บทที่ 2989 ร่วมมือ 2 / บทที่ 2990 ร่วมมือ 3

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2989​ ​ร่วมมือ​ ​2

หลังจาก​เธอ​พบ​ตี้​เฮ่า​ใน​ทะเลทราย​แล้ว​ ​ก็​ต้องการ​จะ​ติดต่อ​กับ​ตี้ฝู​อี​หรือไม่ก็​เถิง​เส​ออยู​่​ตลอด​ ​แต่​ทะเลทราย​แห่ง​นี้​เสมือน​เขตหวงห้าม​ ​ไม่มี​สัญญาณ​อัน​ใด​เลย​ ​ไม่​อาจ​ติดต่อ​กับ​ผู้ใด​ได้

ระหว่าง​ที่​พาตี​้​เฮ่า​ ​‘​เล่น​ซ่อน​แอบ​’​ ​กับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​อยู่​ ​เธอ​ได้​ลอง​ทำลาย​เขตแดน​ใน​ทะเลทราย​ดูแล​้ว​ ​ผล​คือ​ไม่มี​ประโยชน์​เลย

เธอ​เป็น​เช่นเดียวกับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​มองไม่เห็น​ชายขอบ​ของ​ทะเลทราย​เลย​ ​เหาะ​ขึ้น​สู่​ด้านบน​ก็​เป็น​เมฆา​อัน​ไร้​ที่​สิ้นสุด​ ​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​ไม่ได้​…

เธอ​คิด​จะ​ตามหา​ผู้​ที่​เรียกว่า​มาร​เทพ​ตน​นั้น​ ​แต่​ต่อให้​เป็น​ชนพื้นเมือง​ของ​ทะเลทราย​แห่ง​นี้​อย่าง​มังกร​ประทีป​ชมพู​ ​ก็​ยัง​ไม่รู้​เลย​ว่า​ปกติ​แล้ว​มาร​เทพ​ตน​นี้​ไป​ซ่อนตัว​อยู่​ที่ไหน​ ​ทุกครั้ง​ล้วน​ปรากฏตัว​ขึ้น​อย่างกะทันหัน​ ​และ​หายตัว​ไป​อย่าง​ฉับพลัน​…

ผ่านพ้น​ไป​อีก​หนึ่ง​วัน​แล้ว

กู้​ซีจิ​่​วนั​่​งอยู​่​บน​กอง​ทราย​ ​เงยหน้า​มอง​ตะวัน​ที่สามา​รถ​เผา​คน​ให้​ตาย​ได้​ดวง​นั้น​ ​ระงับอารมณ์​ที่​อยาก​จะ​หลบหนี​เอาไว้

การฝึกฝน​ใน​ช่วง​หลาย​ปี​มานี​้​ของ​เธอ​มิใช่​ของปลอม​ ​ไม่ว่า​จะ​พบพาน​กับ​เรื่องราว​ย่ำแย่​อัน​ใด​ก็​สามารถ​จัดการ​อย่างสงบ​เยือกเย็น​ได้​ ​แต่​หลังจาก​มาถึง​ที่นี่​ ​อารมณ์​มักจะ​ดิ่ง​ลง​อย่าง​ไม่มี​สาเหตุ​ ​ราวกับ​มี​ความ​โศกเศร้า​ที่​ไม่​อาจ​บรรยาย​ได้​ล่องลอย​อยู่​ใน​อากาศ​ ​กด​ทับ​จน​เธอ​แทบ​หายใจไม่ออก​แล้ว

‘​เจ้านาย​ ​ท่าน​ร้องไห้​ทำไม​?​’​ ​เสี่ยวเ​ฝิ่น​เข้ามา​หา​ ​มอง​เธอ​ด้วย​ดวงตา​โต​คู่​หนึ่ง

กู้​ซีจิ​่ว​ยื่นมือ​ขยี้ตา​เล็กน้อย​ ​ขยี้​พบ​น้ำตา​จริงๆ

เธอ​ส่ายหน้า​ ​สะกด​ข่ม​ความ​โศกเศร้า​ที่​เอ่อล้น​อยู่​ใน​อก​ลง​ไป​ ​ยืด​กาย​ขึ้น​ ​“​ไม่ได้​ร้อง​ ​แค่​ทราย​เข้าตา​เท่านั้น​”

เสี่ยวเ​ฝิ่น​ค่อนข้าง​กลัดกลุ้ม​ ​‘​ทำไม​คน​ผู้​นั้น​ถึง​ไล่ตาม​พวกเรา​ตลอด​เลย​?​ ​เห็น​กัน​อยู่​ชัดๆ​ ​ว่า​ผู้ใด​ก็​หนี​ออก​ไป​ไม่ได้​เหมือนกัน​…​’

“​เขา​เป็นโรค​ประสาท​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​มอบ​คำวิจารณ์​ให้​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ห้า​คำ

เนื่องจาก​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ไล่ตาม​อย่าง​ทรหดอดทน​มาโดยตลอด​ ​ภายหลัง​กู้​ซีจิ​่​วจึ​งค​ร้าน​จะ​ตั้ง​กระโจม​ต่อ​แล้ว​ ​ทุกๆ​ ​สามสี​่​นาที​จะ​ทำการ​เคลื่อนย้าย​รอบ​หนึ่ง​ ​ทำให้​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ไม่​อาจ​จับ​ตำแหน่ง​ของ​เธอ​ได้

ขณะนี้​เธอ​นั่ง​อยู่​บน​ลน​เนินทราย​แห่งหนึ​่ง​ ​เดิมที​เสี่ยวงเ​ฝิ่น​อยู่​เป็นเพื่อน​ตี้​เฮ่า​ที่​กำลัง​ฝึกฝน​ฟื้นฟู​อยู่​ ​คงจะ​รู้สึก​เบื่อ​แล้ว​ ​ถึง​ได้​เข้ามา​พูดคุย​อยู่​ข้าง​กาย​กู้​ซีจิ​่ว

‘​เขา​ไล่ตาม​แบบนี้​ไม่​เหนื่อย​หรือไง​?​’

“​คน​โรคประสาท​ไม่รู้​จัก​เหนื่อย​ก็​เป็นเรื่อง​ปกติ​”

เสี่ยวเ​ฝิ่น​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​กำ​อุ้งเท้า​ ​‘​หากว่า​สามารถ​หนี​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​ได้​ก็ดี​สิ​ ​ข้า​อยาก​ออก​ไป​ยัง​โลก​ภายนอก​ยิ่งนัก​ ​เจ้านาย​ ​มาร​เทพ​ตน​นั้น​หน้าตา​เหมือน​ท่าน​ทุกอย่าง​เลย​ ​นาง​จะ​ใช่​อดีตชาติ​อัน​ใด​ของ​ท่าน​หรือเปล่า​?​’

กู้​ซีจิ​่ว​ตะลึงงัน​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​เธอ​ยัง​ไม่เคย​เจอ​ผู้หญิง​คน​นั้น​ ​ดังนั้น​จึง​ไม่รู้​ว่า​สรุป​แล้ว​นาง​คล้าย​กับ​ตน​ขนาด​ไหน​ ​แต่​ถ้า​บอกว่า​อดีตชาติ​…

เธอ​ส่ายหน้า​ ​“​น่าจะ​ไม่ใช่​ ​ไม่ว่า​จะ​ชาติก่อน​หรือ​ชาติ​นี้​ ​ล้วน​มี​วิญญาณ​ดวง​เดียว​ ​หากว่า​อดีตชาติ​ของ​ข้า​ยัง​มีชีวิต​อยู่ดี​ที่นี่​ ​แล้ว​ข้า​จะ​มีตัว​ตน​ได้​อย่างไร​?​”

‘​บางที​นาง​อาจ​ไม่ใช่​อดีตชาติ​ของ​ท่าน​ ​แต่​เป็นความ​ยึดติด​ใน​อดีต​ของ​ท่าน​ก็ได้​ ​ยึดติด​จน​ก่อ​เป็นมา​ร.​..​เจ้านาย​ ​ใน​อดีต​ท่าน​มี​ความ​ยึดติด​อัน​ใด​ที่​ทำให้​กลายเป็น​จริง​ไม่ได้​หรือเปล่า​?​’

กู้​ซีจิ​่​วก​อด​เข่า​ ​คิด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​ส่ายหน้า​อีกครั้ง​ ​“​ไม่มี​หรอก​”​ ​ตอนนี้​เธอ​มีสา​มีที​่​รัก​เธอ​ ​มีลูก​น้อย​ที่​เฉลียวฉลาด​ปราดเปรื่อง​ ​ไหน​เลย​จะ​ยัง​มี​ความ​ยึดติด​อัน​ใด​ที่​ไม่​เป็นจริง​อีก​?

หาก​จะ​ต้องตาม​หาความ​ยึดติด​สัก​อย่าง​ออกมา​ล่ะ​ก็​…

“​ข้า​อยาก​ให้​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​หาย​ไป​จาก​โลก​นี้​โดยอัตโนมัติ​ ​ไม่​ออกมา​ปรากฏตัว​ต่อหน้า​ข้า​อีก​!​”​ ​เธอ​รังเกียจ​คน​ผู้​นี้​จะ​ตาย​แล้ว​!

มังกร​ประทีป​ชมพู​เงียบงัน​…

กู้​ซีจิ​่​วลุก​ขึ้น​ยืน​ ​หาว​ครา​หนึ่ง​ ​เดิน​ไป​ทาง​ตี้​เฮ่า​ ​“​พวกเรา​ไป​กัน​ดีกว่า​”

เธอ​พลัน​จับมือ​ตี้​เฮ่า​ไว้​ ​ขณะที่​กำลังจะ​ทำ​อะไร​บางอย่าง​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ก็​วิ่ง​เข้ามา​แล้ว​ยื่น​อุ้งเท้า​ข้าง​หนึ่ง​ให้​เธอ​ ​‘​เจ้านาย​ ​อย่า​ลืม​ข้า​สิ​…​’

“​แน่นอน​!​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ยื่นมือ​ไป​จุบ​อุ้งเท้า​มัน

มังกร​ประทีป​หด​อุ้งเท้า​ของ​มัน​กลับ​ไป​ทันที​ราวกับ​ถูก​แมง​ป่อง​ต่อย​ก็​มิ​ปาน​ ​พลัน​ถอยหลัง​ออก​ไป​สอง​ก้าว​ ​‘​เจ้านาย​ ​ท่าน​…​’

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2990​ ​ร่วมมือ​ ​3

แทบจะ​ใน​ชั่วพริบตา​เดียว​ ​อุ้งเท้า​นุ่มนิ่ม​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ก็​กลายเป็น​สี​คล้ำ​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ถูก​พิษ​แล้ว

กู้​ซีจิ​่ว​ยิ้ม​หยัน​ ​“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เจ้า​นึก​ว่า​ข้า​ไม่รู้​หรือว่า​เจ้า​คือ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​?​”

มังกร​ประทีป​ชมพู​เงียบ​ไป

มีแสง​สว่าง​วาบ​รอบกาย​มัน​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​หาย​ไป​แล้ว​ ​ผู้​ที่​ปรากฏตัว​ขึ้น​ตรงจุด​เดิม​คือ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ

มือ​ข้าง​หนึ่ง​ของ​เขา​ยังคง​เขียว​คล้ำ​อยู่​ ​ทว่า​ใน​ดวงตา​กลับ​มี​ความ​อนิจจัง​วาบ​ผ่าน​แวบ​หนึ่ง​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​เจ้า​เฉลียวฉลาด​เป็น​ที่สุด​โดยแท้​ ​ดูเหมือน​ไม่ว่า​เปิ่น​จุน​จะ​ทำ​อย่างไร​ก็​ตบตา​เจ้า​ไม่ได้​เลย​ ​เผลอเรอ​ไป​สักนิด​ ​ก็​ถูก​เจ้า​เล่นงาน​ได้​แล้ว​”

เขา​กล่าว​ไป​พลาง​ ​โคจร​เลือด​ลม​ไป​พลาง​ ​บน​มือ​ที่​ถูก​พิษ​ข้าง​นั้น​มี​โลหิต​สีดำ​หยด​หนึ่ง​ผุด​ออกมา​…

กู้​ซีจิ​่ว​เม้มปาก​นิดๆ​ ​หนักใจ​นิดๆ​ ​เธอ​ใช้​พิษ​ที่​ร้ายแรง​ที่สุด​ไป​แล้ว​ ​แถม​ยัง​เป็นผล​งาน​ที่​สำเร็จ​จาก​การ​คิดค้น​ครั้ง​ล่าสุด​ด้วย​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​จะ​ไม่มีผล​ต่อ​ร่างกาย​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​พิษร้าย​แรง​ขนาด​นี้​ถูก​เขา​ขับ​ออกมา​ได้​ใน​ชั่วพริบตา​…

นี่​ก็​คือ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​หรือ​?

พลัง​ยุทธ์​ของ​เธอ​กับ​เขา​ห่าง​ชั้น​กัน​เกินไป​ ​ถ้า​เผชิญหน้า​กันต​รง​ๆ​ ​ไม่มีทาง​เอาชนะ​ได้​!

เห็นที​ว่า​ใน​สามสิบ​หก​กลยุทธ์​ยังคง​ต้อง​หนี​เท่านั้น​ถึง​จะ​ดี​ ​แต่ว่า​มังกร​ประทีป​ชมพู​ตัว​นั้น​ล่ะ​?

คล้าย​ว่า​จะ​รับรู้​ถึง​ความคิด​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ได้​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จึง​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​มองดู​เธอ​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​อย่า​ได้คิด​หลบหนี​อีก​เลย​ ​มิเช่นนั้น​เปิ่น​จุน​จะ​กำจัด​ไอ้​ตัว​นี้​ซะ​!​”

เขา​วาด​ดึง​ข้าง​กาย​ครา​หนึ่ง​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​ลาก​มังกร​ประทีป​ตัว​นั้น​ออกมา​จาก​อากาศ​ ​เพียงแต่​ยาม​นี้​มัน​สะลึมสะลือ​อยู่​ ​ร่างกาย​ที่​เดิมที​เป็น​สีแดง​อม​ชมพู​แดงก่ำ​แล้ว​ ​บน​เกล็ด​ล้วน​เป็น​หยาดเหงื่อ​ที่​ดุจ​แก้วผลึก

สีหน้า​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​แปรเปลี่ยน​ ​“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ถุง​เก็บของ​ไม่​อาจ​บรรจุ​สิ่งมีชีวิต​ได้​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​เจ้า​จะ​ใส่​มัน​เข้าไป​ใน​นั้น​!​”​ ​เกรง​ว่า​ถ้า​ปล่อย​ไว้​นาน​ไป​อีก​นิด​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​คงขาด​อากาศ​ตาย​ไป​แล้ว​!

“​ที่แท้​ก็​ไม่​สามารถ​บรรจุ​สิ่งมีชีวิต​ได้​หรอก​หรือ​?​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ใช้​มือ​เช็ด​หยด​เหงื่อ​บางส่วน​บน​ร่าง​มังกร​ประทีป​ชมพู​ ​“​มิน่าเล่า​ถึง​ได้​เหงื่อ​ออกมาก​ขนาด​นี้​”

เขา​เงยหน้า​มอง​ไป​ที่​กู้​ซีจิ​่ว​ ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อบอุ่น​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​ไม่​หนี​แล้ว​ดี​ไหม​?​ ​มิเช่นนั้น​เปิ่น​จุน​จะ​ใส่​มัน​เข้าไป​ใน​ถุง​เก็บของ​แล้ว​ไล่ตาม​เจ้า​อีกครั้ง​…​เจ้า​ก็​รู้​นี่​ ​เปิ่น​จุน​มีนิ​สัย​เกียจคร้าน​อยู่​บ้าง​ ​มักจะ​สะเพร่า​อยู่​บ่อยครั้ง​ ​ระหว่าง​ที่​ไล่ตาม​เจ้า​อาจจะ​ลืม​ดึง​มัน​ออกมา​สูด​รับ​อากาศ​ ​ไม่แน่​ว่า​อาจ​ลืม​มัน​ไว้​ด้านใน​สามสี​่​วัน​เลย​ก็ได้​…​”

ข่มขู่​!​ ​เป็นการ​ข่มขู่​กัน​ชัดๆ​!

แต่ว่า​ ​ด้วย​นิสัย​อัน​เลวร้าย​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เขา​สามารถ​ทำได้​จริงๆ​!

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่ได้​เลือก​ที่จะ​หลบหนี​ไป​อีกแล้ว​ ​แต่​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​“​อันที่จริง​ข้า​ไม่ได้​อยาก​จะ​หนี​เพียงแต่​เห็นท่าน​ผู้สูงศักดิ์​ไล่ตาม​อย่างสนุกสนาน​อยู่​ตลอด​ ​จึง​ให้ความร่วมมือ​กับ​เจ้า​ก็​เท่านั้น​”

เธอ​บิดขี้เกียจ​ที​หนึ่ง​ ​“​ถึงอย่างไร​พวกเรา​ก็​ออก​ไป​ไม่ได้​ทั้งคู่​ ​ต่อให้​เจ้า​จับ​ข้า​ได้​แล้ว​จะ​ทำ​อะไร​ได้​ล่ะ​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​หลุบ​ตาลง​ ​“​ตี้ฝู​อี​เล่า​?​”

“​เขา​…​แยก​กับ​ข้า​เพื่อ​ค้นหา​ ​เดิมที​พวกเรา​คุย​กัน​ไว้​แล้ว​ ​ใคร​หา​ตี้​เฮ่า​ก็​ให้​แจ้ง​ต่อ​อีก​ฝ่าย​ ​ผล​คือ​สถานที่​ผุพัง​แห่ง​นี้​เข้า​ได้​ออก​ไม่ได้​ ​แม้แต่​สัญญาณ​ก็​ส่งออก​ไป​ไม่ได้​ ​คิด​จะแจ้ง​ให้​เขา​ทราบ​ก็​ไม่​อาจ​ทำได้​แล้ว​”

วาจา​นี้​ของ​เธอ​จริง​ครึ่ง​เท็จ​ครึ่ง​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ยังคง​ไม่​พบ​พิรุธ​เลย​จริงๆ

“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ตอนนี้​พวกเรา​ล้วน​ถูก​ขัง​เอาไว้​ที่นี่​แล้ว​ ​ไม่ต้อง​ทะเลาะเบาะแว้ง​กัน​อยู่​ด้านใน​ต่อไป​อีกแล้ว​กระมัง​?​ ​มิสู​้​คิด​หาทาง​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​ด้วยกัน​ดีกว่า​ ​มีบุญ​คุณ​ความแค้น​อัน​ใด​ออก​ไป​ข้างนอก​ได้​แล้ว​ค่อย​สะสาง​ต่อ​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​เงยหน้า​มอง​ดวงตะวัน​เหนือศีรษะ​ ​“​หนึ่ง​คน​คิดการ​ไม่​กว้างไกล​ ​สอง​คน​คิดได้​ยาว​ไกล​กว่า​มิใช่​หรือ​?​”

คำพูด​ของ​เธอ​มีเหตุผล​ยิ่ง​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ถอนหายใจ​ ​“​ที่​เจ้า​พูดมาก​็​มีเหตุผล​ ​ต่อให้​เปิ่น​จุน​สังหาร​พวก​เจ้าที่​นี่​ ​ก็​หนี​ออก​ไป​จาก​สถานที่​แห่ง​นี้​ไม่ได้​อยู่ดี​ ​พอ​ถึง​เวลา​นั้น​แม้แต่​คน​ให้​พูดคุย​ด้วย​สัก​คน​ก็​คง​ไม่มี​แล้ว​ ​คง​น่าอึดอัด​มาก​จริงๆ​”

เขา​ยื่นมือ​ข้าง​หนึ่ง​มาหา​เธอ​ ​“​ในเมื่อ​จะ​ร่วมมือ​กัน​ ​เช่นนั้น​ก็​แสดง​ความจริงใจ​ออกมา​หน่อย​สิ​”

กู้​ซีจิ​่ว​ตอบ​ไป​ ​“​เจ้า​ต้องการ​ความจริงใจ​แบบ​ไหน​เล่า​?​”

“​มีสุ​รา​เหมย​เขียว​ที่​เจ้า​ชอบ​ที่สุด​หรือไม่​?​ ​มอบให้​ข้า​สอง​ผล​น้ำเต้า​”

กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​เลย​…

————————————————————————————-