การต่อสู้ที่บังเกิดขึ้นระหว่างกลุ่มหลิงตู้ฉิงและโม่หยุนนั้นถูกเห็นโดยผู้คนแทบจะทั่วทั้งตลาด
ซึ่งหลังจากที่เห็นวิธีการจัดการกับปัญหาของหลิงตู้ฉิงแบบนี้แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายที่ขายของอยู่เมื่อตกลงทำการค้ากับหลิงตู้ฉิง พวกเขาจึงมีท่าทีที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
ในสายตาของพวกเขาการที่มนุษย์ผู้นี้ทำตามกฎการแลกเปลี่ยนของตลาดหมื่นสายพันธุ์อย่างเคร่งครัดมันนับว่าเป็นเรื่องที่น่านับถือ
โดยเฉพาะเรื่องที่หลิงตู้ฉิงสั่งให้หลงเฉินไว้ชีวิตหลิวกังเอาไว้ พร้อมกับที่หลิงตู้ฉิงยังโยนโอสถรัศมีธาตุศักดิ์สิทธิ์ให้กับหลิวกังอีกต่างหาก สิ่งนี้มันทำให้ใครหลายคนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเผ่าพันธุ์ที่ต่างกัน แต่สำหรับในเขตแดนอุดรทมิฬพวกเขานับว่าพวกเขาคือพวกเดียวกัน ส่วนมนุษย์คือคนละพวกกับพวกเขาอย่างแท้จริง ต่อให้พวกเขาจะไม่ชอบขี้หน้ากันเพราะเหตุผลใด ๆ ก็ตาม พวกเขาก็ไม่อยากเห็นมนุษย์ฆ่าคนประเภทเดียวกับพวกเขา
“ข้ามีผงดาวทองคำอยู่ 1 กิโลกรัม ซึ่งเจ้าสามารถเอามันไปเป็นส่วนประกอบในการหลอมอาวุธระดับราชันได้แบบสบาย ๆ เจ้าสนใจที่จะดูมันสักหน่อยไหม?” ชายชราเผ่ามนุษย์เสือผู้หนึ่งพูดกับหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “พวกเจ้าเผ่ามนุษย์ทั้งหลายล้วนพึ่งพาอาวุธกันทั้งหมด ดังนั้นอาวุธระดับราชันย่อมมีค่ามหาศาลกับพวกเจ้าแน่นอน สำหรับราคาของมันนั้นข้าไม่เอาอะไรกับเจ้ามาก ขอแค่เพียงโอสถพิภพมรกต 1 เม็ดก็พอ”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและตอบกลับว่า “สำหรับราคาโอสถพิภพมรกตต่อผงดาวทองคำ 1 กิโลกรัมนั้นนับว่ายุติธรรมดีมาก แต่ว่าน่าเสียดายที่ข้าไม่ต้องการมันในตอนนี้!”
หลิงตู้ฉิงมีวัสดุมากมายที่เหมือนกับผงดาวทองคำ ซึ่งเขาได้มาจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์หลีเทียนอยู่แล้ว
ดังนั้นเขาจึงไม่ขาดวัสดุที่จะเอาไว้สร้างอาวุธเลยแม้แต่น้อย หรือถ้าเขาขาดวัสดุประเภทนี้จริง ๆ เขาก็แค่ไปแลกกับเย่เจียงไห่เพิ่มก็พอเพราะเย่เจียงไห่ยังมีพวกมันอยู่อีกมากมาย
เขามาที่นี่เพราะต้องการหาซื้อของแปลก ๆ ที่เขาหาไม่ได้จากในดินแดนทางใต้เท่านั้น ดังนั้นเขาจะไม่เสียเวลาแลกเปลี่ยนกับอะไรที่เขาสามารถหาได้อยู่แล้ว
“หากเจ้ามีสิ่งของอะไรที่แปลกกว่านี้หรือไม่ก็เป็นของที่มาจากเผ่ามนุษย์เสือของเจ้า อันนั้นข้าถึงจะลองพิจารณาดู” หลิงตู้ฉิงยิ้ม
ชายชราเผ่ามนุษย์เสือมองสำรวจหลิงตู้ฉิงตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นเขาพูดว่า “พูดตามตรง ข้ามีของจากเผ่ามนุษย์เสือของข้าอยู่เหมือนกัน แต่ข้าไม่แน่ใจว่าเจ้าจะจ่ายไหวรึเปล่า!”
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ตราบใดที่มันเป็นของที่มีประโยชน์กับข้า ข้ารับประกันว่าข้าจ่ายไหวแน่นอน!”
“มั่นใจขนาดนั้นเลย?” ชายชราเผ่ามนุษย์เสือผู้ซึ่งมีระดับการบ่มเพาะอยู่ที่ขอบเขตราชันค่อย ๆ หยิบโลหะสีขาวก้อนหนึ่งที่มีขนาดเท่ากับกำปั้นออกมา และถามหลิงตู้ฉิงว่า “เจ้ารู้รึเปล่าว่าสิ่งนี้มันคืออะไร?”
เมื่อมองเห็นโลหะสีขาวในมือของชายชราเผ่ามนุษย์เสือ ดวงตาของหลิงตู้ฉิงก็ลุกวาวในทันทีและถามว่า “ให้ข้าดูมันหน่อยได้ไหม?”
“แน่นอน!” ชายชราเผ่ามนุษย์เสือพยักหน้า จากนั้นเขาก็โยนมันลงกับพื้นตรงหน้าหลิงตู้ฉิงไม่ยอมมอบให้กับมือ
การกระทำเช่นนี้ของชายชราเผ่ามนุษย์เสือทำให้ทุกคนต่างขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจพร้อมกับคิดว่า ชายชราเผ่ามนุษย์เสือผู้นี้ทำไมต้องมาดูถูกกันแบบนี้ด้วย?
ในทางกลับกัน หลิงตู้ฉิงกลับไม่คิดว่ามันเป็นการดูหมิ่นอะไรเลยแม้แต่น้อย เขานั่งลงยอง ๆ และจ้องไปที่ก้อนโลหะสีขาวอย่างตั้งใจ จากนั้นเมืองเขามองสำรวจมันได้สักพัก หลิงตู้ฉิงก็หยิบมีดระดับสวรรค์ขึ้นมาเล่มหนึ่งและลองจิ้มไปที่ก้อนโลหะ
แต่แล้วในทันทีที่มีดระดับสวรรค์สัมผัสกับก้อนโลหะสีขาว จู่ ๆ ก้อนโลหะก็เปล่งรัศมีอันแหลมคมออกมาฟาดฟันใบมีดของมีดระดับสวรรค์ที่หลิงตู้ฉิงใช้จิ้มมันจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เห็นได้ชัดว่าคุณสมบัติของโลหะชิ้นนี้นั้นคล้ายกับเศษดาวหางทองคำ แต่มันมีความแหลมมากกว่ามาก
“ดูเหมือนว่าเจ้าก็ฉลาดไม่น้อยเหมือนกัน” ชายชราเผ่ามนุษย์เสือ พยักหน้าด้วยสีหน้าพึงพอใจ “โลหะชิ้นนี้เป็นโลหะที่มีแต่พวกข้าเผ่ามนุษย์เสือเท่านั้นที่แตะต้องมันได้ หากมีสิ่งอื่นไปแตะต้องมันเข้า มันจะปลดปล่อยอำนาจทำลายล้างที่น่ากลัวออกมาในทันที ซึ่งเผ่าของข้าเองก็รู้ว่าโลหะนี้มันล้ำค่าเป็นอย่างมาก แต่น่าเสียดายที่สำหรับเผ่าของข้าแล้ว มันไม่มีประโยชน์อะไรสักเท่าไหร่ หากเจ้าต้องการแลกเปลี่ยนกับมันจึงเจ้าก็จงบอกราคาที่เหมาะสมมา หากข้ารับได้ข้าจะยินยอมแลกเปลี่ยนกับเจ้า”
หลิงตู้ฉิงยิ้มและถามว่า “โลหะชิ้นนี้กำเนิดขึ้นจากการที่คนในเผ่าของเจ้าคลอดมันออกมาใช่ไหม?”
ชายชราเผ่ามนุษย์เสือมองหลิงตู้ฉิงด้วยแววตาประหลาดใจและพูดว่า “นี่เจ้ารู้ได้ยังไง?”
“ยิ่งไปกว่านั้นหากข้าเดาไม่ผิด คนของเผ่าเจ้าที่คลอดมันออกมาน่าจะมีระดับการบ่มเพาะอยู่ในขอบเขตมหาจักรพรรดิขั้นสูงสุด แถมยังบ่มเพาะวิถีเต๋าวารีอีกต่างหาก แต่ว่าตอนนี้เขาคงจะตายไปแล้ว ข้าพูดถูกไหม?” หลิงตู้ฉิงถามขึ้นต่อ
ชายชราเผ่ามนุษย์เสือยิ่งได้ฟังแบบนี้สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นตกตะลึงอย่างหนัก “นี่เจ้ารู้ได้ยังไง? นี่มันเป็นความลับของเผ่าข้า! เจ้ามีทักษะอ่านจิตใจของข้ารึไงกัน?”
“ทักษะอ่านจิตใจอะไรกัน? ข้าไม่มีทักษะอะไรแบบนั้นหรอก!” หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เอาล่ะ ข้าต้องการโลหะชิ้นนี้ เจ้าบอกราคาของเจ้ามาได้เลย”
ด้วยโลหะชิ้นนี้ หลิงตู้ฉิงแน่ใจว่าหนึ่งในปัญหาของเขาจะได้รับการแก้ไขอย่างราบรื่น
ชายชราเผ่ามนุษย์เสือส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ไม่ได้ เจ้าต้องบอกข้ามาก่อนว่าโลหะนี้มันเอาไว้ใช้ทำอะไร?”
หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “หลังจากที่พวกเราแลกเปลี่ยนกันเสร็จแล้วข้าถึงจะยอมบอกเจ้า แต่ข้ายืนยันได้ว่าเผ่ามนุษย์เสือของเจ้าใช้ประโยชน์จากมันไม่ได้มากนักหรอกหรือต่อให้ผู้คนส่วนใหญ่ที่ได้มันไปก็ไม่สามารถใช้ประโยชน์จากมันได้มากสักเท่าไหร่ มีแต่ข้าเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถใช้ประโยชน์มันได้อย่างเต็มที่ และมันก็สำคัญกับข้ามาก ๆ และถ้าหากเจ้าไม่ตกลงขายมันให้กับข้าในวันนี้ ข้ามั่นใจว่าอีกไม่ช้าก็เร็วข้าจะต้องเจอโลหะแบบนี้อีกแน่นอน ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้นเผ่ามนุษย์เสือของเจ้าจะพลาดโอกาสอันดีงามที่จะได้จากข้าไปตลอดกาล”
ชายชราเผ่ามนุษย์เสือมองหลิงตู้ฉิงเป็นเวลานานพลางคิดในใจ
ชายหนุ่มผู้นี้ไม่ยอมบอกกับเขาตรง ๆ ว่ามันใช้ยังไง และว่าแต่โอกาสที่ชายผู้นี้บอกว่าเผ่าของเขาจะพลาดไปนั้นมันคืออะไรกัน?
“งั้นเจ้าลองพูดมาก่อนว่าเจ้าจะแลกเปลี่ยนกับมันด้วยอะไร แล้วเดี๋ยวข้าจะตัดสินใจอีกที” ชายชราเผ่ามนุษย์เสือพูดกับหลิงตู้ฉิง
หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “เผ่ามนุษย์เสือของเจ้านั้นมีสายเลือดของสัตว์เทพเสือขาวไหลเวียนอยู่ในร่างกาย ดังนั้นข้าจะถ่ายทอดเคล็ดวิชาเสือขาวเทวะให้กับเจ้าเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกับโลหะก้อนนี้! ข้ารับประกันได้ว่าหลังจากที่เจ้าบ่มเพาะเคล็ดวิชาเสือขาวเทวะไปแล้ว ร่างกายของเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าเดิมเรื่อย ๆ ไปอีกหลายเท่าตัว”
ชายชราเผ่ามนุษย์เสือหัวเราะและพูดว่า “เคล็ดวิชาที่เผ่าของข้าใช้บ่มเพาะอยู่ในตอนนี้มันก็ดีและเหมาะสมกับพวกข้าอยู่แล้ว ทำไมข้าจะต้องสนใจเคล็ดวิชาอะไรไม่รู้ของเจ้าด้วย? แต่ถ้าหากเจ้าให้ข้าดูเคล็ดวิชาของเจ้าเพื่อดูก่อนว่ามันดีกว่าที่เผ่าของข้าใช้บ่มเพาะรึเปล่า แบบนั้นข้าถึงจะลองตัดสินใจอีกทีว่าข้าจะแลกเปลี่ยนกับเจ้าหรือไม่!”
หลิงตู้ฉิงโบกมือร่างสัญญากฎสวรรค์ทันทีและพูดว่า “เจ้าจงลงชื่อในสัญญากฎสวรรค์ของข้าก่อน จากนั้นข้าถึงจะถ่ายทอดเคล็ดวิชาให้เจ้ารู้ แต่ถ้าหากว่าเมื่อเจ้าดูเคล็ดวิชาเสร็จแล้วและการแลกเปลี่ยนยังไม่สมบูรณ์ เจ้าจะไม่สามารถนำเคล็ดวิชาของข้าไปฝึกฝนหรือบอกต่อได้!”
ชายชราเผ่ามนุษย์เสือตรวจสอบสัญญากฎสวรรค์อย่างตั้งใจ และเมื่อเขาเห็นว่าข้อกำหนดมันเป็นแบบที่หลิงตู้ฉิงบอกจริง ๆ ไม่มีอะไรนอกเหนือไปกว่านั้น เขาก็ลงชื่อในทันที
ทางด้านของหลิงตู้ฉิง เมื่อเห็นว่าชายชราลงชื่อในสัญญากฎสวรรค์เรียบร้อย เขาก็ถ่ายทอดเคล็ดวิชาเสือขาวเทวะให้กับชายชรา
ทางด้านของชายชราเผ่ามนุษย์เสือเมื่อได้รับเคล็ดวิชาเสือขาวเทวะมาทั้งหมด ดวงตาของเขาก็ลุกวาวในทันทีและรีบตอบกลับด้วยความตื่นเต้น “ข้าตกลง!”
ด้วยเคล็ดวิชาที่เขาได้รับมานี้ เขาสามารถมองเห็นอนาคตอันรุ่งโรจน์ของเผ่ามนุษย์เสือได้ในทันที ดังนั้นเขาจึงรีบตอบตกลงอย่างเร่งร้อน
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเช่นกัน จากนั้นเขาก็ให้หมิงยู่เกื้อหนุนพลังให้กับเขา และจากนั้นเขาจึงควบแน่นพลังแห่งกฎที่อยู่รอบ ๆ ให้กลายเป็นแผ่นใสบาง ๆ และนำมันหุ้มโลหะสีขาวเพื่อเก็บเข้าไปในแหวนมิติ
ในตอนนี้เมื่อพวกเขาตกลงแลกเปลี่ยนเสร็จแล้ว ชายชราเผ่ามนุษย์เสือก็ไม่ลืมที่จะถามหลิงตู้ฉิงว่า “เอาล่ะตอนนี้เจ้าคงบอกข้าได้แล้วใช่ไหมว่ามันมีประโยชน์ยังไง? อ๋อจริงสิ คุยกับเจ้าตั้งนานแต่ลืมแนะนำตัวของข้าเลย ข้าชื่อ หลูเหลียง จากเผ่ามนุษย์เสือ แล้วเจ้าล่ะมีชื่อว่าอะไร?”
———————–