ยานจิง รัฐสภา
เฉินโม่เพิ่งลงจากเครื่องบิน ก็ถูกเสี่ยวลิ่วคนขับรถของเจียงเหอซาน ตะลอนๆ รีบเร่งจนถึงรัฐสภา
ภายในห้องประชุมใหญ่ บรรยากาศอึดอัดเล็กน้อย
ทุกคนกำลังรอการมาถึงของเฉินโม่อยู่เงียบๆ
ทันทีที่เห็นเฉินโม่เข้ามา สายตาของทุกคน มองเป็นจุดเดียวกันไปที่เฉินโม่
ด้านนอกห้องประชุม เล่หรูหั่วกับเสี่ยวลิ่วยืนเรียงแถวกัน
เล่หรูหั่วถามอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย “พวกคุณทำไมถึงรีบร้อนตามตัวเฉินโม่ถึงขนาดนี้? เกินเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”
เสี่ยวลิ่วหยักหน้า “ใช่สิ ถ้าหากช้ากว่านี้ เกรงว่าทุกอย่างจะไม่ทันการณ์แล้ว”
เล่หรูหั่วไม่ได้ถามต่อไป เพียงแค่ใบหน้าที่สวยงามเผยรอยยิ้มเยาะเย้ย “รอดตายหวุดหวิดจากประเทศต้าเหอ คิดไม่ถึงว่าเพิ่งกลับหัวเซี่ย ก็ถูกคนห่วงหาแล้ว”
เสี่ยวลิ่วเห็นใจเป็นอย่างมาก เขาพูดปลอบ “วางใจเถอะ โส่วจ่างก็อยู่ด้านใน เฉินไต้ซือจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน!”
“หวังเช่นนั้นแหละ!” เล่หรูหั่วถอนหายใจ ที่นี่คือศูนย์กลางที่อำนาจสูงสุดในโลกมนุษย์หัวเซี่ย เธอทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น สิ่งเดียวที่ทำได้เพื่อเฉินโม่ นั่นก็คือรออยู่อย่างสงบ
เฉินโม่เหลือบมองทุกคนในห้องโถงใหญ่ ในตอนที่เห็นหลี่ตงหยาง สายตาของเฉินโม่หยุดชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็ไม่ได้หยุดลงอีกต่อไป เขามองข้ามหลี่ตงหยางโดยตรง หยุดลงที่ผู้บังคับบัญชา
“คารวะผู้บังคับบัญชา!” เฉินโม่ประสานมือเล็กน้อย ถือว่าทำความเคารพ
“ไม่ต้องเกรงใจ เฉินไต้ซือลำบากแล้ว รีบนั่งลงเถิด!” ผู้บังคับบัญชาพูดอย่างเรียบเฉย
เฉินโม่ก็ไม่เกรงใจ หาที่นั่งนั่งลงโดยตรง รอฟังว่าคนพวกนี้อยากจะทำอะไร
ผู้บังคับบัญชามองไปทางหลี่ตงหยางแล้วพูด “ผู้นำตระกูลหลี่ เฉินโม่มาถึงแล้ว มีเรื่องอะไรพูดตอนนี้เถอะ!”
หลี่ตงหยางลุกขึ้นยืน พูดขึ้น “ฉันยังยืนยันคำพูดเมื่อครู่ เพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดสงครามสองประเทศ จำเป็นต้องมอบตัวเฉินโม่ให้ประเทศต้าเหอจัดการ!”
เฉินโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาที่มองหลี่ตงหยางเย็นเยือก ก่อนหน้าที่จะมาถึงเขาได้ฟังเรื่องราวคร่าวๆ จากเสี่ยวลิ่วแล้ว เพียงแต่เขาคิดว่าในฐานะผู้นำตระกูลของหกตระกูลมหาอำนาจหัวเซี่ย ไม่ถึงขั้นต่ำทรามเช่นนี้
ตอนนี้ได้ยินหลี่ตงหยางพูดคำพูดเหล่านี้กับหูตัวเอง เฉินโม่คิดว่าก่อนหน้านี้เขามองหกตระกูลมหาอำนาจผิดไป
ผู้บังคับบัญชามองเฉินโม่ พูดขึ้น “เฉินโม่ ผู้นำตระกูลหลี่กังวลว่าเป็นเพราะนาย จะก่อให้เกิดสงครามระหว่างหัวเซี่ยกับประเทศต้าเหอ ถ้าหากเปิดสงครามจริงๆ จะไม่ดีต่อหัวเซี่ยเป็นอย่างมาก ผู้นำตระกูลหลี่พิจารณาเพื่อภาพรวม อยากจะส่งตัวนายให้ประเทศต้าเหอจัดการ นายมีอะไรอยากจะพูดไหม?”
เฉินโม่มองหลี่ตงหยาง หลี่ตงหยางก็มองเขา
เฉินโม่พบว่า ผู้นำตระกูลมหาอำนาจท่านนี้ คุณตาแท้ๆ ของตัวเอง ดูแก่กว่าครั้งที่แล้วตอนที่พบเขาเยอะมาก
แต่ว่า วันเวลาสามารถทิ้งร่องรอยไว้บนใบหน้าของเขา กลับไม่สามารถเปลี่ยนใจที่ไร้จิตใจดวงนั้นของเขาได้สักนิด
“ผู้นำตระกูลหลี่ ไม่เจอกันเสียนาน!” เฉินโม่พูดอย่างเรียบเฉย ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความปลงใจ
หลี่ตงหยางไม่ได้ตอบ เขาเงยหน้าเล็กน้อย สีหน้าท่าทางหยิ่งผยองที่แสดงออกว่าฉันไม่อยากจะคลุกคลีกับคุณ
เฉินโม่ยิ้มบางๆ ไม่ได้ใส่ใจ จากนั้นพูดเสียงเข้ม “ก็ได้ ในเมื่อนายอยากจะส่งฉันให้ประเทศต้าเหอจัดการ งั้นก็ส่งไปเถอะ ฉันทำตามคำสั่งก็ได้!”
นี่…
ในห้องโถงใหญ่ ทุกคนตกตะลึง ไม่รู้ว่าเฉินโม่สร้างความซับซ้อนเพื่อหลอกให้ผู้คนสับสนอะไรอีก
แม้แต่เจียงเหอซานกับหลี่ตงหยางและยังมีผู้นำตระกูลมหาอำนาจคนอื่นๆ มองเฉินโม่กันหมด ในดวงตาเผยความสงสัย
มีเพียงผู้บังคับบัญชาที่สีหน้าเรียบเฉย ในดวงตาเต็มระยิบระยับ ดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่
เฉินโม่พูดต่อ “เพียงแต่ ก็ต้องให้เขากล้ารับถึงจะได้”
ประโยคเดียว เผยความบ้าพลังของเฉินโม่ออกมาจนหมด
ฉันสามารถให้นายจัดการได้ตามใจ แต่นายกล้าไหม?