หลังจากหยิงหยิงพาหลิงเทียนหยุนเข้ามาในอาณาเขตเงาทมิฬและพ้นจากสายตาของหลิงตู้ฉิงแล้ว นางก็ถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัยทันที “เจ้าหนู พ่อของเจ้าพูดออกมาจริง ๆ เหรอว่าเขานึกถึงข้า อยากมาพาข้าไปอยู่กับเขา?”
เมื่อได้ยินคำถามนี้ หลิงเทียนหยุนรู้สึกสนุกสนานอยู่ในใจและตอบกลับด้วยบสีหน้าจริงจังว่า “ถูกต้องแล้วท่านป้า ท่านพ่อของข้าพูดเช่นนั้นจริง ๆ เขานึกถึงท่านมาโดยตลอด! ว่าแต่ในเมื่อท่านกับท่านพ่อตกลงปลงใจกันได้แบบนี้ แล้วถ้างั้นท่านจะว่าอะไรไหมหากต่อไปนี้ข้าจะเรียกท่านว่าท่านแม่!”
หลิงเทียนหยุนมั่นใจว่าหยิงหยิงจะต้องชอบให้เขาเรียกแบบนี้แน่นอน ดังนั้นเขาจึงพูดแบบนี้เพื่อเอาใจนาง
หยิงหยิงรู้สึกเบิกบานเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนี้ นางหัวเราะชอบใจและพูดว่า “เจ้าเด็กเจ้าเล่ห์ เจ้าอยากจะเรียกข้าว่าอะไรก็ตามใจเจ้า ข้าจะไปห้ามปากของเจ้าได้ยังไงกัน!”
“ท่านแม่!” หลิงเทียนหยุนตะโกนขึ้นเสียงดังทันทีด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
อันที่จริงหลิงเทียนหยุนสัมผัสได้เช่นกันว่าผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาตอนนี้นั้นน่าจะมีความเกี่ยวพันกับที่มาของเขา ดังนั้นต่อให้นางจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับพ่อของเขา เขาก็อยากที่จะเอาใจนางอยู่ดี
หยิงหยิงหัวเราะและพูดว่า “เจ้านี่เจ้าเล่ห์จริง ๆ ข้ารู้นะว่าพ่อของเจ้าไม่ได้เป็นคนพูดคำเหล่านั้นออกมาด้วยปากของเขาเองหรอก ข้ารู้ดีว่าคนอย่างเขาไม่น่าจะนึกถึงข้าได้เป็นหมื่นปี อย่างมากที่สุดเขาก็เพิ่งมานึกถึงข้าได้ตอนที่จะพาเจ้ามานี่แหละ!”
“ข้าพูดจริง ๆ นะท่านแม่!” หลิงเทียนหยุนยืนยันเสียงแข็ง “ว่าแต่ท่านแม่ ข้าต้องเตรียมตัวอะไรไหมในการให้ท่านช่วยแก้ไขร่างกายของข้า?”
หยิงหยิงยิ้มและตอบกลับ “ในสายตาคนอื่นปัญหาของเจ้าคงซับซ้อน แต่สำหรับข้ามันถือว่าเป็นเรื่องที่ง่ายเป็นอย่างมาก และในเมื่อตอนนี้เจ้าเป็นลูกรักของข้าและเจ้าก็ทำตัวน่าเอ็นดูซะเหลือเกิน ดังนั้นข้าจะไม่แก้ไขวิชาหมื่นเงามายาในร่างกายเจ้าอีกต่อไป แต่ข้าจะถ่ายทอดวิชาใหม่ให้เจ้าแทน ซึ่งมันทรงพลังยิ่งกว่าวิชาหมื่นเงามายานับพันเท่าและชื่อของวิชาที่ข้าจะสอนก็คือ วิชาหมื่นดวงใจปีศาจ มันคือวิชาหมื่นเงามายาฉบับที่ข้าปรับปรุงใหม่หลังจากที่ข้าแบ่งปันความทรงจำและความรู้กับพ่อของเจ้า!”
เมื่อพูดจบ หยิงหยิงก็พาร่างของหลิงเทียนหยุนไปถึงพระราชวังของนาง ซึ่งอยู่ใจกลางอาณาเขตเงาทมิฬ
หยิงหยิงเดินขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ จากนั้นนางโบกมือสร้างเก้าอี้ตัวใหม่ขึ้นที่ด้านข้างบัลลังก์ของนาง และเรียกหลิงเทียนหยุนให้มานั่ง จากนั้นนางเริ่มพูดต่อ “หากเป็นผู้เชี่ยวชาญทั่วไป เป้าหมายของพวกเขาคือการสร้างวิถีเต๋าของตนเอง และจากนั้นพวกเขาก็จะมุ่งไปสู่ส้นทางศักดิ์สิทธิ์เพื่อหลุดพ้นจากโลกเบื้องล่าง แต่สำหรับวิชาหมื่นดวงใจปีศาจนั้นไม่ใช่!”
“วิชาหมื่นดวงใจปีศาจนั้นคือวิถีการบ่มเพาะแบบใหม่ที่ไม่อิงกับกฎของสวรรค์หรือโลก หากเจ้าบ่มเพาะมันเจ้าจะกลายเป็นผู้สร้างกฎของตัวเจ้าเอง…”
“สถานที่แห่งนี้คืออาณาเขตเงาทมิฬ ซึ่งก็คือโลกของข้า ในอาณาเขตแห่งนี้ข้าได้สร้างร่างอวตารไว้มากมาย และแต่ละร่างนั้นก็บ่มเพาะพลังแห่งกฎหรือวิถีที่อยู่ในระดับสูงสุดที่แตกต่างกันออกไป แต่ละร่างล้วนมีจิตสำนึกของตัวเองและมีเพศทั้งชายและหญิงแตกต่างกัน”..
“ทั้งหมดนี้ที่ข้าสร้างขึ้นมาก็เพราะข้ามีเป้าหมายให้ร่างอวตารคู่ชายหญิงของข้าแต่ละคู่หลอมรวมกัน เพื่อสร้างมหาวิถีเต๋าขึ้นมาจากการประสานหยินหยางและใช้มหาวิถีเต๋าเหล่านั้นในการเติมเต็มวิชาหมื่นดวงใจปีศาจของข้า”
“แต่ตอนนี้ข้าจำเป็นต้องเปลี่ยนแผนเพราะพ่อตัวดีของเจ้าคนเดียว! เพราะพ่อของเจ้าต้องการให้ข้าไปแต่งงานกับเขา ดังนั้นข้าจึงไม่อาจใช้ร่างอวตารเหล่านี้ได้อีกต่อไป”
“ข้าจำเป็นต้องละทิ้งอดีตของข้าทั้งหมดก่อนที่จะแต่งงานกับพ่อของเจ้า แต่มันก็เหมือนกับสวรรค์กำหนดมาจริง ๆ เหมือนกัน ในขณะที่ข้าจำเป็นต้องละทิ้งร่างอวตารเหล่านี้ แต่เจ้ากลับโผล่มา ลูกชายของข้า เจ้าทำให้ข้ารู้สึกเหมือนกับว่าวิชาหมื่นดวงใจปีศาจที่ข้าสร้างขึ้นมานี้ข้าเตรียมมันไว้ให้กับเจ้ายังไงยังงั้น เอาล่ะตอนนี้ข้าจะสร้างมหาวิถีเต๋าแรกให้เจ้าก่อน และจากนั้นข้าจะถ่ายทอดเคล็ดวิชาหมื่นดวงใจปีศาจให้กับเจ้า”
หลังจากหยิงหยิงพูดจบ ร่างอวตารของนางหลายพันตนที่อยู่ในอาณาเขตเงาทมิฬ จู่ ๆ ก็ถูกลบจิตสำนึกออกไปและชายหญิงก็ถูกสั่งให้หลอมรวมร่างเข้าหากันเข้าสู่กระบวนการกลายเป็นมหาวิถีเต๋าจากการผสานหยินหยาง
มหาวิถีเต๋าเหล่านี้ที่เกิดขึ้นนั้นมีอำนาจไม่ต่างอะไรกับมหาวิถีเต๋าของเหล่าสำนักมหาอำนาจ ที่อยู่ในดินแดนทางใต้เลยแม้แต่น้อย
เมื่อร่างอวตารของนางหลอมรวมกันกลายเป็นมหาวิถีเต๋า หยิงหยิงก็พูดกับหลิงเทียนหยุนต่อ “ตอนนี้มหาวิถีเต๋าที่แม่มีอยู่นั้นมีจำนวนมากกว่า 2,900 มหาวิถี ซึ่งมันยังคงห่างกับจำนวนของมหาวิถีที่สถิตอยู่บนโลกภายนอก ซึ่งมีอยู่ 3,000 มหาวิถี แถมพ่อของเจ้าก็เพิ่งทำลายมหาวิถีเต๋าของแม่ไปอีกหนึ่ง”
“พ่อของเจ้านี่ล่ะนะ ดันไปสังหารร่างอวตารปีศาจสวรรค์เพศผู้ของแม่ไป ตอนนี้หกปรารถนาก็เลยไม่สามารถกลายเป็นมหาวิถีได้อีกเลย…เฮ้อแต่ก็ช่างเถอะ ด้วยมหาวิถีเต๋ากว่า 2,900 มหาวิถีแค่นี้มันก็พอที่จะทำให้เจ้ากลายเป็นตัวตนที่แทบจะไม่มีใครในโลกนี้ต่อกรกับเจ้าได้แล้วในอนาคต เอาล่ะลูกชายของข้า ตอนนี้แม่จะให้เจ้าเริ่มจากการรวมร่างกับมหาวิถีเต๋าโลหิตก่อนเป็นอันดับแรก เพื่อใช้มันในการบ่มเพาะวิชาหมื่นดวงใจปีศาจขั้นแรกของเจ้า”
เมื่อหยิงหยิงพูดจบ จู่ ๆ ร่างคล้ายมนุษย์ที่เกิดขึ้นจากการควบแน่นของเลือดก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลิงเทียนหยุน
ทางด้านหลิงเทียนหยุน เมื่อเห็นมหาวิถีเต๋าโลหิตยืนอยู่ตรงหน้า เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่าเลือดในร่างของเขาตอนนี้มันปั่นปวนไม่หยุดจนเขาแทบจะควบคุมมันไม่ไหว
หยิงหยิงรีบพูดเตือนทันที “ลูกชาย เจ้าอย่าไปฝืนพลังของมัน จงผ่อนคลายและค่อย ๆ ให้มันหลอมรวมเข้าไปในร่างกายของเจ้าเพื่อที่มันและเจ้าจะได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน และจากนั้นเจ้าก็จงทำความเข้าใจกับอำนาจของมหาวิถีเต๋าโลหิตให้ทะลุปรุโปร่ง!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิงเทียนหยุนจึงค่อย ๆ หลับตาและผ่อนคลายอย่างที่หยิงหยิงบอก และเขาก็ปล่อยให้มหาวิถีเต๋าโลหิตหลอมรวมเข้ามาในร่างกายของเขา
ในทันทีที่มหาวิถีเต๋าโลหิตหลอมรวมไปเข้าไปในร่างกาย ข้อมูลของเต๋าที่เกี่ยวกับโลหิตทั้งหมดก็ปรากฏขึ้นในหัวของหลิงเทียนหยุนทันที ซึ่งหลิงเทียนหยุนก็เริ่มศึกษาพวกมันอย่างตั้งใจ
เมื่อหยิงหยิงเห็นว่าหลิงเทียนหยุนกำลังตั้งใจอย่างเต็มที่ในการทำความเข้าใจมหาวิถีเต๋าโลหิต นางจึงยิ้มและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจกับลูกชายของนาง
จากนั้นไม่นานราชาเทพมารหกปรารถนาก็ปรากฏตัวขึ้นที่กลางท้องพระโรง นางมองไปที่หลิงเทียนหยุนก่อน จากนั้นนางพูดกับหยิงหยิงว่า “ท่านจะสร้างร่างอวตารปีศาจสวรรค์ขึ้นมาให้จับคู่กับข้าอีกรึเปล่า? ถ้าท่านต้องการจะสร้าง ข้าจะได้เรียกพวกปีศาจสวรรค์ที่มีคุณสมบัติพอให้เข้ามาที่นี่เพื่อใช้เป็นแบบ”
หยิงหยิงมองไปที่ราชาเทพมารหกปรารถนาและพูดว่า “ในเมื่อเขาฆ่าผู้ชายของเจ้าไปแล้ว มันก็หมายความว่ามหาวิถีหกปรารถนาของเจ้าไม่ควรปรากฏขึ้น ดังนั้นเจ้าไม่ต้องไปตามพวกปีศาจสวรรค์เข้ามา ในอนาคตต่อไปเจ้าแค่เป็นสาวรับใช้ให้ข้าก็พอและออกไปจากที่นี่พร้อมกับข้าเมื่อเวลามาถึง หรือไม่พวกเราทั้งคู่ก็แต่งงานกับเขาพร้อมกัน!”
ราชาเทพมารหกปรารถนายิ้มและพูดว่า “การแต่งงานกับเขาข้าไม่มีปัญหา แต่เขาจะไม่รังเกียจที่ข้าแต่งงานมาก่อนแล้วงั้นเหรอ?”
หยิงหยิงหัวเราะ “ข้าเชื่อว่าเขาไม่สนใจหรอก แต่ถ้าหากเป็นเจ้าที่รู้สึกไม่สบายใจ ข้าจะฟื้นฟูร่างให้เจ้ากลับไปเป็นสาวบริสุทธิ์เหมือนเดิมก็ได้นะ”
ราชาเทพมารหกปรารถนาหัวเราะ “ถ้าหากทำแบบนั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับข้าหลอกตัวเองไม่ใช่เหรอ? ช่างเถอะ หากเขาไม่ต้องการข้า เมื่ออกไปข้างนอกข้าทำหน้าที่เป็นสัตว์วิเศษพาท่านไปไหนต่อไหนก็ได้ ยังไงซะปีกของข้าก็ออกจะใหญ่ขนาดนี้ มันก็คงเหมาะอยู่ล่ะนะ”
หยิงหยิงยิ้ม “ตามใจเจ้าก็แล้วกัน”
ราชาเทพมารหกปรารถนาพยักหน้า จากนั้นนางเก็บปีกเข้าไปในร่างของนางและกลายร่างของตัวเองให้กลายเป็นเหมือนมนุษย์ จากนั้นนางก็มายืนข้าง ๆ หยิงหยิง และถามว่า “นายหญิง ท่านคิดว่าเมื่อไหร่ลูกชายของท่านจะบ่มเพาะวิชาดวงใจหมื่นปีศาจเสร็จ?”
หยิงหยิงถอนหายใจ “ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน คงต้องมาลุ้นกันว่าเขาจะมีพรสวรรค์สักแค่ไหน! แต่พวกเรานี่สิ พวกเราน่าจะต้องรออีกนานอยู่เหมือนกันกว่าเขาจะมีความสามารถพอที่จะพาพวกเราออกไปจากที่นี่ได้!”
“หากเขามาพาเราออกไปจริง ๆ รอนานเท่าไหร่ข้าก็ว่าคุ้ม!” ราชาเทพมารหกปรารถนาหัวเราะ