บทที่ 779
พอพูดถึงจุดนี้ อารมณ์ของเซียวฉางควนก็ครึกครื้นขึ้นมา
เขาจ้องมองตาของหานเหม่ยฉิง แล้วพูดอย่างลึกซึ้งว่า “เหม่ยฉิง ผมไม่ได้ล้อคุณเล่นจริงๆ นะ ผมพูดออกมาแต่ละคำ ล้วนออกมาจากใจทั้งหมด หลังจากที่คุณจากไป20กว่าปีมานี้ ผมไม่เคยมีความสุขเลย พวกเราก็อายุปูนนี้แล้ว ทำไมไม่วางทิฐิลง แล้วมาตามหาความรักของเราอย่างแจ่มแจ้งล่ะ? ”
หานเหม่ยฉิงก็ถอนหายใจเบาๆ “ฉางควน ที่คุณพูดมาทั้งหมด ฉันก็เคยคิดเหมือนกัน และอีกอย่าง จริงๆ แล้วในใจฉันก็เคยวาดฝัน แต่สถานการณ์ตอนนี้ มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ชีวิตนี้ฉันเกลียดที่สุดก็คือ มือที่สาม ดังนั้นฉันไม่อยากให้ตนเองเปลี่ยนเป็น มือที่สาม ดังนั้นเรื่องนี้ พวกเราไม่ต้องรีบ คุณให้เวลาฉันหน่อย ฉันก็จะให้เวลาคุณด้วย”
เซียวฉางควนก็รีบถามไปอย่างรีบร้อน “ถ้าผมหย่ากับหม่าหลันแล้ว คุณก็จะยอมอยู่กับผมใช่ไหม? ”
ดวงตาที่สวยงามกลมโต และมีริ้วรอยบางๆ ของหานเหม่ยฉิง จ้องเซียวฉางควนนิ่งๆ แล้วตั้งใจพูดว่า “ฉางควน ฉันยอมรับว่าเหตุผลหลักที่ฉันกลับประเทศมา ก็เพื่ออยากพบคุณ และหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตตามฝันเราในอดีต”
พอพูถึงจุดนี้ เธอก็เปลี่ยนคำพูดว่า “แต่ว่าพวกเราไม่ใช่เด็กอายุ18-20แล้วนะ ตอนนี้พวกเราจะทำอะไรต้องคิดให้ลึกๆ ส่วนเรื่องที่ว่าจะยอมอยู่กับคุณหรือไม่นั้น ตอนนี้ฉันยังไม่มีทางตอบคุณได้ รอให้คุณเป็นโสดก่อน แล้วพวกเราก็ลองคบกันสักพัก จากนั้นฉันค่อยตั้งใจตอบปัญหานี้กับคุณ”
เซียวฉางควนก็พูดอย่างไม่ลังเลว่า “ผมตกลง ผมยอมรับได้หมด ผมยอมทุกอย่าง”
หานเหม่ยฉิงตั้งใจพูดว่า “ฉางควน ฉันก็หวังว่าคุณจะต้องใจคิดเรื่องหม่าหลันด้วย แต่คุณสองคนแต่งงานกัน ไปลองคิดดูว่าระหว่างพวกคุณมีความรักกันหรือไม่ ถ้าพวกคุณยังมีความรักต่อกัน ฉันก็จะอวยพรพวกคุณเหมือนที่ผ่านมา ถ้าพวกคุณไม่มีความรักต่อกัน เช่นนั้นคุณก็ต้องรีบพูดกับเธอ นิสัยของคุณฉันก็พอรู้ ถ้าไม่รีบตัดขาดเสียแต่ต้นๆ ก็จะวุ่นวายภายหลัง”
หานเหม่ยฉิงในตอนนี้ ก็ได้เป็นผู้ชนะทุกอย่างในชีวิตแล้ว แต่ชีวิตนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอยังไม่ชนะ นั่นก็คือ ความรัก
ดังนั้น เธอยังคงหลงรักในตัวเซียวฉางควน
ในใจของทุกคน ล้วนมีความที่หลงใหลกันทั้งนั้น ถ้าหากคนที่ตนเองหลงใหลได้อยู่กับตนเองล่ะก็ ชีวิตก็จะมีความสุขอย่างมาก ชีวิตก็จะสมบูรณ์แบบ แต่ถ้าคนที่หลงใหลคนึงหา ไม่ได้อยู่กับตนเองล่ะก็ คงจะต้องเสียใจไปทั้งชีวิต
ดังนั้นที่หานเหม่ยฉิงกลับประเทศมาครั้งนี้ สามารถบอกได้เลยว่า ไม่ใช่เพราะเรื่องใด แต่เป็นเพราะหวังว่าจะสามารถตามหารักแท้ของตนเอง ในวัยที่พระอาทิตย์กำลังจะลับฟ้านี้
ตอนนี้เซียวฉางควนก็รีบแสดงท่าทีออกมาทันที แล้วพูดว่า “เหม่ยฉิง ขอเพียงคุณไม่รังเกียจผม ผมยอมอยู่กับคุณ ผมจะหย่ากับหม่าหลันให้ได้แน่นอน”
หานเหม่ยฉิงก็ถอนหายใจอีก แล้วพูดว่า “ไม่ว่าปีนั้นคุณจะมีใจให้เธอหรือไม่ หรือว่าคุณจะถูกคนอื่นหลอกใช้ แต่สุดท้ายแล้วคุณก็ยังทรยศต่อความสัมพันธ์ของเรา ถ้าคุณมีใจที่อยากจะชดเชย ฉันก็ยอมให้โอกาสคุณเหมือนกัน”
พอนึกถึงสมัยปีนั้น เซียวฉางควนก็ลุกขึ้น แล้วก็โอบกอดหานเหม่ยฉิงมาในอกอีกครั้ง
กอดเธอไป แล้วก็พูดไปด้วยว่า “เหม่ยฉิง เรื่องในปีนั้น ผมก็รู้สึกผิดมาตลอด20กว่าปีมานี้ ครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตามผมจะไม่รู้สึกผิดอีกแล้ว คุณจะต้องรอผมนะ！”
หานเหม่ยฉิงพยักหน้า แล้วพูดเบาๆ ว่า “ได้！ฉันจะรอคุณ！แต่คุณจะมากอดฉันแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้พวกเรากำลังทำไม่ถูกต้อง！”
เซียวฉางควนดื้อดึงพูดว่า “จะไปสนทำไมถูกผิด ตอนนี้ผมแค่อยากกอดคุณ！” ”
ในใจหานเหม่ยฉิงก็สับสนไม่เบา เขาอยากพูดความรู้สึกที่ถูกเขากอดไว้ในอ้อมอก แต่ชีวิตนี้เธออยู่กับความเหมาะสมมาตลอด เธอไม่มีทางรับได้กับการที่มาสนิทแนบชิดแบบนี้ กับผู้ชายที่แต่งงานแล้ว
ดังนั้นเธอก็เลยพูดอย่างสับสนว่า “ไอ้หยา คุณปล่อยฉันก่อน เราทำแบบนี้ไม่ถูก แล้วฉันก็ยังจะต้องทำกับข้าวด้วย……”
เยวฉางควนก็พูดว่า “ในใจผมมีคุณ ในใจคุณก็มีผม มันจะมีอะไรไม่ดีอีกล่ะ！”
พูดจบ เซียวฉางควนก็รวบรวมความกล้า แล้วก็ก้มหน้าไปจูบหานเหม่ยฉิง
หานเหม่ยฉิงก็รีบหลบหน้า แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ฉันพูดมาตั้งนานคุณไม่เข้าใจหรือไง? ”