บทที่ 2979 ทรมาน 4 / บทที่ 2980 ดาวช่วยชีวิต

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2979​ ​ทรมาน​ ​4

ถึงอย่างไร​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก็​เคย​คบค้าสมาคม​กับ​ตี้ฝู​อี้​ที่​เป็น​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​มานับ​ครั้ง​ไม่​ถ้วน​แล้ว​ ​ยังคง​รู้จัก​ทักษะ​ยุทธ์​ทั้งหมด​ของ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​อยู่​บ้าง

กระบวน​ท่านี​้​ของ​ตี้​เฮ่า​มี​ความละม้าย​คล้ายคลึง​กับ​ทักษะ​ยุทธ์​แขนง​หนึ่ง​ของ​ตี้ฝู​อี​ยาม​เป็น​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​และ​ทักษะ​ยุทธ์​แขนง​นี้​ต่อให้​เป็น​ตี้ฝู​อี​ใน​ปัจจุบัน​ก็​ยัง​สำแดง​ออกมา​ไม่ได้​เลย​ด้วยซ้ำ​!

เสี่ยว​ตี้​เฮ่า​เป็น​เพียง​ลูกบุญธรรม​ของ​ตี้ฝู​อี​ใน​ปัจจุบัน​เท่านั้น​ ​ทำไม​เขา​ถึง​ใช้​ทักษะ​ยุทธ์​แขนง​นี้​เป็น​?​!

เขา​โบกมือ​ครา​หนึ่ง​ ​กระบี่​สีแดง​ฉาน​ก่อตัว​ขึ้น​ใน​ฝ่ามือ​อีกครั้ง​ ​เพียงแต่​คราวนี้​เขา​ไม่ได้​พุ่ง​เป้า​ไป​ที่​มังกร​ประทีป​ชมพู​แล้ว​ ​แต่​จ่อ​ไป​ที่​หว่าง​คิ้ว​ของ​ตี้​เฮ่า​ ​“​เจ้า​เป็น​ใคร​?​!​ ​เหตุใด​ถึง​ใช้​โล่​อัคคี​เลิศ​หล้า​ได้​?​!​”

น้ำเสียง​เขา​อึมครึม​ ​เจตนา​สังหาร​ข่มขวัญ​คน

ตี้​เฮ่า​ฝืน​กลืน​โลหิต​ใน​ลำคอ​ลง​ไป​ ​แย้มยิ้ม​ ​“​เจ้า​เดา​สิ​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ยิ้ม​เยียบ​เย็น​ ​“​ไม่​พูด​รึ​?​ ​เปิ่น​จุน​มี​วิธี​ใน​แบบ​ของ​ตัวเอง​สำหรับ​ทำให้​เจ้า​พูดความจริง​!​”

นิ้วมือ​ขยับ​ทำ​มุท​รา​ ​ผืน​ทราย​รอบกาย​ตี้​เฮ่า​พลัน​เกิด​เสียง​แสก​สาก​ ​เถา​หนาม​นับไม่ถ้วน​เจาะ​ทะลุ​ออกมา​จาก​ใต้ดิน​ ​คม​หนาม​บน​เถาวัลย์​ส่อง​ประกาย​เหลื่อม​เขียว​เยียบ​เย็น​ ​พุ่ง​เข้า​พัวพัน​ตี้​เฮ่า​!

นี่​คือ​หนาม​ผูก​วิญญาณ​ ​เมื่อ​เถา​หนาม​ชนิด​นี้​ผูก​รัด​ดวงวิญญาณ​แล้ว​ ​จะ​แทง​หนาม​แหลมคม​ทั้งหมด​เข้าไป​ใน​ดวงวิญญาณ​ ​ทำให้​ดวงวิญญาณ​เจ็บปวด​ทุกข์ทรมาน​แสนสา​หัส​ ​เสมือน​ถูก​ฉีก​ทึ้ง​ออก​ทั้งเป็น​!​ ​ต่อให้​เป็น​ดวงวิญญาณ​หัวแข็ง​สัก​เพียงใด​ก็​ทน​รับ​สิ่ง​นี้​ไม่ไหว​ ​โดยทั่วไปแล้ว​ให้​พูด​สิ่งใด​ก็​จะ​พูด​สิ่ง​นั้น​ ​เพียง​เพื่อ​วอนขอ​ให้​ปลดเปลื้อง​ทัณฑ์​ทรมาน​นี้​ออก​โดยเร็ว​…

เครื่อง​ทรมาน​นี้​เป็น​สิ่ง​ที่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​คิดค้น​ขึ้น​มา​ ​หลาย​ปี​มานี​้​ไม่ทราบ​ว่า​จัดการ​ดวงวิญญาณ​ไปมาก​น้อย​เพียงใด​แล้ว​ ​กล่าว​ได้​ว่า​ใช้​ร้อย​ครั้ง​ได้ผล​ร้อย​ครั้ง​ ​ตอนนี้​เขา​จะ​นำ​ทัณฑ์​ทรมาน​นี้​มา​ใช้กับ​ตี้​เฮ่า​ ​ไม่เชื่อ​หรอก​ว่า​เด็ก​ตัวเล็ก​ๆ​ ​คน​หนึ่ง​อย่าง​เขา​จะ​รับ​ไหว​!

เถา​หนาม​นี้​ยัง​ไม่ทัน​พัวพัน​ไป​ถึง​เบื้องหน้า​ ​รังสี​ดุดัน​ก็​เข้ามา​ปะทะ​หน้า​แล้ว

ตี้​เฮ่า​ย่อม​ทราบ​ถึง​อันตราย​ดี​ ​จนปัญญา​ที่​ตอนนี้​ร่างกาย​ของ​เขา​ปวกเปียก​อย่างยิ่ง​ ​คิด​จะ​ลุกขึ้น​ยืน​ด้วยตัวเอง​ก็​ยัง​ลำบาก​ไป​หมด​แล้ว​ ​นับประสา​อะไร​กับ​การ​หลบหลีก​เล่า​!

เห็น​เถา​หนาม​ที่​ราวกับ​อสรพิษ​ร้าย​เหล่านั้น​เลื้อย​พัน​เข้ามา​ ​ทว่า​เขา​ไม่มี​วิธี​โจมตี​ให้​พวก​มัน​ล่าถอย​ไป​เลย​ ​หลับตา​ลง​อย่าง​ช่วยไม่ได้​ ​เตรียมพร้อม​ทน​รับ​ดู​สัก​ตั้ง​…

‘​วูม​!​’​ ​จู่ๆ​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ก็​โถม​ตัว​เข้ามา​ใน​แนวนอน​ ​ตวัด​เขา​เกี่ยว​ตี้​เฮ่า​ขึ้น​มาจาก​พื้น​!

ส่วน​เถา​หนาม​ที่​ดุจ​อสรพิษ​เหล่านั้น​ก็​เลื้อย​พัน​ขึ้นไป​บน​ร่าง​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​…

มังกร​ประทีป​ชมพู​เชิด​ศีรษะ​ขึ้น​ร้อง​ครวญคราง​โหยหวน​ ​ชัดเจน​ยิ่ง​ ​เถา​หนาม​เหล่า​ก็​ทำให้​มัน​เจ็บปวด​ทรมาน​เป็น​หมื่น​เท่า​เช่นกัน​ ​มัน​คิด​จะ​เหิน​บินขึ้น​ไป​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​แต่​เถา​หนาม​เหล่านั้น​รัด​พัน​อุ้งเท้า​ของ​มัน​เอาไว้​อย่าง​หนาแน่น​ ​แผ่ขยาย​ไป​บน​ร่าง​ของ​มัน​อย่างรวดเร็ว​ดุจ​มีชีวิต​ ​เป้าหมาย​ของ​พวก​มัน​ยังคง​เป็น​ตี้​เฮ่า​เช่น​เดิม​!

แน่นอน​ ​บริเวณ​ที่​พวก​มัน​คืบคลาน​ผ่าน​ก็​จะ​แทง​หนาม​แหลม​ที่​เรียงราย​ดุจ​เล่ม​เข็ม​เข้าไป​ใน​ร่าง​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ด้วย​ ​ความเจ็บปวด​มหาศาล​ทำให้​มัน​สั่นสะท้าน​ปาน​ใบไม้​ที่​สั่น​ไหว​อยู่​ท่ามกลาง​พายุฝน​…

“​ปล่อย​ข้า​ลง​ ​ปล่อย​!​”​ ​ตี้​เฮ่า​ดีดดิ้น​อยู่​บน​เขา​มัน​ ​ถึง​อย่าง​ก็​หนี​ไม่รอด​แล้ว​ ​เขา​ไม่​อยาก​ลาก​มังกร​ประทีป​ชมพู​มารับ​เคราะห์​ด้วย

‘​ไม่​!​’​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ยังคง​พยายาม​สลัด​เถา​หนาม​เหล่านั้น​ออก​ไป​เพื่อ​จะ​เหิน​บิน​อยู่

เด็กชาย​คน​นี้​เป็นเพื่อน​เล่น​เพียง​คนเดียว​ของ​มัน​ใน​รอบ​หลาย​แสน​ปี​มานี​้​ ​มัน​ไม่​อยาก​ให้​เขา​ถูก​ทรมาน​…

“​ไม่​นึก​เลย​ว่า​ลูก​ฟัก​กลม​ป้อม​อย่าง​เจ้า​จะ​มี​ความภักดี​ถึง​เพียงนี้​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​หัวเราะเยาะ​ ​ใน​เสียงหัวเราะ​คล้าย​เจือ​ไอยะ​เยือก​เอาไว้​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ถ้า​งั้น​พวก​เจ้า​ก็​ร่วมทุกข์​ไป​ด้วยกัน​เสียเถอะ​!​”

ขยับ​นิ้ว​ร่าย​อาคม​ต่อ​ ​เถา​หนาม​เหล่านั้น​คืบคลาน​ไป​บน​ร่าง​มังกร​ประทีป​ชมพู​เร็ว​ขึ้น​กว่า​เดิม

มุม​หนึ่ง​ของ​เถา​หนาม​แหลมคม​คืบคลาน​ไป​ถึง​ข้อเท้า​ของ​ตี้​เฮ่า​แล้ว​ ​ข้อเท้า​ตี้​เฮ่า​พลัน​เจ็บ​แปลบ​ ​ราวกับ​มี​หนาม​แหลม​เจาะ​มุด​เข้าไป​ใน​เส้นเลือด​ตรง​ข้อเท้า​เขา​ ​จากนั้น​ก็​เจริญเติบโต​ขึ้น​ที่​ด้านใน​อย่างรวดเร็ว​…

ดวง​หน้า​น้อย​ๆ​ ​ของ​เขา​เผือด​ซีด​ใน​ทันใด​ ​เหงื่อ​เย็นเฉียบ​ไหล​ย้อย​ลงมา​ตาม​จอน​ผม​ ​เขา​ไม่ได้​กรีดร้อง​ ​กลับหัว​เราะ​ฮ่า​ๆ​ ​เสียงดัง​ ​“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​มิน่าล่ะ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​อย่าง​เจ้า​ถึง​ไม่​อาจ​ปกครอง​โลกา​นี้​อย่างแท้จริง​ได้​ ​ที่แท้​เจ้า​ก็​ตก​สู่​วิถี​มาร​แล้ว​!​”

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2980​ ​ดาว​ช่วยชีวิต

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ตะลึง​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​“​เจ้า​พูดเหลวไหล​อัน​ใด​?​!​”​ ​เขา​ราวกับ​อสรพิษ​ที่​ถูก​คน​เตะ​จุด​เจ็ด​ชุ​่น​เข้า​ ​แววตา​แดงฉาน​นิดๆ​ ​“​ไอ้​หนู​ ​เปิ่น​จุน​จะ​คอย​ดู​ว่า​เจ้า​จะ​ปากดี​ไป​ได้​ถึง​เมื่อไหร่​?​!​”

ขณะที่​เขา​กำลังจะ​เร่งเร้า​เถา​หนาม​ให้​คืบคลาน​ไป​เร็ว​ขึ้น​ ​จู่ๆ​ ​ลำแสง​เจ็ด​สีสาย​หนึ่ง​ก็​ระเบิด​วาบ​เข้ามา​จาก​ทิศทาง​หนึ่ง​!​ ​ฟาด​ลง​บน​เถา​หนาม​เหล่านั้น​เสียงดัง​เพี​๊​ยะ​!

เถา​หนาม​เหล่านั้น​พลัน​สะท้าน​!​ ​หวีดร้อง​ดุจ​อสรพิษ​ ​หด​ถอย​ไป​ดั่ง​กระแสน้ำ​…

สีหน้า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แปรเปลี่ยน​เล็กน้อย​ ​สายตา​มอง​ไป​ยัง​ทิศทาง​นั้น​ ​นิ้ว​ที่​จรด​อาคม​แล้ว​ไม่ได้​สำแดง​ออก​ไป​ ​“​กู้​ซีจิ​่ว​?​!​ ​ในที่สุด​เจ้า​ก็​มา​แล้ว​!​”

ตี้​เฮ่า​ตกตะลึง​ใน​ทันใด​ ​มอง​เข้าไป​เช่นกัน

สตรี​ชุด​เขียว​นาง​หนึ่ง​ปรากฏตัว​ขึ้น​อย่าง​สง่า​ ​เกศ​ดำขลับ​ปาน​ธาร​น้ำตก​ ​อาภรณ์​ดุจ​ไอ​หมอก​ ​ใน​ดวงตา​ดุจ​ควบแน่น​ดวงดารา​ที่​สุก​สกาว​เป็น​ที่สุด​ ​ยาม​ที่​กวาดสายตา​มอง​มา​ ​ทำให้​หัวใจ​คน​เต้น​รัว​ ​เป็น​กู้​ซีจิ​่ว

แววตา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ส่อง​ประกาย​นิดๆ​ ​คล้าย​ยินดี​คล้าย​โกรธ​เกรี้ยว​ ​เชิดหน้า​หัวเราะ​ ​“​กู้​ซีจิ​่ว​ ​เจ้า​ช่าง​มา​ได้​ทันเวลา​นัก​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​มอง​เขา​แวบ​หนึ่ง​ ​เอ่ย​อย่าง​เยือกเย็น​ ​“​ข้ามา​ได้​ทันเวลา​เสมอ​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​จะ​ได้​พบ​เจ้าที่​นี่​!​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ยิ้ม​เอ้อระเหย​แวบ​หนึ่ง​ ​น้ำเสียง​อบอุ่น​ ​“​นึกไม่ถึง​หรือ​?​ ​ความจริง​แล้ว​ผู้​ที่​ข้า​อยาก​พบ​มาโดยตลอด​ก็​คือ​เจ้า​ ​เจ้า​มา​ได้​ช่าง​ดีเหลือ​เกิน​ ​ซีจิ​่ว​ ​ข้า​คิดถึง​เจ้า​ยิ่งนัก​เสมอมา​…​”

กู้​ซีจิ​่ว​ขมวดคิ้ว​ ​ถอยหลัง​ไป​ก้าว​หนึ่ง​ ​“​เจ้า​อยาก​พบ​ข้า​ไป​ทำไม​?​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เหตุใด​เจ้า​ถึง​ลอบ​เล่นงาน​ข้า​อย่าง​ไม่​จบ​ไม่​สิ้น​?​!​ ​ตอนนี้​ยัง​ลาก​บุตรชาย​ของ​ข้า​เข้ามา​พัวพัน​อีก​…​เจ้า​ปล่อย​เขา​ซะ​!​ ​มีเรื่อง​อะไร​ก็​มา​ลง​ที่​ข้า​สิ​!​”

“​บุตรชาย​?​ ​เขา​เป็น​บุตรชาย​ของ​เจ้า​จริงๆ​ ​น่ะ​หรือ​?​ ​ให้กำเนิด​เอง​หรือไง​?​”

“​ให้กำเนิด​เขา​เอง​หรือไม่​แล้ว​เกี่ยว​อะไร​กับ​เจ้า​ด้วย​!​ ​ถึงอย่างไร​ข้า​ก็​ปฏิบัติ​ต่อ​เขา​เฉกเช่น​บุตรชาย​ใน​อุทร​อยู่​แล้ว​!​”

“​จุ๊​ๆ​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​เจ้า​จะ​ทุ่มเท​เพื่อ​ลูกชาย​บุตรธรรม​คน​หนึ่ง​ถึง​เพียงนี้​ ​เจ้า​เห็น​เขา​เป็น​ลูกในไส้​ ​ก็​ยัง​ไม่แน่​ว่า​เขา​จะ​เห็น​เจ้า​เป็น​แม่​บังเกิด​เกล้า​ ​ฐานะ​ของ​เขา​น่าสงสัย​ยิ่ง​ ​เจ้า​รู้​บ้าง​ไหม​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​มุ่น​คิ้ว​นิดๆ​ ​“​ ​ฐานะ​น่าสงสัย​อัน​ใด​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ปรายตา​มอง​ตี้​เฮ่า​ที่อยู่​ด้าน​นั้น​ ​เขา​กับ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ถูก​เถา​หนาม​กลืน​กิน​เข้าไป​อย่าง​สมบูรณ์​แล้ว​ ​กลายเป็น​ลูกบอล​หนาม​ลูก​หนึ่ง​อยู่​ตรงนั้น​ ​เพียงแต่​ภายใน​ลูกบอล​หนาม​ยังคง​สั่น​ไหว​บ้าง​เป็นครั้งคราว​ ​แสดงให้เห็น​ว่า​คน​และ​มังกร​ประทีป​ที่อยู่​ด้านใน​ล้วน​ทรมาน​ทั้งเป็น​อยู่​…

เขา​ไม่ได้​กระตุ้น​อาคม​อีก​ ​ถึงอย่างไร​คนที​่​ถูก​เถา​หนาม​พัวพัน​ก็​หนี​ไม่รอด​อีกแล้ว

ตอนนี้​…

สายตา​เขา​หันเห​ไป​ที่​ดวง​หน้า​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​ก้าว​เข้าไป​อีก​ก้าว​หนึ่ง​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​ตี้​เฮ่า​ลอบ​เรียนรู้​วิชา​ต้องห้าม​แขนง​หนึ่ง​ ​วิชา​ต้องห้าม​นี้​มิใช่​สิ่ง​ที่​เขา​จะ​สามารถ​ร่ำเรียน​ได้​ ​ถึงขั้น​ที่​เจ้า​กับ​ตี้ฝู​อีก​็​ยัง​เรียน​ไม่ได้​ด้วยซ้ำ​…​เจ้า​ไม่รู้​สึก​ว่า​เรื่อง​นี้​แปลก​มาก​หรือไง​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​สูง​ ​“​เจ้า​พูด​อยู่นาน​สอง​นาน​ก็​ไม่​พูดจา​เข้า​ประเด็น​เสียที​ ​เขา​ลอบ​เรียน​วิชา​ต้องห้าม​อัน​ใด​กัน​เล่า​?​”

“​เวท​วิชา​ที่​มี​แค่​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​เท่านั้น​ถึง​ร่ำเรียน​ได้​”​ ​สายตา​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จ้องเขม็ง​อยู่​ที่นาง​ ​เอ่ย​อย่าง​ชัดถ้อยชัดคำ

เขา​สงสัย​ว่า​ตี้ฝู​อี​จะ​ฟื้นฟู​ความทรงจำ​และ​ตัวตน​ของ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ได้​แล้ว​ ​ดังนั้น​ถึง​ได้​ถ่ายทอด​กระบวน​ยุทธ์​บางอย่าง​ให้​บุตรชาย

ตี้ฝู​อี​ใน​ปัจจุบัน​กระทำการ​ใด​คง​ไม่​ปิดบัง​อำพราง​กู้​ซีจิ​่ว​ ​หากว่า​เขา​ทำ​เช่นนี้​กู้​ซีจิ​่​วจะ​ต้อง​รู้เห็น​ด้วย​แน่นอน​!

สีหน้า​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ไม่มี​ความเปลี่ยนแปลง​เลย​ ​“​มีเรื่อง​เช่นนี้​ด้วย​หรือ​?​ ​เจ้า​มองออก​ได้​อย่างไร​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​มอง​สีหน้า​ของ​นาง​แล้ว​ดู​ไม่​ออก​จริง​ว่า​สรุป​แล้ว​นาง​รู้เรื่อง​หรือไม่​ ​เขา​ก้าว​เข้าไป​อีก​ก้าว​ ​“​เจ้า​อยากรู้​จริงๆ​ ​น่ะ​หรือ​?​”

ใน​ดวงตา​ของ​เขา​คล้าย​มี​คลื่น​สลัว​ไหลเวียน​อยู่​ ​มี​อานุภาพ​ล่อลวง​ใจ​คน

กู้​ซีจิ​่ว​บังเอิญ​สบตา​เขา​เข้า​ ​จากนั้น​ก็​ละสายตา​ไป​ไม่ได้​อีก​ ​เอ่ย​พึมพำ​ออกมา​ ​“​อยากรู้​สิ​…​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พลัน​ทะยาน​ร่าง​ขึ้น​ ​ตวัด​แขน​เสื้อ​ทั้งสอง​ข้าง​เข้า​โอบ​คลุม​ร่าง​นาง​ ​ห่อหุ้ม​นาง​ไว้​ใน​ใจกลาง​ดุจ​ดักแด้​ ​นาง​ดิ้นรน​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​ทว่า​ถูก​เขา​กักขัง​เอาไว้​อย่าง​แน่นหนา

“​เด็กดี​ ​มา​อยู่​ข้าง​กาย​ข้า​เถิด​ ​ข้า​ไม่มีทาง​ทำร้าย​เจ้า​”

————————————————————————————-