บทที่ 1815 ถูกผู้นำจัดการ
“ผู้นำ? ผู้นำอะไรเหรอ” กงซวี่หันไปมองฟู่หมิงซีอย่างสงสัยใคร่รู้
“ไม่มีอะไร เขาดื่มมากไปแล้ว เป่ยโต่ว ชีซิง ส่งคุณฟู่กลับไป” เยี่ยหวันหวั่นส่งสัญญาณให้ชีซิงกับเป่ยโต่ว
ถ้าให้พวกกงซวี่ล่วงรู้ว่าเธอคือหัวหน้าโจร งั้นภาพลักษณ์ของเธอก็คงต้องพังทลายแล้ว
ฟู่หมิงซียังไม่ทันได้ระบายความโศกเศร้าคับแค้นใจก็ถูกเป่ยโต่วกับชีซิงเข็นออกไปอย่างเข้มงวด
“ปล่อยมือ! ปล่อยฉันนะ! ฉันจะเจอผู้นำ! ฉันคือคู่แต่งงานที่ถูกต้องตามประเพณีของผู้นำพวกเรามีสัญญาหมั้นหมายกันแล้วนะ…” ฟู่หมิงซีดิ้นไปพลางตะโกนไปพลาง
เป่ยโต่วกลอกตาใส่ฟู่หมิงซี “พอได้แล้ว!”
ฟู่หมิงซีเอ่ยอย่างโมโห “พออะไรฮะ ผู้นำพูดเอง ผู้นำเห็นภาพฉันก็ชมว่าฉันหล่อ แถมยังเห็นด้วยกับปู่ฉันและหมั้นหมายกับฉันแล้วนะ!”
เป่ยโต่วระอายิ่งกว่าเก่า “พอๆ แกพูดมาแปดร้อยรอบแล้ว ขอละ แกไม่เคยเห็นสภาพผู้นำตอนเมาเหล้ามาก่อนรึไง คำพูดของผู้นตอนำเมาเหล้าแกก็ยังเชื่อเหรอ ผู้นำเมาเหล้าแล้วตราบใดที่หน้าตาดูดีหน่อยผู้นำก็จีบหมดแหละ! ถ้าต้องรับผิดชอบทุกคน ก็คงต้องแต่งงานเป็นร้อยแปดสิบคนแล้ว!”
ชีซิงหันไปมองเป่ยโต่วพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดว่าเป่ยโต่วไม่ควรทำให้ภาพลักษณ์ของผู้นำแปดเปื้อนแบบนี้
ถึงแม้ว่า จะเป็นความจริงก็เถอะ…
ฟู่หมิงซีเหวี่ยงมือเป่ยโต่วออก ในดวงตาแวววาบด้วยความโหดเหี้ยม “ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่เชื่อ! ซือเยี่ยหานอะไรนี่ก็แค่มีอำนาจน่ารังเกียจนิดหน่อยในประเทศจีนไม่ใช่เหรอ ถึงกับกล้าแย่งผู้นำกับฉัน! ฉันจะทำลายตระกูลซือ ดูซิว่าเจ้านั่นยังจะแย่งฉันได้ยังไง!”
เป่ยโต่วพยักหน้า “ฉันเห็นด้วย ไปเลย! แบบนี้พอแกหันมาก็จะได้ถูกผู้นำจัดการไง!”
ฟู่หมิงซีน้ำตานอง
…
ช่วงเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วัน การสัมภาษณ์ช่วงนั้นของเยี่ยหวันหวั่นก็แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็นหัวข้อสนทนายามว่างของทุกคน ขณะที่ทุกคนกำลังซุบซิบนินทาเรื่องของเยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหาน แต่ที่น่าสนใจที่สุดก็คือปฏิกิริยาของฝั่งกู้เยว่เจ๋ออย่างไม่ต้องสงสัย
ก่อนหน้านี้ลือกันให้แซดว่าเยี่ยหวันหวั่นหลงรักกู้เยว่เจ๋อหัวปักหัวปำ แต่ตอนนี้คนเขากลับพลิกลำบอกว่ามีแฟนแล้ว อีกฝ่ายก็คือซือเยี่ยหาน ถ้างั้นคำพูดก่อนหน้านี้ของกู้เยว่เจ๋อไม่ใช่ว่าเป็นการคิดไปเองหรอกเหรอ
แต่ไม่กี่วันต่อมา กู้เยว่เจ๋อก็โพสต์เวยป๋อ ส่งผลให้เกิดคลื่นใหญ่อีกครั้ง
‘เคยเป็นผมที่ไม่รู้จักเห็นคุณค่า คุณโกรธ เป็นผมที่ทำตัวเอง ครั้งนี้ เปลี่ยนเป็นผมที่รักคุณ @เยี่ยไป๋’
โพสต์เวยป๋อนี้ของกู้เยว่เจ๋อเหมือนกำลังบอกใบ้อย่างชัดเจนว่าเยี่ยหวันหวั่นโกรธเขา จึงจงใจบอกว่าตัวเองมีแฟนแล้ว
และกับเรื่องนี้ กู้เยว่เจ๋อก็แสดงการให้อภัยและเข้าใจอย่างใจกว้าง
หลังจากเห็นเวยป๋อโพสต์นี้ ทุกคนก็กระจ่างแจ้งในทันที
ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้ ยังไงเสียจากวีรกรรมอันรุ่งโรจน์ที่เยี่ยหวันหวั่นไล่ตามกู้เยว่เจ๋อเมื่อตอนนั้นที่ลือกันบนอินเทอร์เน็ตแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็คงจะหลงรักกู้เยว่เจ๋ออย่างจะเป็นจะตายจริงๆ
รวมไปถึงหลังจากกู้เยว่เจ๋อหมั้นหมายกับเยี่ยอีอีแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ยังตามรังควานไม่เลิกด้วยท่าทางก้าวร้าว เป็นศัตรูกับหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์และเยี่ยอีอีเพื่อกู้เยว่เจ๋อ!
ตอนนี้ก็อธิบายได้กระจ่างแล้ว เยี่ยหวันหวั่นตั้งใจทำให้กู้เยว่เจ๋อโกรธจึงพูดแบบนี้ต่อหน้าสื่อ!
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีข่าวลือออกมาตลอดว่าซือเยี่ยหานไม่เข้าใกล้ผู้หญิง แล้วอยู่ดีๆ จะมีแฟนสาวได้ยังไง
เรื่องเกิดขึ้นตั้งหลายวันแล้ว มีเพียงเยี่ยหวันหวั่นที่ออกมาพูด แต่ฝั่งซือเยี่ยหานไม่ได้เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย! ใครจะรู้ว่าที่เธอพูดเป็นเรื่องจริงหรือปลอม!
เวยป๋อนั้นของกู้เยว่เจ๋อเปลี่ยนทิศทางคำวิจารณ์ของมวลชนไปในพริบตา
การเปิดเผยความรักต่อหน้าสาธารณชนของเยี่ยหวันหวั่น กลายเป็นการเล่นตัวง้องอนกับกู้เยว่เจ๋อ ส่วนซือเยี่ยหาน บุคคลที่มีอยู่แค่ในตำนานอย่างนี้ ไม่กล้าคิดแม้แต่น้อย…
———————————————————————————–
บทที่ 1816 เถ้าแก่ไม่ได้พูด
ไม่กี่วันหลังจากนั้น หลักฐานที่หวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนฆ่าคนก็ถูกค้นพบ มีหลักฐานแน่นหนา ทั้งสองคนจึงถูกบีบให้ยอมรับโทษ
ภายใต้แรงกดดันอันใหญ่หลวงจากคำวิจารณ์ของสาธารณชน เยี่ยหงเหวยกับกรรมการบริหารจึงปลดตำแหน่งของเยี่ยอีอีในทันที หวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์ถูกรับช่วงต่อโดยเยี่ยมู่ฝานอย่างเป็นทางการ
หลังจากเยี่ยหงเหวยรู้ความจริงก็ล้มป่วยอย่างหนัก ถานอี้หลานจึงต้องคอยอยู่ดูแลเขาที่โรงพยาบาลตลอด
พอนึกถึงว่าลูกชายตัวเองตายด้วยน้ำมือของลูกสะใภ้ที่ตัวเองเอ็นดูที่สุดกับพ่อบ้านที่เชื่อใจมากที่สุด และหลานสาวที่รักมากที่สุดก็ไม่ใช่เลือดเนื้อของตระกูลเยี่ย ทั้งสองก็เจ็บปวดเสียใจไม่หยุด ทั้งวันมีแต่น้ำตาอาบหน้า
เวลานี้พวกเขานึกถึงความดีของบ้านใหญ่อีกครั้งก็กลับตัวไม่ทันแล้ว เพราะพฤติกรรมในอดีตพวกเขาเอาใจออกหากจากบ้านใหญ่มานานแล้ว จะกลับไปเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้อีกแล้ว
ไม่ว่าเยี่ยหงเหวยกับถานอี้หลานในอดีตจะปฏิบัติกับตัวเองยังไง ยังไงเสียก็เป็นผู้อาวุโส ถึงแม้จะผิดหวังแต่ก็ไม่อาจทอดทิ้งไม่ดูแลได้ หลังจากเยี่ยหวันหวั่นปรึกษากับพ่อและพี่ชาย จึงยังคงช่วยเหลือคนชราทั้งสองอย่างเหมาะสม แต่ไม่อนุญาตให้พวกเขาแทรกแซงงานของบริษัทอีก ซึ่งก็นับว่าทำดีที่สุดแล้ว
ส่วนทางฝั่งของเหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนก็หาเส้นสายไปทั่วเพราะคิดอยากจะได้รับการผ่อนปรนโทษ แต่น่าเสียดายที่ทั้งสองเสียอำนาจใหญ่ไปแล้ว ทุกคนจึงหลีกหนีอย่างสุดความสามารถ
รวมไปถึงครอบครัวของเหลียงเจียหาวที่เอาใจเหลียงเหม่ยเซวียนเหมือนน้องสาวแท้ๆ มาโดยตลอด แต่เวลานี้กลับหลบหลีกพวกเขาอย่างกับโรคห่าก็ไม่ปาน รีบหลบเสียไม่ทัน
ไฉนเลยพวกเขาจะคาดเดาได้ว่าคุณหนูใหญ่ที่เอาอกเอาใจมาตลอดกลับกลายเป็นนังสารเลว!
แต่เด็กหยาบคายที่ไม่รู้จักร่ำเรียนอย่างเยี่ยหวันหวั่น ตอนนี้กลายเป็นเถ้าแก่ของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ที่พวกเขาเอื้อมไม่ถึงไปเสียแล้ว…
ประธานซิงเฉินกรุ๊ปเป็นลูกสาวของพี่สาวแท้ๆ ของพวกเขานะ ถ้าตอนนั้นเขาไม่ฟังภรรยา ทำพฤติกรรมที่ย่ำแย่ขนาดนั้นกับเหลียงหวั่นจวินพี่สาว ในตอนนี้ก็ยังพอได้อาศัยความสัมพันธ์ระดับนั้น ชาตินี้ก็ตายตาหลับได้…
แต่ตอนนี้จะมาเสียใจทีหลังก็เปล่าประโยชน์แล้ว!
…
ในห้องรับแขกของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์
ชิวหลีควนรองประธานของกู้กรุ๊ปยิ้มหึๆ นั่งอยู่ตรงนั้นและเอ่ยว่า “กรรมการผู้จัดการโจวดูเสร็จหรือยังครับ”
โจวเทามองเอกสารที่ชิวหลีควนส่งมา หลังจากเรียบเรียงคำพูดแล้วจึงเอ่ยว่า “ถ้าผมจำไม่ผิด เดือนก่อนบริษัทคุณก็เสนอแผนงานนี้แล้ว แต่เสียใจด้วยจริงๆ ครับ เพราะบริษัทของคุณไม่ตรงกับความต้องการของเรา”
ชิวหลีควนหัวเราะ ก่อนที่จะเอ่ยปากด้วยสีหน้าคลุมเครือ “เดือนก่อนไม่ตรงกับความต้องการ ก็ไม่ได้แปลว่าเดือนนี้จะไม่ตรงนี่ครับ!”
เดือนนี้มีข่าวความรักของกู้เยว่เจ๋อกับเยี่ยหวันหวั่นปกคลุมเต็มท้องฟ้าแล้ว
เมื่อมีความสัมพันธ์ระดับนี้อยู่ ความต้องกงต้องการอะไรก็นี่ไม่มีสำคัญแม้แต่น้อย
โจวเทาย่อมเข้าใจความนัยของชิวหลีควน เขาจึงพึมพำว่า “เรื่องนี้…เถ้าแก่ไม่ได้พูด ผมก็ไม่กล้าถือวิสาสะตัดสินใจ”
ชิวหลีควนแค่นเสียงเบาๆ หนึ่งที “หึๆ กรรมการผู้จัดการโจวไม่รู้จักยืดหยุ่นเอาเสียเลย ก็แค่คู่แต่งงานหนุ่มสาวทะเลาะกันเท่านั้น ตอนนี้คุณมาขัดโปรเจกต์นี้ รอคู่แต่งงานหนุ่มสาวคืนดีกันแล้ว คุณถูกหนีบอยู่ตรงกลางจะไม่แย่หรอกเหรอ”
แววตาของโจวเทาขยับไหวเล็กน้อย ความจริงแล้วสิ่งที่คนแซ่ชิวพูดก็มีเหตุผล
แต่ปัญหาตอนนี้ก็คือ เรื่องของเถ้าแก่ใหญ่ไม่ใช่สิ่งที่คนระดับเขาจะก้าวก่ายได้ ยังไงเสียก็ยังเป็นเรื่องส่วนตัวของเถ้าแก่
แต่ถ้าไม่ทำความข้าใจความคิดของเถ้าแก่ให้ชัดเจนก่อน เขาก็ไม่กล้าตัดสินใจอะไรง่ายๆ น่ะสิ
โจวเทาครุ่นคิดเล็กน้อย ตัดสินใจไม่รับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ ยื้อรอดูสถานการณ์ก่อน
ดังนั้นเขาจึงเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “เฮ้อ ผมก็แค่คนทำงาน ก็ทำงานตามกฎเท่านั้นเอง เอาแบบนี้แล้วกัน รองประธานชิว คุณทิ้งเอกสารไว้ก่อน แล้วผมจะช่วยถามให้อีกทีครับ”
ชิวหลีควนมีสีหน้าแน่วแน่ เผยความพอใจอยู่หลายส่วน “งั้นก็รบกวนแล้ว!”
พูดจบก็เดินจากไปอย่างหยิ่งผยอง
……………………………..