บทที่ 3045 ปัจฉิมบท 10 / บทที่ 3046 ปัจฉิมบท 11

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​3045​ ​ปัจฉิม​บท​ ​10

ฉาก​นี้​วุ่นวาย​เป็น​อย่างยิ่ง

โชคดี​ที่​เจ้า​หอย​ยักษ์​เป็นตัว​ปาก​ไว​ตัว​หนึ่ง​ ​มาถึง​ได้​ไม่​กี่​นาที​ ​ก็​พูดเป็นต่อยหอย​เล่า​ทุกอย่าง​จน​กระจ่าง

ที่แท้​ยาม​ค่าย​กล​ใหญ่​ด้านนอก​เสียการ​ควบคุม​ ​เจ้า​หอย​ยักษ์​ที่​ชม​เรื่อง​ครึกครื้น​อยู่ห่างๆ​ ​ก็​เขยิบ​เข้าใกล้​อีก​เล็กน้อย​ ​ผล​คือ​ถูก​แรงดึงดูด​มหาศาล​ของ​ทะเลทราย​กวาด​ม้วน​เข้ามา​!

แรงดึงดูด​นั้น​สามารถ​กวาด​ม้วน​ทุกคน​หรือ​สัตว์​ให้​แหลก​ละเอียด​ได้​ ​ระหว่าง​ที่​เจ้า​หอย​ยักษ์​ถูก​ดูด​เข้าไป​ใน​วังวน​ก็​ค้ำ​ยัน​เอาไว้​ไม่อยู่​เช่นกัน​ ​ประ​เหมาะ​บังเอิญ​ไป​พบ​กับ​หลง​ซือ​เย​่​กับฮ​วา​เหยี​ยน​ที่​ถูก​กวาด​ม้วน​เข้ามา​ใน​วังวน​ด้วย​พอดี

ฮ​วา​เหยี​ยน​กับ​หลง​ซือ​เย​่​ร่วมมือ​กัน​ฝืน​กาง​เขตแดน​หนึ่ง​ขึ้น​มา​ ​จากนั้น​คน​และ​สัตว์​กลุ่ม​นี้​จึง​พอ​จะ​ป้องกันตัว​เอง​อย่าง​ขอไปที​ได้​ ​ทว่า​หนี​ออก​ไป​จาก​วังวน​นั้น​ไม่ได้​…

พวกเขา​เบิกตา​มอง​คนอื่นๆ​ ​รอบข้าง​ที่​ถูก​ดูดกลืน​เข้ามา​สลาย​เป็น​ฝุ่นผง​หาย​ไป​ใน​ชั่วพริบตา​ ​กลิ้ง​อยู่​ท่ามกลาง​พายุหมุน​ได้​ไม่​ถึง​ครึ่ง​นาที​ ​เขตแดน​ของ​คน​ทั้งสอง​ก็​ตก​อยู่​ใน​สถานการณ์​วิกฤต​เมื่อ​เห็น​ว่า​กำลังจะ​พังทลาย​ ​มังกร​ประทีป​ตัว​หนึ่ง​ก็​มุด​เข้ามา​ภายใน​พายุหมุน​…

มังกร​ประทีป​ตัว​นี้​ใช้​ร่างกาย​ของ​ตัวเอง​ปกป้อง​เขตแดน​นี้​เอาไว้​ทันที​ ​หมุน​กลิ้ง​อยู่​ด้านใน​อย่างต่อเนื่อง​ไป​ด้วยกัน​…

ไม่​ง่าย​เลย​กว่า​พวกเขา​จะ​ร่วง​ลง​สู่​ทะเลทราย​ได้​ ​มังกร​ประทีป​ก็​เหนื่อยล้า​ยิ่ง​จน​ลุก​ไม่​ขึ้น​แล้ว

หลง​ซือ​เย​่​กับฮ​วา​เหยี​ยน​ก็​เหน็ดเหนื่อย​จน​มือ​สั่น​แข้ง​ขาอ่อน​ยวบ​ ​ทำ​อะไร​ไม่ได้​แล้ว

และ​สายลม​ที่​พัด​โหม​ใน​ทะเลทราย​ก็​ดุจ​คม​มีด​ ​พายุ​ทราย​ดั่ง​กระสุน​ ​พัด​กระแทก​ร่างกาย​ของ​ทุกคน​ ​ทำให้​ทุกคน​ทน​รับ​ไม่ไหว​ ​เพียงแต่​ที่นี่​โล่งเตียน​ราบเรียบ​ไม่มี​ที่​ให้​หลบซ่อน​เลย​ ​เจ้า​หอย​ยักษ์​จึง​ให้​คน​และ​สัตว์​ทั้งหมด​เข้ามา​อยู่​ใน​เปลือกหอย​ของ​ตัวเอง​ ​จากนั้น​ก็​ใช้​วิชา​ดำดิน​…

นี่​คือ​เหตุผล​ที่​คน​และ​สัตว์​กลุ่ม​นี้​ปรากฏตัว​ขึ้น​พร้อมกัน

ด้านนอก​เขตแดน​เสียงคำราม​ของ​วิญญาณ​อาฆาต​ดุจ​คลื่น​สมุทร​ ​ทำให้​หนัง​ศีรษะ​คน​ชา​หนึบ

บรรยากาศ​ภายใน​เขตแดน​แปลกประหลาด​ยิ่ง

หลง​ซือ​เย​่​ ​เจ้า​หอย​ยักษ์​ ​ลู่​อู๋​ ​ตั้งท่า​ระแวดระวัง​ชิงชัง​ฟั่น​เชียน​ซื่อ

ส่วนฮ​วา​เหยี​ยน​กับ​มังกร​ประทีป​ดำกลั​บอยู​่​ใกล้​ๆ​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เป็น​คน​และ​สัตว์​ของ​เขา

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​กลับ​ขมวดคิ้ว​แน่น​ ​มองฮ​วา​เหยี​ยน​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ยิ่ง​ ​“​สารเลว​ ​ใคร​ให้​เจ้า​เข้ามา​?​ ​เปิ่น​จุน​บอก​ไป​แล้ว​มิใช่​หรือว่า​ให้​เจ้า​เดิน​ไป​ตาม​เส้นทาง​ของ​ตน​เสีย​ ​ทาง​ใคร​ทาง​มัน​ ​ห้าม​เจ้า​กลับมา​หา​เปิ่น​จุน​อีก​มิใช่​หรือ​?​!​”

ฮ​วา​เหยี​ยน​หลุบ​ตา​ไม่​กล่าว​วาจา

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​มอง​หลง​ซือ​เย​่​แวบ​หนึ่ง​ ​สายตา​ของ​หลง​ซือ​เย​่​จับ​อยู่​ที่​ร่างฮ​วา​เหยี​ยน​ ​ใบหน้า​หล่อเหลา​เขียว​คล้ำ​!

หลง​ซือ​เย​่​เฉลียวฉลาด​เป็น​ที่สุด​ ​มอง​จาก​ท่าทาง​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​กับฮ​วา​เหยี​ยน​ ​ก็​คาดเดา​ถึง​ฐานะ​ของฮ​วา​เหยี​ยน​ได้​แล้ว​ ​เอ่ย​เสียง​เข้ม​ ​“​เจ้า​คือ​อู​อู๋​เหยี​ยน​!​”

ฮ​วา​เหยี​ยน​ก็​ไม่​ปฏิเสธ​ ​“​ใช่​!​”

หลง​ซือ​เย​่​ไม่ได้​เอ่ย​วาจา​อีก​ ​และ​ไม่ได้​เอ่ย​คำถาม​จำพวก​ว่า​ ​‘​เป็น​เขา​ส่ง​เจ้า​มาสิ​นะ​ ​พวก​เจ้า​วางแผน​อัน​ใด​ต่อ​ข้า​อีก​’​ ​ที่​ถูก​ลิขิต​ไว้​แล้ว​ว่า​จะ​ไม่ได้​รับคำ​ตอบ​ออกมา​ ​เขา​เพียง​สูด​หายใจ​เบา​ๆ​ ​เฮือก​หนึ่ง​ ​มองฮ​วา​เหยี​ยน​อย่าง​เยือกเย็น​แวบ​หนึ่ง

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ขมวดคิ้ว​ ​สายตา​เฉียบคม​มอง​ไป​ที่​หลง​ซือ​เย​่​ ​“​เด็ก​เวร​อย่าง​เจ้า​คิด​ไป​ถึง​ไหน​อีกแล้ว​?​ ​อู​อู๋​เหยี​ยน​ไป​อยู่​ข้าง​กาย​เจ้า​เพียง​เพราะ​ชอบ​เจ้า​เท่านั้น​ ​มิใช่​เปิ่น​จุน​เป็น​ผู้​ส่ง​ไป​!​”

หลง​ซือ​เย​่​จ้อง​เขา​แวบ​หนึ่ง​ ​หัวเราะ​หยัน​ครา​หนึ่ง​ ​ไม่​เอ่ย​วาจา

ชัดเจน​ยิ่งนัก​ ​ไม่เชื่อ​เลย​สักนิด

ความรู้สึก​ที่​เขา​มีต​่อ​หลง​ซือ​เย​่​ความจริง​แล้ว​ซับซ้อน​นัก

ตอนที่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​อวตาร​เป็น​หลง​ฟั่น​ได้​ใช้​เซลล์​ใน​ร่างกาย​โคลน​นิ่ง​เขา​ขึ้น​มา​ ​ซ้ำ​ยัง​สวมบทบาท​เป็น​พ่อ​ของ​เขา​อยู่​หลาย​ปี​ ​ช่วง​ที่​เขา​ไม่รู้​ว่า​ตัวเอง​คือ​ร่าง​โคลน​นิ่ง​ ​หลง​นึก​ว่า​หลง​ฟั่น​เป็น​พ่อ​แท้ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​ ​เพียง​รู้สึก​ว่า​พ่อ​คน​นี้​ไม่สนิท​ชิด​ใกล้​กับ​เขา​เลย​ ​อบรม​ฝึกฝน​สิ่ง​ต่างๆ​ ​ให้​เขา​อย่าง​เย็นชา​…​เพียงแต่​ไม่​อาจ​ปฏิเสธ​ได้​เช่นกัน​ว่า​เป็น​เขา​ที่​ถ่ายทอด​สอนสั่ง​ทักษะ​ให้​เขา​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​วิชาแพทย์​หรือ​วรยุทธ์​ล้วน​สืบทอด​มาจาก​หลง​ฟั่น​…

ต่อมา​หลง​ซือ​เย​่​กลับชาติมาเกิด​ใหม่​ ​เท่ากับ​ได้​เปลี่ยน​ถ่าย​สังขาร​แล้ว​ ​ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​เขา​ไม่ใช่​ร่าง​โคลน​นิ่ง​ของ​หลง​ฟั่น​อีกต่อไป​ ​เขา​คือ​คนที​่​มีพ​่อ​แม่​ให้กำเนิด​เลี้ยงดู​ ​แต่​รูปร่างหน้าตา​ของ​เขา​กลับ​ไม่​ต่าง​ไป​จาก​ชาติก่อน​เลย​ ​ทำให้​เขา​แทบ​นึก​สงสัย​แล้ว​ว่า​บน​ร่าง​ตน​ยัง​แฝง​ยีนส์​ของ​หลง​ฟั่น​เอาไว้​…

ภายหลัง​ที่​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ ​หลง​ฟั่น​ได้​วางแผน​ปองร้าย​ตี้ฝู​อีกั​บกู​้​ซีจิ​่ว​ ​ใช้​เขา​เป็นตัว​หมาก​หยิบ​โยน​เข้าไป​ ​แทบจะ​คร่าชีวิต​ของ​เขา​แล้ว​…

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​3046​ ​ปัจฉิม​บท​ ​11

ทำให้​หลง​ซือ​เย​่​ชิงชัง​เขา​เป็น​ที่สุด​ ​เพียงแต่​ใน​ความชิงชัง​นี้​ก็​ผสมผสาน​ด้วย​ความ​คั่งแค้น​ที่​พูดไม่ออก​บอก​ไม่​ถูก​ด้วย

หากว่า​เป็นไปได้​ ​เขา​ก็​ไม่​อยาก​พบ​เจอ​คน​ผู้​นี้​อีก​ไป​ชั่วชีวิต

กลับ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​จนถึง​ตอนนี้​คน​ผู้​นี้​ก็​ยัง​ไม่ยอม​ปล่อย​เขา​ไป​ ​ยัง​ส่ง​อู​อู๋​เหยี​ยน​มา​เป็น​สายลับ​ข้าง​กาย​เขา​…

เรื่องราว​มาถึง​ขั้น​นี้​แล้ว​ ​สรุป​แล้ว​บน​ตัว​เขา​หลง​ซือ​เย​่​ยัง​เหลือ​อะไร​ที่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ต้องการ​มุ่งมาด​วางแผน​อีก​?​!

หลง​ซือ​เย​่​เพิ่ง​เข้ามา​ ​ตอนนี้​ยังคง​สับสน​งงงวย​กับ​ทุกอย่าง​ใน​ทะเลทราย​อยู่​ ​วิญญาณ​อาฆาต​ที่​ร้อง​คำราม​อยู่​ด้านนอก​ทำให้​เขา​ตกใจ​ ​ใน​สถานการณ์​เช่นนี้​อารมณ์​ความรู้สึก​ส่วนตัว​เหล่านั้น​ของ​เขา​เห็นได้ชัด​ว่า​ไม่​สลักสำคัญ​เลย​…

เขา​กวาดตา​มอง​รอบข้าง​แวบ​หนึ่ง​ ​ม่านตา​พลัน​หดตัว​นิดๆ

ใน​ช่องว่าง​ระหว่าง​วิญญาณ​อาฆาต​ที่​ร้อง​คำราม​เบียดเสียด​ยัดเยียด​กัน​อยู่​ ​เขามอง​เห็น​ตี้ฝู​อี​อยู่​ไม่​ไกล​ออก​ไป​ ​และ​มองเห็น​ ​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​ที่​กลายเป็น​มาร​ด้วย

ตี้ฝู​อีกำ​ลัง​ค้ำ​ยัน​กำบัง​หนึ่ง​ไว้​อย่าง​กินแรง​ยิ่ง​ ​ครอบคลุม​โขดหิน​ที่สูง​ใหญ่​ยิ่งนัก​ก้อน​หนึ่ง​อยู่​ ​มี​วารี​ทมิฬ​ไหล​ซึม​ออกมา​จาก​รอยแตก​บน​โขดหิน​ก้อน​นั้น​ ​และ​ทันทีที่​ออกมา​แล้ว​ ​วารี​ทมิฬ​ก็​จะ​กลายเป็น​วิญญาณ​อาฆาต​…

ที่แท้​วิญญาณ​อาฆาต​ที่​บด​ฟ้า​บัง​ดิน​เหล่านี้​ก็​มีที​่​มา​เช่นนี้​เอง​!

ส่วน​ ​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​ที่​เป็นมาร​ผู้​นั้น​ก็​อยู่​ใกล้​ๆ​ ​กับ​ตี้ฝู​อี​ ​ลมหายใจ​ริน​รด​ใบ​หู​เขา​ ​“ฝู​อี​ ​เจ้า​ไม่จำเป็น​ต้อง​มายุ​่ง​เลย​ ​เจ้า​ผนึก​ที่นี่​ไม่ได้​หรอก​ ​พวก​มัน​ทั้งหมด​จะ​หลั่งไหล​ออกมา​ ​กลายเป็น​ทัพหน้า​ของ​เปิ่น​จุน​…​”

นาง​กาง​สอง​แขน​ออก​แล้ว​หมุน​พลิ้ว​ ​วิญญาณ​อาฆาต​เหล่านั้น​ไม่​ขบกัด​นาง​ ​ซ้ำ​ยัง​เริงระบำ​ไป​ตาม​แขน​เสื้อ​ที่​โบกสะบัด​ของ​นาง​ด้วย

นาง​ยัง​หันมา​มอง​กู้​ซีจิ​่ว​แวบ​หนึ่ง​อย่าง​คล้าย​จะ​เสียดาย​ยิ่ง​ด้วย​ ​“​ความจริง​แล้ว​เปิ่น​จุน​ไม่ได้​คิด​จะ​คุมขัง​นาง​ไป​ชั่วกาลนาน​เลย​ ​เนื่องจาก​เปิ่น​จุน​เสริม​อาคม​พิเศษ​ไว้​ใน​คุก​นี้​แล้ว​ ​เมื่อ​นาง​อยู่​ด้านใน​ครบ​สาม​ปีก​็​จะ​สลาย​หาย​ไป​ ​เมื่อถึง​เวลา​คุก​นี้​ก็​จะ​พังทลาย​ลง​เช่น​เดิม​ ​วิญญาณ​อาฆาต​จะ​ยัง​ออกมา​เช่น​เดิม​…​เฮ้อ​ ​น่าเสียดาย​ ​วิญญาณ​อาฆาต​ที่อยู่​ด้านใน​ยัง​ไม่​มาก​พอ​ ​ซ้ำ​พวก​มัน​ยัง​ไม่ได้​กัด​กิน​เลือดเนื้อ​ของ​นาง​เข้าไป​จริงๆ​ ​หลอมละลาย​ดวงวิญญาณ​ของ​นาง​ ​พลัง​ยุทธ์​จึง​ต่ำกว่า​เกณฑ์​มาก​นัก​…​”

น้ำเสียง​ของ​นาง​นุ่มนวล​แผ่วเบา​ ​ถึงแม้​จะ​ใช้​ร่างกาย​ของ​กู้​ซีจิ​่​วอ​ยู่​ ​แต่​สุ้มเสียง​และ​สำเนียง​การ​พูด​ล้วน​แตกต่าง​กัน​มหาศาล​ ​สะดีดสะดิ้ง​กว่า​กู้​ซีจิ​่ว​มาก​ ​ซ้ำ​ยัง​แฝง​ความ​เหี้ยมเกรียม​เยียบ​เย็น​ไว้​…

สีหน้า​ตี้ฝู​อีซีด​ขาว​ ​เขา​คิด​คำนวณ​อยู่​ใน​ใจ​ ​อาศัย​กำลัง​ของ​เขา​ใน​ตอนนี้​ผนึก​ที่นี่​ไม่ได้​แน่​ ​ทันทีที่​วิญญาณ​อาฆาต​เหล่านี้​แหกคุก​ออก​ไป​ได้​ ​จะ​ต้อง​เขมือบ​กลืน​กิน​ไป​ทั่ว​แผ่นดิน​นี้​แน่นอน​…

อีกทั้ง​วิญญาณ​อาฆาต​เหล่านี้​ก็​มี​ความสามารถ​ใน​การ​คัดลอก​สำเนา​ด้วย​ ​เมื่อ​เขา​ซัด​ตาย​ไป​ตัว​หนึ่ง​ ​ก็​จะ​แบ่ง​ร่าง​เป็น​สอง​ตัว​ทันที​ ​แถม​ยัง​ดุร้าย​บ้าคลั่ง​ยิ่งกว่า​เดิม​อีก

บางที​เขา​คง​ต้อง​ฟื้นฟู​ฐานะ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​กลับมา​ก่อน​เท่านั้น​ ​ถึง​จะ​มี​ความเป็นไปได้​ที่จะ​กวาดล้าง​วิญญาณ​อาฆาต​เหล่านี้​ให้​สิ้นซาก​ได้​…

กู้​ซีจิ​่ว​คล้าย​จะ​นึกถึง​จุด​นี้​ด้วย​เช่นกัน​ ​สายตา​ที่​ลุกโชน​ดุจ​อัคคี​ของ​เธอ​จับจ้อง​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​“​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เจ้า​เห็น​สิ่ง​เหล่านี้​แล้ว​ใช่ไหม​?​!​ ​เจ้า​คิด​จะ​ทำให้​หก​ภพ​ภูมิ​ล่มสลาย​รึ​?​!​ ​เจ้า​อยาก​เป็น​เจ้า​แห่ง​หก​ภพ​ภูมิ​ไม่ใช่​หรือ​?​ ​ถ้า​หก​ภพ​ภูมิ​ล่มสลาย​เจ้า​ยัง​จะ​ได้​เป็น​เจ้า​แห่ง​หก​ภพ​กับ​ผี​น่ะ​สิ​!​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เม้ม​ริมฝีปาก​บาง​แน่น​ ​มอง​วิญญาณ​อาฆาต​ที่​ร้อง​คำราม​อย่างไร​้​การควบ​คุม​อยู่​ด้านนอก​เหล่านั้น​ ​จู่ๆ​ ​ก็​เชิดหน้า​หัวเราะ​ฮ่า​ๆ​ ​ดังลั่น​ ​“​หก​ภพ​ภูมิ​ล่มสลาย​แล้ว​เกี่ยว​อะไร​กับ​เปิ่น​จุน​เล่า​?​!​ ​ล่ม​ไป​สิ​!​ ​ย่อยยับ​ไป​เลย​!​ ​ยิ่ง​ย่อยยับ​เท่าไหร่​ก็​ยิ่ง​ดี​!​”

ตี้ฝู​อี​ออกมา​ได้​แล้ว​ ​เขา​กักขัง​เขา​ไว้​ไม่ได้​อีกแล้ว

ตอนนี้​ต่อให้​สังหาร​ตี้ฝู​อี​ไป​ ​ก็​มี​แต่​จะ​ทำให้​เขา​กลับ​สู่​ฐานะ​ก่อนกำหนด​เท่านั้น​ ​กลายเป็น​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ ​หก​ภพ​ภูมิ​นี้​ก็​ยังคง​เป็น​ของ​เขา​…

ส่วน​กู้​ซีจิ​่ว​ ​ตั้งแต่​อดีต​จนถึง​ปัจจุบัน​คนที​่​รัก​คือ​ตี้ฝู​อี​ ​สุดท้าย​แล้วก็​ยัง​เป็น​ตี้ฝู​อี

ใน​ใจ​ของ​นาง​ไม่เคย​มีที​่​ไว้​ให้​เขา​เลย​ ​แต่​เขา​กลับ​ไม่​อาจ​ก้าว​ออกมา​ได้​…

รู้อยู่​แล้ว​ชัดๆ​ ​ว่านาง​ไร้​หัว​จิต​หัวใจ​ ​แต่​เมื่อ​ครู่​พอ​เห็น​นาง​ประสบ​อันตราย​ก็​ยัง​เข้า​ช่วยเหลือ​นาง​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​แต่​ช่วย​นาง​แล้ว​อย่างไรเล่า​?​ ​นาง​ยังคง​มอง​เขา​เหมือน​มอง​ขยะ​อยู่ดี​…

เขา​ทุ่มเท​บากบั่น​มา​เนิ่นนาน​ถึง​เพียงนี้​ ​ทว่า​สุดท้าย​แล้วก็​ยังคง​ว่างเปล่า​…

————————————————————————————-