ทันทีที่มนุษย์ปลาลงมือ ร่างของหลิงตู้ฉิงก็หายออกไปจากระยะการโจมตีของมนุษย์ปลาภายในพริบตา และไปปรากฏตัวยืนทิ้งระยะห่างออกไปอีก 5 เมตร
“หืม?” มนุษย์ปลาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันแบบเขาโจมตีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาไม่ทันได้ยังไง?
หลิงตู้ฉิงขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง ถ้าเจ้ายังโจมตีข้าต่อไปอีก ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งซะตรงนี้!”
“ไอ้มนุษย์ ข้าเองก็ให้โอกาสเจ้าเหมือนกัน จงมอบสมบัติทุกอย่างที่เจ้าเพิ่งซื้อไปในตลาดนี้มาให้ข้าทั้งหมดและขอขมาข้าซะ แล้วข้าจะยอมไว้ชีวิตเจ้า!” มนุษย์ปลาพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา “ส่วนพวกเจ้าที่ยืนอยู่ข้างหลัง มันจะดีที่สุดหากพวกเจ้าจะไม่สอดมือเข้ามายุ่ง ไอ้เด็กคนนี้มันดูหมิ่นข้าก่อน ไม่ว่าจะยังไงข้าก็ไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่าย ๆ แน่”
หยูเจิ้นไห่และหยูคงหมิงมองไปที่มนุษย์ปลาด้วยสีหน้าเย้ยหยันและไม่มีท่าทีจะลงมือแทรกแซงแต่อย่างใด เนื่องจากพวกเขารู้ดีว่าจุดจบของมนุษย์ปลาตนนี้จะต้องไม่สวยอย่างแน่นอน
ในทางกลับกัน ผู้อาวุโสสำนักเงามายากลับแสดงสีหน้าเป็นกังวล เมื่อเขาคิดถึงเรื่องของหลิงตู้ฉิงที่ทำข้อตกลงจะช่วยอุลบา เขาจึงอดไม่ได้ที่จะพูดแทรกขึ้นว่า “หยูเฉิน เห็นแก่สำนักเงามายาของข้าสักครั้ง วันนี้พวกเราถอยกันคนละก้าวจะได้ไหม?”
มนุษย์ปลาหัวเราะด้วยน้ำเสียงเย็นชาและตอบกลับ “ชื่อสำนักเงามายาของเจ้าไม่มีค่าอะไรในเมืองศักดิ์สิทธิ์ทั้งนั้น! หากเจ้าดึงดันจะแทรกแซงเรื่องของข้าให้ได้เจ้าก็จงระวังเอาไว้ว่าราชาปีศาจโลหิตจะไปเยือนสำนักของเจ้าเข้าสักวัน! ไอ้มนุษย์ผู้นี้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง บังอาจกล้าแย่งของกับเผ่าปีศาจสวรรค์และที่สำคัญของชิ้นนั้นคือของที่จะถูกส่งไปให้กับราชาปีศาจโลหิตในดินแดนศักดิ์สิทธิ์อีกต่างหาก รู้แบบนี้เจ้ายังจะกล้าใช้ชื่อสำนักของเจ้ามาอวดเบ่งกับข้าอีกงั้นเหรอ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้อาวุโสสำนักเงามายาเงียบลงในทันที ในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจหลิงตู้ฉิงอยู่เล็กน้อย ถ้าหากว่าหลิงตู้ฉิงไม่ไปแย่งของชิ้นนั้นมาจากโม่หยุน ปัญหายุ่งยากแบบนี้มันก็คงไม่เกิดจริงไหม?
“อ๋อ ตอนแรกข้าก็คิดว่าเจ้าโลภเฉย ๆ แต่ที่แท้เจ้าก็เป็นหมารับใช้นี่เอง!” หลิงตู้ฉิงยิ้ม “ในเมื่อเป็นแบบนี้ข้าฆ่าเจ้าทิ้งตอนนี้เลยก็แล้วกัน หมิงยู่!”..
เมื่อได้รับคำสั่ง หมิงยู่พุ่งเข้ามารวมร่างกับหลิงตู้ฉิง ส่งผลให้ระดับการบ่มเพาะของเขาขึ้นไปอยู่ที่ระดับสวรรค์สมบูรณ์ในทันที แต่หลิงตู้ฉิงกลับไม่คิดที่จะใช้ง้าวเทวะพินาศ เขากลับหยิบกระบี่ระดับจักรพรรดิขึ้นมาใช้แทน
ทางด้านของหยูเฉิน เมื่อเห็นว่าหลิงตู้ฉิงหยิบกระบี่ออกมา มันก็เตรียมพร้อมต่อสู้ทันทีโดยการเก็บของทั้งหมดที่มันตั้งขายลงไปในแหวนมิติของมัน และเปลี่ยนร่างของมันเป็นปลา 7 สีตัวขนาดยักษ์พร้อมกับบินขึ้นไปบนฟ้าและใช้เจตจำนงของมันสร้างหอกน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งเข้าใส่หลิงตู้ฉิงในทันที
หลิงตู้ฉิง เมื่อเห็นการโจมตีของหอกน้ำแข็งนับสิบพุ่งเข้ามา เขากลับไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อยและบินพุ่งสวนขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับใช้กระบี่ในมือฟาดฟันหอกน้ำแข็งทั้งหลายจนแตกกระจายไปจนหมด
ในชั่วพริบตา หลังจากหอกน้ำแข็งถูกทำลายจนเรียบ ร่างของหลิงตู้ฉิงก็พุ่งมาถึงหยูเฉินอย่างรวดเร็วจนหยูเฉินไม่ทันได้ตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย
หลิงตู้ฉิงอดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน เมื่อเขาเห็นสีหน้าตกตะลึงของหยูเฉิน และจากนั้นเขาฟันกระบี่อย่างรวดเร็วเฉือนเนื้อที่ข้างลำตัวของหยูเฉินออกมาก้อนใหญ่จนหลุดกระเด็นหล่นลงไปที่พื้นด้านล่างเสียงดังสนั่นหวั่นไหว เพราะก้อนเนื้อก้อนนั้นมีน้ำหนักเกือบ 80,000 กิโลกรัม!
ด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดแสนที่จู่ ๆ เนื้อของตนเองโดนตัดออกไปก้อนยักษ์ หยูเฉินตะโกนร้องอย่างบ้าคลั่งในทันที “ข้าจะฆ่าเจ้าไอ้สารเลว!”
เมื่อพูดจบ หยูเฉินโคจรพลังจนถึงจุดสูงสุดทันทีและใช้ทักษะอาณาเขตสวรรค์ของตนเองสร้างผืนน้ำขึ้นบนอากาศเพื่อตรึงร่างของหลิงตู้ฉิงเอาไว้ และตั้งใจว่าจะใช้ผืนน้ำนี้บวกกับเคล็ดวิชาที่รุนแรงที่สุดของตนเองฆ่าหลิงตู้ฉิงให้เร็วที่สุด
เมื่อครู่หยูเฉินคิดว่าที่เขาพลาดโดนหลิงตู้ฉิงเฉือนเนื้อออกไปได้ง่าย ๆ ก็เพราะเขาประมาทเองตั้งแต่แรก ดังนั้นในครั้งนี้เขาจึงตั้งใจจะใช้การโจมตีที่รุนแรงที่สุดของเขา ซึ่งเขามั่นใจว่ามันจะต้องไม่พลาดแบบเมื่อครู่แน่นอน
แต่น่าเสียดายก่อนที่หยูเฉินจะได้ทันลงมือ หลิงตู้ฉิงกลับไวกว่าและใช้กระบี่ฟันหัวของหยูเฉินจนหลุดออกจากร่างโดยแววตาของหยูเฉินซึ่งตายไปแล้วยังคงฉายแววตกตะลึงเป็นอย่างมาก เนื่องจากเขาไม่เข้าใจเลยว่าหลิงตู้ฉิงสามารถขยับร่างของตนเองได้ยังไงทั้ง ๆ ที่อาณาเขตสวรรค์ของเขาก็เปิดใช้งานอยู่แท้ ๆ!
“เห็นไหมข้าบอกว่าข้าจะฆ่าเจ้าทิ้ง ข้าก็ทำจริง ๆ แต่ไม่ต้องกังวล ข้ารับประกันได้ว่าร่างกายของเจ้าที่เหลืออยู่ข้าไม่ทำให้มันเสียเปล่าแน่นอน” หลิงตู้ฉิงมองลงไปที่ร่างของหยูเฉิน ซึ่งเป็นปลาขนาดยักษ์ยาวกว่า 800 เมตรหล่นลงไปที่กลางตลาดเสียงดังลั่นด้วยสายตาเย้ยหยัน
จากนั้นหลิงตู้ฉิงจึงบินลงมาเก็บแหวนมิติของหยูเฉิน ซึ่งมีสาหร่ายปริศนามัดนั้นอยู่ข้างในและทำการแยกเนื้อและเลือดออกจากก้างและเก็บชิ้นส่วนทั้งหมดของหยูเฉินเข้าไปในแหวนมิติของเขาเอง
บรรดาผู้คนที่เห็นภาพการต่อสู้นี้ต่างรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาผู้นี้สามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันได้ง่ายและรวดเร็วแบบนี้ได้ยังไง?
ส่วนทางด้านอุลบาและผู้อาวุโสสำนักเงามายา ในตอนนี้พวกเขาพอจะเข้าใจมากขึ้นแล้วว่าความมั่นใจที่หลิงตู้ฉิงมีมาโดยตลอดมันมาจากไหน
พวกเขาต่างมองไปที่หลิงตู้ฉิงโดยที่ไม่หลงเหลือความสงสัยอะไรอีกแล้วและคิดในใจ
จากที่ดูแล้วคนผู้นี้ไม่ใช่คนที่พูดจาโอ้อวดไปวัน ๆ แน่นอนเขาน่าจะช่วยอุลบาได้สำเร็จจริง ๆ!
แต่เมื่อเวลาผ่านไปเพียงครู่เดียว บรรยากาศในตลาดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม บรรดาผู้คนทั้งหลายก็กลับมายืนประจำจุดเดิมและตั้งขายของกันราวกับว่าเมื่อครู่ไม่มีการต่อสู้อันน่าตื่นตาใด ๆ เกิดขึ้น
อันที่จริงภาพการต่อสู้แบบนี้มันเป็นเรื่องที่ชินตาสำหรับผู้คนที่มาขายของในตลาดแห่งนี้ แต่สำหรับรอบนี้มันมีสิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจบ้างได้นิดหน่อยก็เพราะรอบนี้ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันตายเร็วกว่าปกติไปหน่อย และผู้ที่ชนะกลับเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภาที่ได้รับการหนุนพลังจนขึ้นไปเป็นระดับสวรรค์สมบูรณ์
เมื่อเก็บศพของหยูเฉินเสร็จเรียบร้อย หลิงตู้ฉิงก็พาทุกคนเดินดูของในตลาดต่อ
“กระดูกหยกชิ้นนี้เจ้าจะขายเท่าไหร่?” หลิงตู้ฉิงหยุดอยู่ที่หน้าแผงของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันผู้หนึ่ง
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันหัวเราะและตอบกลับ “ให้เนื้อปลากับข้า 30,000 กิโลกรัมพร้อมกับโอสถสงบวิญญาณ 2 เม็ด แล้วกระดูกหยกชิ้นนี้จะเป็นของเจ้า! หากเจ้ายังไม่รู้ กระดูกหยกชิ้นนี้มันเคยเป็นกระดูกที่อยู่ในร่างของม้าศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งหากนำมันไปสร้างเป็นอาวุธแล้วล่ะก็ อาวุธที่ได้จะอยู่ในระดับจักรพรรดิขั้นสูงสุดทันทีหรือเจ้าจะเอามันไปเป็นส่วนประกอบในการหลอมอาวุธศักดิ์สิทธิ์เลยก็ยังได้!”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาหยิบเนื้อปลา 30,000 กิโลกรัมและโอสถสงบวิญญาณ 2 เม็ดมอบให้กับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชัน และจากนั้นเขาจึงกระดูกหยกชิ้นนั้นมาเก็บไว้
เนื้อของหยูเฉินนั้นมีน้ำหนักรวมกันเป็นแสนกิโลกรัม ดังนั้นการที่เขาเสียไปแค่ 30,000 กิโลกรัมแค่นี้นับว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย
แต่แล้วจู่ ๆ กลับมีหนึ่งใรผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันอีกคนที่ตั้งแผงอยู่ด้านข้างตะโกนขึ้น “เฮ้เจ้ามนุษย์! เจ้าอยากแลกเปลี่ยนกับข้าไหม ข้ามีเขี้ยวงูหกตาอยู่ 1 อัน ข้าไม่ขออะไรมาก เจ้าเอามาแค่เนื้อปลา 20,000 กิโลกรัมก็พอ!”
จากนั้นบรรดาผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันที่ตั้งแผงอยู่รอบ ๆ ก็เริ่มตะโกนแข่งกันเรื่อย ๆ เพื่อขอแลกเปลี่ยนเนื้อปลาที่หลิงตู้ฉิงเพิ่งเก็บมา
———————–