เยี่ยโยวเหยายืนด้านข้าง สุดท้ายก็ไม่พูดสิ่งใด
ตงหลิงหวงขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนกำลังขบคิดบางอย่าง
ซูจิ่นซีเดินวนรอบดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ห้าสีอยู่หลายรอบ
อู๋จุนพูดเสียงดังว่า “แม่นางพิษน้อย เจ้าอย่าเดินวนอีกเลย หากเจ้าเดินวนอีก พี่จุนจะเป็นลมแล้ว”
ทันทีที่พูดจบ ซูจิ่นซีก็หยุดเดินวนและนั่งลงบนพื้น
ในใจของอู๋จุนเกิดดีใจชั่วขณะหนึ่ง “แหะ แหะ แม่นางพิษน้อย เจ้าตามใจพี่จุนมากที่สุดเลย”
“หึ ให้ตายเถิดถังเป่าอวี้ ถังเป่าอวี้เจ้าคนผีทะเล เกลียดเจ้า เกลียดเจ้า ข้าเกลียดเจ้าจริงๆ ”
น่าเสียดายที่อู๋จุนไม่ได้ยินอันใดแม้แต่น้อย
เยี่ยโยวเหยาก้าวไปข้างหน้าและถามซูจิ่นซีว่า “พบอันใดแล้วใช่หรือไม่? ”
ซูจิ่นซียื่นมือขวาของตนเองออกมา เผยให้เห็นอาคมกำไลปี่อั้นบนข้อมือ
“อาคมกำไลปี่อั้นนี้ใช้งานไม่ได้มานานแล้ว ทว่าเมื่อครู่ตอนที่ข้าเดินไปรอบๆ ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ห้าสี เหมือนอาคมกำไลปี่อั้นจะมีการตอบสนอง ซ้ำเจ้าจิ้งจอกเก้าสีและสัตว์เทพกิเลนยังสามารถสื่อสารเดินทางไปมาระหว่างระบบถอนพิษกับอาคมกำไลปี่อั้นได้ จุดนี้ข้าค้นพบมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว ข้าคิดว่าคงมีปาฏิหาริย์ใหม่เกิดขึ้นเร็วๆ นี้”
“จริงหรือ? ” ตงหลิงหวงนั่งยองๆ ข้างซูจิ่นซี “พระชายาโยวอ๋อง หากใช้อาคมกำไลปี่อั้นที่เจ้ากล่าวถึงเมื่อครู่เปิดกลไกความลับของดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ห้าสี แล้วก็จะพบวิหารของเทพซีหวังหมู่ใช่หรือไม่? ”
ความจริง สิ่งที่ตงหลิงหวงสนใจก็คือ เมื่ออาคมกำไลปี่อั้นคืนสภาพใช้งานได้ตามปกติ นางยังสามารถพบกับมู่หรงฉีได้อีกครั้งหรือไม่
หากพบพระวิหารเทพซีหวังหมู่ มู่หรงฉีจะฟื้นคืนชีพได้หรือไม่
ซูจิ่นซีมองท่าทางของตงหลิงหวงก็รู้ว่านางกำลังคิดสิ่งใดอยู่
“น่าจะเป็นไปได้ อย่างไรก็ตาม ฮูหยินฉินเกอเคยบอกว่า อาคมกำไลปี่อั้นนี้หาใช่ใช้งานไม่ได้ เพียงเข้าสู่สภาวะจำศีลเพื่อเพิ่มระดับอีกครั้ง ต้องรอเวลาที่เหมาะสมในการเปิดใช้งานเท่านั้น”
ตงหลิงหวงดีใจมากและรีบถอยหลังสองก้าว แสดงความดีใจราวกับเด็ก
“ดียิ่งนัก พระชายาโยวอ๋อง พวกเราไม่รบกวนเจ้า ไม่รบกวนเจ้าแล้ว! เจ้าคิดวิเคราะห์ได้อย่างสบายใจ พวกเราจะไม่รบกวนเจ้าอีกแล้ว”
ซูจิ่นซียกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
นางนั่งหลับตาและพยายามตั้งสมาธิเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้น
ทว่าหลังจากพยายามหลายครั้งก็ไม่ได้ผล ซูจิ่นซีทำได้เพียงส่งพลังจิตเข้าสู่ระบบถอนพิษ
ทุกอย่างในระบบถอนพิษยังคงเหมือนเดิม ทั้งยาสมุนไพร เครื่องมือ และสิ่งของต่างๆ ที่นางใส่ไว้ก่อนหน้านี้ยังคงเหมือนเดิม
สัตว์เทพกิเลนและจิ้งจอกเก้าสีกำลังวิ่งไล่กันและต่อสู้ในสวนสมุนไพร เมื่อเห็นซูจิ่นซี มันจึงรีบกระโดดมาหานาง
“โฮก… โฮก… ”
“จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… ”
สัตว์เทพรายล้อมอยู่ข้างกายซูจิ่นซี เกาะติดแจอยู่กับซูจิ่นซีเหมือนเด็กน้อยที่เอาแต่ใจสองคน
ซูจิ่นซียกยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นจึงให้สมุนไพรบางส่วนเป็นรางวัลแก่พวกมัน
“สัตว์เทพกิเลน ข้าจำได้ว่า ก่อนหน้านี้เจ้าเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้นจากทางนี้”
สัตว์เทพกิเลนถอยหลังก้าวหนึ่งอย่างรวดเร็ว “โฮก… โฮก… ” มันตะโกนร้องด้วยความเสียใจ เหมือนกลัวซูจิ่นซีจะตำหนิมัน
ซูจิ่นซีรีบยิ้มและพูดว่า “ข้าไม่ได้กล่าวโทษเจ้า เพียงอยากถามเจ้าว่ายังจำเส้นทางไปที่นั่นได้หรือไม่? ”
“โฮก… ” แววตาของสัตว์เทพกิเลนพลันทอประกาย
ย่อมจำได้อย่างแน่นอน เมื่อครู่มันยังไปมาแล้วเลย!
“พาข้าไป! ”
“โฮก… โฮก… ”
ได้เลย ได้เลย!
“จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด… ”
จิ้งจอกเก้าสีก็อยากตามไปด้วย ซูจิ่นซีย่อมตอบตกลง
สัตว์เทพกิเลนจึงนำทางซูจิ่นซีไปยังช่องทางจากระบบถอนพิษไปสู่อาคมกำไลปี่อั้น
ทางเข้าอยู่ตรงตำแหน่งของทุ่งยาสมุนไพร ซึ่งเป็นพื้นที่มิติมายา ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ทว่าหลังจากสัตว์เทพกิเลนเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้นจากระบบถอนพิษแล้ว จึงมีแสงสลัวเปล่งออกมาจากตำแหน่งนั้น
จิ้งจอกเก้าสีพยายามเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้น และสัตว์เทพทั้งสองก็เข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้นได้อย่างราบรื่น น่าเสียดายที่ซูจิ่นซีพยายามหลายครั้งกลับไม่สำเร็จ
เกิดอันใดขึ้นกันแน่?
หรือว่ามีเพียงจิ้งจอกเก้าสีและสัตว์เทพกิเลนเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้นจากระบบถอนพิษได้ ทว่านางไม่สามารถเข้าไปได้?
ผ่านไปครู่หนึ่ง จิ้งจอกเก้าสีและสัตว์เทพกิเลนก็กลับมา
ซูจิ่นซีพูดด้วยความเสียใจ “ดูเหมือนข้าไม่อาจผ่านเข้าไปได้”
“โฮก… โฮก… ”
“จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… ”
สัตว์เทพกิเลนและจิ้งจอกเก้าสีปลอบโยนซูจิ่นซีเหมือนมนุษย์ ซูจิ่นซีส่ายศีรษะและยกยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นอันใด ข้าไม่เสียใจ ที่นั่นพวกเจ้าเห็นสิ่งใดบ้าง? ”
สัตว์เทพกิเลนอยู่ในอาคมกำไลปี่อั้นนานที่สุด ก่อนหน้าที่ระบบถอนพิษยังไม่ได้เพิ่มระดับขั้นเพื่อให้สามารถบรรจุสิ่งมีชีวิตภายนอกได้ สัตว์เทพกิเลนก็อยู่ในอาคมกำไลปี่อั้นมาตลอด
“โฮก… โฮก… ”
สัตว์เทพกิเลนรีบใช้ทั้งแขนและขาบอกถึงสถานการณ์สิ่งที่เห็นในอาคมกำไลปี่อั้นแก่ซูจิ่นซี
“อันใด? ที่นั่นไม่มีแท่นบูชาและศิลาศักดิ์สิทธิ์เลย ทั้งยังมีหมอกหนาทึบอีกด้วยหรือ? ”
“โฮก… ”
ใช่แล้ว
ซูจิ่นซีขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางครุ่นคิดอันใดบางอย่าง
ผ่านไปครู่หนึ่งจึงพูดว่า “พูดเช่นนี้แสดงว่า อาคมกำไลปี่อั้นจะเข้าสู่สภาวะจำศีล พอแล้ว พวกเจ้าไปเล่นทางนั้นเถิด! อย่ารบกวนข้า ข้าต้องการบำเพ็ญเพียรฝึกตนที่นี่ เพื่อดูว่าข้าจะเปิดช่องทางระหว่างระบบถอนพิษและอาคมกำไลปี่อั้นทางอื่นได้หรือไม่”
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ข้างกายของนางคือดอกบัวห้าสี ซึ่งเป็นสิ่งที่มีพลังวิเศษมากที่สุดในอาณาจักรเทียนเหอ
หากใช้งานให้ดี ไม่เพียงสามารถเปิดช่องทางระหว่างระบบถอนพิษกับอาคมกำไลปี่อั้นได้ อีกทั้งยังช่วยเพิ่มระดับขั้นของอาคมกำไลปี่อั้น ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อการบำเพ็ญเพียรฝึกตนของนางอย่างมาก
สถานการณ์ในระบบถอนพิษ เยี่ยโยวเหยาและคนอื่นๆ ที่อยู่ภายนอกมองสิ่งใดไม่ออกเลย
ซูจิ่นซีกำลังนั่งลง เม็ดเหงื่อที่หน้าผากและสันจมูกปรากฏมากขึ้นเรื่อยๆ เยี่ยโยวเหยานั่งลงข้างกายซูจิ่นซีและเช็ดเหงื่อให้นางอยู่ตลอด
ใบหน้าของอู๋จุนดูผ่อนคลาย ทว่ามีความเคร่งเครียดมากกว่าผู้ใด ท่าทางของตงหลิงหวงไม่ได้ดีมากนัก
ผ่านไปไม่นาน อาคมกำไลปี่อั้นก็เปล่งแสงจ้า จากนั้นรอยแดงเป็นรูปดอกปี่อั้นก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของซูจิ่นซี
อู๋จุน เยี่ยโยวเหยา และตงหลิงหวง ต่างตกตะลึงไปชั่วขณะ
ความจริง สัญลักษณ์นั้นเคยปรากฏเมื่อนานมาแล้ว เพียงเพื่อปกปิดตัวตนของซูจิ่นซี จิ่วหรงจึงปิดซ่อนมันไว้ ทว่าตอนนี้เมื่อสัมผัสกับพลังบางอย่าง เช่น ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ห้าสี มันจึงไม่อาจปิดซ่อนสัญลักษณ์นี้ได้อีกต่อไป
“บัดซบ เกิดอันใดขึ้นกันแน่” อู๋จุนกระโดดลงจากม้านั่งหินและมายังข้างกายของซูจิ่นซีทันที
ทันใดนั้น ดวงตาเย็นชาของเยี่ยโยวเหยาก็พุ่งไปทางอู๋จุน อู๋จุนจึงรีบถอยหลังและเปลี่ยนคำพูด “แม่นางพิษน้อยจะต้องไม่เป็นอันใด… ต้องไม่เป็นอันใด”
อย่างไรก็ตาม สำหรับเยี่ยโยวเหยา ตงหลิงหวง และอู๋จุน ระบบถอนพิษคือสิ่งของที่ว่างเปล่าไร้ตัวตน ไม่เหมือนแหวนเก้ามังกรบนนิ้วของตงหลิงหวง ซึ่งสามารถมองเห็นได้
พวกเขาไม่เพียงมองไม่เห็นระบบถอนพิษเท่านั้น ทว่ายังมองไม่เห็นว่าเกิดอันใดขึ้นกับดวงจิตของซูจิ่นซีในระบบถอนพิษ เห็นเพียงร่างกายภายนอกของนางที่เปลี่ยนแปลงไปเท่านั้น ทว่าลวดลายดอกไม้สีแดงที่เปล่งประกายและอาคมกำไลปี่อั้นที่เปล่งแสงไม่หยุดนั้น เห็นแล้วช่างดูน่ากลัวจริงๆ
หลังจากนั้นไม่นาน นอกจากท่าทางอึดอัดของซูจิ่นซีและหยาดเหงื่อจำนวนมากที่ปรากฏบนใบหน้า ก็ไม่เห็นสัญญาณอื่นใดอีก
ในใจของทั้งสามคนเต็มไปด้วยความกังวลอย่างหนัก
นี่เป็นเรื่องดีหรือไม่กันแน่ เกิดอันใดขึ้นกับซูจิ่นซีในระบบถอนพิษ?