“โอ้ คนผู้นี้เดินออกมาจากแม่น้ํา!”
“เหตุใดท้องฟ้าถึงมีแม่น้ํา?”
“ชายผู้นี้ช่างหล่อเหลานัก!”
“ข้ายังคิดว่าเขาเป็นนางฟ้าในชุดคลุมสีแดง”
เนื่องจากท่าไม้ตายอมตะวิสัยทัศน์ของทุกคน มนุษย์ทั้งห้าภูมิภาคจึงเห็นฉากนี้
มนุษย์และผู้ใช้วิญญาณอาจไม่เข้าใจความรุนแรงของสถานการณ์ แต่ผู้อมตะส่วนใหญ่รู้ว่าชายหนุ่มลึกลับผู้นี้คือผู้ใด
ทันใดนั้นหัวใจของผู้อมตะทั้งหมดก็สั่นสะท้านขึ้นราวกับโลกกําลังจะถล่มทลาย
“นี่เป็นไปได้อย่างไร?”
“เขาคือเทพปีศาจบัวแดงงั้นหรือ!?”
ท่ามกลางผู้อมตะระดับเก้า เทพปีศาจบัวแดงเป็นเทพที่ลึกลับที่สุด ย้อนกลับไปในอดีตวังสวรรค์ทุ่มเททุกสิ่งเพื่อหล่อเลี้ยงเขา แต่ความพยายามของพวกเขากลายเป็นสูญเปล่าไม่เพียงบัวแดงจะไม่เป็นเทพอมตะเขายังกลายเป็นเทพปีศาจเขาทรยศต่อฝ่ายธรรมะและต้องการทําลายวิญญาณชะตากรรมวังสวรรค์พยายามทําลายข้อมูลทั้งหมดเพื่อขจัดอิทธิพลของเขา
นอกจากนั้นเทพปีศาจบัวแดงยังเกิดใหม่ตลอดเวลา เขาเปลี่ยนกลยุทธ์เสมอแต่เขายังต้องการรักษาชื่อเสียงของวังสวรรค์เพื่อประโยชน์ของอาจารย์ของเขานั่นทําให้เขาดําเนินการอย่างลับๆในความมืด
ดังนั้นผู้อมตะส่วนใหญ่จึงไม่ทราบข้อมูลที่แน่ชัดเกี่ยวกับเทพปีศาจบัวแดง
แต่เมื่อพวกเขาเห็นชายหนุ่มเดินออกมาจากสายธารแห่งกาลเวลาและเรียกราชันมังกรว่าอาจารย์ พวกเขาจึงตระหนักถึงตัวตนของคนผู้นี้
เขาคือเทพปีศาจบัวแดงจริงๆ!
เขาเป็นผู้อมตะระดับเก้า เมื่อเขาปรากฏตัว ผู้ใดจะสามารถต่อต้านเขา?
แม้ราชันมังกรจะทรงพลัง แม้จางอี้เฉิงจะมีร่างกายใหญ่โต แม้ฟางหยวนจะมีผ้าคลุมเปื้อนเลือด พวกเขาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับผู้อมตะระดับเก่า
ไม่มีผู้ใดสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้
เทพปีศาจบัวแดงเดินกลางอากาศไปถึงใจกลางสนามรบ เขายิ้ม “ทุกคนอย่ากังวลขาตายไปแล้วท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอดีตไม่เหลือพลังแล้วข้าเป็นเพียงเจตจํานงของร่างหลัก”
เจตจํานงของเทพปีศาจบัวแดงดูสมจริงและเหมือนมนุษย์ที่มีชีวิตมาก
แต่เมื่อผู้อมตะตรวจสอบอย่างถี่ถ้วน พวกเขาจะตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างเจตจํานงกับมนุษย์ที่มีชีวิต
หลังจากผู้อมตะสามารถแยกแยะสิ่งนี้ พวกเขาจึงสามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เทพปีศาจบัวแดงไม่ได้โกหก นี่คือเจตจํานง มันไม่ใช่ร่างหลักของเขา
สังหรณ์ร้ายปรากฏขึ้นในใจของราชันมังกร
ราชันมังกรก่นเสียงเย็นและตะโกน “บัวแดง แม่เจ้าจะตายไปแล้ว แต่เจ้ายังไม่ยอมละทิ้งความคิดนอกรีตครั้งนี้เจ้าชนะวิญญาณชะตากรรมถูกทําลายโดยตัวหมากเบี้ยที่เจ้าเลือก”
เทพปีศาจบัวแดงส่ายศีรษะ “ท่านอาจารย์ นี่ยังไม่ใช่ชัยชนะ ดังนั้นข้าจึงต้องปรากฏตัว”
“เจ้าพยายามทําสิ่งใด?” ราชันมังกรขมวดคิ้ว ลางสังหรณ์ร้ายของเขายิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น
เทพปีศาจบัวแดงตอบด้วยการกระทํา ร่างของเขาหายไปก่อนจะปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าฟางหยวนในเสี้ยวพริบตา
ฟางหยวนมองเทพปีศาจบัวแดงด้วยการแสดงออกที่สงบนิ่ง สายตาของเขามืดมิดราวกับท้องฟ้ายามค่ําคืน
เขามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเทพปีศาจบัวแดง วิญญาณกาลเวลาที่เขาใช้เปลี่ยนสถานการณ์มาหลายครั้งเป็นวิญญาณที่ถูกสร้างขึ้นโดยคนผู้นี้
“เจ้าทําได้ดีมาก ข้าแน่ใจว่าเจ้าเดาได้ว่าข้าจะทําสิ่งใดต่อไป” เทพปีศาจบัวแดงเผยรอยยิ้มให้ฟางหยวน
ฟางหยวนตอบ “แน่นอน”
“วิญญาณชะตากรรมถูกทําลาย แต่นั้นคือวิธีการใช้มันเป็นวัสดุในการหลอมรวมวิญญาณพรหมลิขิต พวกเราต้องการปีศาจต่างโลกเช่นเจ้าต้องขอบคุณความช่วยเหลือของบางคนสุดท้ายเจ้าก็กลายเป็นปีศาจต่างโลกที่สมบูรณ์”เทพปีศาจจิตวิญญาณกล่าวและหันหน้าไปทางเทพปีศาจจิตวิญญาณและคนรับใช้ของเขาที่ซ่อนตัวอยู่
เทพธิดาจื่อเว่ยและเฒ่าเพิ่งหยวนเหงื่อไหล แม่นจะเป็นเพียงเจตจํานงของเทพปีศาจบัวแดงแต่เขาก็น่ากลัวมากและสามารถค้นพบพวกเขาได้ด้วยการชําเลืองมองเพียงครั้งเดียว
ดวงวิญญาณของเทพปีศาจจิตวิญญาณกลับสู่ร่างมนุษย์แล้ว เขามองเจตจํานงของเทพปีศาจบัวแดงด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพบกับเจตจํานงของเทพปีศาจบัวแดง ความทรงจําาปรากฏขึ้นในใจของเขาอีกครั้ง
ย้อนกลับไป เมื่อเขากลายเป็นเทพปีศาจจิตวิญญาณ เขาเข้าไปในสายธารแห่งกาลเวลาเพื่อสํารวจความลับของมัน แม้เทพปีศาจจิตวิญญาณจะบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณแต่เขาสามารถเข้าและออกจากสายธารแห่งกาลเวลาได้อย่างอิสระ
เกาะบัวหินปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาด้วยตัวของมันเอง
เขาก้าวเข้าสู่เกาะบัวหินและพบกับเจตจํานงของเทพปีศาจบัวแดง “เทพปีศาจจิตวิญญาณ ข้า รอเจ้าอยู่ เรามาทําข้อตกลงกันเถอะ”
เทพปีศาจจิตวิญญาณตกลงทําข้อตกลง ดังนั้นเขาจึงได้เรียนรู้ความจริงเกี่ยวกับวิญญาณชะตากรรมและวังสวรรค์เขาล้มเลิกความคิดที่จะบุกวังสวรรค์และวางแผนสร้างวิญญาณทารกอมตะ
เทพปีศาจบัวแดงมองเทพปีศาจจิตวิญญาณราวกับต้องการบอกว่าถึงเวลาทําธุรกรรมของเราแล้ว
เทพปีศาจจิตวิญญาณหัวเราะและออกคําสั่งเฒ่าเพิ่งหยวน “รวบรวมเจตจํานงของมนุษย์ทั้งหมดส่งให้ฟางหยวน”
เฒ่าเพิ่งหยวนเคลื่อนไหวทันที
เจตจํานงของมนุษย์ทุกประเภทปรากฏขึ้น
เทพปีศาจบัวแดงมองเจตจํานงของมนุษย์จํานวนมหาศาลที่ดูคล้ายทะเลสีรุ้งด้วยความพึงพอใจ
เขายิ้มให้ฟางหยวนก่อนจะพุ่งเข้าสู่ทะเลเจตจํานงด้วยตนเอง
เจตจํานงของมนุษย์กลืนกินเขาเข้าไป ต่อมาเปลวเพลิงสีแดงก็ลุกไหม้ขึ้นคล้ายกับดอกบัวสี
แดง
ราชันมังกรเห็นสิ่งนี้และโกรธมาก “บัวแดง เจ้าลอบทิ้งสิ่งนี้ไว้ในวังสวรรค์!”
ก่อนที่ราชันมังกรจะกล่าวจบ เขาก็บินออกไปและต้องการทําลายเจตจํานงของมนุษย์เหล่านั้น
“อย่าแม้แต่จะคิด!” อู่ส่วยเตรียมพร้อมอยู่แล้ว เขาใช้วังมังกรกีดขวางเส้นทางของราชันมังกร
ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน ในไม่ช้าวังมังกรก็ถูกบังคับให้ล่าถอย
“พวกเจ้าจะรอสิ่งใดอยู่?” ราชันมังกรตะโกนไปยังกลุ่มผู้อมตะของวังสวรรค์
หัวใจของผู้อมตะวังสวรรค์ชั้นสะท้านขึ้นก่อนที่พวกเขาจะพุ่งเข้าไปหาฟางหยวนและทะเลเจตจํานง
ผู้อมตะของสามภูมิภาคไม่สามารถนิ่งเฉย การต่อสู้ครั้งใหญ่ปะทุขึ้นอีกครั้ง
“ไม่ว่าเทพปีศาจบัวแดงจะต้องการทําสิ่งใด วังสวรรค์ก็ต้องพบกับความสูญเสียนี่คือสิ่งที่เราต้องการเห็น!”ดวงตาของวูหยงส่องประกายสว่างไสวเขายิงดาบสายลมจํานวนนับไม่ถ้วนออกไปทันที
จางเฉิงคารามด้วยความโกรธ มันขดร่างอยู่รอบตัวฟางหยวนเพื่อปกป้องเขาและทะเลเจตจํานงแม้มันจะถูกโจมตีอย่างหนักแต่มันปฏิเสธที่จะล่าถอย
ปิงช่ายฉวนนําแท่นบูชาแห่งโชคต่อสู้กับหอพิพากษาปีศาจ เขามีความรู้สึกที่ซับซ้อนเทพปีศาจบัวแดงต้องการหลอมรวมวิญญาณพรหมลิขิตเช่นกันนี่เป็นสิ่งที่ขัดต่อเป้าหมายของสวรรค์นิรันดร แต่เขาไม่สามารถหยุดมันหรือล่าถอยในเวลานี้เขาต้องต่อสู้เท่านั้น
เปลวเพลิงสีแดงเผาผลาญเจตจํานงของมนุษย์และปลดปล่อยกลิ่นหอมออกมา
หลังจากเจตจํานงของเทพปีศาจบัวแดงหลอมรวมกับเจตจํานงของมนุษย์ทะเลเจตจํานงก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น
ฟางหยวนสูดหายใจลึกและยืนอยู่ในทะเลเพลิงโดยไม่เคลื่อนไหว
ผู้อมตะของวังสวรรค์หัวเราะเย้ยหยัน “ฟางหยวนไม่เคลื่อนไหว ดูเหมือนเขาจะไม่มีเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณพรหมลิขิต!”
ฟางหยวนมองบุคคลที่กล่าวเรื่องนี้จากภายในเปลวเพลิง เขาเผยรอยยิ้มเย็นชาก่อนที่เสียงของเขาจะดังขึ้น“ข้าไม่มีแต่บางคนที่อยู่ในสนามรบแห่งนี้มี!”
“ผู้ใด?” ผู้อมตะทั้งหมดมีคําถามนี้อยู่ในใจ
“ค้นหาคนผู้นั้นและฆ่ามัน!” ผู้อมตะของวังสวรรค์บางคนกล่าวออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ค้นหาคนผู้นั้นและปกป้องเขา!” ผู้อมตะของสามภูมิภาคตัดสินใจ
ฟางหยวนเงียบและมองไปที่ฟงจิวเก้อ
ฟงจิวเก้อมองเขาเช่นกัน
ทั้งสองมองหน้ากันราวกับการต่อสู้อยู่ห่างไกลจากพวกเขา
ฟงจิวเก้อสูดหายใจลึกและค่อยๆปิดเปลือกตาลง
ต่อมาเขาก็เปิดปากร้องเพลง
เพลงพรหมลิขิตดังไปทั่วสนามรบ
“ฟงจิวเก้อโจมตีอีกครั้ง!”
“ไปฆ่าฟางหยวน ทําลายเจตจํานงของมนุษย์!”
“กําจัดเจตจํานงของมนุษย์ก่อน ฟางหยวนเป็นเรื่องรอง!”
ผู้อมตะของวังสวรรค์ตะโกนด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่พุ่งสูงขึ้นแต่ในวินาทีต่อมาพวกเขากลับกรีดร้องด้วยความตกใจ
พวกเขาไม่ได้รับการสนับสนุนจากเพลงพรหมลิขิต แต่ผู้อมตะของสามภูมิภาคกลับแข็งแกร่งขึ้น
“ฟงจิวเก้อ เจ้ากําลังทําสิ่งใด?” ราชันมังกรโกรธและตกใจมาก
“ท่านพ่อ!” เสียงของฟงจินฮวงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
“ฟงจิวเก้อ เหตุใดจึงทําเช่นนี้? เจ้าทรยศวังสวรรค์! กล้าดีอย่างไรถึงทําเช่นนี้!”ฉินติงหลิงกรีดร้องเสียงแหลมนางโกรธมากเพราะนางเป็นผู้มอบวิญญาณอมตะตอบสนองโชคให้กับฟงจิวเก้อ
แต่ฟงจิวเก้อกลับตอบแทนนางเช่นนี้
อย่างไรก็ตามฟงจิวเก้อยังสงบ เขาไม่หยุดร้องเพลง
เขาทรยศวังสวรรค์และร่วมมือกับฟางหยวนโดยปราศจากความลังเล