บทที่ 520
ถึงแม้ว่าเขาจะคือเซียวฉางเฉียนในอดีต แต่ก็สู้อะไรเย่เฉินไม่ได้
ชายคนนี้เองก็ไม่รู้ว่าเรียนศิลปะการต่อสู้มาจากไหน บอดี้การ์ดหลายคนของตระกูลเซียวก็ถูกเขาทุบตี นับประสาอะไรกับตัวเอง？
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เซียงฉางเฉียนได้แต่ระดับความโกรธไว้ในใจและพูดกับเซียวฉางควนว่า “ฉางควน เมื่อกี้เป็นความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษ แต่ว่ารบกวนเรียกน้องๆของแกมาหน่อย ฉันมีเรื่องอยากจะถาม”
เซียวฉางควนนั้นรู้สึกดีมากในเวลานี้ รอแทบไม่ไหวที่จะเข้าไปกอดและจูบเย่เฉินสักที
ช่างโล่งใจเสียจริง！
ตนกำลังทำให้เซียวฉางเฉียนรู้สึกอึดอัดไม่ดี เขาโดนตบไปแล้ว มันช่างดีจริงๆ！
เซียวฉางควนมีความสุขมากและพูดกับเซียวฉางเฉียนว่า “พี่ใหญ่ ผมขอถามอะไรหน่อย เมื่อสองวันก่อนพี่กับพี่สะใภ้ได้ไปซื้อวิลล่ามาหรือเปล่า？”
เซียวฉางเฉียนถามออกมาโดยไม่รู้ตัว “แกรู้ได้ยังไง？”
เซียวฉางควนโพล่งออกมาว่า “หม่าหลันพูดกับผมน่ะ หล่อนบอกว่าหล่อนอยู่บ้านเพื่อนเล่นไพ่นกกระจอก เห็นพี่กับพี่สะใภ้ไปดูวิลล่าที่บ้านของเพื่อนหล่อน ดังนั้นหล่อนจึงมาบอกผมน่ะ”
เซียวฉางเฉียนพยักหน้าและพูดว่า “ยังไงก็เห็นแล้ว ว่าแต่มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องวันนี้งั้นเหรอ？”
ทันทีที่พูดจบ นายหญิงใหญ่เซียวก็ขมวดคิ้วและถามว่า “ฉางเฉียน มันเกิดอะไรขึ้น？แกจะซื้อวิลล่างั้นเหรอ？แล้วทำไมฉันไม่รู้เรื่องล่ะ？”
เซียวฉางกางนั้นรู้สึกหมดหวัง
ตอนนี้ในใจของตนนั้นกระวนกระวายเป็นอย่างมาก สมองนั้นไม่เพียงพอแล้ว ลืมไปเลยว่าเรื่องการซื้อวิลล่านี้ทำโดยที่นายหญิงใหญ่เซียวนั้นไม่รู้
เมื่อเห็นใบหน้าที่ดูโกรธของนายหญิงใหญ่แล้ว ก็รีบอธิบายไปว่า “แม่ ผมกับหงเย่นกลัวว่าแม่จะไม่มีที่อยู่หลังจากที่วิลล่าถูกยึดไปแล้วไง เลยอยากดูล่วงหน้าว่ามีวิลล่าไหนที่เหมาะสมไหม…”
“แกมันน่ารำคาญ！” นายหญิงใหญ่เซียวสบถอย่างโกรธๆ “เงินนี้ แกเองก็ไม่ได้เต็มใจที่จะเอามาช่วยฉัน วิลล่าของฉันถึงโดนยึดไปไง！แกไม่ช่วยฉันก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่แกแอบไปดูวิลล่าลับหลังฉันงั้นเหรอ？！”
สีหน้าของเซียวฉางเฉียนนั้นดูอึกอัก ดูเหมือนว่าจะอ้อมค้อมไม่ได้ซะแล้ว…
นายหญิงใหญ่เซียวนั้นโกรธเป็นอย่างมาก หล่อนตบหน้าเขาและด่าสาปแช่งว่า “แกยังไม่แหกตามองอีกเหรอ？！แม่แท้ๆแกไม่เชื่อ ไปเชื่อคนนอก！ตอนนี้ก็ดีแล้ว!เงินสิบห้าล้านหายไปหมด! แกกำลังทำให้พวกเราเดินทางไปสู่ทางตัน”
เมื่อเซียวฉางควนได้ยินว่าเซียวฉางเฉียนมีเงินสิบห้าล้าน ในใจของเขาก็รู้สึกไม่ดี
ตนอยู่กับตระกูลเซียวมาตั้งหลายปี ถ้าอยู่ต่อก็คงได้หนึ่งล้านกว่า ต่อมาก็ซื้อของเก่าและมีรายได้เพิ่มขึ้น อีกทั้งลูกสาวของฉันก็ให้เงินเพิ่มมาอีก ครอบครัวก็มีเงินประมาณสองล้านเอง
คาดไม่ถึงเลยว่า เซียวฉางเฉียนจะมีเงินถึงสิบห้าล้าน！
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกเสียใจและพูดว่า “ไม่แปลกใจเลยพี่ใหญ่！พี่คงเอาเงินสิบห้าล้านทั้งหมดไปไว้ที่พี่สะใภ้ใช่ไหมล่ะ？”
เซียวฉางเฉียนพูดด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงว่า “เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับแก！”
เซียวฉางควนถอนหายใจและพูดว่า “พี่ใหญ่ พี่ให้เงินพี่สะใภ้มากขนาดนี้ ถึงแม้ว่าพี่สะใภ้จะไม่อยากโกงก็ตาม แต่ชายหนุ่มก็คงเพ้อฝันทุกวันว่าจะมีป้าแก่ๆที่ร่ำรวยมาช่วยเลี้ยงชีวิตเขา คงจะไม่อยากปล่อยพี่สะใภ้ไปแน่ๆ！”
เซียวฉางเฉียนขมวดคิ้วและถามว่า “พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง？”
เซียวฉางควนมองเขา และพูดอย่างประหลาดใจว่า “ปกตินายไม่ค่อยใช้มือถือเข้าอินเตอร์เน็ตเหรอ？บนอินเตอร์เน็ตก็มีหลายกรณีเลยนะ！ช่ายหนุ่มบางคนก็ล่อลวงสาวแก่ที่ร่ำรวยเหมือนพี่สะใภ้นะ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ก็เพียงแต่พูดกับป้าว่า ไม่อยากจะทำงานหนักอีกแล้ว ป้าแก่ๆก็จะให้เงินให้รถให้บ้านในทันที เลี้ยงดูเขา และอาจจะหนีไปกับเขา！”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เซียวฉางควนก็พูดอย่างเสียใจว่า “เงินตั้งสิบห้าล้าน！ผมไม่รู้ว่าจะมีชายหนุ่มกี่คนที่ไล่ตามพี่สะใภ้เพื่อเอาใจเธอ เพียงแค่กลัวว่าพี่สะใภ้จะเลือกไม่ได้！”