บทที่ 2995 เจ้าเป็นใคร / บทที่ 2996 ความชอบของนาง

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2995​ ​เจ้า​เป็น​ใคร

​ชุด​ที่​สตรี​นาง​นั้น​สวม​ขาวนวล​ยิ่งกว่า​เมฆา​ ​เพียงแต่​บน​กระโปรง​มีบาง​จุด​ที่​เปื้อน​สีแดง​ ​เสมือน​ดอก​เหมย​ร่วงหล่น

​คล้าย​จะ​เป็นการ​ตกแต่ง​ ​และ​คล้าย​กับ​มี​ผู้ใด​กระอัก​โลหิต​ใส่

​เกศา​ดำ​ดุจ​หมึก​ ​ริมฝีปาก​แดง​ ​ทว่า​สีหน้า​กลับ​ซีด​ขาว​ ​ดวงตา​มืด​ดำ​ล้ำลึก​ ​แทบจะ​มองไม่เห็น​ตาขาว​เลย​ ​ยาม​ที่​มองดู​ผู้คน​จะ​สลัว​เลือนราง​ ​ราวกับ​เมื่อ​สบตา​กับ​ผู้อื่น​แล้ว​ ​ก็​สามารถ​ทำให้​คน​หลุด​เข้าไป​ได้

​กู้​ซีจิ​่​วกำ​ลัง​ลอบ​โคจร​พลัง​คลาย​จุด​ที่​ถูก​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​สกัด​ไว้​ ​ทันทีที่​มองเห็น​สตรี​นาง​นี้​ ​พลัน​แข็งทื่อ​ไป​!

​รูปโฉม​ของ​สตรี​นาง​นี้​เหมือน​ตน​ทุกอย่าง​เลย​จริงๆ​!

​สิ่ง​ที่​ต่างกัน​คือ​ ​บน​ร่าง​ของ​สตรี​นาง​นี้​มี​ไอ​ทะมึน​มืดมิด​ที่​กล้าแข็ง​ยิ่ง​ ​ราวกับว่า​มอง​แวบเดียว​ก็​อาจ​ถูก​นาง​ลาก​เข้าสู่​เหว​ลึก​ได้

​โศกศัลย์​!

​เมื่อ​สตรี​นาง​นี้​ปรากฏตัว​ขึ้น​ ​อารมณ์​โศกศัลย์​ก็​เป็น​ดั่ง​เมฆา​ที่​ก่อร่างสร้างตัว​ขึ้น​ ​กด​ทับ​จิตใจ​ของ​ผู้คน

​ท้องฟ้า​เปลี่ยนแปลง​ไป​อีกครั้ง​ ​ดวงตะวัน​หาย​ไป​ ​มี​เมฆา​ครึ้ม​กลิ้ง​โถม

​สายลม​ก่อตัว​ขึ้น​ใน​ทะเลทราย​แล้ว​ ​ท่ามกลาง​สายลม​มีเสียง​หวีดหวิว​เสมือน​ภูตผี​กำลัง​ร่ำไห้

​ดวง​หน้า​สะคราญ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ซีดเผือด​ ​เธอ​ไม่รู้​ว่า​คนอื่นๆ​ ​เป็น​ยังไง​ ​แต่​ตัว​เธอ​เอง​รู้สึก​ผิดปกติ​ยิ่งนัก​!

​ความ​โศกศัลย์​อัน​หนักอึ้ง​ที่​เจือปน​ด้วย​ความสิ้นหวัง​นั้น​ถาโถม​อยู่​ใน​ทรวง​ ​ความรู้สึก​นั้น​ราวกับ​ถูก​โลก​หล้า​ทอดทิ้ง​ ​ทว่า​หาทาง​ออก​ใด​ไม่​พบ​เลย​ ​ทำให้​เธอ​อยาก​จะ​พังทลาย​ ​อยาก​จะ​ระเบิด​ออกมา​ ​อยาก​ทำลายล้าง​โลกา​ ​ต้องการ​ให้​โลก​ใบ​นี้​ล่มจม​ไป​ด้วยกัน​กับ​เธอ​…

​เธอ​รู้​ว่านี​่​คือ​ฝีมือ​ของ​ผู้หญิง​คน​นั้น​ ​สามารถ​ส่งผล​กระทบ​ต่อ​อารมณ์​ของ​คนอื่น​ได้

​หลาย​ปี​มานี​้​เธอ​ประสบ​พบพาน​เรื่องราว​มานับ​ไม่​ถ้วน​แล้ว​ ​กำจัด​มาร​ปีศาจ​มามาก​มาย​ ​ใน​บรรดา​นั้น​มี​ประเภท​ที่​ส่งผล​กระทบ​ต่อ​อารมณ์​ของ​ผู้คน​อยู่​ด้วย​ ​ทำให้​คน​ร้องไห้​ทำให้​คน​หัวเราะ​ได้​ ​หาก​เผลอไผล​ไป​สักนิด​ก็​จะ​ได้รับ​ผลกระทบ​จาก​อีก​ฝ่าย​จน​คล้าย​คน​เสียสติ

​แต่​เธอ​ไม่เคย​ได้รับ​ผลกระทบ​มาก​่อน​เลย​ ​มักจะ​ค้นหา​จุดอ่อน​ของ​อีก​ฝ่าย​ออกมา​ด้วย​ความเร็ว​สูงสุด​ ​ลง​ดาบสัง​หาร​เสีย

​แต่​ครั้งนี้​ ​เธอ​รู้สึก​ผิดปกติ​อย่างชัดเจน​ ​ทว่า​ดิ้นรน​ให้​หลุดพ้น​จาก​อารมณ์​ด้าน​ลบ​อัน​รุนแรง​ไม่ได้​…

​เป็น​เพราะ​บาดเจ็บสาหัส​หรือ​?

​ตอน​อยู่​ใต้ดิน​เมื่อ​ครู่​ถึงแม้​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จะ​ไม่ได้​รัด​เธอ​จนตาย​ ​ทว่า​ได้​ทำ​เธอ​บาดเจ็บสาหัส​แล้ว​ประกอบกับ​ร่างกาย​เธอ​ถูก​สกัด​จุด​เอาไว้​ตลอด​ ​ยาม​นี้​พอ​ถูก​ไอ​โศกศัลย์​นี้​เข้า​กด​ทับ​ ​ก็​รู้สึก​เพียง​ว่า​จะ​หายใจไม่ออก​แล้ว

​เธอ​รู้​ว่า​ตอนนี้​ตัว​ควร​บำเพ็ญ​ฟื้นฟู​โดย​ปราศจาก​การ​รบกวน​จาก​ภายนอก​ ​มิเช่นนั้น​ก็​จะ​ทำ​อะไร​ไม่ได้​เลย

​แต่​ความ​โศกศัลย์​ที่​พลุ่งพล่าน​อยู่​ใน​ใจ​ดุจ​กระแสน้ำ​หลาก​ทำให้​มือ​เท้า​ของ​เธอ​สั่น​ระริก​นิดๆ​ ​แล้ว​ ​ใน​สมอง​คล้าย​มี​เส้นด้าย​นับ​หมื่น​พัน​รัดรึง​วน​ไป​วน​มา​ ​ไม่​อาจ​สงบใจ​ได้​เลย

​เป็น​เช่นนี้​ต่อไป​ไม่ได้​การ​แล้ว​!

​กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​กัด​ปลายลิ้น​!​ ​ความเจ็บปวด​ปลุก​สติ​ของ​เธอ​ขึ้น​มา​ใน​ทันใด​…

​‘​เวลา​ที่​จิตใจ​สับสน​ว้าวุ่น​ให้​นึกถึง​เรื่อง​ที่​มีความสุข​เข้า​ไว้​ ​อย่างเช่น​ความรัก​ของ​พวกเรา​ ​ความสุข​ของ​ลูก​ๆ​…​’​ ​ถ้อยคำ​ที่​ตี้ฝู​อี​เคย​กล่าว​กับ​เธอ​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​ใจ

​เนื่องจาก​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เชี่ยวชาญ​การควบ​คุม​จิตใจ​คน​ ​ถึงขั้น​ที่​เคย​ใช้​วิชา​มาร​มาควบ​คุม​ความคิด​จิตใจ​ของ​ผู้อื่น​มา​แล้ว​ ​เพื่อ​ป้องกัน​ไม่​ให้​กู้​ซีจิ​่ว​พลาดท่า​ ​ตี้ฝู​อี​จึง​เคย​สอน​เคล็ด​สงบ​จิต​ตริตรอง​ชุด​หนึ่ง​ให้​เธอ​โดยเฉพาะ​ ​ใช้​ควบคู่​กับ​อาคม​ ​จะ​ทำให้​สติก​ลับ​คืน​มา​อย่างรวดเร็ว​ได้

​เงา​ร่าง​ของ​ตี้ฝู​อี​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​ใจ​ ​เขา​ยิ้ม​อย่าง​สง่างาม​ ​จุมพิต​อย่าง​ดุดัน​ ​โอ๋​เอาใจ​ตลอด​…

​เขา​ก็​คือ​กำลัง​หนุน​ที่​แข็งแกร่ง​ที่สุด​ของ​เธอ​ ​มี​เขา​อยู่​ ​โลก​นี้​ก็​คือ​วัน​ฟ้า​ใส​ปลอดโปร่ง​ ​เธอ​ไม่ต้อง​กลัว​อะไร​ทั้งนั้น​!

​ความอบอุ่น​ค่อยๆ​ ​ผุด​พราย​ขึ้น​มา​ใน​ใจ​ ​สะกด​ข่ม​ความเศร้า​โศก​อัน​ท่วมท้น​นั้น​ลง​ไป​ ​มุม​ปาก​เผย​รอยยิ้ม​จางๆ​ ​ออกมา

​“​เจ้า​ยิ้ม​อะไร​?​!​”​ ​น้ำเสียง​ที่​วังเวง​ยิ่งนัก​สาย​หนึ่ง​แว่ว​เข้ามา​ใน​หู

​กู้​ซีจิ​่ว​เงยหน้า​ ​หัวใจ​พลัน​บีบรัด​!

​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​ยืน​ก้ม​มอง​อยู่​ตรงหน้า​เธอ​ ​ใน​ดวงตา​ดำ​พิสุทธิ์​คู่​นั้น​มีแสง​สีแดง​ส่อง​สลัว​อยู่

​มองเห็น​คนที​่​หน้าตา​เหมือน​ตัวเอง​ทุกอย่าง​มา​จ้อง​ตากับ​ตน​อยู่​ ​กู้​ซีจิ​่ว​มีความรู้สึก​แปลก​พิกล​อย่างหนึ่ง​ ​ราวกับ​กำลัง​ส่องกระจก​อาถรรพ์​อยู่​…

​จิตใจ​เธอ​สั่น​ไหว​แวบ​หนึ่ง​ ​“​เจ้า​เป็น​ใคร​?​”

​ความ​งุนงง​วาบ​ผ่าน​นัยน์ตา​ของ​สตรี​นาง​นั้น​ ​เอ่ย​เลียน​ประโยค​เธอ​เสมือน​นกแก้ว​นก​ขุนทอง​ ​“​เจ้า​เป็น​ใคร​?​”

​….

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2996​ ​ความชอบ​ของ​นาง

​กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​แล้ว​…

​สตรี​นาง​นั้น​ยื่นมือ​เข้ามา​ ​จะ​ว่า​ไป​แล้วก็​แปลก​ ​เดิมที​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ติดตั้ง​เขตแดน​ไว้​รอบกาย​กู้​ซีจิ​่ว​ ​คนนอก​ไม่​อาจ​เข้าใกล้​ร่าง​กู้​ซีจิ​่ว​ได้​ ​แต่​สตรี​นาง​นี้​กลับ​เห็น​เขตแดน​นี้​เสมือน​ไร้​ตัวตน​ ​มือ​เรียว​เสลา​ข้าง​นั้น​ยื่น​เข้ามา​ลูบ​ใบหน้า​กู้​ซีจิ​่ว​โดย​ไร้​ซึ่ง​สิ่งกีดขวาง​ ​“​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​เจ้า​จะ​มี​รูปโฉม​เหมือนกับ​ข้า​ ​เจ้า​ขโมย​ใบหน้า​ของ​ข้า​ไป​ใช่ไหม​?​”

​มือ​ของ​นาง​เย็น​อย่างยิ่ง​ ​สัมผัส​โดน​ตรงไหน​ ​ตรงนั้น​ก็​ราวกับ​จะ​จับตัว​เป็นน้ำ​แข็ง​ ​แม้แต่​เลือด​ลม​ก็​ดู​คล้าย​จะ​ติดขัด​ขึ้น​มา​เช่นกัน

​ตอนนี้​กู้​ซีจิ​่ว​ขยับเขยื้อน​ไม่ได้​ ​ได้​แต่​ปล่อย​ให้​นาง​ลูบคลำ​ ​เส้น​ขน​ทั้ง​ร่าง​ลุก​ชัน​ขึ้น​มา​!

​สตรี​นาง​นั้น​อยู่​ใกล้​เช่นนี้​ ​บรรยากาศ​อึมครึม​แห่ง​ความ​โศกศัลย์​นั้น​ยิ่ง​ท่วมท้น​ครอบคลุม​เข้ามา​ยิ่งกว่า​เดิม​ ​สตรี​นาง​นั้น​กอด​แขน​แล้ว​ ​“​ข้า​หนาว​เหลือเกิน​ ​เจ้า​ไม่​หนาว​หรือ​?​ ​เจ้า​ดู​พวกเขา​สิ​ ​ล้วน​หนาว​จน​กลายเป็น​ปะติ​มากร​รม​น้ำแข็ง​ไป​หมด​แล้ว​นะ​”

​กู้​ซีจิ​่​วก​วาด​มองตาม​สัญชาตญาณ​ ​หัวใจ​ดิ่ง​วูบ

​ตี้​เฮ่า​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ ​ล้วน​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ ​แต่ละคน​อยู่​ใน​ท่า​โคจร​พลัง​ยุทธ์​ ​ทว่า​ไม่​อาจ​โคจร​ได้​ ​บน​ร่าง​มีน​้ำ​แข็ง​จับตัว​อยู่​ชั้นหนึ่ง​ ​กลายเป็น​ปะติ​มากร​รม​น้ำแข็ง​ไป​แล้ว​จริงๆ

​สายตา​ของ​ตี้​เฮ่า​มอง​มาทาง​เธอ​ ​ริมฝีปาก​จิ้มลิ้ม​อ้า​ออก​นิดๆ​ ​คล้าย​กำลัง​ขอร้อง​ ​ขอร้อง​ให้​มารดา​ช่วยเหลือ​เขา​…

​นัยน์ตา​ดุจ​ดวง​โคม​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ก็​มอง​ที่​เธอ​อย่าง​ตาละห้อย​เช่นกัน​ ​ดู​น่าเวทนา

​ส่วน​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เขา​ไม่​คาดคิด​เลย​ว่า​ตน​จะ​ถูก​แช่แข็ง​อย่างรวดเร็ว​ขนาด​นี้​ด้วย​ ​ตรา​อาคม​อัคคี​ก่อตัว​ขึ้น​บน​มือ​แล้วด้วย​ซ้ำ

​กู้​ซีจิ​่​วรู​้​จัก​ตรา​อาคม​นี้​ของ​เขา​ ​ต่อให้​เป็นน้ำ​แข็ง​หมื่น​ลี้​ก็​หลอมละลาย​ได้​ใน​ชั่วพริบตา​ ​ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​เมื่อ​เขา​สำแดง​ตรา​อาคม​นี้​ออกมา​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​วิชา​เยือกแข็ง​อัน​ใด​ก็​ยาก​จะ​แช่แข็ง​เขา​ได้

​แต่​หน​นี้​แม้แต่​เขา​ก็​พลาดท่า​ไป​ด้วย​เช่นกัน​ ​ใบหน้า​หล่อเหลา​เจือ​ความสิ้นหวัง​อยู่​บ้าง​รางๆ​ ​ถูก​แช่แข็ง​จน​กลายเป็น​ปะติ​มากร​รม​น้ำแข็ง​ไป​เช่นนี้​…

​นิ้วมือ​ของ​สตรี​นาง​นั้น​ดุจ​แท่ง​น้ำแข็ง​ ​สัมผัส​พวง​แก้ม​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​“​หนาว​ไหม​?​”

​ตำแหน่ง​ที่นาง​สัมผัส​ ​เลือด​ลม​แข็งตัว​อย่างรวดเร็ว​ ​ความ​หนาวเย็น​เสมือน​เข็ม​แหลม​ที่​ทิ่มแทง​…

​“​หิมะ​และ​น้ำแข็ง​เหล่านี้​เกาะติด​ข้ามา​หลาย​หมื่น​ปี​แล้ว​ ​ทว่า​ไม่มี​ผู้ใด​มา​อยู่​เป็นเพื่อน​ข้า​เลย​ ​ข้า​อ้างว้าง​เหลือเกิน​…​เจ้า​มา​อยู่​เป็นเพื่อน​ข้า​ดี​ไหม​?​”

​กู้​ซีจิ​่​วรู​้​สึก​เพียง​ว่า​มี​กระแสน้ำ​แข็ง​สาย​หนึ่ง​แทรกซึม​เข้าสู่​เส้นเลือด​ ​ราวกับ​มีบาง​สิ่ง​กำลัง​มุด​เข้ามา​ใน​ร่าง​ของ​เธอ​ ​ละออง​น้ำแข็ง​ล้วน​ห่อหุ้ม​ไป​ทั่ว​ร่าง​เธอ​ ​การสูด​หายใจ​ล้วน​คล้าย​กับ​สูด​เข็ม​น้ำแข็ง​นับไม่ถ้วน​เข้าไป​ ​ทิ่มแทง​หลอดลม​และ​ปอด​จน​เจ็บปวด​ไป​หมด​ ​ความเจ็บปวด​นั้น​ประหนึ่ง​มีด​กรีด​เฉือน​ ​เชือดเฉือน​เข้าไป​ใน​เส้นเลือด​ของ​เธอ​ทีละ​ชุ​่น​ๆ​ ​ทำให้​เธอ​อยู่​มิสู​้​ตาย​ ​ปรารถนา​จะ​สลัด​สังขาร​นี้​ทิ้ง​ยิ่งนัก​ ​หลบหนี​จาก​ความเจ็บปวด​นี้​…

​“​ชีวิต​แสน​ขื่นขม​ ​ทุกข์​มาก​สุขน้อย​ ​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​ไย​ไม่​ปล่อยวาง​เพื่อให้​ได้มา​ซึ่ง​อิสระ​เสีย​เล่า​?​”​ ​น้ำเสียง​ของ​สตรี​นาง​นั้น​ดุจ​เสียง​ต้อง​สาป​ที่​ทะลุ​เข้าสู่​สมอง​ ​ก้อง​อยู่​ข้าง​หูกู​้​ซีจิ​่ว​ ​กล่อม​ให้​เธอ​ยอมแพ้

​เสียง​นั้น​มีผล​ใน​การล่อ​ลวง​จิตวิญญาณ​ยิ่ง​ ​จิตใจ​กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​เลื่อนลอย​ไป​เป็นพักๆ​ ​มีเสียง​หนึ่ง​บอก​เธอ​อยู่​ว่า​ ​ควร​ยอมแพ้​ได้​แล้ว

​ชีวิต​คน​แสน​ขมขื่น​ ​การ​อยู่​ใน​สังขาร​ขื่นขม​เกินไป​แล้ว​ ​มิสู​่​ปล่อยวาง​สลาย​เป็น​สายลม​หมอก​ควัน​ไป​เสีย​…

​เมื่อ​ความคิด​นี้​กล้าแกร่ง​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​น้ำแข็ง​บน​ร่าง​เธอ​ก็​ทวี​ความรุนแรง​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​ดวงวิญญาณ​คล้าย​ว่า​กำลังจะ​หลุดลอย​ออก​ไป​จาก​ร่างกาย​นี้​แล้ว

​ใน​ใจ​เธอ​รับรู้​ถึง​ความผิดปกติ​ได้​รางๆ​ ​เธอ​อยาก​จะ​เปิดปาก​โต้แย้ง​ ​แต่​ร่างกาย​แข็งทื่อ​ไป​หมด​แล้ว​ ​ปาก​ก็​คล้าย​จะ​เป็นน้ำ​แข็ง​ไป​แล้ว​ ​เปิดปาก​ไม่ได้​เลย

​แบบนี้​ไม่​ถูกต้อง​!

​ต่อให้​ชีวิต​คน​จะ​ขื่นขม​ ​แต่​ตอนนี้​เธอ​ไม่​ขมขื่น​เลย​สักนิด​ ​เธอ​มีตี​้ฝู​อี​อยู่​!

​หากว่า​เธอ​เกิดเหตุ​ขึ้น​แม้​เพียง​นิด​ ​เขา​จะ​ต้อง​อยู่​มิสู​้​ตาย​แน่นอน​…

​ความคิด​นี้​ฉุด​ดึง​ดวงวิญญาณ​ที่​กำลังจะ​ล่องลอย​ไป​ของ​เธอ​ไว้​แน่น​ ​เธอ​พยายาม​ดิ้นรน​ดู​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ​ต้องการ​จะ​หลุดพ้น​จาก​ห้วง​อารมณ์​ที่​เหมือนฝัน​ร้าย​นี้

​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​ขมวดคิ้ว​นิดๆ​ ​ดวงตา​ดำ​สนิท​คู่​นั้น​มี​ประกาย​แสงสี​แดง​วาบ​ผ่าน​อีกครั้ง​ ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​เจ้า​ดู​พวกเขา​สิ​ ​ยินยอม​สลาย​เป็น​เถ้า​ควัน​ด้วยตัวเอง​ ​อันที่จริง​แสน​สบาย​ยิ่งนัก​…​”

————————————————————————————-