บทที่ 2993 ปองร้ายกันและกัน 3 / บทที่ 2994 ปองร้ายกันและกัน 4

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2993​ ​ปองร้าย​กันและกัน​ ​3

เธอ​ทำได้​เพียง​ชัก​มือ​กลับ​ ​มือ​ที่​ฉุดลาก​เธอ​คู่​นั้น​ฉวยโอกาส​หมุน​แกว่ง​เธอ​ ​ทำให้​ร่างกาย​เธอ​หมุนติ้ว​อยู่​ที่​เดิม​เสมือน​กังหันลม​ ​ในขณะเดียวกัน​มือ​คู่​นั้น​ก็​ซัด​ลง​บน​ร่าง​เธอ​อย่างต่อเนื่อง​…

กู้​ซีจิ​่ว​ถูก​สกัด​จุด​ ​ไม่​อาจ​ดิ้นรน​ได้​อีกต่อไป

แขน​ข้าง​หนึ่ง​คล้อง​เข้ามา​ ​โอบ​เอว​ของ​เธอ​ไว้​ ​กำลัง​เขา​มาก​ยิ่ง​ ​บั้นเอว​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​แทบจะ​ถูก​เขา​รัด​จน​หัก​แล้ว​!

“​กู้​ซีจิ​่ว​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​เจ้า​จะ​ลงมือ​ได้​จริงๆ​!​”​ ​สุ้มเสียง​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แว่ว​ขึ้น​ข้าง​หู​เธอ​ ​คล้าย​จะ​เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน​อยู่

“​เสมอกัน​แล้ว​!​ ​เท่าเทียม​แล้ว​ไง​!​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​หลั่ง​เหงื่อ​เย็นเฉียบ​ ​ในเมื่อ​เผยโฉม​หน้า​ออกมา​แล้ว​ ​เธอ​ไม่มี​อะไร​ให้​ไยดี​แล้ว

เธอ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จะ​บ่ม​เพาะ​แยกร่าง​ที่​ร้ายกาจ​ถึง​เพียงนี้​ออกมา​ได้​ ​เพียงพอ​จะ​แปลง​เท็จ​ให้​เป็นจริง​ได้​ ​และ​ทำให้​เธอ​แยกแยะ​ไม่​ออก​ด้วย

“​เท่าเทียม​รึ​?​ ​เจ้า​จับ​ข้า​แล้ว​สังหาร​ทันที​ ​ส่วน​ข้า​จับ​เจ้า​ได้​ทว่า​หักใจ​ทำร้าย​เจ้า​ไม่​ลง​เลย​สักนิด​…​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​คล้าย​จะ​ยิ้ม​และ​คล้าย​จะ​โกรธ​เกรี้ยว​ ​แขน​โอบ​แน่น​ยิ่งขึ้น​ ​“​กู้​ซีจิ​่ว​ ​เจ้า​ก็​ไร้​หัว​จิต​หัวใจ​เช่นนี้​มาโดยตลอด​…​”

เอว​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​เสมือน​ถูก​รัด​ด้วย​ห่วง​เหล็ก​ ​กระดูกสันหลัง​ช่วง​เอว​ลั่น​กรอกแกรก​แล้ว​ ​เจ็บปวด​เกิน​จะ​ทน​รับได้

เห็นได้ชัด​ว่า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ต้องการ​จะ​ลงโทษ​เธอ​ ​ผนึก​จุด​พลัง​วิญญาณ​ทั้งหมด​ของ​เธอ​ไว้​ ​ทำให้​เธอ​ไม่​อาจ​โคจร​พลัง​วิญญาณ​ได้

เมื่อ​ไม่​สามารถ​โคจร​พลัง​วิญญาณ​ได้​ก็​จำเป็นต้อง​หายใจ​ ​เขา​โอบ​เธอ​มุด​ลง​ใต้ดิน​ลึก​ ​และ​ไม่ได้​ใช้​วิชา​ดำดิน​ด้วย​ ​เม็ดทราย​บีบ​อัด​ร่าง​ของ​คน​ทั้งสอง​ ​มาถูก​เขา​รัด​ไว้​เช่นนี้​อีก​ ​ไม่มีทาง​หายใจ​ได้​เลย

เคราะห์ดี​ที่​เธอ​บำเพ็ญ​ถึง​ระดับ​ซ่าง​เสิน​ ​ร่าง​เป็น​กาย​เทวา​แล้ว​ ​มิเช่นนั้น​ขอ​เพียง​ตก​อยู่​ใน​สภาพ​เช่นนี้​ ​ก็​สามารถ​ทำให้​เธอ​ขาด​อากาศ​หายใจ​ตาย​ได้​จริงๆ

ความรู้สึก​นี้​เสมือน​ถูก​ฝัง​ทั้งเป็น​ ​ย่อม​อึดอัด​ยิ่งนัก​ด้วย​ ​ดวง​หน้า​สะคราญ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​แดงก่ำ​ก่อน​ ​จากนั้น​ก็​เผือด​ซีด​ ​แล้วก็​กระอัก​เลือด​ออกมา

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​มอง​นาง​อย่าง​เยือกเย็น​ ​เมื่อ​เห็น​นาง​กระอัก​โลหิต​แววตา​พลัน​ไหว​วูบ​นิดๆ​ ​จรด​นิ้ว​ร่าย​อาคม​ ​หมาย​จะ​ทำ​บางอย่าง

“​ปล่อย​นาง​ซะ​!​”​ ​จู่ๆ​ ​เม็ดทราย​ก็​แหวก​ออก​เป็น​สอง​ฝั่ง​เสียงดัง​ซ่า​ๆ​ ​ช่องว่าง​รอบกาย​พวก​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ทั้งสอง​คน​เพิ่มขึ้น​มา​ ​ตี้​เฮ่า​ปรากฏตัว​ขึ้น​ ​ดวง​หน้า​น้อย​ๆ​ ​ของ​เขา​ขาวซีด​ ​ทว่า​ใน​มือ​กลับ​ปรากฏ​ดาบ​โค้ง​สี​รุ้ง​เล่ม​หนึ่ง​ ​ส่วนโค้ง​ที่​แหลมคม​ของ​ตัว​ดาบ​ชี้​เข้าหา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ

ม่านตา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พลัน​หดตัว​ ​จ้องมอง​ตี้​เฮ่า​ ​“​ดาบสะ​บั้น​โลกา​ของ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​!​ ​เจ้า​มี​มัน​ได้​ยังไง​?​!​”

ตี้​เฮ่า​เอ่ย​เสียง​เยียบ​เย็น​ ​“​เจ้า​รู้จัก​มัน​ก็ดี​แล้ว​ ​ปล่อย​นาง​ซะ​!​ ​มิเช่นนั้น​ข้า​จะ​ใช้​ดาบ​นี้​ที่นี่​ ​ให้​ทุกคน​ลง​หลุม​ไป​ด้วยกัน​!​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​สูด​หายใจ​ตื้นๆ​ ​เฮือก​หนึ่ง​ ​“​ออก​ไป​แล้ว​ค่อย​ว่า​กัน​!​ ​มิเช่นนั้น​นาง​จะ​ทนไม่ไหว​แล้ว​”

พลัน​ทะยาน​กาย​ ​พากู​้​ซีจิ​่​วทะ​ลุดิ​นอ​อก​ไป​ ​ยืน​อยู่​บน​พื้นทราย​อีกครั้ง

ตี้​เฮ่า​หลุบ​ตาลง​นิดๆ​ ​ตาม​ออกมา​ด้วย​เช่นกัน

‘​เจ้านาย​!​’​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​พุ่ง​เข้ามา​ ​หมาย​จะ​ชิง​ตัว​กู้​ซีจิ​่ว​คืน

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​โบก​แขน​เสื้อ​ครา​หนึ่ง​ ​ลม​กรรโชก​โหม​เข้าใส่​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ถูก​ลม​พัด​กระเด็น​ออก​ไป​ ​ล้ม​ลง​บน​พื้นเสีย​งดัง​ปัง​ ​ลุก​ไม่​ขึ้นไป​พัก​หนึ่ง

ตี้​เฮ่า​ยิ้ม​เยียบ​เย็น​ ​“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เจ้า​ใช้​พลัง​ยุทธ์​ของ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​มา​จัดการ​มังกร​ประทีป​ตัว​หนึ่ง​ ​ไม่รู้​สึก​ว่าน​่า​สมเพช​บ้าง​หรือ​?​”

“​มัน​โวยวาย​เกินไป​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ไม่สน​ใจ​มังกร​ประทีป​ชมพู​แล้ว​ ​หาก​มิใช่​เพราะ​รับปาก​เสี่ยว​เฮย​ไว้​ว่า​จะ​ปล่อย​มังกร​โง่เง่า​ตัว​นี้​ไป​ ​พายุ​เมื่อ​ครู่​คงจะ​กลายเป็น​เครื่อง​บด​เนื้อที่​บด​มัน​ให้​เละ​ไป​แล้ว​!

เขา​กด​จุด​ชีพจร​หลาย​สิบ​จุด​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ใน​รวดเดียว​ ​ผนึก​ความสามารถ​ใน​การเคลื่อนไหว​ทั้งหมด​ของ​นาง​ ​แล้ว​ถึง​ได้​วาง​นาง​ลง​บน​พื้น​ ​“​เสี่ยว​ซีจิ​่ว​ ​อย่า​ได้​เล่น​ตุกติก​ ​เจ้า​ใน​ตอนนี้​หนี​ไม่​พ้น​เงื้อมมือ​ของ​ข้า​หรอก​”

เขา​ติดตั้ง​เขตแดน​ไว้​รอบกาย​นาง​ ​ทำให้​ผู้ใด​ก็​ไม่​อาจ​เข้าใกล้​นาง​ได้

จากนั้น​ถึง​ได้​มอง​ไป​ที่​ตี้​เฮ่า​ ​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​“​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​เจ้า​จะ​มีดาบ​เล่ม​นี้​ได้​…​เปิ่น​จุน​ดูแคลน​เจ้า​ไป​แล้ว​จริงๆ​ ​อย่างไรก็ตาม​ ​ดาบ​เล่ม​นี้​มิใช่​สิ่ง​ที่​มนุษย์​คน​หนึ่ง​จะ​ใช้​ส่งเดช​ได้​ ​แล้ว​เจ้า​จะ​ใช้ได้​หรือ​?​”

ตี้​เฮ่า​ก็​ยิ้ม​แล้ว​เช่นกัน​ ​“​ลองดู​ก็ได้​นะ​”

เขา​พลัน​ส่ง​แรง​ไป​ยัง​มือ​ที่​ถือ​ดาบ​ไว้​ ​โลหิต​หยาด​หนึ่ง​ผุด​ออกมา​จาก​ปลายนิ้ว​เขา​ราวกับ​มีชีวิต​ ​ไหล​เข้าสู่​ร่อง​ที่​สลัก​ลง​ไป​ใน​ใบ​ดาบ​ ​ดาบ​โค้ง​ค่อยๆ​ ​ทอแสง​ขึ้น​มา​…

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2994​ ​ปองร้าย​กันและกัน​ ​4

มีแสง​สี​รุ้ง​หลั่งไหล​ออกมา​จาก​ตัว​ดาบ​…

ราวกับ​มังกร​ใหญ่​ตัว​หนึ่ง​ ​แผดเสียง​ร้อง​ ​เหิน​ขึ้นไป​ใน​อากาศ

ใน​ทะเลทราย​ที่​เดิมที​ไม่มี​สายลม​ ​ยาม​นี้​กลับ​มีพา​ยุกรร​โชก​ขึ้น​มา​ ​เมฆ​ทะมึน​บน​ฟ้า​เข้ามา​รวมตัวกัน​ ​มี​ฟ้าแลบ​แปลบปลาบ​ดุจ​อสรพิษ​ที่​เลื้อย​อยู่​ใน​ก้อน​เมฆ​ ​บรรจบ​กัน​เป็น​สี​รุ้ง​…

“​หยุด​!​ ​หยุด​นะ​!​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พลัน​เปล่งเสียง​ ​น้ำเสียง​ตระหนก​จน​แทบจะ​หลง​แล้ว

สอง​มือ​ของ​ตี้​เฮ่า​กุม​ดาบ​เล่ม​นั้น​กวัดแกว่ง​ครา​หนึ่ง​ ​แสงรุ้ง​บน​ตัว​ดาบ​หวีด​เสียงแหลม​ ​ในที่สุด​ก็​เลือนหาย​ไป​แล้ว

แสงรุ้ง​หาย​ไป​แล้ว​ ​เมฆ​ทะมึน​บน​ท้อง​นภา​ย่อม​ค่อยๆ​ ​กระจาย​กัน​ออก​ไป​เช่นกัน​ ​ตะวัน​ดวง​นั้น​ปรากฏ​ขึ้น​บน​ท้องฟ้า​อีกครั้ง​ ​ยังคง​ร้อนแรง​จน​ทำให้​คน​สิ้นหวัง​ได้

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จ้องมอง​ตี้​เฮ่า​ตัว​น้อย​ ​แววตา​ของ​ตี้​เฮ่า​สุขุม​ราบเรียบ​ ​มอง​ตอบ​เขา​เช่นกัน

เขา​ยังคง​มี​รูปลักษณ์​แบบ​เด็กน้อย​ชัดๆ​ ​แต่​รัศมี​บน​ร่าง​กับ​เปลี่ยนไป​แล้ว​ ​แกร่งกล้า​ ​ลึกลับ​ ​ทำให้​จิตใจ​คน​พรั่นพรึง​ขึ้น​มา​ ​เสมือน​เทพ​ที่​ทอด​มอง​แดน​มนุษย์

มังกร​ประทีป​ชมพู​เพิ่งจะ​ตะเกียกตะกาย​ลุกขึ้น​มา​ได้​ ​เมื่อ​ได้​เห็น​ตี้​เฮ่า​ใน​ยาม​นี้​ ​สี่​เท้า​พลัน​อ่อนแรง​ ​คุกเข่า​ลง​ไป​อีกครั้ง​เสียงดัง​ตึง​ ​ค้อม​กาย​โขก​ศีรษะ​ให้​เขา​อย่าง​ไม่​อาจ​ควบคุมตัว​เอง​ได้

เจ้า​มังกร​ประทีป​เสี่ยว​เฮย​ที่​ถูก​สะกด​เอาไว้​ใน​จุด​ที่​ไกล​ออก​ไป​ก็​คล้าย​จะ​สัมผัส​ถึง​อะไร​ได้​เช่นกัน​ ​เอี้ยว​ตัว​กลับมา​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​ค้อม​ศีรษะ​ไป​ยัง​ทิศทาง​ที่​ตี้​เฮ่า​อยู่​…

รัศมี​เช่นนี้​…​มี​เพียง​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​เท่านั้น​ถึง​จะ​มีอยู่

สีหน้า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แปรเปลี่ยน​แล้ว​ ​จ้องมอง​ตี้​เฮ่า​ ​“​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​เจ้า​คือ​…​เป็นไปได้​ยังไง​?​!​”

ตี้​เฮ่า​หมุน​ดาบ​โค้ง​สี​รุ้ง​ใน​มือ​ ​คลื่น​แสง​หมุน​วน​ ​ส่อง​กระทบ​ดวง​หน้า​น้อย​ๆ​ ​ของ​เขา​ให้​สลัว​พร่า​เลือน​ ​น้ำเสียง​เขา​เฉยเมย​ ​“​บน​โลก​นี้​ไม่มี​อะไร​ที่​เป็นไปไม่ได้​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เจ้า​ก็​ทราบ​ถึง​ประโยชน์ใช้สอย​ของ​ดาบสะ​บั้น​โลกา​ดี​ ​อย่า​ได้​บีบ​ให้​ข้า​ต้อง​ลงมือ​!​”

ดาบสะ​บั้น​โลกา​ ​เป็น​ศาสตราวุธ​ของ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​โดยเฉพาะ​ ​ดาบ​เล่ม​นี้​มี​ความสามารถ​ใน​การทำลายล้าง​ฟ้า​ดิน​ ​เมื่อ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​สำแดง​กระบวน​ท่า​พิเศษ​ของ​ดาบ​เล่ม​นี้​ออกมา​ ​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ใน​พื้นที่​ที่​เขา​อยู่​ล้วน​จะ​มลาย​สิ้น​ ​นอกเหนือจาก​ตัว​ของ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​แล้ว​ ​ไม่ว่า​จะ​ใคร​หน้า​ไหน​ก็​ไม่รอด​ทั้งนั้น

ใน​อดีต​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เคย​เห็น​ตี้ฝู​อี​ใช้​ดาบ​เล่ม​นี้​มา​แล้ว​ ​นั่น​เป็น​ทวีป​ที่​มีสัตว​์​ร้าย​สารพัด​สายพันธุ์​ออก​อาละวาด​ ​ไม่​สามารถ​อบรมสั่งสอน​ได้​แล้ว​ ​ซ้ำ​ยัง​เป็น​ภัย​คุกคาม​ต่อ​ความก้าวหน้า​ของ​ทวีป​อื่นๆ​ ​ตี้ฝู​อี​จึง​นำ​ดาบ​เล่ม​นี้​ออกมา​ใช้​…

ผล​คือ​สิ่งมีชีวิต​ทุกอย่าง​ของ​ทวีป​นั้น​ล้วน​มลาย​สิ้น​ ​ดาบ​เล่ม​นี้​ช่าง​สม​กับ​ที่​เป็น​ดาบ​ล้าง​โลกา​โดยแท้​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ได้​เห็น​ครั้ง​เดียว​ก็​สลัก​ลึก​อยู่​ใน​ความทรงจำ​ ​ลืม​ไม่​ลง​เลย

ตอนนั้น​เขา​ยัง​เป็น​สหาย​กับ​ตี้ฝู​อี​อยู่​ ​เมื่อ​เห็น​สิ่ง​นี้​ก็​สนใจ​ใคร่รู้​ ​อยาก​จะ​ลองดู​เช่นกัน​ ​จึง​ร้องขอ​กับ​ตี้ฝู​อี

ตี้ฝู​อี​ไม่พูดพร่ำทำเพลง​อัน​ใด​ก็​ยื่น​ดาบ​เล่ม​นี้​ให้​เขา​เลย​…

ผล​คือ​ ​เขา​ไม่​อาจ​ถือ​มัน​ได้​เลย​ ​นี่​ยัง​ไม่ได้​พูดถึง​เรื่อง​ที่​เขา​ถูก​ดาบ​เล่ม​นี้​ไล่​ล่า​อยู่​ทั้งวัน​ด้วย​!​ ​หลบหนี​จน​แทบจะ​หายใจ​ไม่ทัน​แล้ว​!

จนกระทั่ง​ตี้ฝู​อี​ยื่นมือ​มา​เก็บ​ดาบ​เล่ม​นี้​กลับ​ไป​ ​เขา​ถึง​ได้​หายใจ​คล่อง

ยาม​นั้น​ตี้ฝู​อี​อธิบาย​ต่อ​เขา​อย่าง​ไม่​อนาทร​ร้อนใจ​ว่า​ ​ดาบ​เล่ม​นี้​มี​เพียง​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​เท่านั้น​ที่​ใช้งาน​ได้​ ​ผู้อื่น​ไม่​อาจ​ถือ​มัน​ไว้​ได้​ ​หาก​ดันทุรัง​ ​มี​แต่​จะ​ถูก​มัน​ทำร้าย​…

ตอนนี้​ตี้​เฮ่า​มีดาบ​เล่ม​นี้​อยู่​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ย่อม​ตกตะลึง​!

สีหน้า​เขา​อึมครึม​ไม่แน่ใจ​ ​เดา​ไม่​ออก​ไป​ชั่วขณะ​ว่า​สรุป​แล้ว​ตอนนั้น​ตี้ฝู​อี​หลอก​เขา​ ​หรือว่า​ไอ้​เด็ก​ที่อยู่​ตรงหน้า​คน​นี้​ก็​เป็น​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ด้วย​…

ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​มี​ได้​เพียง​คนเดียว​เท่านั้น​ ​ต่อให้​ตี้ฝู​อีก​ลับ​ชาติ​มาเกิด​ใหม่​ ​แต่​ขอ​เพียง​ดวง​วิญาณ​ของ​เขา​ยัง​ไม่​มลาย​สูญ​ ​ตำแหน่ง​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ก็​จะ​ไม่​เปลี่ยนคน

ตอนนี้​ตี้ฝู​อี​ยัง​มีชีวิต​อยู่ดี​ ​แล้ว​เกิด​อะไร​ขึ้นกับ​ตี้​เฮ่า​ที่อยู่​เบื้องหน้า​นั้น​กัน​?​!

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​คิด​อย่างไร​ก็​ไม่​กระจ่าง​ ​เขามอ​งกู​้​ซีจิ​่​วที​่​นั่ง​อยู่​ตรงนั้น​แวบ​หนึ่ง​ ​เห็น​สายตา​ของ​นาง​จับ​อยู่​ที่​ร่าง​ของ​บุตรชาย​ ​ใน​ดวงตา​มี​ความประหลาดใจ​เล็กน้อย​เช่นกัน

ดูเหมือน​นาง​ก็​ไม่รู้​เรื่อง​นี้​เช่นกัน​…

เขา​พลัน​แย้มยิ้ม​ ​“​พวกเรา​มาส​งบ​ศึก​กัน​เถอะ​!​”

ตี้​เฮ่า​เลิก​คิ้ว​ ​“​หือ​?​”

“​ตี้​เฮ่า​ ​เจ้า​ก็​รู้​นี่​ ​ถ้า​เจ้า​ใช้​ดาบสะ​บั้น​โลกา​จริงๆ​ ​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ใน​ทวีป​นี้​ล้วน​จะ​สูญสิ้น​ไป​!​ ​ซึ่ง​รวมไปถึง​มารดา​ของ​เจ้า​ด้วย​ ​มิสู​้​มาร​่ว​มมื​อกัน​ดีกว่า​ ​ออกจาก​สถานที่​ผีสาง​แห่ง​นี้​ให้​ได้​ก่อน​…​”

เขา​พูด​ยัง​ไม่​จบ​ ​น้ำเสียง​เยือกเย็น​ดึงดูด​สาย​หนึ่ง​ก็​แว่ว​เข้ามา​ ​“​ไม่มีใคร​ออก​ไป​ได้​ทั้งนั้น​พวก​เจ้า​ล้วน​ต้อง​อยู่​ที่นี่​เป็นเพื่อน​ข้า​”

ทุกคน​หัน​มองตาม​เสียง​ ​เห็น​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​หนึ่ง​ปรากฏตัว​ขึ้น​อย่าง​แผ่ว​พลิ้ว​…

————————————————————————————-