บทที่ 686
เซียวฉางควนก็พยักหน้ารัวๆ
เขารู้ดี ว่าถ้าในบ้านมีผู้หญิงปากร้ายอยู่ด้วยจะเป็นแบบไหน มันคงจะวุ่นวายกันน่าดู
ถ้าหากว่าในบ้านมีผู้หญิงปากร้ายด้วยกัน2คน เช่นนั้นก็ไม่ต้องมีบ้านนี้ไว้หรอก
ดังนั้นเขาก็เลยตัดใจพูดว่า “แม่ครับ เอาเลขบัญชีธนาคารมาให้ผม เดี๋ยวผมโอนเงินไปให้ หรือไม่ก็ให้คนงานพวกนี้ ยกเฟอร์นิเจอร์พวกนี้กลับไปเถอะครับ”
นายหญิงใหญ่เซียวก็โมโหหนัก ชี้หน้าเซียวฉางควนแล้วพุ่งเข้ามาจะตบหน้า ดีที่เซียวฉางควนตอบสนองเร็ว ถอยหลังไปก่อน ทำให้นายหญิงใหญ่ตบไม่โดน
เธอถูกกิริยาท่าทางของเซียวฉางควนทำให้โมโหดหนัก แต่ที่น่าโมโหก็คือ คฤหาสน์ที่หรูหราเช่นนี้ แต่ตนเองกลับไม่มีโอกาสได้เสพสุข นี่มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวด ราวกับมีเข็มมาทิ่มแทงทุกรูขุมขนของเธอ
แต่ทว่า ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว
เธอได้แต่มองเซียวฉางควนแล้วกัดฟันพูดว่า “ได้！ช่างเป็นลูกคนดีของฉันเสียจริงๆ เลย！ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเราก็ตัดขาดจากกัน ฉันตาย！ก็ไม่ต้องมาเผาผีกัน！”
หม่าหลันรีบพูดต่อท้ายว่า “ก็ดีเหมือนกัน พวกเราจะได้ไม่ต้องลำบาก”
“นี่แก…….”
นายหญิงใหญ่เซียวแผดเสียงจนไอออกมา แล้วหยิบบัตรATMออกมา แล้วตะโกนใส่เซียวฉางควนว่า “โอนเงินมา เอามาให้ฉัน1.21ล้าน！”
หม่าหลันก็ขมวดคิ้วถามว่า “ทำไมต้องให้1.21ล้านด้วย? ตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือว่า 1.2ล้าน”
นายหญิงใหญ่ก็โมโหตอบไปว่า “ฉันเหมารถขนของมา ไม่ต้องใช้เงินรึไง?”
หม่าหลันก็พูดเสียงเย็น “แม่จะเหมารถหรือจ้างใครมา มันเกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ? ทำไมไม่บอกด้วยเลยล่ะว่าเมื่อเช้าใช้กระดาษเช็ดก้นก็ต้องใช้เงินด้วย? หรือจะให้พวกเราช่วยชดใช้ค่าใช้จ่ายด้วยอีกไหม?”
นายหญิงใหญ่เซียวก็กัดฟันด่าทอกลับมาว่า “อีปากมาก เดี๋ยวฉันตบให้ปากฉีกเลยนี่！”
พูดไป นายหญิงใหญ่ก็ยื่นมือมาจับแขนหม่าหลัน
หม่าหลันไม่ใช่เซียวฉางควน เธอไม่เกรงใจแม้แต่น้อย เธอใช้แรงสะบัดมือของนายหญิงใหญ่ออก แล้วพูดเสียงเย็นชาว่า “จะทำอะไร? จะลงไม้ลงมือรึ? แม่ก็พูดถูกนะ ฉันมันเป็นคนปากมาก แต่แม่ก็ไม่ดีเด่นอะไรนักหรอก ยัยแก่ปากมาก มาลงไม้ลงมือในบ้านฉัน เชื่อไหมว่าอีปากมากอย่างฉันนี่แหละจะตบให้ร่วงเลย?”
หลายปีมานี้ถูกนายหญิงใหญ่กดขี่ข่มเหง ดูถูกเหยียดหยาม ในใจหม่าหลันได้เกิดเป็นความแค้นไปแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาส วันถือได้ว่าเป็นโอกาสทอง
นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่คิดเลยว่า หม่าหลันจะไม่เกรงกลัวตนเองเลย ถึงแม้จะโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
ในตอนนี้ เซียวฉงควนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดๆ แล้วก็พูดกับนายหญิงใหญ่ว่า “แม่ครับ เงิน1.21ล้าน ผมโอนให้แม่ไปแล้วนะ ไปตรวจสอบดู ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็กลับไปเถอะครับ”
หม่าหลันพูดต่อว่า “คุณมีเงินมากรึไง? เงินหมื่นที่เกินไปนั้น ให้ฉันเอาไปทำสปาได้ตั้งหลายครั้ง ให้เธอไปทำไม? เอาไปเลี้ยงหมารึไง?”
เซียวฉางควนโบกมือให้หยุด “พอเถอะ พูดให้น้อยๆ หน่อย！”
ตอนนี้ โทรศัพท์ของนายหญิงใหญ่เซียว ก็ได้รับข้อความ พอหยิบมาดู ก็เห็นว่ามีเงิน1.21ล้านโอนเข้ามาจริงๆ ดังนั้นก็เลยจ้องหม่าหลัน แล้วพูดเสียงต่ำว่า “อีคนแซ่หม่า มึงคอยดูเถอะ สักวันกูจะจับมึงแหกปาก！”
พูดจบ ก็พูดกับเซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยว่า “พวกเรากลับ！”
เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยก็โล่งอก
พวกเขากลัวว่าคุณอาเซียวฉางควนของตนเองไม่หนักแน่นพอ แล้วจะตอบรับให้นายหญิงใหญ่เข้ามาพัก ตนเอง3คนก็คงจะต้องจบเห่แน่
โชคดี พวกเขาไม่ได้ให้นายหญิงใหญ่ทำสำเร็จ！