ผู้อาวุโสสูงสุดของเขากว่างเฉิงจางคุน รับหน้าที่บนโลกฝืนสมุทรจากฟู่เอินซู คอยควบคุมสถานการณ์ในโลกผืนสมุทร
หลายปีมานี้ ฟู่เอินซูกับลูกศิษย์เขากว่างเฉิงอาศัยอยู่ที่เขาหงส์วิเศษบนโลกผืนสมุทร ต่างคนต่างโดดเด่น สร้างชื่ออันยิ่งใหญ่ไว้บนโลกผืนสมุทร
ถึงแม้ว่าจะไม่มีจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ เยี่ยนจ้าวเกอเองก็หายไปนาน แต่ว่าผู้สืบทอดของเขากว่างเฉิงในวันนี้ก็มีสถานะในโลกผืนสมุทรสูงส่งอยู่บ้าง
สถานการณ์ของยุทธจักรในโลกผืนสมุทรมีการเปลี่ยนแปลง แตกต่างกับตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอมาครั้งล่าสุด
ทว่าสำหรับเขากว่างเฉิง กลับได้รับผลกระทบไม่มาก พวกเขามีความคิดคอยดูลมฝนอย่างเงียบๆ
ในช่วงนี้ก็มีคนกลับโลกแปดพิภพเช่นกัน จากนั้นก็มีลูกศิษย์ของเขากว่างเฉิงใหม่ๆ จากโลกแปดพิภพถูกส่งไปรับการฝึกฝนที่นั่น
ตัวฟู่เอินซูยืนอยู่ในจุดสูงสุดของระดับมหาปรมาจารย์ขั้นเก้า ขั้นรูปญาณระยะท้าย พร้อมจะเลื่อนระดับเป็นขั้นบรรลุธรรมตลอดเวลา
หลังจากนางแลกเปลี่ยนหน้าที่กับจางคุนแล้ว ก็พาลูกศิษย์อายุน้อยเช่นอิงหลงถูและซือคงจิง ติดตามร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก มุ่งหน้าไปยังเขาชิงวายุอันเป็นสถานที่ที่บาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์อยู่
“ทางเชื่อมเขตแดนที่เชื่อมไปยังโลกปีศาจอัคคี ได้ถูกพวกเยี่ยนตี๋ใช้ค่ายกลเทพไท่อี้ถล่มทลายผนึกไว้ ไม่มีข้อสงสัยอะไรอีกแล้ว แต่เจ้าเคยเล่าว่าเฉินลี่ได้เปิดประตูทางเชื่อมเขตแดนขึ้นที่ตำหนักอัสนีสวรรค์ ตอนนี้เป็นอย่างไรแล้ว?” ฟู่เอินซูถามในขณะที่เดินทาง
ในตอนนั้นเยี่ยนจ้าวเกอได้จัดการทางเชื่อมเส้นนั้นง่ายๆ โดยการผนึกไว้ชั่วคราว
ต่อมาเนื่องจากว่าความตั้งใจของเขากว่างเฉิงถูกใช้ไปกับการป้องกันสำนักแสงสว่างจากโลกซ้อนโลก ดังนั้นทางเชื่อมเขตแดนที่เชื่อมไปยังโลกใบหนึ่งเส้นนั้น เขากว่างเฉิงจึงไม่ได้ไปสนใจมากนัก
เยี่ยนจ้าวเกอตอบ “เป้าหมายแรกของสำนักเราในตอนนี้ ยังเป็นการหยั่งเท้าบนโลกซ้อนโลก ดังนั้นข้าจึงใช้ร่างแยกร่างนี้ผนึกให้แน่นหนาเพิ่มกว่าเดิมแล้ว”
“นอกเสียจากว่าจะมีคนที่มีพลังฝึกปรือเหนือกว่าร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของข้าฝืนเปิด มิเช่นนั้นไม่อาจผ่านมาได้ ผู้อยู่อาศัยในโลกเบื้องล่างทั้งสองใบ ยากจะมีตัวตนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ จึงไม่ต้องกังวลชั่วคราว”
ฟู่เอินซูพยักหน้าช้าๆ “จัดการเช่นนี้ก็ใช้ได้ ข้าได้ยินลูกศิษย์กลุ่มที่สองที่มายังโลกผืนสมุทรบอกว่า ศิษย์น้องเยี่ยนเคยไปตรวจสอบประตูนั่นแล้วครั้งหนึ่ง
“ที่นั่นเหมือนจะเป็นโลกที่ค่อนข้างรกร้างโบราณอยู่บ้างกระมัง?”
เยี่ยนจ้าวเกอว่า “ข้าเองก็ได้ยินท่านพ่อเล่าเหมือนกัน รอจัดการเรื่องราวทางโลกซ้อนโลกเสร็จ ค่อยหาเวลาไปดู”
นอกจากอิงหลงถูกับซือคงจิงแล้ว ยังมีสวีเฟยและสือจวินสองศิษย์อาจารย์ด้วย
อิ๋งอวี่เจินมารดาของสือจวินยังคงไม่ฟื้นขึ้นมา
ถึงแม้ว่าอาการบาดเจ็บจะเริ่มทุเลาลงแล้ว แต่ก็ยังคงติดอยู่ในการหลับลึก
นี่ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกผิดปกติ จึงลงมือตรวจสอบอีกรอบ
ก่อนหน้านี้พลังฝึกปรือของตนค่อนข้างต่ำ บางทีอาจมีปัญหาอะไรที่ซ่อนไว้ลึกโดยไม่ได้ค้นพบ
ในที่สุดร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก็ตรวจพบความผิดปกติจุดหนึ่ง
ในส่วนลึกของวิญญาณของอิ๋งอวี่เจิน มีผนึกผนึกหนึ่งคงอยู่อย่างเลือนราง
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกกลัวว่าตนจะมองผิด หลังจากพาทุกคนผ่านบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์มาถึงดินแดนหลวนเซียงบนทะเลหวงเจียซึ่งอยู่ในโลกซ้อนโลกแล้ว ก็ส่งทุกคนมายังดินแดนจิตคุณธรรม
เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋ตรวจสอบพร้อมกัน ได้ข้อสรุปว่าในวิญญาณของอิ๋งอวี่เจินมีผนึกที่ลี้ลับผนึกหนึ่งคงอยู่จริงๆ
ด้วยระดับพลังในตอนนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋ ได้แต่ฝืนสัมผัสการดำรงอยู่ของผนึก แต่ไม่อาจเปิดมันออกได้ และไม่อาจค้นคว้าได้ว่าด้านในผนึกอะไรเอาไว้กันแน่
“ดูจวินเอ๋อร์” เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋สบตากัน พยักหน้าอย่างไม่ได้นัดกัน
หลังจากตรวจสอบรอบหนึ่งแล้ว สายตาของสองบุรุษก็เคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย
ส่วนลึกของวิญญาณของสือจวินก็มีผนึกอยู่ผนึกหนึ่งเช่นกัน แต่ว่าแตกต่างจากผนึกที่อยู่ในวิญญาณของอิ๋งอวี่เจิน
ความแตกต่างระหว่างผนึกสองผนึก บางทีอาจเป็นเพราะอาการบาดเจ็บของสือจวินกลับมาเป็นปกติในภายหลัง ส่วนอิ๋งอวี่เจินยังคงหลับลึกอยู่
น่าเสียดายที่มองไม่ออกว่า ผนึกมีความเป็นมาอย่างไรกันแน่
เยี่ยนจ้าวเกอขมวดคิ้ว
นี่เป็นเพราะระดับพลังฝึกปรือในตอนนี้สูงส่งแล้ว จึงเห็นถึงเส้นสนกลใน หากอยู่ในตอนที่ระดับพลังฝึกปรือค่อนข้างต่ำ อาจจะสัมผัสถึงการดำรงอยู่ของผนึกไม่ได้ด้วยซ้ำ
ด้วยเหตุนี้จึงเห็นได้ว่า คนที่สร้างผนึกถ้าไม่ใช่มีพลังแข็งแกร่งถึงขีดสุด ก็มีความสามารถพิสดารและสูงส่งถึงขีดสุด
‘ตอนที่จวินเอ๋อร์กับพี่สะใภ้อวี่เจินหลับลึกอยู่ในโลงศพน้ำแข็งอยู่กับศิษย์พี่สือ น่าจะไม่เจอตัวตนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ขณะเคลื่อนไหวอยู่ในโลกแปดพิภพกระมัง?’
ชายหนุ่มครุ่นคิดในใจ ‘ถ้าหากบอกว่าความสามารถพิสดารเกินไป กลับมีส่วนเกี่ยวข้องกับนพยมโลก…’
น่าเสียดายที่สือซงเทาตายไปหลายปีแล้ว เขากับภรรยาในตอนนั้นไปพบอะไรเข้า ในตอนนี้ยากจะรู้
เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋ได้แต่วางสถานการณ์ลงชั่วคราว ค่อยๆ ขบคิด ค่อยๆ ศึกษา
“ศิษย์พี่ฟาง ศิษย์พี่ฟู่ ต่อจากนี้ทางดินแดนจิตคุณธรรมในทวีปหวงเจียต้องรบกวนพวกท่านก่อนแล้ว”
เยี่ยนตี๋พูดกับฟางจุ่นและฟู่เอินซู “เรื่องการวางผังและสิ่งก่อสร้างทั้งหลาย ค่อยๆ วางแผนไปก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรีบขยับขยายดินแดน ตั้งหลักให้มั่นคงก่อน หากมีเรื่องอะไรสามารถติดต่อกับหอกระบี่ทะเลเหนือและเกาะมนุษย์สำริดได้”
“เพราะว่าการปูทางของจ้าวเกอ ขุมกำลังสองขุมบนทะเลหวงเจียจึงเป็นมิตรกับพวกเรา อีกทั้งยังคอยดูแลช่วยเหลือ นับว่าเป็นพันธมิตรที่เชื่อถือได้”
“ถ้าหากมีวิกฤตการณ์ใหญ่หรือว่าปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ การอยู่บนเขาเขียวชอุ่มย่อมไม่กลัวไร้ฟืนเผาไฟ จงใช้หยกข้ามสวรรค์ที่เหลืออยู่กลับโลกแปดพิภพผ่านบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ในทันที ท่านอาจารย์รักษาด่านอยู่ที่นั่น มีความปลอดภัยกว่ามาก”
เยี่ยนตี๋ว่า “หากคาดไว้ไม่ผิด ลูกศิษย์ของประมุขอาคเนย์ที่ทะเลหวงเจียสามารถเชื่อใจได้ ถ้าเกิดเรื่องใหญ่ลองแจ้งให้พวกเขาช่วยเหลือดู”
ฟางจุ่นพยักหน้า “ครั้งนี้พวกเจ้าไปพบประมุขอาคเนย์นั่น ระวังตัวไว้ด้วย”
เยี่ยนจ้าวเกอมองเสี่ยวอ้าย “เสี่ยวอ้าย เจ้าไปกับพวกข้าด้วย หลังจากออกจากเขาโถงทอง เจ้าพาพวกเราไปยังเส้นทางที่ท่านแม่ของข้าเคยเดินทางผ่านในอดีตสักครั้ง”
เสี่ยวอ้ายตอบรับ “ข้าไม่มีปัญหาแน่นอน แต่ว่าคุณชายท่านต้องเตรียมตัวให้ดี เพราะต้องลงใต้ขึ้นเหนือไกลมาก”
เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พอจะเดาออกอยู่บ้าง”
พวกฟางจุ่นหาที่พัก ส่วนพวกเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋ติดตามเฉินจื้อเหลียง มุ่งหน้าไปยังเขาโถงทองอย่างเป็นทางการ
ก่อนหน้านั้น มู่จวินได้คุ้มครองถังหย่งฮ่าวไปยังเขาโถงทองแล้ว ส่วนหลินฮั่นหัวยังคงคอยดูแลสถานการณ์ในทะเลหวงเจีย
เชื่อว่าอีกไม่นานให้หลัง ทางเขาโถงทองจะมียอดฝีมือระดับสุดยอดมายังทางทะเลหวงเจีย เพื่อเตรียมรับมือเพื่อนบ้านทางตะวันตกของตัวเอง
ทะเลหวงเจียอยู่สุดขอบตะวันตกของเขตตะวันอาคเนย์ เขาโถงทองอยู่กลางเขตตะวันอาคเนย์
ภายใต้การนำของเฉินจื้อเหลียง ทุกคนออกจากทะเลหวงเจีย ไปทางตะวันออก ข้ามอาณาเขตกว้างใหญ่ของเขตตะวันอาคเนย์
ที่นี่มีท้องทะเลไพศาล และมีเกาะแก่งมากมาย
มุ่งไปทางตะวันออกเรื่อยๆ เดินทางขึ้นบนดินแดน ผืนดินกว้างขวาง มีทั้งขุนเขาที่มีคนบางตา และมีพื้นที่ราบซึ่งมีประชากรหนาแน่น
ทะเลหวงเจียใหญ่กว่าโลกแปดพิภพมาก แต่ว่าสำหรับเขตตะวันอาคเนย์แล้ว มันเป็นแค่มุมหนึ่งของท้องทะเลเท่านั้น
ท้องทะเลทางตะวันตกจัดเป็นส่วนหนึ่งในเขตตะวันอาคเนย์ มีพื้นที่ประมาณหนึ่งในสี่ของของเขตตะวันอาคเนย์ทั้งหมด
คนที่มาจากโลกแปดพิภพ ในตอนนี้จึงค่อยนับว่ามีความประทับใจที่ถูกต้องต่อความกว้างใหญ่ของโลกซ้อนโลก
ด้วยระดับพลังฝึกปรือในปัจจุบันของพวกเยี่ยนจ้าวเกอ ก็ยังนับว่าผ่านการเดินทางอันยาวไกล จึงค่อยมาถึงเขาโถงทอง ที่อยู่ของประมุขอาคเนย์
………………..