บทที่ 3051 ปัจฉิมบท 16 / บทที่ 3052 ปัจฉิมบท 17

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​3051​ ​ปัจฉิม​บท​ ​16

เขา​คิด​มาโดยตลอด​ว่านี​่​คือ​ตำหนัก​เทวา​ที่​สวรรค์​สรร​สร้าง​ ​เพื่อ​ก่อกำเนิด​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​โดยเฉพาะ​ ​กลับ​นึกไม่ถึง​เลย​ว่า​จะ​เป็น​สิ่ง​ที่​อาจารย์​เตรียม​ไว้​ให้​เขา​โดยเฉพาะ

ไม่​ ​นี่​ไม่ใช่​ความจริง

บางที​อาจ​เป็นช่วง​เวลา​ที่นาง​ยัง​ไม่ได้​รู้จัก​ตี้ฝู​อี​ ​จึง​ทำ​สิ่ง​เหล่านี้​ ​ตอนนั้น​นาง​ยัง​ไม่ได้​ทำผิด​ต่อ​เขา​จริงๆ​ ​อย่างน้อย​ก็​ปฏิบัติ​ด้วย​เหมือน​ลูกศิษย์

ไม่แน่​ว่านี​่​อาจ​เป็น​ภาพมายา​ที่​ตี้ฝู​อีส​ร้าง​ขึ้น​มาสำ​หรับ​เขา​โดยเฉพาะ​ ​ทำให้​เขา​ไม่​เกลียด​แค้น​ชิงชัง​ปาน​นั้น​อีก​ ​ยอม​บอก​วิธี​ผนึก​ทะเลทราย​ออกมา​…

อย่า​ได้​หวัง​ว่า​เขา​จะ​หลงกล​!​ ​เฮอะ​!

เขา​หันไป​มอง​ตี้ฝู​อี​ ​ทว่า​ตี้ฝู​อีก​ลับ​มอง​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​อย่างใจ​ลอย​อยู่​ ​สีหน้า​เผือด​ซีด​ ​ไม่ทราบ​เช่นกัน​ว่า​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่​ ​หรือไม่ก็​คง​นึก​อะไร​ขึ้น​มา​ได้

ส่วน​กู้​ซีจิ​่​วก​็​นั่ง​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​ ​สายตา​จับจ้อง​อยู่​ที่​ร่าง​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​ ​แววตา​ซับซ้อน

นี่​คือ​อดีตชาติ​ของ​ตน​หรือ​?

ตน​ใน​อดีตชาติ​ปฏิบัติ​ต่อ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​อย่างดี​ ​ใกล้​จะ​ดับขันธ์​แล้วก็​ยัง​คิด​เผื่อ​เขา​ ​ทำ​นู้น​ทำ​นี่​ให้​เขา

แล้ว​ทำไม​ทาง​ฝ่าย​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ถึง​ทำ​ราวกับ​อาจารย์​อย่าง​เธอ​ไป​ขุด​สุสาน​บรรพชน​เขา​มา​เล่า​?​!

หลังจาก​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​วาง​ก้อนศิลา​ลง​ ​ก็​คล้าย​จะ​เหนื่อยล้า​อยู่​บ้าง​ ​นั่งลง​บน​หิน​ก้อน​หนึ่ง​ ​หลังจาก​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​แล้ว​ ​ก็​ก้ม​มองดู​มือ​ตน​ ​ผ่าน​ไป​พัก​หนึ่ง​ก็​ถอนหายใจ​เบา​ๆ​ ​“​ไม่รู้​ว่า​เชียน​ซื่อ​จะ​ฟัก​มังกร​ประทีป​น้อย​ออกมา​ได้​ไหม​นะ​?​ ​แต่​น่าเสียดาย​ที่​ข้า​คง​ไม่ได้​เห็น​แล้ว​ ​ความจริง​แล้ว​อยาก​จะ​เห็น​หน้าตา​ของ​เจ้า​มังกร​ประทีป​น้อย​ตัว​นั้น​จริงๆ​…​แต่​ถ้า​มังกร​ประทีป​น้อย​ตัว​นั้น​ไม่​หัวรั้น​เหมือน​เขา​ก็​คงดี​”

น้ำเสียง​แผ่ว​หวิว​ ​มี​ความเสียดาย​อยู่​บ้าง​ ​นั่ง​เท้าคาง​อยู่​ตรงนั้น​ ​คล้าย​จะ​คิด​อะไร​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​จากนั้น​ก็​ส่ายหน้า​ ​“​เด็ก​คน​นั้น​เป็น​อัจฉริยะ​ที่​เลิศล้ำ​ ​น่าเสียดาย​ที่​ดื้อด้าน​เกินไป​ ​ปักใจ​แล้วก็​ไม่ยอม​หันกลับ​ ​ซ้ำ​ยัง​มีความรู้สึก​ต่อ​ข้า​…​ข้า​คิด​หาทาง​ปรับ​ทัศนคติ​เขา​แล้ว​ล้วนแต่​ไม่ได้ผล​เลย​ ​เจตนา​หมางเมิน​เขา​ ​ลงโทษ​เขา​ ​เพียง​คิด​จะ​ให้​เขา​ตั้งใจ​ฝึกฝน​ดี​ๆ​ ​เดิมที​คิด​ไว้​ว่า​ก่อน​ดับขันธ์​จะ​พา​เขา​เข้ามา​ที่นี่​ ​บอก​ข้อห้าม​ของ​ที่นี่​กับ​เขา​ ​แต่​พลัง​ยุทธ์​ของ​เขา​ไม่​เพียงพอ​…​เลย​ได้​แต่​ทำ​เช่นนี้​ไป​ก่อน​”

สีหน้า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ซีดเซียว​ ​สายตา​คล้าย​ติด​อยู่​บน​ร่าง​ของ​สตรี​นาง​นั้น​ ​เขา​อ้า​ปาก​นิดๆ​ ​ราวกับ​อยาก​กล่าว​อัน​ใด​ ​ทว่า​เม้ม​ไว้​เน้น​อีกครั้ง​!

ของปลอม​!​ ​นาง​เป็น​ของปลอม​!​ ​นี่​คือ​ภาพมายา​!​ ​นี่​คือ​ภาพมายา​ที่​ตี้ฝู​อีส​ร้าง​ขึ้น​!

ขอ​เพียง​เขา​ร่าย​อาคม​ออกมา​ก็​สามารถ​ทำลาย​ภาพมายา​ที่​ลวง​หลอก​จิตใจ​เขา​ได้​แล้ว​!

เขา​จรด​นิ้ว​ทำ​มุท​รา​แล้ว​ ​ทว่า​นิ้วมือ​กลับ​สั่น​ระริก​ ​ไม่​สำแดง​ออกมา​…

สตรี​นาง​นั้น​หยิบ​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​หนึ่ง​ออกมา​จาก​ร่าง​ ​ม่านตา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​พลัน​หดตัว​!​ ​ใน​สมอง​เกิด​เสียงดัง​ตูม​!

รูป​สลัก​หยก​นั้น​เขา​รู้จัก​ ​ยาม​เขา​เยาว์วัย​ได้​หยก​มัน​แพะ​ชั้นดี​มาก​้อน​หนึ่ง​ ​เนื่องจาก​หยก​ก้อน​นั้น​รูปทรง​คล้าย​มนุษย์​ ​เขา​พลัน​เกิด​ความคิด​บรรเจิด​ ​จึง​ตั้งอกตั้งใจ​แกะ​เป็น​รูป​สลัก​จำลอง​ของ​ผู้​หนึ่ง​ ​รูป​สลัก​จำลอง​ตัวนาง​…

เนื่องจาก​แกะสลัก​ออกมา​ด้วยใจ​ ​รูป​สลัก​หยก​นั้น​จึง​มีชีวิตชีวา​สมจริง​ ​ขนง​เนตร​ดุจ​วาด​แต้ม​ ​ไม่​ต่าง​ไป​จาก​ตัวนาง​เลย

ยาม​ที่​เพิ่ง​สลัก​เสร็จ​สมบูรณ์​ ​แม้แต่​ตัวนาง​เอง​ก็​ไม่​ล่วงรู้​ ​เขา​เก็บ​ซ่อน​ไว้​บน​ร่าง​อย่างมิดชิด​มาต​ลอด​ ​ไม่รู้​สัก​กี่​ค่ำคืน​แล้ว​ที่​เขา​ถือ​รูป​สลัก​หยก​ไว้​แล้ว​คะนึง​ถึง​นาง​ ​ทว่า​ไม่กล้า​ให้​นาง​ทราบ​ความ

จวบจน​มีอยู่​ครั้งหนึ่ง​เขา​บาดเจ็บสาหัส​ ​ตอน​นาง​ทำการ​รักษา​ให้​เขา​ ​ได้​บังเอิญ​ล้วง​เอา​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นี้​ที่​เขา​แอบซ่อน​ไว้​ออกมา​โดย​ไม่ได้ตั้งใจ​…

ยาม​นั้น​เขา​ตะลึงงัน​ไป​ชั่วขณะ​ ​ใบหน้า​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แดงเถือก​ ​ใน​ใจ​กระวนกระวาย​แทบตาย​ ​เกรง​ว่านาง​จะ​พิโรธ​โกรธ​เกรี้ยว

คาดไม่ถึง​ว่านาง​จะ​ถือ​รูป​สลัก​หยก​ไว้​แล้ว​หมุน​ไป​หมุน​มา​ ​ซ้ำ​ยัง​ชมเชย​เขา​ประโยค​หนึ่ง​ ​“​นี่​เจ้า​แกะสลัก​เป็น​อาจารย์​กระมัง​?​ ​แกะ​ได้​ไม่เลว​เลย​ ​ศิษย์​คนดี​ของ​ข้ามี​สอง​มือ​ที่​ชำนาญ​งาน​ช่าง​ด้วย​ ​อย่างไรก็ตาม​อาจารย์​รู้สึก​ว่า​หน้าที่​หลัก​ของ​เจ้า​ใน​ตอนนี้​ก็​คือ​การฝึกฝน​วรยุทธ์​และ​ฝึกฝน​วรยุทธ์​ ​งานฝีมือ​จิปาถะ​เหล่านี้​รอ​จน​ฝึกฝน​วรยุทธ์​สำเร็จ​ค่อย​ทำ​ก็ได้​ ​เจ้า​ว่า​อย่างไร​?​”

ยาม​นั้น​เขา​เอ่ย​ถาม​ออก​ไป​อย่างใจ​กล้า​ ​“​อาจารย์​ ​ศิษย์​รู้สึก​ว่าว​รยุทธ​์​ของ​ตัวเอง​สูง​พอแล้ว​ ​อาจารย์​ ​ท่าน​คิด​ว่า​ศิษย์​ยัง​แข็งแกร่ง​ไม่พอ​หรือ​?​”

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​3052​ ​ปัจฉิม​บท​ ​17

“​ไม่พอ​!​ ​ยัง​ห่างไกล​นัก​!​”​ ​นาง​ส่ายหน้า​ ​“​เจ้า​จะ​ต้อง​บรรลุ​ระดับ​ซ่าง​เสิน​ให้​ได้​ภายใน​ยี่สิบ​ปี​ ​มิเช่นนั้น​ก็​อย่า​ไป​บอก​ใคร​ว่า​เป็น​ศิษย์​ของ​ข้า​!​”

ยาม​นั้น​วรยุทธ์​ยังอยู่​แค่​ใน​ระดับ​ซ่าง​เซียน​ตอนต้น​เท่านั้น​ ​ความต้องการ​ข้อนี​้​ของ​นาง​เห็นได้ชัด​ว่า​สูง​เกินไป​แล้ว​ ​เขา​คิด​ว่า​คง​ทำไม​่​ได้

แต่​นาง​กลับ​ตบ​ไหล่เขา​เบา​ๆ​ ​“​เชียน​ซื่อ​ ​อาจารย์​คาดหวัง​ใน​ตัว​เจ้า​นะ​ ​อย่า​ได้​ทำให้​อาจารย์​ผิดหวัง​”

จากนั้น​ก็​หมุน​รูป​สลัก​ใน​มือ​อีกครั้ง​ ​“​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นี้​ ​ถือ​เสียว​่า​เป็น​ของขวัญ​วันเกิด​ที่​เจ้า​มอบให้​อาจารย์​แล้วกัน​ ​จำไว้​นะ​ ​ต่อไป​ไม่​อนุญาต​ให้​ทำ​แบบนี้​อีก​ ​ถ้า​อาจารย์​พบเห็น​อีก​ ​อาจารย์​จะ​ลงโทษ​ให้​เจ้า​ไป​คุกเข่า​อยู่​หลัง​เขา​สิบ​ปี​ ​ได้ยิน​ไหม​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​“​…​ขอรับ​”

นาง​ถึง​ได้​พยักหน้า​แล้ว​เดิน​ออก​ไป​ ​กลับ​สะดุด​ขั้นบันได​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​รูป​สลัก​หยก​ใน​มือ​กระเด็น​ออก​ไป​ ​แตก​กระจาย​เป็น​เสี่ยง​ๆ

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ตะลึงงัน​…

นาง​ถอนหายใจ​ ​“​เห็นที​ว่า​แม้แต่​สวรรค์​ก็​ไม่​อยาก​เห็น​เจ้า​เสียเวลา​ไป​กับ​งานฝีมือ​จุกจิก​เช่นนี้​ ​ไม่​ปล่อย​ให้​มัน​อยู่ดี​สมบูรณ์​”​ ​พลัน​โบก​แขน​เสื้อ​เก็บ​เศษ​หยก​ขึ้น​มา​ ​หันหลัง​จากไป

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เข้าใจ​ว่า​เศษ​ซาก​ของ​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นี้​ถูก​นาง​โยนทิ้ง​ไป​แล้ว​มาโดยตลอด​ ​กลับ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​จะ​ได้​เห็น​นาง​หยิบ​ออกมา​อีกที​่​นี่

สายตา​ของ​เขา​ย่อม​เฉียบแหลม​เป็น​ที่สุด​ ​มองเห็น​ว่า​บน​รูป​สลัก​หยก​มี​รอยแตก​ร้าว​อยู่​หลาย​เส้น​ ​คล้าย​ว่า​ถูก​คน​ทำ​แตก​แล้ว​ต่อมา​ก็​นำมา​เชื่อม​ติดกัน​อีกครั้ง

ปลายนิ้ว​ของ​สตรี​นาง​นั้น​ลูบไล้​รูป​สลัก​หยก​เล็กน้อย​ ​ถอนหายใจ​เบา​ๆ​ ​“​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นี้​ช่าง​ยอดเยี่ยม​จริงๆ​ ​เหมือน​ข้า​อย่างยิ่ง​…​แต่​น่าเสียดาย​…​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แทบจะ​กลั้นลมหายใจ​แล้ว​ ​เขามอง​เห็นชัด​เจน​ดี​ ​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นี้​ก็​คือ​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นั้น​ ​บริเวณ​ติ่งหู​ของ​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นี้​มีตำหนิ​ที่​เล็ก​ๆ​ ​ที่​ดู​คล้าย​สะเก็ด​ดาว​อยู่​จุด​หนึ่ง​ ​ราวกับ​ต่างหู​เล็ก​ๆ​ ​ข้าง​หนึ่ง​ก็​มิ​ปาน​ ​หาก​ไม่​สังเกต​ละเอียด​จะ​ไม่มีทาง​มองเห็น

หัวใจ​ของ​เขา​เต้น​กระหน่ำ​ดุจ​รัว​กลอง​ ​ทว่า​ทั้ง​ร่าง​กลับ​เยียบ​เย็น​ไป​แล้ว

รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นี้​มี​เพียง​ตัว​เขา​กับ​อาจารย์​เท่านั้น​ที่​เคย​เห็น​ ​ด้วย​นิสัย​ของ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ซีจิ​่ว​แล้ว​ ​ต่อให้​นาง​ดี​ต่อตี​้ฝู​อี​ ​ก็​ไม่มีทาง​นำ​เศษ​รูป​สลัก​หยก​ออกมา​ให้​ตี้ฝู​อี​ดู​…

เกรง​ว่า​ตี้ฝู​อี​ใน​ชาติก่อน​จะ​ไม่เคย​เห็น​รูป​สลัก​หยก​ชิ้น​นี้​เลย​ด้วยซ้ำ​!

นั่น​หมายความ​อย่างไรเล่า​?​ ​หมายความว่า​ตี้ฝู​อี​ไม่มีทาง​สร้างภาพ​มายา​เช่นนี้​ขึ้น​มา​ได้

ภาพมายา​นี้​เป็นความ​จริง​…

เขา​จ้อง​สตรี​ชุด​ขาว​นาง​นั้น​เขม็ง​ ​ดวงวิญญาณ​ก็​คล้าย​จะ​สั่นสะท้าน​ไป​ด้วย​ ​กำมือ​จน​ซีด​ขาว​แล้ว​ ​เขา​พลัน​ถลา​เข้าไป​ ​“​อาจารย์​!​”

ยื่นมือ​สั่น​ระริก​ออก​ไป​หมาย​จะ​ดึง​แขน​เสื้อ​นาง

ผล​คือ​ ​นิ้วมือ​ของ​เขา​ทะลุ​ผ่าน​แขน​เสื้อ​ของ​อีก​ฝ่าย​ไป​ ​เขา​คว้า​ได้​เพียง​อากาศ​ที่​เยียบ​เย็น​สาย​หนึ่ง

นั่น​เป็น​ภาพมายา​…

คนที​่​เขา​เคย​ทั้ง​รัก​ทั้ง​ชัง​อย่าง​คลุ้มคลั่ง​ ​ปรากฏตัว​ขึ้น​ตรงหน้า​เขา​อีกครั้ง​ใน​รอบ​หลาย​แสน​ปี​ ​มองเห็น​ทว่า​สัมผัส​ไม่ได้​…

สตรี​นาง​นั้น​เก็บ​รูป​สลัก​หยก​เข้าไป​ ​ลุกขึ้น​ยืน​อีกครั้ง​ ​หัน​กาย​ก้าว​ขึ้นไป​บน​แท่น​แห่งหนึ​่ง​ที่อยู่​ใจกลาง​ผัง​ดารา​ ​ทาบ​มือ​ลง​บน​แท่น​ ​ม้วน​ตำรา​ตั้ง​หนึ่ง​พลัน​ปรากฏ​ขึ้น​มาด​้วย​ตัวเอง​…

นาง​นั่งลง​ไป​ ​หยิบ​ม้วน​หนึ่ง​ขึ้น​มา​เปิด​ ​จรด​พู่กัน​ตวัด​เขียน​ลง​ไป​อย่าง​พลิ้วไหว​…

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ตัดสินใจ​ใน​ทันใด​ ​เหิน​กาย​ขึ้นไป​ ​ยืน​อยู่​ด้านหลัง​สตรี​นาง​นั้น​ ​มองเห็น​นาง​ขีดเขียน​อักษร​ ​ยิ่ง​อ่าน​สีหน้า​ก็​ยิ่ง​ซีด​ขาว

สิ่ง​ที่นาง​เขียน​คือ​เวท​วิชา​ของ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​!

รูปแบบ​อักษร​ที่​ที่​ใช้​ยังคง​มี​ความเก่า​แก่​โบราณ​อย่างยิ่ง​ ​ทุกขีด​ทุก​เส้น​ ​ฝี​พู่กัน​หนักแน่น​พลิ้วไหว

ใน​อักขระ​ที่นาง​เขียน​เหล่านี้​คล้าย​จะ​แฝง​พลัง​ยุทธ์​เอาไว้​ด้วย​ ​เขียน​ไป​ได้​ไม่​กี่​ตัว​ก็​ต้อง​พัก​หายใจ​เฮือก​หนึ่ง​แล้ว

ใน​อดีต​เขา​ไม่เคย​เห็น​นาง​เขียน​ด้วย​ลายมือ​เช่นนี้​มาก​่อน​เลย​ ​แต่​ม้วน​ตำรา​เหล่านี้​เขา​กลับ​รู้จัก​ดี​ ​หลังจาก​อาจารย์​ของ​เขา​ดับขันธ์​ไป​ ​เขา​ได้​เรียนรู้​เวท​วิชา​อัน​สูงส่ง​ลึกล้ำ​ส่วนหนึ่ง​ของ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​มาจาก​ใน​ม้วน​ตำรา​เหล่านี้​ ​ล้วน​เป็น​สิ่ง​ที่​อาจารย์​ไม่ทัน​ได้​ถ่ายทอด​ให้​แก่​เขา​…

ปีนั​้น​ตอน​เขา​บุก​เข้ามา​ถึงที่​นี่​ ​เข้ามา​ใน​ค่าย​กล​ใหญ่​นี้​ ​มองเห็น​แท่น​นี้​ ​พบ​ม้วน​ตำรา​กอง​นี้

ปีนั​้น​ยาม​ที่​เขา​เปิด​อ่าน​ตำรา​เหล่านี้​ ​เนื้อหา​ภายใน​ม้วน​ตำรา​หลั่งไหล​เข้าสู่​สมอง​ของ​เขา​ด้วยตัวเอง​…

————————————————————————————-