แต่ว่า เพียงแค่เวลาเพียงหนึ่งวินาที จู่ ๆ หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นว่าทางนั้นมีคนกำลังเดินมา
“ตึง—-”
“อ๋า! โอ้มายก้อด คุณนายใหญ่ คุณกำลังทำอะไรอ่ะ? คุณตีคนได้ยังไงอ่ะ?”
เมื่อเกิดเสียงดังสนั่นตอนที่กระถางดอกไม้ทุบโดนหน้าผาก ก็มีเสียงกรีดร้องจากทางนั้นดังขึ้นมา ทันใดนั้น คนใช้จำนวนมากต่างก็พากันวิ่งมาทางนี้ด้วยความตกใจ
มินตราไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ จู่ ๆ เห็นว่ามีคนจำนวนมากเดินมา ในที่สุดเธอก็ได้สติขึ้นมา ทันใดนั้น หลังจากที่เกิดความตื่นตระหนกในใจแล้ว คิดจะแก้สถานการณ์ แต่มันก็สายไปแล้ว
แสงดาวจับหน้าผากตัวเองที่เลือดออกอยู่ไว้แล้วก็ล้ม “ตึง” ลงไป
“คุณแสงดาว!!”
“เร็วเข้า รีบไปแจ้งคุณท่าน คุณหมอด้วย เร็วสิ!”
“……”
ภายในไม่กี่วินาที สวนดอกไม้แห่งนี้ก็เกิดความโกลาหลขึ้น
ตอนที่ไชยันต์รีบออกมาจากห้องหนังสือมาถึงที่นี่แล้ว แสงดาวถูกหามตัวไปแล้ว หลงเหลือไว้เฉพาะคราบเลือดบนพื้น และยังมีดอกไม้ที่กระถางนั้นถูกทุบไปเมื่อสักครู่
เห็นแล้วแม้แต่หนวดเคราของเขาก็สั่นกระตุก กำหมัดแน่นจนเกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดเป็นระยะๆ
มินตราที่ยังอยู่ตรงนี้เห็นเข้า ทันใดนั้นขาทั้งสองข้างก็อ่อนแรงลง แทบที่จะล้มทรุดลงไป
“คุณพ่อ ฉัน……”
“เธอกำลังทำอะไรอยู่กันแน่? กล้ามาทำเรื่องวุ่นวายถึงที่นี่ พวกแกสองผัวเมียเป็นบ้าอะไรกัน? แต่ละคนอยากจะทำให้ฉันบ้าตายใช่ไหม? ไม่อยากอยู่ในบ้านหลังนี้แล้วใช่ไหม?”
ไชยันต์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แม้แต่คำพูดที่ว่าไม่อยากให้พวกเขาอยู่ที่บ้านหลังนี้อีกต่อไปก็พูดออกมาแล้วด้วย
ไชกุเองได้ฟัง ก็อ่อนแรงในทันที
“ไม่ใช่! ไม่ใช่ครับ!!” เขารีบปฏิเสธทันที
ในขณะเดียวกัน มองเห็นภรรยาที่ยืนด้านข้าง ยังคงมียืนโง่อยู่ เขาโกรธมาก จึงจับเธอแล้วใช้แรงฉุดเธอลงกับพื้น ทันใดนั้นมินตราก็นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้ว
“คุณยังไม่รีบบอกคุณพ่ออีกว่า เมื่อสักครู่ทำไมต้องทำร้ายคน? แสงดาวนั่นทำอะไรให้คุณ? คุณถึงทุบเขาขนาดนั้น?”
“ไม่…ไม่ใช่นะ คุณคะ คือหล่อนคิดจะจับลูกชายของเรา ฉันจึง…จึงมาหาหล่อน หล่อนคิดจะแต่งงานกับลูกชายเรา คิดอยากจะกลายเป็นคุณผู้หญิงรุ่นต่อไปแห่งตระกูลเทวเทพ คุณคะ “
ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็ยังเรียกความฉลาดกลับมาได้เล็กน้อย จากนั้น เธอก็ดึงสามีของตัวเองไว้แล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นมา
ไชกุ : “……”
ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ไชยันต์ที่อยู่ตรงหน้าก็ตวาดเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง : “ใครบอกเธอเรื่องเหล่านี้ สมองเธอโดนลาเตะแล้วหรือไง? ทำไมไชกุเขาถึงแต่งงานกับผู้หญิงโง่ๆ อย่างเธอ?”
เขาไม่ได้ไว้หน้าเธอเลยแม้แต่น้อย
และบังเอิญก็คือ ในจุดนี้ ก็ตรงเหมือนกันกับที่แสงดาวพูดไว้เมื่อสักครู่
เธอมินตราก็ไร้ประโยชน์จริงๆนั่นแหละ ไม่มีภูมิหลังครอบครัวที่ร่ำรวย และไม่มีความสามารถเฉพาะตัวที่โดดเด่น ที่แม้แต่สมอง ก็มีเพียงน้อยนิด ไม่อย่างนั้น ทำไมที่แม้แต่คนอย่างขวัญเมืองยังกล้าที่จะหลอกใช้เธอ
สุดท้ายมินตราก็ถูกไชกุลากออกไปทั้ง ๆ ที่ยังร้องไห้สะอึกสะอื้น
สองคนนี้กลับไปแล้ว เดอะวิวซีก็เงียบสงบลง ไชยันต์เองก็ไปดูแสงดาวที่ชั้นสอง
“คุณท่าน คุณท่านมาได้อย่างไรคะ?”
แสงดาวที่ตอนนี้ทำแผลไว้เสร็จแล้ว เมื่อเห็นว่าชายชราคนนี้ จู่ ๆ ขึ้นมาหาเองถึงในห้อง ทันใดนั้น ก็รู้สึกปลาบปลื้มใจ เธอจึงรีบลุกขึ้นมาจากเตียงทันที
ไชยันต์เห็นเข้า กลับโบกๆ มือ หมายถึงให้เธอนอนลง
“เธอเป็นไงบ้าง? ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?”
“ไม่เป็นอะไรค่ะ” แสงดาวตอบอย่างเกรงใจ
เธอจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ?
จริงๆแล้ว เมื่อสักครู่คือตั้งใจให้ผู้หญิงคนนั้นทุบ เรื่องระยะ แน่นอนว่าอยู่ในการควบคุมของเธอแล้วทั้งสิ้น
ไชยันต์ได้ยินว่าไม่เป็นอะไร ก็รู้สึกโล่งใจ : “งั้นก็ดี ไม่อย่างนั้น เจ้าเด็กเมื่อวานซืนนั้นกลับมา ฉันยังกลัวเลยว่าเขาจะอาละวาดอีก”
แสงดาวหัวเราะ : “ไม่หรอกค่ะ ฉันแค่บาดเจ็บเล็กน้อย”
“งั้นเหรอ”
“ค่ะ”
“งั้นทำไมเธอไม่หลบล่ะ? จากฝีมือของเธอ ที่เขาทุบนี่สามารถหลบได้สบายๆ” ทันใดนั้น ชายชราคนนี้นั่งลงตรงนั้นและถามประโยคนี้ขึ้นมา
หา?
สีหน้าของแสงดาวแข็งทื่อในทันที
“คุณท่าน…….”
“ฉันรู้ว่าแม่ของม็อกโกคนนี้ปกติก็ไม่ค่อยมีสมอง แต่ที่นี่คือเดอะวิวซี ถ้าเป็นเมื่อก่อน ถึงต่อให้ยืมความบ้าบิ่นของเธอมาสักสิบเท่าก็ไม่กล้าที่จะก่อเรื่องขึ้นที่นี่ ฉะนั้น ที่เขาทำแบบนี้ ก็จะต้องมีเหตุผลเป็นแน่”
ไชยันต์พูดมาอีกหนึ่งประโยคอย่างเรียบนิ่ง
และพอประโยคนี้จบลง สีหน้าท่าทางของเขา สามารถเห็นได้ชัดเจนเลยว่ามีความเปลี่ยนแปลงไป เย็นชาลงอย่างมาก และแฝงด้วยความเคร่งขรึมเล็กน้อย!
ทันใดนั้นสีหน้าของแสงดาวก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง!
เธอไม่กลัวมินตรา แต่สำหรับชายชราคนนี้ ที่แม้แต่น้องชายน้องเธอเองก็ยังต้องรับมืออย่างระมัดระวัง ตอนนี้ก็ยังไม่หลุดพ้นจากการควบคุมของเขา แล้วเธอจะกล้าไม่ดูถูกได้อย่างไรกัน?
“คุณท่านคะ คุณนายมินตราเขาเข้าใจผิดจริงๆ ค่ะ ฉันไม่ได้มีความหมายแบบนั้นต่อม็อกโกจริงๆนะคะ ฉันไม่รู้ว่าเขาไปได้ฟังมาจากที่ไหน?”
“งั้นเหรอ งั้นก็ไม่ต้องไปสนใจเขา ฉันรู้ว่าคุณแสงดาวก็เป็นคนฉลาดคนหนึ่ง มีบางสิ่งที่ไม่ควรไปแตะต้องมัน ก็ไม่ควรไปแตะต้อง เพราะถึงตอนนั้นหากทำให้น้องชายของคุณโมโหขึ้นอีก ทุกคนก็จะไม่เป็นสุขเอานะ”
“……”
ผ่านไปหลายวินาที ที่แสงดาวจ้องมองไปที่ชายชราที่ยังคงมีสีหน้ายิ้มเล็กน้อยอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าแม้แต่อย่าง รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างอุดอยู่ใด ในลำคอ
ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่คำเดียว
และนิ้วมือของเธอก็เย็นเฉียบ