ความสามารถของทีมผู้พิทักษ์เงาลับสู้บุคคลฝีมือเยี่ยมของตระกูลเซวไม่ได้ จำนวนก็ยังเทียบกับจำนวนบุคคลฝีมือเยี่ยมของตระกูลเซวที่เซวหยวนจี๋พามาไม่ได้ แต่ว่าหม่าชาวกลับพาคนของทีมผู้พิทักษ์เงาลับพุ่งออกไปด้วยความมั่นใจ
“ออกไป?”
เซวหยวนจี๋หัวเราะนิดหน่อย “ฆ่าน้องสามของฉันแล้ว พวกแกยังคิดจะออกไป? เห็นตระกูลเซวของฉันรังแกง่ายขนาดนั้นเหรอ?”
“ทุกคนฟังฉันให้ดี อย่าปล่อยไปสักคนเดียว ใครกล้าก้าวออกจากที่นี่สักก้าว ตายสถานเดียว!”
เซวหยวนจี๋พูดจบลง บุคคลฝีมือเยี่ยมของตระกูลเซวร้อยกว่าคนตะโกนพร้อมๆ กัน “ตาย!”
วินาทีนี้ ผู้แข็งแกร่งของทีมผู้พิทักษ์เงาลับ แต่ละคนสีหน้าขึงขังถึงขั้นสุดแล้ว
หยางเฉินหรี่ดวงตาขึ้นมาเล็กน้อย การแย่งชิงตำแหน่งกษัตริย์ของตระกูลเซว ยังเป็นการอธิบายถึงการช่วงชิงอำนาจระหว่างลูกชายกษัตริย์สมัยโบราณเสียจริง
เซวหยวนป้ามาหาเขา อยากจะยืมมือของหยางเฉินฆ่าเซวหยวนจี๋ ขอเพียงเซวหยวนจี๋ตาย โอกาสที่เซวหยวนป้าจะกลายเป็นผู้สืบทอดกษัตริย์เซวก็จะเพิ่มขึ้นมาก
แต่สิ่งที่นึกไม่ถึงคือ หยางเฉินยังไม่ทันได้ลงมือกับเซวหยวนจี๋ เซวหยวนป้าก็ตายเสียแล้ว
เขาแทบจะสามารถยืนยันได้ว่า เซวหยวนป้าถูกเซวหยวนจี๋สั่งการสังหาร
ไม่เพียงแค่นี้ หยางเฉินยังคาดเดาอีกว่า คนที่ฆ่าเซวหยวนป้าทิ้ง ก็คือกุ่นเจี้ยนโฉวที่เมื่อสักครู่เข้าสู่คฤหาสน์มาก่อนล่วงหน้า
ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาโดนเซวหยวนจี๋จูงจมูกเดินอยู่ ช่วงเริ่มต้น เขาตกเข้าลงไปในกับดักที่เซวหยวนจี๋จัดวางไว้แล้ว
จนกระทั่งตอนนี้ หยางเฉินถึงสำนึกได้ ตนเองดูถูกเซวหยวนจี๋ไป โดยเฉพาะยังดูถูกไปมากๆ ด้วย
แน่นอนว่า นี่ต้องโทษเขา ขอเพียงเป็นเรื่องราวเกี่ยวข้องกับฉินซี เขาจะไม่มีทางรักษาความสุขุมเยือกเย็นไว้ได้เลย
ก่อนหน้านี้ถ้าฟังคำพูดของหม่าชาว คงไม่มาติดกับของกุ่นเจี้ยนโฉว
บางที กุ่นเจี้ยนโฉวพาเขามาที่นี่ เดิมทีคือมาฆ่าเซวหยวนป้า
ฉินซีอยู่ที่นี่ เกรงว่าแม้แต่เซวหยวนป้าคงไม่รู้ชัดเจน
หลังจากเข้าใจเรื่องพวกนี้กระจ่างแล้ว หยางเฉินจึงทำหน้าเยาะเย้ยตนเอง
เซวหยวนจี๋ต้องรู้ความเก่งกาจของเขาเป็นแน่ ดังนั้นถึงจงใจนำฉินซีมาไว้ที่คฤหาสน์ของเซวหยวนป้า
พอเป็นแบบนี้ หลังจากกุ่นเจี้ยนโฉวฆ่าเซวหยวนป้าทิ้ง ฉินซีก็จะกลายเป็นภาระของหยางเฉิน
ต่อให้หยางเฉินแกร่งแค่ไหน ย่อมไม่มีทางสำแดงความสามารถทั้งหมด ดังนั้นเซวหยวนจี๋ถึงกล้าพาคนมาล้อมดักหยางเฉินที่คฤหาสน์ด้วยตนเอง
“หยางเฉิน ตอนนี้แกมีแค่ทางเลือกเดียวแล้ว”
ในเวลานี้เอง เซวหยวนจี๋ยิ้มกริ่มพูดขึ้นกะทันหัน
หยางเฉินไม่ได้ตอบ เพียงแค่มองฝ่ายตรงข้ามอย่างเย็นชา
เซวหยวนจี๋หัวเราะแล้ว พูดต่อไปว่า “เรื่องในที่นี้ มีแค่คนของฉันกับคนของแกที่รู้ ฉันคิดว่าแกจะไม่พูดเรื่องของที่นี่ออกไปก่อนเองแน่นอน”
“ขอเพียงแกยินยอมรับใช้ฉัน ฉันรับประกันกับแกได้ว่า ทุกอย่างที่เกิดในคืนนี้ ไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับแกทั้งนั้น”
“คำสัญญาก่อนหน้านี้ที่ฉันให้แกไว้ยังคงเหมือนเดิม ฉันจะสนับสนุนแกเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูโดยแท้จริง ให้ควบคุมทั้งเมืองเยี่ยนตูไว้ในมือของแก”
“เป็นยังไงบ้าง ฉันใจกว้างมากไหม? แม้แต่เรื่องที่แกฆ่าน้องสามของฉันนี้ ยังยอมปล่อยแกไป”
หยางเฉินไม่ตอบ เพียงแต่แสงหนาวเหน็บในสายตานับวันยิ่งเพิ่มขึ้น
นานมากแล้วที่ไม่เคยโดนใครวางแผนทำลายขนาดนี้ ต้องยอมรับว่า เซวหยวนจี๋คนนี้ถือว่าเป็นคู่แข่งสำคัญคนหนึ่ง
เพียงแต่ คนที่เขาเจอคือหยางเฉิน ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น บางทีคงโดนเขาข่มขู่ได้แล้ว
“เพ้อเจ้อ!”
ชั่วขณะนั้นหม่าชาวระเบิดอารมณ์โมโห “ให้พี่เฉินรับใช้แก คนแบบแกเนี่ยนะ จะคู่ควร?”
“สรุปว่าเซวหยวนป้าตายยังไงกันแน่ แกรู้ดีอยู่แก่ใจ อยากโยนความผิดให้พี่เฉิน แกก็โยนความผิดได้เลยเหรอ?”
หม่าชาวโกรธแค้นหนักมาก หลังออกมาจากชายแดนเหนือ นี่เป็นครั้งแรกที่อัดอั้นตันใจขนาดนี้
เซวหยวนจี๋หรี่ดวงตาขึ้นมานิดหน่อย “ไอ้หนุ่ม พูดจาให้มันสุภาพหน่อย จากสถานะของฉัน แกยังไม่มีสิทธิ์พูดกับฉันนะ”
หม่าชาวโมโหจัด ตะโกนว่า “แกถือว่าเป็นใครกัน? หากไม่ใช่เพราะเบื้องหลังของตระกูลเซว กล้ามาพูดเพ้อเจ้อต่อหน้าพี่เฉินอย่างแก คงตายไปตั้งหลายรอบแล้ว”
“แกชื่อหม่าชาว ปีนี้อายุยี่สิบห้าปี เป็นเด็กกำพร้า คู่หมั้นคืออ้ายหลินของตระกูลอ้ายแห่งเยี่ยนตู พวกแกวางแผนจะแต่งงานกันสิ้นปีนี้”
ทันใดนั้นเซวหยวนจี๋ยิ้มกริ่มพูดขึ้นว่า “พูดได้ว่า อีกห้าวัน จะเป็นวันมงคลของพวกแกแล้ว”
ฟังคำพูดของเซวหยวนจี๋แล้ว สีหน้าหม่าชาวเปลี่ยนไปในชั่วพริบตาเดียว พูดอย่างโมโห “แกข่มขู่ฉัน?”
เซวหยวนจี๋หัวเราะแล้ว “ไม่ใช่นะ ต่อให้อยากข่มขู่ งั้นก็ต้องมีคุณค่ามากพอ คนอย่างแก มันยังไม่พอ”
“ฉันเพียงแค่เตือนสติด้วยความหวังดี เดี๋ยวจะถึงวันมงคลของแกแล้ว แกน่าจะไม่อยากให้คู่หมั้นของแกพอเพิ่งแต่งงาน ก็ต้องเป็นหม้ายหรอกมั้ง?”
“หรือว่า แกจะเป็นหม้าย?”
เซวหยวนจี๋บอกว่าไม่ได้ข่มขู่ แต่ว่าคำพูดทุกประโยคกลับยั่วยุหม่าชาวอย่างลึกซึ้ง
“พี่เฉิน พี่พาพี่สะใภ้ออกไป ผมจะให้ไอ้สารเลวคนนี้ตายอยู่ที่นี่เอง!”
ในสายตาหม่าชาวแรงอาฆาตแค้นเปล่งประกาย เกิดความคิดสังหารที่ดุเดือดมากขึ้นจริงแล้ว
เซวหยวนจี๋หัวเราะหึๆ บอกว่า “ฉันรู้ว่าความสามารถของพวกแกสองคนแกร่งมาก ฉันก็ยอมรับด้วยว่า ต่อให้ฉันพาคนระดับนี้มา ยังไม่คณามือพวกแก”
“เพียงแต่ พวกแกคิดว่า ในเมื่อฉันรู้แล้ว แต่ยังกล้าพาคนมาที่นี่ หรือว่าจะไม่มีแผนสำรองสักนิดเหรอ?”
เพราะด้วยเหตุนี้หยางเฉินจึงไม่ได้บุ่มบ่ามลงมือ เพราะมีความกังวลใจแบบนี้อยู่
เคยบังเอิญปะทะกับเซวหยวนจี๋ง่ายๆ ไม่กี่ครั้ง ล้วนเป็นเขาพ่ายแพ้กลับไป
เจ้าชายรองของตระกูลเซวคนนี้ ไม่ธรรมดาอย่างมาก เล่ห์เหลี่ยมก็ต่ำทรามไร้ยางอายมากเช่นกัน มิฉะนั้นคงไม่ใช้ฉินซีล่อหยางเฉินหรอก
เพื่ออำนาจและอิทธิพล แม้กระทั่งยังฆ่าน้องสามของตนเองได้ลงคอ
ถ้าเรื่องที่เซวหยวนป้าโดนฆ่าไม่อาจแก้ไขได้ กษัตริย์เซวต้องโมโหเดือดดาลเป็นแน่ ถ้าเกิดเขามาที่เมืองเยี่ยนตู งั้นเรื่องราวคงต้องใหญ่จริงๆ แล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซวหยวนป้าเป็นลูกชายที่กษัตริย์เซวรักที่สุด และฝึกอบรมเขาให้เป็นผู้สืบทอดมาโดยตลอด
ถ้าไม่ใช่ครั้งก่อนเซวหยวนป้าถูกหยางเฉินไล่ออกจากเมืองเยี่ยนตูเรื่องพวกนี้ เกรงว่าเซวหยวนป้าคงได้รับตำแหน่งของผู้สืบทอดแล้วกระมัง?
ดังนั้นพูดได้ว่า เซวหยวนป้าโดนฆ่าเรื่องนี้ จำเป็นต้องแก้ไข ไม่อย่างนั้นผลลัพธ์อาจร้ายแรงมาก
กษัตริย์ของตระกูลเดอะคิง โดยเฉพาะผู้ควบคุมอำนาจระดับสูงสุดของจิ่วโจวไม่กี่คน แม้กระทั่งมีชื่อเสียงเหมือนกันจอมพลชายแดนทั้งสี่ สามารถชี้แจงปัญหาทั้งหมดได้
“เซวหยวนจี๋ สรุปแกอยากเอาอะไร?”
หยางเฉินถามขึ้นทันใด
เซวหยวนจี๋หัวเราะแล้ว “ที่ฉันพูดมายังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? ฉันอยากสนับสนุนแกรับตำแหน่ง กลายเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู เรื่องดีแบบโชคหล่นทับ หรือว่าแกไม่ชอบ?”
“รออนาคตฉันสืบทอดตำแหน่งกษัตริย์ตระกูลเซว แกก็คือขุนนางผลงานเยี่ยมมากที่สุด อำนาจและเงินทอง ยังมีสาวสวย แกอยากจะได้เท่าไรก็มีเท่านั้น”
“ขอเพียงแกยินยอมรับใช้ฉัน ย่อมสามารถได้รับทุกอย่างไป หยางเฉิน สรุปแกยังลังเลอะไรอยู่?”
เซวหยวนจี๋เหมือนเป็นผู้บรรยายคนหนึ่ง อารมณ์น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเร่าร้อนฮึกเหิม และเหมือนเป็นตาลุงชั่วคนหนึ่ง หลอกลวงเด็กสาวให้เข้าใกล้เขาอยู่ไม่เลิก
เพียงแต่ หยางเฉินไม่ใช่ผู้ฟัง และไม่ใช่เด็กสาว
ถึงเซวหยวนจี๋จะพูดดีแค่ไหน เขาก็ไม่มีความสนใจแม้แต่น้อย
“ฉันปฏิเสธ!”
หยางเฉินส่ายหน้า พูดด้วยท่าทางจริงจัง “ก่อนหน้านี้แกไม่ใช่อยากได้ที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้เหรอ? ก่อนหน้าแก คนของตระกูลเฉาก็อยากได้ที่ดินผืนนั้น ตอนนี้ฉันสามารถตัดสินใจได้แล้ว จะยกที่ดินผืนนั้นให้แก”
“สำหรับตระกูลเซวของแกอยากทำอะไร หรือว่าต่อไปอยากทำอะไรที่เมืองเยี่ยนตู ฉันจะไม่ก้าวก่ายทั้งนั้น”
“ฉันขอเพียงบุญคุณความแค้นระหว่างตระกูลเซว ยกเลิกให้หมด!”
หม่าชาวทำหน้าตกใจ เหมือนคาดคิดไม่ถึงว่า เทพสงครามผู้ชนะของชายแดนเหนือในใจตนเองคนนั้น จะก้มหัวต่อญาติสายตรงตระกูลเดอะคิงคนหนึ่งแล้ว