บทที่ 687
ด้านนอกคฤหาสน์ เซียวฉางเฉียนเห็นนายหญิงใหญ่ออกมากับลูกสาวลูกชายตนเอง ก็เลยรีบถามว่า “แม่ครับ ได้เงินมารึยัง?”
นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดหน้าบึ้งว่า “ให้มาแล้ว พวกเรากลับเถอะ！”
พอเห็นว่านายหญิงใหญ่เซียวเหมือนจะกำลังโมโห เซียวฉางเฉียนก็ไปลากเซียวไห่หลงไปถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คุณย่าแกโมโหอะไร?”
เซียวไห่หลงก็รอคุณย่าและน้องสาวตนเองเดินไปไหลแล้ว ก็พูดเบาๆ ขึ้นว่า “พ่อครับ คุณย่าชักจะไม่ได้เรื่องแล้วครับ！”
“พูดอะไรของแก！” เซียวฉางเฉียนดุเสียงต่ำๆ “ตอนนี้พวกเราต้องอาศัยคุณย่าของแก แกว่าย่าแกแบบนี้ เดี๋ยวย่าแกได้ยินจะทำอย่างไร?”
เซียวไห่หลงก็พูดด้วยสีหน้าโมโหว่า “พ่อครับ！พ่อรู้ไหมว่าเมื่อครู่คุณย่าไปพูดอะไรกับคุณอาเซียวฉางควน? ย่าบอกว่าเฟอร์นิเจอร์ชุดนี้ จะให้คุณอาฟรีๆ ขอเพียงคุณอาเหลือห้องนอนในคฤหาสน์ไว้ให้ย่าสักหนึ่งห้อง ให้ย่ามาพักได้บ่อยๆ ！โชคดีที่คุณอาไม่สนใจย่า หม่าหลันก็ด่ากลับออกมาชุดใหญ่！”
“อะไรนะ？！” เซียวฉางเฉียนได้ยินดังนั้น ก็สีหน้าเปลี่ยน！
หนอยแน่ะ！
แม่แท้ๆ ของตนเองคนนี้ ช่างเป็นจิ้งจกเปลี่ยนสีจริงๆ ！
ก่อนที่จะเกิดเรื่อง ดูถูกครอบครัวของน้องชายตนเองคนนั้นไว้มากมาย คนที่ไล่พวกเขาออกไป ก็เป็นตัวเองแท้ๆ
ตอนนี้เห็นว่าตระกูลเซียวกำลังแย่ บ้านน้องชายก็ได้อยู่ในคฤหาสน์ใหญ่โต แม่ก็จะแปรพักตร์งั้นรึ?
แม่อยากจะไปอยู่ในคฤหาสน์นั้น โดยไม่คิดถึงพวกเรา3คนเลยนะ！
เมียของตนเองก็หอบเงินหนีไปแล้ว ครอบครัวตนเอง3คนไม่มีเงินทุนมาดำรงชีพ ได้แต่ขายของเก่ากินไปก่อน แต่ตอนนี้แม่จะมาทอดทิ้งพวกเรา ไปเสพสุขคนเดียว！
พอคิดถึงจุดนี้ เซียวฉางเฉียนก็โมโหมาก！
แต่ว่าเขาก็ยังไม่กล้าเชื่อ ได้แต่พูดกับเซียวไห่หลงเสียงต่ำๆ ว่า “พวกเราต้องรีบหาทางเอาของโบราณของปู่แกที่อยู่กับย่า เอามาเป็นของเราให้ได้”
เซียวไห่หลงรีบพูดว่า “คุณย่าไม่ยอมพูดน่ะสิครับ！ผมก็ถามอยู่ตลอด แต่ย่าไม่ยอมบอกผม ยัยแก่นี่ฉลาดเป็นกรด！”
เซียวฉางเฉียนก็ตอบว่า “ค่อยๆ จัดการ ช่วงนี้ก็จับตาดูย่าแกไว้ นอกจากไปเข้าส้วม นอกนั้นจับตาดูไว้！”
“ได้ครับ！”
……
พอคนตระกูลเซียวกลับแล้ว หม่าหลันก็หัวเราะลั่นในคฤหาสน์หลังใหม่
ถึงแม้เธอจะโกรธที่เซียวฉางควนเปลี่ยนรหัสปลดล็อกโทรศัพท์ เป็นเลขวันเกิดของหานเหม่ยฉิง และโกรธเรื่องที่เซียวฉางควนใช้เงินหมด โดยไม่ให้ตนเอง แต่วันนี้ด่านายหญิงใหญ่เซียวไปฉาดใหญ่ ให้เธอได้ปลดปล่อยความแค้น20ปีที่ผ่านมา ก็มีความสุขมากแล้ว
ที่ยิ่งน่าดีใจก็คือ ในที่สุดตนเองก็ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้แล้ว！
ห้องหับที่หรูหรา เมื่อก่อนตนเองแม่แต่ฝันก็ไม่คาดคิดมาก่อน แต่ตอนนี้มันได้อยู่ตรงหน้าแล้ว！
ตอนนี้พวกเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ก็มาถึงแล้ว รอแค่ถึงช่วงบ่าย คนของห้างเฟอร์นิเจอร์ ก็จะขนส่งเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้ามาส่ง พอถึงตอนนั้นก็ได้ย้ายเข้าพักอย่างเต็มตัว！
หม่าหลันตื่นเต้นมาก แล้วพูดกับเซียวชูหรัน “แม่กับพ่อแกจะอยู่ห้องที่ใหญ่ที่สุดบนชั้น3！”
เซียวชูหรันก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ชั้น3แม่ก็อยู่ไปเถอะ เดี๋ยวหนูกับเย่เฉินอยู่ชั้น2”
พูดจบ เธอก็บอกอีกว่า “เอ่อแม่คะ ก่อนหน้านี้หนูรับปากรั่งหลินไว้ ว่าถ้าย้ายมาจะให้เธอ1ห้อง รั่งหลินก็มาจินหลิงนานแล้ว พักอยู่โรงแรมตลอด สงสารเธอค่ะ”
หม่าหลันรีบถามว่า “ต่งรั่งหลิน ตระกูลต่งในเย่นจิงน่ะหรือ?”
“ใช่ค่ะ” เซียวชูหรันตอบ “เธอนั่นแหละค่ะ”
หม่าหลันยิ้มพูดว่า “ได้สิ！ตระกูลต่งก็ไม่ธรรมดา กำลังก็ไม่น้อยหน้าไปกว่าตระกูลเซียว แกก็ไปสนิทสนมกับเธอไว้ วันข้างหน้าจะมีประโยชน์！”
พูดไป หม่าหลันก็รีบเดินไปยังบันได แล้วพูดว่า “เดี๋ยวแม่ขึ้นชั้น3ไปดูห้องนอนก่อน！”
เย่เฉินก็พูดกับเซียวชูหรันว่า “พวกเราก็ไปดูห้องบนชั้น2กันหน่อยไหม?”
เซียวชูหรันก็พยักหน้า แล้วก็ขึ้นชั้น2ไปกับเขา