บทที่ 3065 (4) ปัจฉิมบท 30 / บทที่ 3066 (1) ปัจฉิมบท 31

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​3065​ ​(​4)​ ​ปัจฉิม​บท​ ​30

ครั้งนี้​นาง​ปล่อย​ร่าง​อวตาร​นั้น​ออกมา​ก่อน​ ​ใช้​วาจา​ดึงดูด​ตี้ฝู​อี​ไว้​ ​จากนั้น​ตัวนาง​ที่​เป็น​ร่าง​จริง​ก็​จำแลง​เป็น​สายลม​หอบ​หนึ่ง​ ​พัด​ตรง​เข้าหา​กู้​ซีจิ​่ว​ ​คิด​จะ​ช่วงชิง​ยึดครอง​ร่าง​นาง​อีกครั้ง​…

กลับ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​ตี้ฝู​อี​จะ​มองออก​!

เห็นได้ชัด​ว่า​แสงรุ้ง​ของ​ตี้ฝู​อี​ทำร้าย​จิต​มาร​ตน​นี้​ได้​แล้ว​ ​มี​โลหิต​ไหล​ซึม​ออกมา​จาก​มุม​ปาก

“​ตี้ฝู​อี​ ​เจ้า​ช่าง​อำมหิต​นัก​…​”​ ​ร่างกาย​นาง​สั่นเทา​นิดๆ​ ​น้ำเสียง​ชอกช้ำ​ขมขื่น​ ​ใน​ดวงตา​คู่​นั้น​คล้าย​มี​เพลิง​ลุกโชน​อยู่​ ​“​เจ้า​จำ​เรื่อง​ใน​อดีต​ไม่ได้​จริงๆ​ ​หรือ​?​”

สีหน้า​ตี้ฝู​อี​เรียบ​เฉย​ ​มอง​นาง​อย่าง​เฉยชา​ ​ค่อยๆ​ ​เปิดปาก​เอ่ย​ ​“​เปิ่น​จุน​จำได้​ ​เพียงแต่​ ​เจ้า​ไม่ใช่​นาง​!​”

มือ​ข้าง​หนึ่ง​ของ​เขา​กุมมือ​กู้​ซีจิ​่ว​เอาไว้​ตลอด​ ​“​นาง​สิ​ถึง​จะ​ใช่​!​”

“​แต่​นาง​จำ​ไม่ได้​!​ ​ยาม​นั้น​นาง​ตัด​แยกตัว​ข้า​ที่รัก​เจ้า​ออกมา​จาก​ร่าง​!​ ​นาง​จำเจ​้า​ไม่ได้​!​ ​แต่กลับ​เป็น​ข้า​ที่​จดจำ​เจ้า​ได้​เสมอมา​!​ ​รอคอย​เจ้า​!​”​ ​เสียง​ของ​จิต​มาร​เสียด​แหลม​โศกศัลย์​ ​ราวกับ​สามารถ​ทิ่มแทง​เข้าสู่​ก้นบึ้ง​ใจ​คน​ได้​ ​ทำให้​จิตใจ​คน​เกิด​ความเศร้า​หมอง

ตี้ฝู​อีก​ลับ​ไม่ไหว​ติง​เลย​ ​พิศ​มอง​สตรี​ชุด​ขาว​จาก​บน​จรดล​่าง​แวบ​หนึ่ง​ ​ส่ายหน้า​นิดๆ​ ​“​จำได้​แล้ว​อย่างไรเล่า​?​ ​สุดท้าย​เจ้า​ก็​ไม่ใช่​นาง​อยู่ดี​ ​เพียงแค่​ใน​ร่าง​มี​จิต​มาร​เสี้ยว​หนึ่ง​ของ​ตัวนาง​ใน​อดีต​เท่านั้น​ ​แม้แต่​ดวงวิญญาณ​ของ​นาง​ก็​ยัง​ไม่มี​เลย​ ​ส่วน​ดวงวิญญาณ​ของ​เจ้า​ก็​เป็นการ​ผสมผสาน​รวมตัวกัน​ของ​สตรีที​่​เคียดแค้น​พยาบาท​สิบ​แปด​นาง​ ​เจ้า​คิด​ว่า​เปิ่น​จุน​มอง​ไม่​ออก​หรือไง​?​”

สตรี​ชุด​ขาว​นิ่งงัน​ไป​แล้ว

ตี้ฝู​อี​เลิก​แขน​เสื้อ​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​“​อย่า​ได้​พูดจา​ไร้สาระ​อีก​เลย​ ​ให้​เปิ่น​จุน​ได้​ทดสอบ​ฝีมือ​ของ​เจ้า​เถอะ​ ​เปิ่น​จุน​อยาก​เห็น​ว่า​สุดท้าย​แล้ว​เจ้า​มีฝีมือ​แค่ไหน​กัน​?​ ​ถึง​ก่อ​มรสุม​ใหญ่โต​ถึง​เพียงนี้​ขึ้น​มา​ได้​!​”

….

กู้​ซีจิ​่ว​ยืน​อยู่​บน​ผาน​้ำ​แข็ง​แห่งหนึ​่ง​ ​รอบกาย​มี​กำบัง​แสง​มงคล​ครอบคลุม​อยู่​ ​แสง​มงคล​นี้​เป็น​ตี้ฝู​อี​ที่​ร่าย​ลง​บน​ร่าง​เธอ​เมื่อครู่นี้​ ​มีประสิทธิภาพ​ยิ่งกว่า​รัดเกล้า​ทอง​ของ​ซุน​หงอ​คง​เสียอีก​ ​เมื่อ​ร่าง​เธอ​มีแสง​มงคล​นี้​โอบ​คลุม​ ​ภูตผี​ปีศาจ​ชั่วร้าย​ที่อยู่​รอบข้าง​ล้วน​ไม่กล้า​เข้าใกล้​…

เธอ​มอง​ตี้ฝู​อี​ประมือ​กับ​จิต​มาร​ชุด​ขาว​ตน​นั้น​ ​ดู​ไป​ได้​แค่​สามสี​่​กระบวน​ท่า​ ​หัวใจ​ก็​สงบ​ลง​แล้ว

หลังจาก​ตี้ฝู​อีก​ลับ​คืน​ฐานะ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​แล้ว​ ​พลัง​ยุทธ์​เพิ่มพูน​ขึ้น​กว่า​ร้อย​เท่า​เลย​!​ ​หาก​กล่าวว่า​เมื่อก่อน​พลัง​ยุทธ์​ของ​เขา​คือ​นที​ใหญ่​สาย​หนึ่ง​ ​เช่นนั้น​พลัง​ยุทธ์​ของ​ตัว​เขา​ใน​ตอนนี้​ก็​คือ​มหาสมุทร​แปซิฟิก​…

จิต​มาร​ชุด​ขาว​มิใช่​คู่ต่อสู้​ของ​ตี้ฝู​อี​เลย​!​ ​ความ​พ่าย​คือ​เรื่อง​ที่จะ​เกิดขึ้น​ในไม่ช้า​ก็​เร็ว​…

ตี้ฝู​อี​ยืน​สง่า​อยู่​ตรงนั้น​ ​มือ​ขยับ​พลิ้วไหว​ ​ราวกับ​เดินหมาก​อยู่

และ​มีแสง​รุ้ง​มากมาย​นับไม่ถ้วน​จำแลง​เป็น​ดวงดาว​หมุน​โคจร​อยู่​ที่​ปลายนิ้ว​เขา​ ​ปิดล้อม​จิต​มาร​ชุด​ขาว​เอาไว้​ตรงกลาง​อย่าง​หนาแน่น​ ​ทำให้​ถึง​นาง​อยาก​หนี​ก็​หา​โอกาส​ไม่ได้

จิต​มาร​ชุด​ขาว​นึก​เสียใจ​แล้ว​!

นาง​ทุ่ม​พลัง​ยุทธ์​ทั้งหมด​ออกมา​แล้ว​ ​ยังคง​ไม่​อาจ​ต้านทาน​แสงรุ้ง​นั้น​ที่​เข้า​โจมตี​ได้

ทุกครั้งที่​ดวงดาว​แสงรุ้ง​เข้า​ปะทะ​ร่าง​ ​นาง​ล้วน​รู้สึก​ราวกับว่า​ดวงวิญญาณ​ของ​ตน​กำลังจะ​ถูก​แบ่งแยก​ ​เจ็บปวด​จน​ทนไม่ไหว​!

ส่วน​กระบวน​ท่าที​่​นาง​สำแดง​ออกมา​ก็​ไม่​โดน​แม้แต่​มุม​ชุด​ของ​อีก​ฝ่าย​เลย​ ​นี่​เป็นการ​บดขยี้​กัน​อยู่​ฝ่าย​เดียว​ชัดๆ​!

จิต​มาร​ชุด​ขาว​คิด​จะ​หลบหนี​อยู่​หลายครั้ง​ ​ล้วน​ถูก​ดวงดาว​ที่​ราวกับ​ทางช้างเผือก​พุ่ง​เข้ามา​กวาดต้อน​ให้​กลับมา​…

ตัว​ดวงดาว​มี​อักขระ​อาคม​เก่าแก่​อยู่​ ​ทุกครั้งที่​ร่อน​ลงมา​ ​จะ​ทิ้ง​บาดแผล​อาบ​โลหิต​สาย​หนึ่ง​เอาไว้​บน​ร่าง​ของ​จิต​มาร​ ​โลหิต​นั้น​เป็น​สีดำ​สนิท​ ​มี​ไอ​ทมิฬ​ล่องลอย​ขึ้น​มา​…

ระยะเวลา​ใน​การทำศึก​ครั้งนี้​ไม่​นับว่า​นาน​เกินไป​ ​เพียง​ครึ่ง​ชั่ว​ยาม​ก็​ตัดสิน​แพ้ชนะ​ได้​แล้ว

ในที่สุด​ ​ตี้ฝู​อีก​็​หยุด​มือ​แล้ว

ส่วน​รูปลักษณ์​ของ​จิต​มาร​ชุด​ขาว​ที่อยู่​ตรงหน้า​เขา​ก็​เปลี่ยนแปลง​ไป​อย่าง​สิ้นเชิง​เลย

ทั้ง​ร่าง​นาง​อาบ​ไป​ด้วย​โลหิต​ ​ตัว​คน​เสมือน​ถูก​งม​ขึ้น​มาจาก​บ่อ​โลหิต​สีดำ​ก็​มิ​ปาน​ ​และ​เหมือน​ถูก​บังคับ​ถลก​หนัง​ออก​ไป​ชั้นหนึ่ง​ ​เหลือ​ไว้​เพียง​แกน​ร่าง​สีเทา​อ่อน​ ​ซ้ำ​แกน​นั้น​ยัง​สั่นสะท้าน​ไหว​ระริก​ด้วย​ ​ราวกับ​กึ่ง​ๆ​ ​ควบ​รวม​ขึ้น​จาก​อากาศธาตุ​ ​ลม​พัดมา​ครา​หนึ่ง​ก็​จะ​สลาย​กระจาย​ไป​…

นาง​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ ​ดวง​หน้า​สลัว​พร่า​เลือน​อย่างยิ่ง​ ​ราวกับ​หวนกลับ​ไป​สู่​จุดเริ่มต้น​แรก​สุด​แล้ว​ ​ยาม​ที่นาง​เพิ่ง​ถูก​ตัด​แยก​ออกมา​จาก​ร่าง​ของ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​…

….

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​3066​ ​(​1)​ ​ปัจฉิม​บท​ ​31

“​เป็นไปได้​ยังไง​?​”​ ​นาง​พึมพำ​ ​ไอ​มาร​บน​ร่าง​เดี๋ยว​หนาแน่น​เดี๋ยว​เบาบาง​ ​“​ไม่น่าเชื่อ​ว่าว​รยุทธ​์​ของ​เจ้า​จะ​สูงส่ง​ถึง​เพียงนี้​…​มิน่าเล่า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ถึง​ต้อง​วางแผน​โค่นล้ม​เจ้า​มา​เป็น​หมื่น​ปี​…​แต่ว่า​ใน​อดีต​…​ใน​อดีต​เห็น​กัน​อยู่​ชัดๆ​ ​ว่าว​รยุทธ​์​ของ​เจ้า​ไม่ได้​สูง​ขนาด​นี้​!​”

ตี้ฝู​อี​เอ่ย​ตอบ​ ​“​ชาติก่อน​ตอนที่​รู้จัก​นาง​ ​ข้า​ยัง​ไม่ได้​ตื่น​รู้​ ​พลัง​ยุทธ์​ฟื้นฟู​กลับมา​เพียง​เสี้ยว​หนึ่ง​ของ​ทั้งหมด​…​”

“​นาง​อะไร​?​ ​นั่น​คือ​ข้า​!​”​ ​จิต​มาร​ตน​นั้น​กรีดร้อง

“​ไม่​ ​เจ้า​ไม่เคย​เป็น​นาง​เลย​”​ ​น้ำเสียง​ของ​ตี้ฝู​อีสุ​ขุม​และ​เย็นชา​ ​“​เพียง​เพราะ​ใน​ปีนั​้น​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ต้องการ​เพิ่มพูน​ความเคียดแค้น​ชิงชัง​ให้​เจ้า​ ​จึง​ฝืน​ใส่ความ​ทรง​จำ​ส่วนหนึ่ง​ของ​นาง​ให้​เจ้า​ ​เสริม​ให้​ความ​หมกมุ่น​ยึดติด​ของ​เจ้า​กล้าแข็ง​ขึ้น​”

จิต​มาร​นิ่งงัน​ไป​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​แม้แต่​ความทรงจำ​ก็​มิใช่​ของ​ตน​หรือ​?​ ​เช่นนั้น​สิ่งใด​บ้าง​เล่า​ที่​เป็น​ของ​ตน​?

ร่าง​นาง​ส่าย​โอนเอน​ ​ดู​เลื่อนลอย​มึนงง

ระหว่าง​นิ้วมือ​ของ​ตี้ฝู​อี​มีแสง​ผุด​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​…

จิต​มารค​ล้าย​จะ​ตระหนัก​รู้​อัน​ใด​แล้ว​ ​เงยหน้า​ขึ้น​ทันที​ ​“​เจ้า​จะ​จัดการ​ข้า​อย่างไร​?​!​”

น้ำเสียง​ตี้ฝู​อี​เย็นชา​ ​“​ส่ง​เจ้า​ไป​ยัง​ที่​ที่​ควร​อยู่​!​”

แสงรุ้ง​เอ่อล้น​ออกมา​จาก​ปลายนิ้ว​ ​ครอบคลุม​ทั้ง​ร่าง​ของ​จิต​มาร​เอาไว้​ด้านใน

จิต​มาร​ ​เดิมที​ก็​ไม่สมควร​กลายเป็น​ปัจเจกบุคคล​ที่​มี​ความคิด​อิสระ​อยู่​แล้ว​ ​ด้วย​การ​จับพลัดจับผลู​ถึง​ได้​ก่อ​ร่าง​กลายเป็น​ตัวตน​เช่นนี้​ใน​ยาม​นี้​ ​ถึงแม้​รูปลักษณ์ภายนอก​ของ​นาง​จะ​คล้าย​กับ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​แต่​นาง​ไม่ใช่​กู้​ซีจิ​่​วจ​ริง​ๆ​ ​ตัวนาง​ถึงขั้น​ที่​ยัง​สู้​เหล่า​พี่สาว​น้องสาว​ร่วมสายโลหิต​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ใน​ชาติ​นี้​ไม่ได้​เลย​ด้วยซ้ำ​ ​ตี้ฝู​อี​ย่อม​ไม่มีทาง​ปล่อย​นาง​ไป

ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​หากว่า​นาง​ไม่​ตาย​ ​ก็​ไม่​อาจ​ชำระล้าง​วิญญาณ​อาฆาต​ใน​ทะเลทราย​ทมิฬ​แห่ง​นี้​ได้

เพียงแต่​ ​เห็นแก่​ที่นาง​เคย​เป็น​จิต​มาร​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​มาก​่อน​ ​เขา​จะ​ผ่อนปรน​ให้​สักหน่อย​ ​ให้​นาง​ตาย​อย่างรวดเร็ว​ ​ลดทอน​ความเจ็บปวด​ลง​หน่อย​…

จิต​มาร​กลับ​ไม่​ยินดี​จะ​ถูก​ชำระล้าง​ไป​เช่นนี้​ ​พุ่ง​ซ้าย​กระแทก​ขวา​อยู่​ภายใน​แสงรุ้ง​ ​ทว่า​ไม่ว่า​จะ​อย่างไร​ก็​ดิ้นรน​ให้​หลุดพ้น​จาก​การ​พัวพัน​ของ​แสงรุ้ง​ไม่ได้

จู่ๆ​ ​นาง​ก็​กรีดร้อง​ใส่​กู้​ซีจิ​่ว​ ​“​ฮ่า​ๆ​ ​ดูเหมือน​เขา​จะ​ไม่ได้​รัก​เจ้า​เลย​นะ​ ​มิเช่นนั้น​จะ​ลงมือ​ต่อ​จิต​มาร​ของ​เจ้า​อย่าง​โหดเหี้ยม​อำมหิต​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​?​!​ ​เขา​คือ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ ​ใน​ใจ​มี​แต่​ความรัก​อัน​ยิ่งใหญ่​มิมี​ความรัก​อัน​หยุมหยิม​ ​เมื่อ​เขา​กลับ​สู่​ฐานะ​เดิม​ก็​ไม่​รัก​เจ้า​แล้ว​!​ ​ฮ่า​ๆ​ๆ​ ​เขา​ไม่​รัก​เจ้า​เลย​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่​เอ่ย​วาจา

ฝู​อี​ขมวดคิ้ว​นิดๆ​ ​นิ้วมือ​พลัน​กำ​แน่น​ ​แสงรุ้ง​หด​รัด​ใน​ทันใด​ ​จิต​มาร​ร้อง​โหยหวน​ ​เปล่งเสียง​ร้อง​แหลม​เสียด​หู​ ​“​ตี้ฝู​อี​ ​แล้ว​เจ้า​จะ​เสียใจ​ที่​สังหาร​ข้า​!​ ​ฮ่า​ๆ​ ​เจ้า​จะ​ต้อง​เสียใจ​…​”

เอ่ย​ยัง​ไม่ทัน​ขาดคำ​ ​เงา​ร่าง​ของ​นาง​ก็​แตกสลาย​ไป​ท่ามกลาง​แสงรุ้ง​ ​กลายเป็น​เถ้า​ธุลี

วิญญาณ​อาฆาต​ที่​คำราม​โหยหวน​อยู่​รอบข้าง​เหล่านั้น​ก็​คล้าย​จะ​เงียบ​ตาม​ไป​ด้วย​ ​ถูก​อำนาจ​แห่ง​เทวา​อัน​แข็งแกร่ง​บน​ร่าง​ตี้ฝู​อีสะ​กด​ข่ม​ ​ไม่กล้า​เข้าใกล้​เขา​ใน​ระยะ​ร้อย​จั้ง

รอบข้าง​เงียบสงัด​ลง​ชั่วขณะ

ตี้ฝู​อี​มอง​ไป​ทาง​กู้​ซีจิ​่​วที​่​อยู่​ไม่​ไกล​นัก​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ยืน​สง่า​อยู่​ตรงนั้น​ ​มองดู​ทิศทาง​ที่​จิต​มาร​สลาย​ไป​ ​คล้าย​จะ​ใช้​ความคิด​อยู่​บ้าง

แววตา​เขา​ไหว​วูบ​ ​กวักมือ​เรียก​นาง​ ​“​มานี​่​!​”

ก่อนหน้านี้​อยู่​ใน​ระหว่าง​การต่อสู้​ ​นาง​เกรง​ว่า​จะ​ถูก​ลูกหลง​ยืน​อยู่​ไกล​หน่อย​ก็​เป็นเรื่อง​ที่​พอ​เข้าใจ​ได้​ ​ตอนนี้​ทุกอย่าง​สงบ​ลง​แล้ว​ ​ทำไม​นาง​ยัง​ยืน​ห่าง​จาก​เขา​ถึง​นั้น​อีก​เล่า​?

หรือว่า​จะ​ได้รับ​ผลกระทบ​จาก​วาจา​นั้น​ของ​จิต​มาร​?

ตี้ฝู​อี​จึง​เดิน​เข้าไป​หา​เอง​เสีย​เลย​ ​แขน​ข้าง​หนึ่ง​คล้อง​เอวบาง​ของ​นาง​ไว้​ ​“​โกรธ​หรือ​?​ หืม​?​ ​อันที่จริง​นาง​ไม่ใช่​เจ้า​เลย​จริงๆ​ ​ข้า​สังหาร​นาง​ไม่ได้​แปล​ว่า​ไม่​รัก​เจ้า​นะ​…​”

“​ข้า​รู้สึก​อยู่​เสมอ​ว่ายัง​ไม่​จบสิ้น​”​ ​จู่ๆ​ ​กู้​ซีจิ​่​วที​่​อยู่​ใน​ห้วง​ความคิด​ก็​เอ่ย​ขึ้น​มา

“​หือ​?​”​ ​ตี้ฝู​อี​ไม่เข้าใจ

“​จิต​มาร​ไม่มีทาง​สลาย​หาย​ไป​ง่ายๆ​ ​เช่นนี้​ ​ข้า​รู้สึก​ว่านาง​ยัง​ทิ้ง​ไม้ตาย​สุดท้าย​เอาไว้​ ​ถ้อยคำ​สุดท้าย​ของ​นาง​ ​ไม่​คล้าย​จะ​เป็น​แค่​การข่มขู่​…​”​ ​นิ้วมือ​กู้​ซีจิ​่ว​เคาะ​ผาน​้ำ​แข็ง​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​เบา​ๆ​ ​คาดเดา​ออกมา

————————————————————————————-