เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1238
เสียงระเบิดรุนแรงดังสะเทือนแก้วหู
ด้านล่างเท้าลู่ฝานเริ่มพังทลาย หลุมลึกกว้างหลายเมตรปรากฏขึ้น หินศิลาดำอะไรนั่นกลายเป็นผุยผงทั้งหมด
ตรงกลางหลุม เฟิงเสี่ยวชี่ชูกระบี่ฟางชุ่นขึ้นมา รับการโจมตีของลู่ฝานเอาไว้ทันที!
กล้ามเนื้อบนแขนของลู่ฝานปูดขึ้นมา ได้รับการเพิ่มพลังความแข็งแกร่งของร่างกายที่ตระกูลหาน บวกกับปราณชี่ของตัวเอง สามารถสยบเฟิงเสี่ยวชี่เอาไว้ได้อย่างอยู่หมัด
ติ๋ง ติ๋ง!
เลือดจากหน้าผากเฟิงเสี่ยวชี่หยดลงบนพื้น
ผู้ชมนับไม่ถ้วนเงียบกริบ มองภาพตรงหน้าด้วยความตกตะลึง
คิดไม่ถึงว่าเฟิงเสี่ยวชี่จะโดนลู่ฝานกำราบ!
ก่อนการแข่งขันจะเริ่ม ใครจะไปคิดว่าจะเกิดภาพแบบนี้ล่ะ
ไม่ว่าจะเป็นบ่อนพนันใหญ่ต่างๆ หรือนักบู๊พื้นบ้าน ต่างคิดว่าแม้ลู่ฝานจะแข็งแกร่ง แต่ไม่น่าสู้เฟิงเสี่ยวชี่ได้
นักบู๊ที่อยู่ในเมืองหลวงมาเป็นเวลานาน ล้วนรู้เรื่องที่เฟิงเสี่ยวชี่ใช้กระบี่เดียวท้าทายสิบตระกูลใหญ่ในตอนนั้น
กระบี่ฟางชุ่นเพียงเล่มเดียว ทำให้ลูกหลานสิบตระกูลใหญ่พากันยอมแพ้ด้วยความกล้ำกลืนเคียดแค้น
เพราะวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของเฟิงเสี่ยวชี่ ดังนั้นสองสามปีมานี้ ลูกหลานหัวกะทิของสิบตระกูลใหญ่ พากันเก็บตัวฝึกฝน
อย่างเช่นเทียนชิงหยาง สุ่ยสือฉวนและคนอื่นๆ ล้วนทำเช่นนี้
ทำให้สองสามปีก่อน ไม่มียอดฝีมือที่เก่งกาจอย่างแท้จริงเข้าร่วมการคัดเลือก ดังนั้นการแข่งนานาประเทศครั้งที่แล้ว ประเทศอู่อานจึงได้อันดับไม่ดีเท่าไร
ปัจจุบันลูกหลานสิบตระกูลใหญ่เข้าร่วมการคัดเลือกอีกครั้ง ไม่ต้องเล่าละเอียดก็พอเดาได้ว่ามีหลายคนที่มาเพราะต้องการชำระความแค้นกับเฟิงเสี่ยวชี่ในตอนนั้น
เรียกได้ว่าคนจำนวนไม่น้อย ให้เฟิงเสี่ยวชี่เป็นคู่แข่งของตัวเอง ที่ต้องสู้กันอย่างเด็ดขาด รวมเทียนชิงหยางอยู่ในบรรดาคนพวกนั้นด้วย
ตอนนี้เห็นเฟิงเสี่ยวชี่โดนลู่ฝานกำราบ เดาได้เลยว่าในใจทุกคนตกตะลึงขนาดไหน
แม้แต่เทียนชิงหยาง สีหน้ายังเต็มไปด้วยความหวาดระแวง
พลังบนมือลู่ฝานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เฟิงเสี่ยวชี่ต้านไม่ค่อยไหวแล้ว
มีแสงกะพริบบนกระบี่ฟางชุ่นในมือ เฟิงเสี่ยวชี่หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ลู่ฝานกวาดตามองไปรอบสนาม สะบัดมือปล่อยปราณกระบี่ไปทางซ้าย
วินาทีต่อมา แสงกระบี่เขี้ยวจันทราทะลวงสวรรค์ โจมตีเฟิงเสี่ยวชี่กลางทาง กระแทกคนพร้อมกระบี่เข้าไปในกำแพง ส่วนเทียนชิงหยางที่นั่งอยู่ข้างกำแพง มองหินขนาดใหญ่กระแทกลงมาด้านบนหัวของเขา ถูกกระแสลมใสกันเอาไว้ ด้วยใบหน้าที่เย็นชา
ลู่ฝานยืนค้ำกระบี่เอาไว้ มองกำแพงที่เศษหินร่วงลงมา
ในความรู้สึกของเขา อันที่จริงกระบี่นี้ของเขา ไม่ได้ทำให้เฟิงเสี่ยวชี่บาดเจ็บอะไรมากนัก
วินาทีสุดท้าย เขาเห็นกระบี่หนึ่งตารางเมตรในมือเฟิงเสี่ยวชี่ มีมวลแสงลอยขึ้นมา ต้านทานแสงกระบี่ของเขาเอาไว้ทั้งหมด
“ชนะแล้วเหรอ”
“ลู่ฝานชนะแล้วเหรอ”
“พระเจ้า เฟิงเสี่ยวชี่แพ้แบบนี้เนี่ยนะ” ……
เสียงพูดคุยมากมาย ผู้ชมพากันพูดด้วยความตกใจ
ฉินอวิ่นไท่จื่อกลืนน้ำลาย พูดช้าๆ ว่า “เฟิงเสี่ยวชี่อดีตอันดับหนึ่งในรายชื่อประเทศ แพ้แบบนี้เนี่ยนะ”
ฉินซางต้าตี้หัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”
เหมือนเป็นการยืนยันคำพูดของฉินซางต้าตี้ ท่ามกลางเศษหิน เฟิงเสี่ยวชี่ใช้มือผลักหินก้อนใหญ่ออก ปีนออกมาจากด้านในช้าๆ
บนตัวมีเลือด เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ย น้ำเต้าที่เอวโดนโจมตีจนแตกเป็นเสี่ยงๆ เหลือเพียงแค่ส่วนปากน้ำเต้าเพียงครึ่งเดียวที่ยังแขวนอยู่ตรงเอว
เฟิงเสี่ยวชี่มองลู่ฝานจากไกลๆ สีหน้าไม่ได้เคร่งขรึมหรือหวาดกลัวเท่าไรนัก
สีหน้า แววตา และตัวที่ยืดตรงของเขา ล้วนแสดงให้เห็นว่าตอนนี้เขากำลังตื่นเต้นสุดขีด
ประกายนัยน์ตา เหมือนหมาป่าที่หิวโหยสุดขีด เห็นกองเนื้อแสนอร่อย ความตื่นเต้นที่ออกมาจากจิตใจ ทำให้เฟิงเสี่ยวชี่ดูเหมือนคนเสียสติไปแล้ว