​ใน​ละแวก​ประตู​เสีย​เลย​ ​รอคอย​บทสรุป

แน่นอน​ ​ใน​ช่วงเวลา​นี้​ ​ราชัน​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​ก็​คอย​ติดต่อ​กับ​บริวาร​ของ​ตน​อยู่​ตลอด​ด้วย

จากนั้น​ทุกคน​ก็​พบ​ว่า​ ​หลังจาก​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​เข้าไป​ใน​แดน​ต้องห้าม​นี้​ได้​ไม่นาน​ ​ภัยพิบัติ​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​ก็​เริ่ม​เบาบาง​ลง​ ​พิรุณ​โลหิต​ลดลง​ ​แผ่นดิน​หยุด​ไหว​ ​น้ำ​ใน​ทะเลสาบ​ก็​ค่อยๆ​ ​ผุด​ออกมา​แล้ว​…

หรือว่า​ภัยพิบัติ​ใน​ครั้งนี้​จะ​เป็น​เพราะ​มีสัตว​์​ประหลาด​อัน​ใด​ใน​แดน​ต้องห้าม​ของ​ทวยเทพ​อาละวาด​ก่อกวน​?​ ​จากนั้น​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​เลย​เข้าไป​ปราบ​ให้​มัน​สงบ​ลง​?

….

เนื่องจาก​ทุกคน​ล้วน​ทราบ​กัน​ว่า​อีก​หนึ่ง​เดือน​ให้​หลัง​ที่นี่​ถึง​จะ​เปิด​ใช้งาน​ได้​อีกครั้ง​ ​ดังนั้น​ราชัน​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​จึง​ปักหลัก​สร้าง​ค่าย​อยู่​ที่นี่​เสีย​เลย​ ​เตรียมพร้อม​ป้องกัน​การ​รุกราน​ใน​หนึ่ง​เดือน​นี้

ถึงอย่างไร​กลับ​ไป​ก็​ทำ​อะไร​ไม่ได้​ชั่วคราว​อยู่ดี​ ​อยู่​ที่นี่​ยัง​พอได้​รับ​ข่าวสาร​โดยตรง​บ้าง​ ​และ​สามารถ​แสดง​ให้​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​และ​เจ้า​แห่ง​หก​ภพ​ภูมิ​เห็น​ถึง​ความภักดี​ของ​พวกเขา​ด้วย​…​ส่วนใหญ่​แล้ว​ทุกคน​เยือกเย็น​ยิ่ง​ ​มี​เพียง​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​คนเดียว​ที่​เดี๋ยว​ก็​ยืน​ทึ่ม​ทื่อ​อยู่​ตรงนั้น​ ​เดี๋ยว​ก็​คิด​จะ​เปิด​ประตู​หยก​อีกครั้ง​โดย​ไม่​คำนึงถึง​สิ่งใด​ทั้งสิ้น

ใน​ช่วงแรก​ๆ​ ​ทุกคน​ยังคง​พยายาม​เกลี้ยกล่อม​อยู่​ด้าน​ข้าง​บ้าง​ ​กล่อม​ให้​เขา​อย่า​ทำ​เรื่อง​ไร้ประโยชน์​เช่นนี้

ภายหลัง​เมื่อ​เห็น​ว่า​เขา​ไม่​รับฟัง​เลย​ ​จึง​ปล่อย​ให้​เขา​ดันทุรัง​ต่อไป​ ​ถึงอย่างไร​เขา​ก็​ทำ​อะไร​ไม่ได้​อยู่ดี

สำหรับ​คุณชาย​เชียน​ซื่อ​ผู้​นี้​ ​ทัศนคติ​ที่​ผู้คน​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​มีต​่อ​เขา​ค่อนข้าง​พูด​ยาก​ยิ่งนัก

เมื่อ​สอง​ปีก่อน​เขา​ก่อกวน​งาน​วิวาห์​ของ​พระองค์เจ้า​กับ​ตี้ฝู​อี​ ​ทำให้​ผู้คน​ใน​หก​ภพ​ภูมิ​ล้วน​ทราบ​กัน​ทั่ว​ว่า​เขา​แอบ​รัก​ผู้​เป็น​อาจารย์​ ​ทว่า​ผู้​เป็น​อาจารย์​ไม่​พึงใจ

กว่า​สอง​ปี​มานี​้​เขา​เก็บเนื้อเก็บตัว​มาโดยตลอด​ ​แต่​พอ​ออก​ไป​ข้างนอก​ก็​ถูก​ผู้คน​ตำหนิ​วิจารณ์​ไล่หลัง​อยู่​เสมอ​…

และ​มักจะ​มี​คน​นำ​เขา​ไป​เปรียบเทียบ​กับ​ตี้ฝู​อี​เป็นประจำ​ ​ผลลัพธ์​ของ​การเปรียบ​เทียบ​คือ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พ่ายแพ้​อย่าง​สมบูรณ์​ ​เขา​เกิด​ความคิด​อัน​มิบังควร​ต่อ​ผู้​เป็น​อาจารย์​ ​เป็น​คางคก​ที่​ริ​อาจเอื้อม​อยาก​กิน​หงส์​ฟ้า​…

แน่นอน​ ​ถ้อยคำ​เหล่านี้​ไม่ได้​แว่ว​ไป​ถึง​หู​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ตัว​ต้นเรื่อง​ผู้​นี้​เลย

แต่​เขา​สามารถ​รับรู้​ถึง​ทัศนคติ​ที่​ผู้คน​ใน​หก​ภพ​ภูมิ​มีต​่อ​เขา​ได้​…

ปกติ​แล้ว​เขา​คร้าน​จะ​สนใจ​คน​พวก​นี้​ ​ตอนนี้​ทุกคน​ต่าง​รอคอย​อยู่​ที่นี่​ ​เลี่ยง​ไม่ได้​ที่จะ​รู้สึก​เบื่อหน่าย​ ​จึง​มีบา​งคน​เริ่ม​นินทา​เขา​ลับหลัง​แล้ว​…

————————————————————————————-