เมื่อได้ยินว่าเผ่าปีศาจสวรรค์ได้รับหน้าที่เป็นผู้ดูแลการคัดเลือกในครั้งนี้ ผู้อาวุโสสำนักเงามายาก็รู้สึกตื่นตระหนกในทันที
ในความเห็นของเขา ต่อให้หลิงตู้ฉิงจะสามารถช่วยให้อุลบาบ่มเพาะได้จริง แต่ถ้าหากอุลบาไม่มีทางจะผ่านการคัดเลือกได้เพราะเผ่าปีศาจสวรรค์ ความพยายามของพวกเขาที่อุตส่าห์ลงทุนให้อุลบาบ่มเพาะได้มันไม่เท่ากับว่าสูญเปล่างั้นเหรอ?
ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงจำเป็นต้องถอยให้กับเผ่าปีศาจสวรรค์เท่านั้น
หลิงตู้ฉิงมองไปที่โม่หยุนด้วยรอยยิ้ม และพูดว่า “อันดับแรก บอกข้าก่อนว่าเจ้าต้องการหัวใจนี้ไปเพื่ออะไร? หากข้าเห็นว่าเจ้ามีเหตุผลมากพอ ข้าจะปล่อยมันไปให้กับเจ้า”
หลิงตู้ฉิงคิดว่าในตอนนี้เขาไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับอาณาเขตเงาทมิฬหรือดินแดนศักดิ์สิทธิ์สักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงอยากจะใช้โอกาสนี้สร้างสัมพันธ์กับเผ่าปีศาจสวรรค์ที่ได้รับหน้าที่ดูแลการคัดเลือกฑูตศักดิ์สิทธิ์ เพื่อสืบถามข้อมูลเกี่ยวกับอาณาเขตเงาทมิฬได้เพิ่มเติม
โม่หยุนพูดขึ้นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “บรรพบุรุษของข้าเก็บสะสมหัวใจพวกนี้เพื่อนำมันไปมอบให้กับราชาปีศาจโลหิต ดังนั้นเจ้าควรจะมอบมันให้ข้าจะดีกว่า!”
“ราชาปีศาจโลหิตงั้นเหรอ?” หลิงตู้ฉิงพยักหน้าหลายครั้งและพูดว่า “ในเมื่อแม้แต่ราชาปีศาจโลหิตยังต้องการหัวใจนี้ ถ้างั้นข้าคิดว่าจะขอเก็บมันไว้เองจะดีกว่า”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โม่หยุนรู้สีกเดือดดาลในทันทีและตะโกนว่า “นี่เจ้าอยากตายมากนักใช่ไหมถึงกล้าปฏิเสธข้า? มาไอ้มนุษย์สารเลว มาประลองกับข้าผู้นี้ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!”
เมื่อรู้สึกว่าตัวเองถูกล้อเล่นด้วยแบบนี้ มันจึงเป็นธรรมดาที่โม่หยุนจะรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก
หลิงตู้ฉิงหัวเราะและพูดว่า “เจ้าอยู่ในขอบเขตนภาระดับ 2 เท่านั้นแล้วยังกล้าจะมาท้าข้างั้นเหรอ? อุลบาจัดการเขาซะ! ไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หากข้าบอกว่าสามารถทำให้เจ้าเข้าไปได้ มันก็หมายความว่าเจ้าเข้าไปได้แน่นอน!”
จากนั้นหลิงตู้ฉิงหันมาหาหลิวกัง และพูดว่า “เจ้ากลัวเผ่าปีศาจสวรรค์จนถึงขนาดกล้ายกเลิกทำการค้ากับข้า ในเมื่อเจ้าไม่ซื่อสัตย์ต่อข้าแบบนี้ งั้นพวกเราก็เหลือเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้นคือสู้กัน! หลงเฉิน เจ้าอยู่ในระดับเหนือล้ำเหมือนกับเขา ดังนั้นในเมื่อเขายืนยันไม่ยินยอมขายหัวใจนี้ให้กับข้า เจ้าก็จัดการกับเขาซะ แต่ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้ก่อนว่าถ้าหากเจ้าแพ้ ข้าจะอัดเจ้าให้น่วมเลย!”
หลงเฉิน เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกตื่นตระหนกและรีบตอบรับทันที “ไม่ต้องกังวลนายท่าน ข้าสัญญาว่าจะไม่แพ้แน่นอน!”
ในตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขอยู่แล้วในการได้ทำหน้าที่ลากรถให้กับหลิงตู้ฉิง ดังนั้นเขาจะไม่ยอมให้มีความผิดพลาดอะไรเกิดขึ้นจนทำให้หลิงตู้ฉิงไม่พอใจในตัวเขาจนถีบหัวส่งเขาออกไป!
“ไอ้หนู เจ้าบังอาจมากที่กล้าปฏิเสธเจ้านายของข้าแบบนี้ มา จงออกมาให้ข้าฆ่าเจ้าซะดี ๆ!” หลงเฉินพูดกับหลิวกัง
หลงเฉินนั้นได้รับหยดเลือดของมังกรที่แท้จริงจากต้นเทวะศาสตราไปแล้ว และเมื่อรวมกับประโยชน์ต่าง ๆ ที่เขาได้รับจากการติดตามหลิงตู้ฉิงมาเป็นเวลานาน ดังนั้นถึงแม้ระดับการบ่มเพาะของเขาจะอยู่ในระดับเหนือล้ำ แต่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขานั้นเหนือกว่าผู้เชี่ยวชาญระดับเหนือล้ำปกติไปไกลแล้ว
หลงเฉินไม่กลายร่างเป็นมังกรสำหรับการต่อสู้ครั้งนี้ เขาเพียงแค่เปลี่ยนแขนของเขาให้กลายเป็นแขนมังกร ซึ่งกรงเล็บของเขานั้นมันแหลมคมเทียบได้กับอาวุธระดับจักรพรรดิเลยทีเดียว
ในระหว่างที่หลงเฉินกำลังจัดการกับหลิวกังอยู่นั้น อุลบาก็เดินเข้าไปหาโม่หยุน และพูดว่า “ข้าได้ยินชื่อเสียงของเจ้ามานานแล้ว มา! เจ้ากับข้าพวกเราลองมาวัดกันดูดีกว่าว่าเป็นเจ้าหรือข้ากันแน่ที่ใครเหนือกว่าใคร!”
โม่หยุนมองไปที่อุลบาด้วยสายตาเหยียดหยาม และตะคอกว่า “ไอ้โง่อย่างเจ้าเนี่ยนะจะมาสู้กับข้า? โอ๊ค เจ้ามาจัดการไอ้โง่นี่แทนข้าซะ!”
ปีศาจจอมเขมือบที่ชื่อโอ๊ค สีหน้าเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันทีเมื่อมันได้ยินคำสั่งของโม่หยุน
หากมันสามารถสู้อุลบาได้ ก่อนหน้านี้ที่มันเจอกับอุลบานอกเมืองมันคงไม่ยอมถอยไปง่าย ๆ แน่นอน แต่ว่าในตอนนี้เมื่อมีคำสั่งลงมาจากโม่หยุน ซึ่งเป็นนายของมัน มันจึงปฏิเสธการต่อสู้ไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นมันจึงคิดว่าต่อให้มันจะไม่สามารถเอาชนะอุลบาได้แต่มันก็คงน่าจะหลบการโจมตีของอุลบาได้ไม่ยาก และถ่วงเวลาไปเรื่อย ๆ จนกว่าโม่หยุนจะเห็นใจมันก็แล้วกัน
จากนั้นในชั่วอึดใจ อุลบาและโอ๊คก็ปะทะกันในทันที
แต่ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปของอุลบา ปีศาจจอมเขมือบจึงไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับอุลบาได้เลยแม้แต่น้อย
แต่อุลบาก็เผชิญกับสถานการณ์เดียวกัน เนื่องจากเขาไม่สามารถตามทันความเร็วของโอ๊คได้ สิ่งที่เขาทำได้ก็แค่เพียงวิ่งไล่ตามโอ๊คไปรอบ ๆ ก็เท่านั้น
ต่อมาโอ๊คก็บินขึ้นไปบนฟ้า และล้อเลียนอุลบา
“ไอ้ตาขาวเอ้ย! ลงมาสู้กับข้าอย่างยุติธรรมสิโว้ย!” อุลบาตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าเดือดดาล
โอ๊คหัวเราะด้วยความสะใจ “เจ้านี่มันไร้ค่าจริง ๆ แค่บินเจ้าก็ทำไม่ได้แล้ว แล้วเจ้าจะเอาอะไรมาสู้กับข้า ฮ่าฮ่าฮ่า”
จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มสู้กันทางฝีปากแทนทางร่างกาย…
ตัดมาทางด้านหลงเฉิน ในตอนนี้ได้จบการต่อสู้ของเขาแล้วเรียบร้อย กรงเล็บของเขาในตอนนี้ได้ทะลวงเข้าไปอยู่ในทรวงอกของหลิวกังแล้ว ซึ่งแค่เพียงออกแรงเพียงนิดเดียววิญญาณของหลิวกังคงหลุดออกจากร่างลงไปในยมโลกแน่นอน แต่เมื่อเขากำลังจะฆ่าหลิวกังให้เรียบร้อย เขาก็ถูกหยุดโดยหลิงตู้ฉิง
“ถ้าเจ้ากลัวเผ่าปีศาจสวรรค์มากนัก เจ้าจะมาขายของที่ตลาดแห่งนี้ทำบ้าอะไร?” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้น “เจ้าคิดจริง ๆ เหรอว่ากับอีแค่เผ่าปีศาจสวรรค์เล็ก ๆ จะมีสิทธิ์มีเสียงอะไรกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ? วันนี้ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า ข้าจะทำให้เจ้าเห็นว่าข้าต้องการเพียงแค่แลกเปลี่ยนของกับเจ้าเท่านั้นไม่ได้ต้องการที่จะเป็นหัวขโมยชั้นต่ำ แต่ว่าถ้าหากมีครั้งหน้าอีกที่เจ้ากล้าจะเบี้ยวข้าแล้วล่ะก็ ข้าจะฆ่าเจ้าในทันที!”
เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็โยนโอสถรัศมีธาตุศักดิ์สิทธิ์ให้กับหลิวกัง และเก็บหัวใจปริศนาชิ้นนั้นลงไปในแหวนมิติของตัวเองโดยไม่สนใจว่าหลิวกังจะรับโอสถรัศมีธาตุศักดิ์สิทธิ์เอาไว้หรือไม่
ทางด้านของหลิวกังก็เก็บโอสถรัศมีธาตุศักดิ์สิทธิ์ลงไปในแหวนมิติด้วยสีหน้าน่าเกลียด จากนั้นเขาก็รีบหนีไปในทันที
ส่วนทางด้านของโม่หยุนที่เห็นว่าหลิงตู้ฉิงเก็บหัวใจที่เขาต้องการไปแล้ว เขาก็ตะคอกใส่หลิงตู้ฉิงทันทีเช่นกัน “ดี! ในเมื่อเจ้าไม่เชื่อคำพูดของข้า งั้นเดี๋ยวก็คอยดูว่าไอ้อุลบามันจะเข้าไปในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ไหม! และนับจากนี้เป็นต้นไปในระหว่างที่พวกเจ้ายังคงอยู่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์ ข้าจะคอยตามรังควานพวกเจ้าไม่ให้อยู่อย่างเป็นเป็นสุข!”
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “เจ้าสามารถมาหาเรื่องข้าได้เสมอ อ๋อ แต่ถ้าจะมา ครั้งหน้าถ้ามาก็อย่าลืมพาลูกน้องของเจ้ามาเก็บศพเจ้ากลับไปด้วยก็แล้วกันนะ”
“ฮึ่ม!” โม่หยุนพ่นลมหายใจออกจมูก จากนั้นเขาก็หันไปตะโกนใส่โอ๊คว่า “โอ๊ค กลับ!”
โอ๊ค ผู้ซึ่งกำลังบินล้อเลียนไปมาเมื่อได้ยินคำสั่งเช่นนี้ของโม่หยุน เขาก็รู้สึกเบิกบานในใจทันทีและตะโกนใส่อุลบาว่า “อย่าให้ข้าเจอเจ้าในการคัดเลือกนะ ไม่อย่างนั้นข้าจะอัดเจ้าให้ตายแน่นอน!”
เมื่อเห็นว่าโม่หยุนและโอ๊คจากไปอย่างง่ายดาย อุลบาก็แสดงสีหน้าหดหู่ในทันที เนื่องจากตอนนี้เขารู้แล้วว่าต่อให้เขาจะมีร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่ถ้าหากเขาไม่สามารถไล่ตามศัตรูได้ทันมันก็ไร้ประโยชน์แถมยังกลายเป็นตัวตลกอีกต่างหาก
“เจ้าทึ่ม อย่าเพิ่งหมดกำลังใจไปเลย เมื่อไหร่ที่เจ้าบ่มเพาะได้ เจ้าจะสามารถขยี้พวกนั้นได้ด้วยมือเพียงข้างเดียวข้ารับรอง!” หลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นด้วยยิ้ม
“อืม!” อุลบาพยักหน้าด้วยสีหน้าเซื่องซึม
ในทางกลับกัน ทางด้านของผู้อาวุโสสำนักเงามายากลับเดินมาพูดกับหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้ากังวลว่า “ตอนนี้พวกเราล่วงเกินเผ่าปีศาจสวรรค์ไปแบบนี้ พอถึงตอนงานคัดเลือกเริ่มขึ้น อุลบาจะต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่อย่างแน่นอน”
หลิงตู้ฉิงจ้องไปที่ผู้อาวุโสสำนักเงามายาและตอบกลับ “ไม่มีปัญหาอะไรที่ใหญ่เกินกว่าสำนักที่เอาแต่หดหัวกลัวปัญหาอยู่ในกระดองเหมือนเต่า!”
หลังจากนั้นหลิงตู้ฉิงก็นำทุกคนเดินลึกเข้าไปในตลาดอีกเพื่อดูของที่น่าสนใจอื่น ๆ ต่อ ซึ่งในระหว่างที่เขาเดินดูของไปเรื่อย ๆ เขาก็ครุ่นคิดอะไรบางอย่างในใจว่า
ทำไมราชาปีศาจโลหิตถึงต้องออกมาตามหาหัวใจนี้ด้วย? หรือว่าการคัดเลือกครั้งนี้ราชาปีศาจโลหิตจะออกมามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยอีกคนร่วมกับราชาเทพมารหกปราถนา?
ในตอนแรกแค่มีราชาเทพมารหกปรารถนาเพียงคนเดียวเขาก็ปวดหัวมากอยู่แล้ว ถ้าหากรวมกับราชาปีศาจโลหิตเข้าไปด้วยอีกคน แล้วแบบนี้เขาจะไปมีโอกาสเจอกับผู้ปกครองอาณาเขตเงาทมิฬได้ยังไง?