เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1237
“ชื่อกระบี่ฟางชุ่น วิชากระบี่ฟางชุ่น เชิญ!”
เฟิงเสี่ยวชี่ถือกระบี่ชี้หน้าลู่ฝาน
แสงกะพริบขึ้นในมือลู่ฝาน กระบี่หนักไร้คมร่วงลงมาอยู่ในมือเขา
“กระบี่ชื่อไม่คม เชิญ!”
พลังปราณพุ่งขึ้นมาบนกระบี่ของทั้งสองคน ทันใดนั้นเสียงดังขึ้นตรงกลางระหว่างทั้งสองคนที่ยืนอยู่ในสนาม
ตอนนี้ผู้ชมทั้งหมดเห็นกลางสนามบู๊ กระบี่ยาวในมือทั้งสองคนปะทะกันแล้ว! อีกทั้งจนถึงตอนนี้ ตรงที่ทั้งสองคนยืนเมื่อกี้ เงายังไม่หายไปเลย!
“ย้าก!”
กระบี่ยาวในมือเฟิงเสี่ยวชี่โจมตีเป็นพันครั้งภายในพริบตาเดียว เห็นอากาศเวิ้งว้างรอบตัวลู่ฝาน มีเงากระบี่ปรากฏขึ้นอย่างมากมายทันที
ลู่ฝานตวัดกระบี่ในมือช้ามาก แต่เหมือนรู้วิถีกระบี่ของเฟิงเสี่ยวชี่ล่วงหน้าแล้วอย่างไรอย่างนั้น
ทุกที่ที่กระบี่หนักไร้คมผ่านไป สามารถต้านทานเงากระบี่เอาไว้ได้ทั้งหมด!
ทั้งสองเริ่มต่อสู้กันด้วยวิชากระบี่ในระยะประชิด หนึ่งกระบวนท่า หนึ่งการเคลื่อนไหว ทำให้พื้นที่ว่างเปล่าแตกกระจาย แผ่นดินสั่นสะเทือน!
“กระบี่ฟางชุ่น แม้จะอยู่ใกล้กันแต่ก็เปรียบเสมือนอยู่ห่างสุดขอบฟ้า!”
เฟิงเสี่ยวชี่พลิกข้อมือ กระบี่ยาวในมือตวัดออกมาเป็นแสงกระบี่ด้านหน้าทั้งสองคน
ลู่ฝานตวัดกระบี่ฟันออกไป ทันใดนั้นเขาพบว่าเหมือนกระบี่ของตัวเองสั้นลงไปหนึ่งท่อน เดิมทีกระบี่ควรแทงโดนตัวเฟิงเสี่ยวชี่แล้วชัดๆ คิดไม่ถึงว่าจะพาดผ่านหน้าเฟิงเสี่ยวชี่ไป
ส่วนกระบี่ของเฟิงเสี่ยวชี่ เห็นว่าเก็บกลับไปแล้วชัดๆ แต่ลู่ฝานกลับรู้สึกเจ็บที่กลางหลัง
มันเป็นความรู้สึกที่กระบี่แทงเข้ามาในเนื้อ กล้ามเนื้อของลู่ฝานหดเกร็ง ดีดกระบี่ออกไป ลู่ฝานเดินขึ้นมาสองก้าว พลิกข้อมือจู่โจมด้วยกระบี่ออกไปอีกครั้ง แต่ก็ยังผ่านหน้าเฟิงเสี่ยวชี่ไปเหมือนเดิม
ตอนนี้ลู่ฝานพบว่าไม่รู้ตัวเองถอยกลับมาตั้งแต่เมื่อไร!
เฟิงเสี่ยวชี่มีรอยยิ้มมุมปาก ใช้วิชากระบี่ของตัวเองอีกครั้ง!
กระบี่ฟางชุ่น เพียงหนึ่งตารางนิ้วคือความเป็นความตาย
พลังปราณก่อตัวถึงขั้นสุด แสงกระบี่รวมตัวถึงขั้นสุด พื้นที่หนึ่งตารางนิ้วด้านหน้าตัวเอง คือเขตของเขาอย่างสมบูรณ์
นัยน์ตาเฟิงเสี่ยวชี่มีประกายบ้าคลั่ง
“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”
ลู่ฝานโดนกระบี่เป็นสิบ เกราะเกล็ดมังกรพังทลายลงอย่างรวดเร็ว
“วิชากระบี่ไม่เลว! ถ้าลู่ฝานฝึกเคล็ดวิชาบู๊สรรพสิ่งไร้รูปร่างจนถึงขั้นสาม ยังพอมีวิธีสู้ได้ ตอนนี้กลัวว่าจะรับมือยาก”
ไอ้หลิวลูบเคราแล้วเอ่ยขึ้น
ยัยแก่หยางพูดต่อ “นี่คือกระบี่แห่งมิติ ถ้ามองจุดนี้ไม่ออก ลู่ฝานจะตกอยู่ในอันตราย!”
เซวียนหยวนยืนเงียบอยู่ข้างๆ หัวเราะแต่ไม่พูดอะไร
ไอ้อ้วนตงพูดเสียงเบาว่า “อย่าสบประมาทเด็กอย่างลู่ฝาน เขามีวิธี!”
ในสนาม เนื้อตัวลู่ฝานเต็มไปด้วยเลือด
ฉินอวิ่นไท่จื่อเห็นแล้วมีความสุขเป็นอย่างมาก
ตายซะ ตายซะ วันนี้จะเป็นวันตายของนาย!
ขณะที่ฉินอวิ่นกำลังมีความสุขจนได้ใจ จู่ๆ มือซ้ายของลู่ฝานคว้าไปที่กระบี่ฟางชุ่นของเฟิงเสี่ยวชี่ ด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ
กระบี่ยาวอยู่ในมือ ฝ่ามือลู่ฝานมีแผลปรากฏขึ้นทันที
แต่ลู่ฝานไม่สนใจ เงยหน้ามองเฟิงเสี่ยวชี่แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!”
ประกายประหลาดฉายขึ้นนัยน์ตาของเฟิงเสี่ยวชี่ ทันใดนั้นแสงกระบี่สว่างวาบ สะเทือนฝ่ามือของลู่ฝานออก หลังจากนั้นกระบี่แทงไปยังอกของลู่ฝาน!
ลู่ฝานไม่หลบแม้แต่น้อย กระบี่หนักไร้คมในมือส่องแสงสว่างจ้า
“พลังความเป็นความตายวนเวียน ครั้งที่หนึ่ง ฟ้าดินสะเทือน!”
ลู่ฝานหันมาจู่โจมด้วยกระบี่ คิดไม่ถึงว่าจะฟันไปทางด้านหลังของตัวเอง
ทุกคนมองการกระทำของลู่ฝานอย่างไม่เข้าใจ แต่มีเพียงเฟิงเสี่ยวชี่ที่ตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี รีบดึงกระบี่กลับมาอย่างรวดเร็ว!
ชิ้ง! กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานฟันโดนอะไรบางอย่าง
จู่ๆ ตัวของเฟิงเสี่ยวชี่ปรากฏออกมา โดนลู่ฝานฟัดจนคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้น
“กระบี่ฟางชุ่น ก็แค่กระบี่อากาศธาตุเท่านั้น กระบี่ทำลายอากาศธาตุ!”
ลู่ฝานแผดเสียงดังออกมา สายลมหมุนวนทั้งเก้าสว่างขึ้นบนตัว
“ครั้งที่สอง วิญญาณและเทพตะลึง!”
ตู้ม!