“เขาใช้คำสาป!”
เมื่อเห็นทักษะที่หลิงตู้ฉิงใช้ในการจัดการกับมือธนู บรรดาผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิของสำนักต่าง ๆ ที่แอบซุ่มดูอยู่ก็รีบเก็บข้อมูลเหล่านี้ลงในหัวทันทีและมีสีหน้าที่ผ่อนคลายขึ้น เพราะพวกเขาพอจะเดาถึงเหตุผลที่หลิงตู้ฉิงจัดการกับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมหาจักรพรรดิได้แล้วว่ามันน่าจะเป็นเพราะเขาใช้คำสาป
แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าหลิงตู้ฉิงใช้คำสาป แต่มันก็ยังมีเรื่องที่พวกเขาไม่เข้าใจอยู่ดี
“เขาใช้คำสาปไปกับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมหาจักรพรรดิและราชัน แต่ทำไมมันถึงดูเหมือนว่าเขาไม่ได้รับผลสะท้อนกลับของคำสาปเลย? ตามปกติแล้วการใช้คำสาปใส่เป้าหมาย ผู้ใช้จะต้องได้ผลสะท้อนกลับมาครึ่งหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?”
ในความเข้าใจของคนอื่น ๆ ถึงแม้ว่าอำนาจของคำสาปจะน่าสะพรึงกลัว แต่พลังของมันก็มีข้อเสียที่ร้ายแรง ซึ่งก็คือผู้ใช้จะได้ผลสะท้อนกลับมา และมันไม่เคยมีผู้ใช้คำสาปคนไหนที่หลบเลี่ยงผลเสียนี้ไปได้แม้แต่คนเดียว หากไม่มีอวัยวะใดหายไปก็อาจกลายเป็นตัวประหลาดไปเลยด้วยซ้ำจากผลสะท้อน
“หรือว่ามันจะเกี่ยวข้องกับทะเลเลือดนั่นที่จู่ ๆ มวลเลือดมันก็หายไปเช่นกัน?” หลายคนเริ่มคาดเดาออก
ส่วนทางด้านของหลิงตู้ฉิง ในตอนนี้เมื่อเขาโจมตีมือธนูจนบาดเจ็บสาหัสไปเรียบร้อยแล้วเขาก็เริ่มเทเลือดออกจากจอกโลหิตศักดิ์สิทธิ์ต่อ และควบคุมให้เลือดทั้งหลายค่อย ๆ ปกคลุมทั้งอาณาจักรอ้าวเฟิง
ทางด้านของกองทัพอาณาจักรอ้าวเฟิง หลังจากที่ดอกบัวยักษ์สีดำของพวกเขาถูกทำลาย พวกเขาทั้งหมดก็ไม่ต่างอะไรกับคนพิการ
เมื่อเห็นว่าคลื่นทะเลเลือดกำลังถาโถมมาหาพวกเขา แม่ทัพผู้หนึ่งก็ตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว “ทุกคนใช้แผนสอง!”
เมื่อสิ้นเสียงคำสั่ง ทหารกลุ่มใหม่ที่ถูกเตรียมไว้เพื่อแผนสองโดยเฉพาะก็ก้าวออกมาที่แถวหน้า จากนั้นพวกเขาทุกคนก็รีบหยิบสมบัติวิเศษจำพวกหม้อ ไห ขวด หรืออะไรก็ตามที่สามารถกักเก็บของเหลวได้ขึ้นมาและรีบโยนพวกมันเข้าไปปะทะกับคลื่นทะเลเลือดที่กำลังพุ่งเข้ามา
นี่คือแผนสองที่พวกเขาเตรียมไว้ก็คือการให้สมบัติเหล่านี้กักเก็บมวลเลือดไว้ในพวกมันจนหมด ซึ่งถ้าไร้ทะเลเลือด หลิงตู้ฉิงก็หมดพิษสงจริงไหม?
เมื่อเห็นการกระทำของเหล่าทหารอาณาจักรอ้าวเฟิง หลิงตู้ฉิงก็หัวเราะออกมาด้วยความขบขัน และพูดว่า “ถ้าทะเลเลือดของข้าถูกหยุดยั้งด้วยวิธีง่าย ๆ แบบนี้ของพวกเจ้า เผ่าปีศาจโลหิตอย่างข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน! ยี่เทียน พ่อจะลงมือแล้วเจ้าจงเตรียมคนของเจ้าให้พร้อมเอาไว้ด้วย เอาล่ะอาณาจักรอ้าวเฟิงทั้งหลายเงื่อนไขการฆ่าของข้ายังคงเหมือนเดิม ใครต่อต้านข้า ตาย! ใครเคยทารุณภูตนางฟ้า ตาย! ใครอาฆาตแค้นต่อข้าและคนของข้า ตาย!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิงยี่เทียนก็หันไปส่งสัญญาณให้หยูไท่ฉวนเตรียมคนของเขาให้พร้อมเพื่อรอรับช่วงต่อดูแลอาณาจักรอ้าวเฟิงต่อไป
ในเวลาเดียวกัน ร่างของหลิงตู้ฉิงก็ได้เข้าไปหลอมรวมกับทะเลเลือดเป็นที่เรียบร้อย จากนั้นเขาก็สร้างมือยักษ์ขึ้นจากมวลเลือดจำนวนมหาศาล และตบไปยังเหล่าทหารของอาณาจักรอ้าวเฟิงที่กำลังพยายามใช้สมบัติวิเศษทั้งหลายในการกักเก็บมวลเลือดจนกระเด็นกระดอนจมหายเข้าไปในทะเลเลือด
จากนั้นเมื่อไม่มีการรบกวนจากเหล่าทหารที่พยายามใช้สมบัติวิเศษพวกเขาในการเก็บมวลเลือดออกไป การสังหารหมู่ที่แท้จริงก็เริ่มขึ้น
เมื่อถูกคลื่นทะเลเลือดถาโถมเข้าใส่ เหล่าทหารของอาณาจักรอ้าวเฟิงนั้นไม่อาจจะต้านทานอำนาจของมันได้เลย ใครก็ตามที่พยายามต่อต้านหรือเคยทารุณเผ่าภูตนางฟ้าหรือเจ็บแค้นหลิงตู้ฉิง ล้วนถูกอาชูร่าโลหิตทั้งสี่ฟาดฟันและถูกกลืนกินโดยทะเลเลือดทั้งหมดจนเหลือแค่โครงกระดูก แถมมวลเลือดยังก่อรูปกลายเป็นรูปร่างเหมือนคนที่เพิ่งถูกกลืนกินเข้าไป จากนั้นมนุษย์โลหิตเหล่านั้นก็กระโจนเข้าห้ำหั่นกับบรรดาทหารคนอื่น ๆ ต่อโดยมีร่างอาชูร่าโลหิตเป็นผู้นำทัพ ส่วนผู้ที่ไม่ต่อต้านต่างก็รอดตายด้วยอาการสั่นงกท่ามกลางทะเลเลือดที่ค่อย ๆ ไหลผ่านพวกเขาไป..
เหตุการณ์ดำเนินไปเช่นนี้อยู่พักใหญ่ ๆ จนท้ายที่สุดกองทัพนับ 10 ล้านของอาณาจักรอ้าวเฟิงที่ถูกส่งออกมารอบนี้ก็ถูกกลืนกินไปจนเกือบหมด เหลือแค่เพียงผู้ที่ไม่ต่อต้านเท่านั้น ซึ่งเป็นส่วนน้อยที่ยังเหลือรอดอยู่
จากนั้นเมื่อกองทัพอาณาจักรอ้าวเฟิงถูกจัดการหมดแล้ว ซึ่งแน่นอนว่ามันส่งผลให้ทะเลเลือดยิ่งขยายขนาดมากขึ้นไปอีก หลิงตู้ฉิงไม่รีรอที่จะสั่งให้ร่างอาชูร่าโลหิตทั้งสี่นำทะเลเลือดมุ่งหน้าต่อไปเพื่อเป้าหมายในการปกคลุมอาณาจักรอ้าวเฟิงทั้งหมดให้ทุกตารางนิ้วถูกปกคลุมด้วยทะเลเลือด
เป้าหมายของเขาคือการใช้เลือดชำระอาณาจักรอ้าวเฟิงอย่างแท้จริง!
เลือดสด ๆ ไหลบ่าทะลักปกคลุมไปทั่วทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว ซึ่งไม่มีใครในอาณาจักรอ้าวเฟิงนั้นนึกฝันมาก่อนว่าอาณาจักรของพวกเขาจะถูกกลืนกินด้วยเลือดแบบนี้!
“หยุดต่อต้านและยอมจำนนซะ! ผู้ใดที่ไม่ต่อต้าน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับการทารุณเผ่าภูตนางฟ้าและไม่อาฆาตพวกข้า พวกเจ้าทั้งหมดจะรอดตาย!” บรรดาคนของหยูไท่ฉวนต่างบินตามทิศทางที่ทะเลเลือดมุ่งหน้าไป และตะโกนขึ้นเพื่อโน้มน้าวประชาชนของอาณาจักรอ้าวเฟิง
แต่ถึงแม้ว่าจะได้รับการเตือนเช่นนี้แล้วมันก็ยังมีหลายคนที่พยายามต่อต้านและลองโจมตีทะเลเลือด ซึ่งจุดจบของคนเหล่านั้นก็มีเพียงแค่อย่างเดียวคือถูกลืนกินและยิ่งทำให้ทะเลเลือดมีขนาดใหญ่ขึ้นไปอีก
“ช่างเป็นผลงานตามมาตรฐานของเขาจริง ๆ” เทียนซ่ง บรรพบุรุษสันเขาทรราชพูดขึ้นพลางถอนหายใจ
บรรพบุรุษสำนักเต๋าสวรรค์ส่ายหัว “ถึงแม้ว่าเขาจะสังหารคนไปเยอะก็จริง แต่การฆ่าเช่นนี้ก็ยังอยู่ในหลักความถูกต้องและคนส่วนใหญ่ที่ไม่เกี่ยวข้องก็ยังรอดชีวิตอยู่ การฆ่าเช่นนี้มันช่างบริสุทธิ์ ฉลาดและบ้าคลั่งในเวลาเดียวกัน สิ่งนี้นี่แหละที่ทำให้เหล่าศัตรูทั้งหลายของเขาจะต้องหวาดกลัวจนตัวสั่น!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ บรรดาบรรพบุรุษของทั้ง 4 สำนักมหาอำนาจต่างก็พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง เพราะหากเป็นในอดีต หลิงตู้ฉิงคงสังหารทุกคนในอาณาจักรนี้ไม่เหลือไว้แม้แต่คนเดียว!
บรรดาผู้คนของอาณจักรอ้าวเฟิงต่างเหม่อมองภาพของทะเลเลือดที่ค่อย ๆ กลืนกินอาณาจักรพวกเขาด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
พวกเขาจะต้านทานหายนะระดับนี้ได้ยังไง?
ทะเลเลือดที่ปรากฏอยู่นี้มันกลืนกินพวกเขาราวกับว่ามันมีจิตสำนึกเป็นของมันเองแถมไม่มีสิ่งใดที่จะหยุดยั้งมันได้
กำแพงเมืองต่าง ๆ ล้วนไร้ความหมายเพราะคลื่นของทะเลเลือดที่ถาโถมเข้ามานั้นเมื่อเผชิญกับกำแพง จู่ ๆ ยอดคลื่นก็กลายเป็นสูงขึ้นยิ่งกว่าความสูงของกำแพง คูคลองที่พวกเขาขุดขึ้นเพื่อเปลี่ยนทิศทางการไหลของมันก็ไม่ได้ผล การฝังมันได้หลุมทรายก็ไม่ได้ผล และไม่ต้องพูดถึงการทำลายมันยิ่งเป็นทางเลือกที่ทำให้พวกเขาตายเร็วมากกว่าเดิมซะอีก
บรรดาเมืองต่าง ๆ ที่มีเจ้าเมือง ซึ่งภักดีกับอาณาจักรอ้าวเฟิงอย่างสุดใจนั้นก็พยายามต้านทานคลื่นทะเลเลือดอย่างสุดฤทธิ์
แต่น่าเสียดายที่ค่ายกลต่าง ๆ ที่พวกเขาเตรียมไว้ เมื่อถึงเวลาเผชิญกับทะเลเลือดจริง ๆ มันกลับไม่มีค่ายกลไหนใช้ได้ผลเลย ทะเลเลือดทะลวงผ่านพวกมันไปราวกับว่าค่ายกลเหล่านั้นเป็นเพียงแค่แผ่นกระดาษบาง ๆ
แต่แน่นอนว่าผู้ใดที่ไม่ต่อต้านขัดขืนต่างรอดชีวิตกันจนหมด ซึ่งเมื่อพวกเขารอดชีวิต เสียงแรกที่พวกเขาได้ยินนอกเหนือจากเสียงของคลื่นทะเลเลือดก็คือเสียงตะโกนของหยูไท่ฉวนและคนของเขา
ส่วนบรรดาผู้คนที่อยู่ในบริเวณที่ทะเลเลือดยังปกคลุมไปไม่ถึง เมื่อพวกเขาได้ยินว่าหากตนเองไม่ขัดขืนและไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับการทารุณเหล่าภูตนางฟ้า บรรดาผู้คนของอาณาจักรอ้าวเฟิงเหล่านั้นหลายคนต่างก็พากันเลิกขัดขืน เหลือแค่เพียงพวกที่รู้ตัวเองว่าเคยทำอะไรไว้มาบ้างต่างก็รีบหนีกันอย่างไม่คิดชีวิตมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงของอาณาจักรตนเอง
ตอนนี้ความหวังของเหล่าผู้คนที่เคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับการรังแกภูตนางฟ้าเหลือเพียงอย่างเดียวก็คือ การหวังพึ่งให้จักรพรรดิของพวกเขามีความแข็งแกร่งพอที่จะต้านทานกับทะเลเลือดนี้ได้