ตอนที่ 1119: สังหารมังกรอสรพิษม่วง
หางของมังกรอสรพิษตวัดอย่างรุนแรงไปที่หลังของเจี้ยนเฉิน เสื้อผ้าของเจี้ยนเฉินขาดกระจายทันที เพราะพลังอันมหาศาลที่พุ่งมาที่เจี้ยนเฉินจากหางของมังกร หลังของเขาเต็มไปด้วยเลือดและกระดูกของเขาก็หักไปหลายชิ้น
ยังไงมังกรอสรพิษก็ทรงพลังเกินไปอยู่ดี มันไม่มีความฉลาด แต่ทุกการโจมตีของมันนั้นก็เท่ากับเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 แม้ร่างบรรพกาลที่ทรงพลังของเจี้ยนเฉินก็ไม่สามารถทนการโจมตีแบบนั้นได้
เจี้ยนเฉินกระเด็นไปไกล 5 กิโลเมตร เขาพลิกตัวกลางอากาศและร่อนลงที่พื้นอย่างมั่นคง เลือดไหลออกมาที่มุมปากของเขา ในขณะที่พลังบรรพกาลก็พุ่งพวยอยู่ในร่างของเขา ไม่เพียงแต่เขาจะผลักดันร่างบรรพกาลให้ถึงขีดสุดเท่านั้น เขายังใช้พลังบรรพกาลเพื่อให้อาการบาดเจ็บของเขาหายไปอย่างรวดเร็วด้วย
ในเวลาเดียวกัน แสงสายสีขาวก็พุ่งออกมาจากร่างของเจี้ยนเฉิน เขาใช้พลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสงครึ่งสายในการรักษาตัวเองเช่นกัน แสงนั้นไม่สว่างจ้าแสบตานัก
แกร๊ก! แกร๊ก!
เสียงแตกดังชัดเจนออกมาจากกระดูกของเจี้ยนเฉิน กระดูกที่หลังของเขาฟื้นฟูอย่างรวดเร็วอย่างสังเกตเห็นได้ ภายใต้การฟื้นฟูของทั้งพลังงานดั้งเดิมของเซียนธาตุแสงและร่างบรรพกาล เขาก็ฟื้นฟูได้ด้วยความเร็วเหลือเชื่อ
เจี้ยนเฉินไม่กล้าที่จะประมาทกับมังกรอสรพิษเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 เขาจำเป็นต้องใช้ทุกอย่างที่เขามี สัตว์ตรงหน้าเขานั้นเทียบไม่ได้กับผู้อาวุโสเงาของหอยามะที่เขาเพิ่งต่อสู้ไปได้ไม่นาน
โฮ้ก !
มังกรอสรพิษม่วงคำรามเสียงดังออกมา มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และความยิ่งใหญ่ของมังกรที่แท้จริงก็ปรากฏขึ้นมาลาง ๆ จากมัน ร่างยาว 300 เมตรของมันเลื้อยมาอย่างรุนแรงและกระแทกหินแตกกระจายและสั่นไหวไปทั่วทั้งภูเขา หินที่แตกกระจายกระเด็นไปทุกที่
ในตอนที่เจี้ยนเฉินแทงไปที่หัวของมังกรก่อนหน้านี้ เขาได้ใส่สายพลังบรรพกาลเข้าไปในหัวที่ใหญ่ของมัน มันกำลังคลุ้มคลั่งและทำลายล้างประสาทของมังกรอสรพิษ ซึ่งทำให้มันเจ็บปวดอย่างทุกข์ทน
อย่างไรก็ตาม มังกรอสรพิษนั่นก็ยังคงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่เป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 อยู่ดี ร่างกายและพลังชีวิตของมันนั้นทรงพลังมาก บวกกับการที่มันไม่มีวิญญาณดั้งเดิม ทำให้พลังบรรพกาลทำให้มันบาดเจ็บไม่รุนแรงเหมือนที่ทำได้กับสัตว์อสูรระดับ 8
แสงสีม่วงเริ่มสว่างออกมาจากมังกร ในขณะที่พลังงานที่น่ากลัวก็ทำให้ยอดเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง มังกรอสรพิษใช้พลังงานทั้งหมดของมันชั่วคราวเพื่อข่มพลังบรรพกาลในหัวของมันตามสัญชาตญาณ มันเหวี่ยงหางของมันที่ส่งเสียงหวดไปในอากาศ ในขณะที่มันพุ่งมาที่เจี้ยนเฉินเหมือนภาพพร่ามัว
เจี้ยนเฉินกำลังฟื้นฟูตัวเอง แต่เขาก็ระวังตัวอยู่ เกือบจะทันทีในตอนที่หางพุ่งมา เขาก็เคลื่อนไหว เขาใช้ทักษะมายาพริบตา แล้วเขาก็ออกจากที่ที่เขายืนอยู่ในทันที และเหลือทิ้งไว้เพียงภาพติดตา เขาพุ่งไปที่มังกรอสรพิษด้านหน้าอย่างไม่เกรงกลัว
ตู้ม !
หางโจมตีไปตรงพื้นที่เจี้ยนเฉินยืนอยู่ก่อนหน้านี้ด้วยพลังที่รุนแรง และทำให้เกิดเสียงระเบิดแสบหูขึ้นมาทันที ทั่วทั้งเทือกเขาสั่นไหวและภูเขาเล็ก ๆ หลายลูกก็พังทลายลงมาจากแรงสั่นสะเทือน
ในขณะที่เจี้ยนเฉินเข้าใกล้มังกรอสรพิษ เขาก็กระโจนเพื่อต้องการที่จะกระโดดไปที่หัวของมันอีกครั้งเพื่อที่จะโจมตีที่จุดตาย
มังกรอสรพิษคำรามอย่างดุร้าย มันไม่ได้มีความฉลาดแต่มันก็เคยโดนแบบนี้มาแล้ว เห็นได้ชัดว่ามันเรียนรู้และรู้ว่ามันจะให้เจี้ยนเฉินขึ้นมาบนหัวของมันไม่ได้ มันเหวี่ยงหัวไปอีกด้านทันทีและพ่นควันสีม่วงออกมาในเวลาเดียวกัน และอาบเจี้ยนเฉินไปด้วยทะเลเพลิง
เพลิงสีม่วงนั้นน่ากลัวมาก มันเต็มไปทั่วทั้งท้องฟ้า มันเผาไหม้แม้กระทั่งอากาศ หินบางก้อนบนพื้นยังกลายเป็นลาวาเพลิงสีแดง
เจี้ยนเฉินอยู่กลางอากาศในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงหลบเพลิงไม่ได้ เขาถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงสีม่วงและอุณหภูมิของมันนั้นก็น่ากลัวมากที่แม้แต่ร่างบรรพกาลของของเขาก็ยังไม่เพียงพอที่จะทนมันได้ เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงไปทั่ว
เจี้ยนเฉินคำรามออกมา และพลังบรรพกาลก็พุ่งออกมาจากเม็ดพลังบรรพกาลของเขา มันพุ่งผ่านออกมาจากผิวหนังของเขาและกลายเป็นม่านพลังที่ป้องกันไฟเอาไว้ เจี้ยนเฉินยกยุทธภัณฑ์จักรพรรดิขึ้นไปบนท้องฟ้าและเจตจำนงกระบี่ที่เข้มข้นก็เปล่งรัศมีออกมาจากเขา เขาเหวี่ยงออกไปสองครั้งด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
ปราณกระบี่สองสายที่เต็มไปด้วยพลังบรรพกาลพพุ่งออกไปเป็นแสงสีดำ พวกมันพุ่งผ่านเพลิงและพุ่งไปที่ตาของมังกรอสรพิษด้วยความเร็วสูง
พรวด !
ตาของมังกรอสรพิษระเบิดออก มันอดไม่ได้ที่จะโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน ทำให้มันหยุดพ่นเปลวเพลิงออกมา
เจี้ยนเฉินไม่ลังเล เขารีบเข้าใกล้มังกรอสรพิษพร้อมกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ และแทงไปที่กึ่งกลางหน้าผากของมัน
แม้ว่ามังกรอสรพิษจะมีการป้องกันที่แข็งแกร่ง แต่ร่างกายของมันก็ไม่สามารถหยุดการโจมตีเต็มกำลังของเจี้ยนเฉินได้ เลือดพุ่งออกมา ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิแทงลงไปที่หัวของมันอีกครั้ง และเหมือนครั้งที่แล้ว มีแต่ด้ามของอาวุธเท่านั้นที่โผล่ออกมา
สายตาของเจี้ยนเฉินเย็นชา เขาไม่ให้เวลามังกรอสรพิษตั้งตัว เขาดึงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิออกมาทันที เขากระตุกมือและแทงลงไปอีกสามครั้งทันที การโจมตีนั้นเกือบจะมองไม่เห็นและทิ้งเพียงภาพติดตาลางลางเอาไว้ ความเร็วนั้นน่าเหลือเชื่อ ทุกการโจมตีพุ่งเข้าไปที่หัวของมังกรอสรพิษและทิ้งสายของพลังบรรพกาลเอาไว้
มังกรอสรพิษเริ่มขัดขืนอย่างบ้าคลั่งและทุกข์ทน หัวใหญ่ของมันสะบัดร่างของเจี้ยนเฉินและส่งเขาไปกลางอากาศ
พลังชีวิตของมันนั้นสุดยอดมาก และมันยังไม่มีวิญญาณดั้งเดิม ทำให้มันไม่มีจุดอ่อน มันยังมีชีวิตอยู่เหมือนก่อนหน้านี้แม้หลังจากที่ได้รับการโจมตีที่ถึงชีวิตไปหลายครั้งแล้ว
เจี้ยนเฉินร่อนลงบนหินใหญ่และตั้งตัว หลังจากนั้น เขาก็ถีบตัวออกจากก้อนหินทันทีและหินก็แตกกระจาย เขาพุ่งเหมือนจรวดไปที่มังกรอสรพิษ ในขณะที่เขาถือยุทธภัณฑ์จักรพรรดิสองมือไว้เหนือหัว ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิขยายออกอย่างรวดเร็วยาวสามสิบเมตร ชั้นพลังทำลายล้างของพลังบรรพกาลห่อหุ้มมันอยู่
เจี้ยนเฉินถือดาบด้วยมือทั้งสองข้างและพลังแห่งการมีอยู่ของเขาก็พุ่งไปจนถึงขีดสุด เขาคำรามออกมาและเหวี่ยงกระบี่ยักษ์ไปที่คอของมังกร
คอของมังกรอสรพิษมีเลือดไหลออกมาทันที หนึ่งในสี่ของคอของมันถูกตัดและกลายเป็นบาดแผลฉกรรจ์
เจี้ยนเฉินยกมือและกระบี่ขึ้นไปบนท้องฟ้าขึ้นอีกครั้ง เขาต้องการที่จะตัดหัวของมังกรอสรพิษออกให้หมด
ทันใดนั้นเอง มังกรอสรพิษก็อ้าปากกว้างของมัน ก่อนที่เจี้ยนเฉินจะเหวี่ยงลงไปครั้งที่สอง มันพุ่งออกไปหลังจากที่สัมผัสได้ว่าเจี้ยนเฉินอยู่ที่ไหน
เจี้ยนเฉินไม่คิดว่ามังกรอสรพิษที่ตาบอดและไม่มีความเฉลียวฉลาดจะยังสามารถสัมผัสถึงที่ที่เขาอยูได้ เขาจึงไม่ทันระวังตัวและถูกมังกรอสรพิษกัด หนึ่งในฟันที่แหลมคมของมันทะลุหน้าอกของเจี้ยนเฉินทำให้ร่างของเขาติดอยู่กับปากของมังกร ความเจ็บปวดเกิดขึ้นตรงหน้าอกของเขา
หัวของมังกรอสรพิษเต็มไปด้วยเลือด มันตรึงหน้าอกของเจี้ยนเฉินเอาไว้ที่ปากและฟันที่แหลมคมของมัน มันเริ่มสะบัดอย่างหมดท่า มันพยายามที่จะฉีกเจี้ยนเฉินออกเป็นชิ้น ๆ
ถ้าเซียนราชาคนไหนอยู่ในที่ที่เขาอยู่ตอนนี้ พวกเขาก็คงถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ไปนานแล้ว อย่างไรก็ตาม ร่างบรรพกาลของเจี้ยนเฉินนั้นน่าตกตะลึงมาก มันต่อต้านได้หมดจด และเจี้ยนเฉินก็ไม่บาดเจ็บไปมากกว่าเดิม แต่ความเจ็บปวดก็ยังรู้สึกได้เพราะเนื้อของเขาบิดไปมา
เจี้ยนเฉินคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว ในขณะที่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็กลับสู่ขนาดปกติในพริบตา หลังจากนั้นเขาก็เหวี่ยงไปที่ฟันของมังกรอสรพิษแรงที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
มังกรปิดปากของมันอยู่ ถ้าเจี้ยนเฉินไม่ทำลายฟันที่แหลมคมของมันก่อน เขาก็คงหลุดออกไปไม่ได้เลย
แม้ว่ามังกรอสรพิษจะเป็นชั้นสวรรค์ที่ 9 แต่มันก็มีความฉลาดและไม่มีความสามารถเหมือนเซียนราชา มันใช้สัญชาติญาณในการต่อสู้ล้วน ๆ ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นช่วยในการจัดการกับสัตว์นี้ เขาสามารถฆ่ามันได้ด้วยยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเขา
ฟังของมันแข็งแรงมาก เจี้ยนเฉินตัดมันออกได้หลังจากที่เหวี่ยงอาวุธออกไป 5 ครั้ง และเขาก็ดึงฟันยาวสองเมตรออกมาจากหน้าอกของเขาทันที
แต่ในตอนนี้เอง เขาก็ได้กลิ่นเน่าเหม็นรุนแรงออกมา ปากของมังกรอสรพิษหุ้มร่างของเจี้ยนเฉินที่เพิ่งหลุดออกจากฟันของมันเอาไว้ และกลืนเขาลงไปในคอทันทีโดยไม่ให้เวลาเจี้ยนเฉินตั้งตัวเลย มันกลืนเจี้ยนเฉินลงไปทั้งตัว
ในตอนต่อมา ร่างของมังกรอสรพิษสั่นไหวอย่างรุนแรง มันคร่ำครวญอย่างทนทุกข์ และจู่ ๆ รูที่เต็มไปด้วยเลือดก็ปรากฎขึ้นมาบนร่างกายของมัน เจี้ยนเฉินเจาะรูกว้าง 1 เมตรออกมาจากข้างในทำให้ร่างของมังกรเต็มไปด้วยเลือด หลังจากนั้นเขาก็ขยายยุทธภัณฑ์จักรพรรดิออกเป็น 30 เมตรอีกครั้งและฟันไปที่แผลที่คอของมังกรอย่างดุร้าย เขาขยายรอบตัดเออกเป็นสองเท่าจากเดิม เหลือเนื้อเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้นที่ยึดหัวมังกรเอาไว้กับร่าง
เจี้ยนเฉินไม่หยุดแค่นั้น เขาเหวี่ยงอาวุธอย่างดุร้ายไปอีกครั้ง และแผลของมังกรอสรพิษก็ลึกลงไปอีก จากนั้นเขาก็เคลื่อนที่และหายไปจากตรงที่เขายืนอยู่ก่อนหน้านี้และเหลือทิ้งไว้เพียงภาพติดตา
เกือบจะในตอนที่เขาหายไป แสงสีม่วงก็สว่างขึ้นมา หางของมังกรอสรพิษเหวี่ยงไปตรงที่เจี้ยนเฉินอยู่ก่อนหน้านี้และเกิดระเบิดขึ้นมา
ในตอนนี้เองเจี้ยนเฉินโจมตีออกไปเป็นครั้งที่สี่ กระบี่ยักษ์ฟันไปที่ส่วนที่เหลือของคอของมังกรอสรพิษด้วยคลื่นพลังงานที่น่ากลัว
โฮ้ก !
มังกรอสรพิษครวญครางอย่างเวทนาอย่างแสบหู ในที่สุดหัวใหญ่ของมันก็หลุดออกมาจากร่างยาวของมัน มันตกกระแทกลงบนพื้นด้วยเสียงอันดังและฝุ่นก็ฟุ้งไปในอากาศ
มังกรอสรพิษไม่ตายหลังจากที่มันโดนตัดหัวแล้ว ร่างยาวสามร้อยเมตรของมันยังเลื้อยอยู่บนพื้นอย่างต่อเนื่องในขณะที่หัวของมันครางออกมาอย่างน่าเวทนา ทั้งสองส่วนเคลื่อนเข้าใกล้กันอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะพยายามเชื่อมติดกัน
เจี้ยนเฉินไม่ยอมให้มันทำตามที่อยาก เขารู้ว่ามันจะไร้ความสามารถเมื่อหัวของมันแยกออกจากร่าง ดังนั้นเขาจึงก้าวออกไปและหยุดไม่ให้หัวเข้าไปหาร่างของมัน เขาเหวี่ยงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิที่เต็มไปด้วยพลังบรรพกาลทำลายล้างต่อไปอีกที่หัวของมัน ทำให้หัวของมันแหลกเหลว
สัตว์ที่นี่นั้นแตกต่างของสัตว์อสูร ไม่ว่าสัตว์อสูรจะทรงพลังขนาดไหนก็ตามบนทวีปเทียนหยวน พวกมันก็จะตายทันทีที่วิญญาณถูกกำจัด ในทางกลับกัน มังกรอสรพิษนั้นไม่มีวิญญาณ ดังนั้นมันจึงไม่มีจุดอ่อนที่ถึงตาย ด้วยพลังชีวิตที่สุดยอดของมัน เจี้ยนเฉินจึงใช้ได้แต่วิธีการดั้งเดิมในการฆ่ามันเท่านั้น
ในที่สุด มังกรอสรพิษก็หยุดโหยหวน ร่างยาวของมันค่อย ๆ หยุดเคลื่อนไหวช้า ๆ พลังชีวิตที่มหาศาลของมันไหลออกไปอย่างรวดเร็ว และถูกแทนที่ด้วยความตาย