บทที่ 780
กำลังพูดกันอยู่นั้น ก็มีกลิ่นเหม็นไหม้ลอยคลุ้งเต็มห้องครัว
หานเหม่ยฉิงก็ตกใจ “ไอ้หยา กุ้งแก้วของฉัน！”
พูดจบ ก็รีบผลักเซียวฉางควนออกไป แล้วเขินหน้าแดงกลับมาตรงเตา พอมองไปในหม้อก็ส่งเสียงเสียดายออกมา “หมดกันๆ กุ้งแก้วไหม้หมดแล้ว！”
เซียวฉางควนก็พูดเตือนอยู่ข้างๆ ว่า “รีบปิดไฟๆ เดี๋ยวจะไหม้จนดำหมด”
หานเหม่ยฉิงก็เลยรีบปิดเตาแก๊ส กุ้งแก้วในหม้อก็ไหม้หมดแล้ว แล้วก็พูดอย่างทำอะไรไม่ได้ว่า “เพราะคุณนั่นแหละ เดิมที เป็นเมนูที่ฉันทำเก่งที่สุด ตอนนี้หมดกัน……..”
เซียวฉางควนก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่สำนึกผิด แล้วพูดว่า “เดี๋ยวผมออกไปซื้อกุ้งมาให้คุณใหม่ดีไหม? ”
ตอนนี้ เย่เฉินกับพอลที่ดื่มชากันอยู่ด้านนอก ก็ได้กลิ่นไหม้ที่ลอยออกมาจากครัว เย่เฉินก็พูดออกมาด้วยจิตใต้สำนึกว่า “หม้อไหม้รึเปล่า? ”
พอลก็ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า “แม่ผมทำกับเก่งมากเลยนะ เรื่องทำหม้อไหม้ ไม่น่าจะเกิดกับแม่ได้นะ……..”
เย่เฉินก็ลุกขึ้นพูดว่า “เดี๋ยวคุณพอลรอสักครู่นะครับ ผมจะเข้าไปดูหน่อย เผื่อเกิดอะไรขึ้น”
พอลก็รีบพูดว่า “เดี๋ยวผมไปด้วยครับ”
ตอนที่พูดจบแล้วกำลังจะลุกขึ้น เย่เฉินก็ยื่นมือไป กดเขาให้นั่งลง แล้วยิ้มพูดว่า “คุณนั่งดื่มชาไปเถอะครับ เดี๋ยวผมไปดูเองครับ”
ตอนนี้ในใจเย่เฉินคิดว่า เผื่อตอนนี้แม่ของคุณกับพ่อตาของผม กำลังเร่าร้อนกับถ่านไฟเก่าที่ลุกโชนขึ้น เผื่อทั้งสองเสื้อผ้ายุ่งเหยิง แล้วลืมปิดเตาแก๊ส คุณเข้าไปไม่อึ้งแย่น่ะรึไง?
ผมนั้นไม่เหมือนกัน ผมไม่มีสายเลือดอะไรเกี่ยวข้องกับแม่คุณและพ่อตาผม ผมเข้าไปก็เหมือนไปดูหนังเท่านั้นแหละ
พอลไม่รู้ ว่าตอนนี้ในใจเย่เฉินมีแต่ความคิดที่จะดูหนังสด พอเห็นเย่เฉินเดินไปทางห้องครัว ตนเองก็ไม่ดื้อดึงที่จะไปอีก
เย่เฉินมาที่ห้องครัว เปิดประตูห้องครัวไป แล้วเอาหัวยื่นเข้าไป
เห็นทั้งสองคนกำลังวุ่นวายกับการจัดการหม้อที่ไหม้ไปแล้ว ดูเสื้อผ้าก็ปกติดี ไม่มีอะไรปิดปกติ ในใจเย่เฉินก็ผิดหวังเล็กน้อย
เดิมทีว่าจะมาดูของดีเสียหน่อย สุดท้ายไม่มีแต่ของดีอะไรให้ดูเลย
แต่ว่าดูจากสีหน้าของพ่อตาตนเองกับคนรักแรกของเขาแล้ว ก็เหมือนจะแดงๆ อยู่นะ รู้สึกเหมือนว่าเมื่อครู่นี้ ทั้งสองจะมีความใกล้ชิดสนิทสนมอะไรกันสักอย่าง
ดังนั้นเย่เฉินก็แกล้งถามอย่างตกใจว่า “พ่อครับ คุณป้าหานครับ อะไรไหม้ครับเนี่ย พวกคุณไม่เป็นอะไรนะครับ? ”
เซียวฉางควนก็ตอบไปอย่างรีบร้อนว่า “อืม ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร แค่ไม่ระวัง หม้อเลยไหม้ พ่อกับหานเหม่ยฉิงกำลังจัดการอยู่ แกไม่ต้องกังวลหรอก”
เย่เฉินพูดในใจ สองคนทำอาหารยังให้หม้อไหม้ได้ เมื่อครู่พวกคุณต้องมีอะไรกันสักอย่างแน่ๆ
ตอนนี้เซียวฉางควนก็พูดอย่างใจเสียว่า “เอ่อเย่เฉิน แกออกไปนั่งดื่มชาเป็นเพื่อนพอลไป ที่นี่มีพ่อกับคุณป้าหานของแก ก็พอแล้ว”