ส่วนที่ 7 ภาคกล้าให้อาทิตย์ดวงจันทร์ผันเปลี่ยน ตอนที่ 87-2 สังหารข้าบรรพตเยียนจือ

ท้าลิขิตพลิกโชคชะตา

​อาจารย์ใหญ่​ที่​บรรพต​เยียน​จือ​เอ่ยถึง​คือ​ผู้ใด​กัน​ ​หรือว่า​จะ​หมายถึง​ท่าน​มหาบัณฑิต​ทง​กู่​ซือ

​หาก​เป็น​เยี่ยง​นี้​ ​บรรพต​ทั้ง​แปด​ก็​คือ​นักเรียน​ของ​ทง​กู่​ซือ​หรือ​ ​อย่างนั้น​ก็​เป็นความลับ​ที่​ใคร​ก็​ต่าง​ไม่ทราบ​เลย​ทีเดียว

​แต่​เหตุใด​ต้อง​เรียก​เขา​ว่า​ท่าน​อาจารย์ใหญ่​ทง​กู่​ซือ​เล่า​ ​เพราะ​ใน​คำ​เรียก​อย่าง​เคารพ​นั้น​มีคำ​ว่า​ ​‘​ใหญ่​’​ ​หรือ​ ​หรือว่า​…​คน​บรรพต​ทั้ง​แปด​ยัง​มี​อาจารย์​เล็ก​รึ

​เฉิน​ฉาง​เซิง​และ​คนอื่นๆ​ ​คิด​ไป​ถึง​เนื้อหา​อื่น​ใน​ข่าวคราว​ ​สีหน้า​ก็​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย

​ใน​ข่าว​ลับ​นั้น​ ​ว่า​กัน​ว่าการ​ปรากฏตัว​ของ​บรรพต​เยียน​จือ​มี​ความเกี่ยวข้อง​กับ​ใต้เท้า​สังฆราช​รุ่น​นั้น

​หรือว่า​ ​ใต้เท้า​สังฆราช​ท่าน​นั้น​ก็​คือ​อาจารย์​ของ​พวกเขา

​“​ใช่​แล้ว​ ​พวกเรา​มี​อาจารย์​สอง​ท่าน​”​

​บรรพต​เยียน​จือ​ยืนยัน​ใน​คำ​คาดเดา​ของ​พวกเขา

​ผู้​บำเพ็ญพรต​ทั้งหมด​ล้วน​ทราบ​ดี​ถึง​ความสัมพันธ์​ของ​ใต้เท้า​สังฆราช​ท่าน​นั้นและ​ท่าน​มหาบัณฑิต​ทง​กู่​ซือ

​นับตั้งแต่​การ​ชำระ​กระดูก​ไป​จนถึง​ขั้น​รวบรวม​ดวงดาว​ ​กฎเกณฑ์​และ​ความรู้​นับไม่ถ้วน​ที่​คน​ทั้งโลก​เคยชิน​ล้วน​มาจาก​จดหมาย​ที่​ส่ง​ถึงกัน​ระหว่าง​ทั้งสอง​ท่าน​นั้น

​หาก​เอ่ยถึง​อำนาจ​และ​กำลัง​ทหาร​ ​ใต้เท้า​สังฆราช​และ​ท่าน​มหาบัณฑิต​ทง​กู่​ซือ​อาจจะ​ไม่ใช่​คนที​่​เป็น​สุดยอด​ ​แต่​หาก​เอ่ยถึง​อิทธิพล​ทาง​ประวัติศาสตร์​แล้ว​ละ​ก็​ ​พวกเขา​ต้อง​มีคุณ​สมบัติ​หนึ่ง​ใน​สาม​เป็นแน่​ ​หาก​เอ่ยถึง​ความเฉลียวฉลาด​และ​ความรู้​ ​ทั้งสอง​ยิ่ง​เป็น​ผู้นำ​ยิ่งกว่า​คนใด​เสียอีก

​อัจฉริยะ​ผู้​ฉลาด​ที่สุด​มัก​มี​ความคิด​ที่​บ้าคลั่ง​ที่สุด

​ท่าน​มหาบัณฑิต​ทง​กู่​ซือ​และ​ใต้เท้า​สังฆราช​ท่าน​นั้น​ ​กลับ​ปิดบัง​ทั่วทั้ง​โลก​ได้​สำเร็จ​ ​ลักลอบ​ร่วมมือ​กัน​ทำ​เรื่อง​บางอย่าง

​อาจะ​เป็น​เพราะ​เพื่อ​ต้องการ​พิสูจน์​ความเป็นไปได้​ถึง​ชีวิต​อันเป็น​นิรันดร์​ ​การสืบทอด​ทาง​วิญญาณ​เทพ​ ​การแลก​เปลี่ยน​ข้อมูล​ข้าม​เผ่าพันธ์​ ​หรือ​อาจ​เป็น​เป็นเพราะว่าง​เกินไป

​พวกเขา​จึง​สร้าง​คน​บรรพต​ทั้ง​แปด​ขึ้น

​รายละเอียด​ทั้งหมด​หาย​ไป​อย่าง​สืบ​ไม่ได้​ ​คน​บรรพต​ทั้ง​แปด​เอง​ก็​ไม่รู้​ ​มี​เพียง​ข้อ​เดียว​ที่สามา​รถ​ยืนยัน​ได้​ ​พวกเขา​มิใช่​เผ่า​มาร​ ​และ​ก็​ไม่ใช่​เผ่า​มนุษย์​ ​และ​ไม่ได้​เป็น​เลือด​ผสม​เยี่ยง​ชี​เจียน​อย่างนั้น​ ​แต่​เป็น​จุด​เชื่อมโยง​ระหว่าง​สอง​เผ่าพันธุ์​ ​หรือ​แม้กระทั่ง​อาจจะ​เป็น​ชะตา​ชีวิต​ที่อยู่​เหนือ​สอง​เผ่าพันธ์​ก็​เป็นได้

​ทุก​การ​มีอยู่​ล้วน​มีความหมาย​ ​หรือ​จะ​กล่าว​ได้​ว่า​ทุก​การ​มีอยู่​ล้วน​ต้อง​ไปหา​ความหมาย​ของ​ตน​ ​หลังจากนั้น​ก็​มอบ​มัน​ให้​แก่​ตนเอง

​ท่าน​มหาบัณฑิต​ทง​กู่​ซือ​และ​ใต้เท้า​สังฆราช​ทยอย​สิ้น​ไป

​คน​บรรพต​ทั้ง​แปด​จาก​สวนผลไม้​ไป​ ​มายัง​โลก​มนุษย์

​พวกเขา​เริ่ม​ครุ่นคิด​ถึง​เรื่อง​นี้

​หากว่า​กันตาม​ความ​ฉลาด​ของ​พวกเขา​ ​ล้วน​ไม่​สามารถ​คาดเดา​ถึง​ความคิด​ที่แท้​จริง​ของ​อาจารย์​ทั้งสอง​ได้​ ​ยิ่ง​ไม่​อาจ​สัมผัส​ถึง​เศษ​เสี้ยว​ของ​ชีวิต​อันเป็น​นิรันดร์​หรือ​จิตวิญญาณ​ได้​เลย

​สุดท้าย​พวกเขา​ก็ได้​ข้อสรุป​หนึ่ง

​อาจารย์​ทั้งสอง​ท่าน​สร้าง​ตน​เพื่อ​พิสูจน์​ว่า​เผ่า​มนุษย์​และ​เผ่า​มาร​สามารถ​อยู่ร่วม​กันได​้​ ​น่าจะ​อยู่​ด้วยกัน​ได้​อย่างสงบ​สุข

​พวกเขา​เอง​ก็​คือ​สัญลักษณ์​แห่ง​ความสงบ​สุข

​บรรพต​เยียน​จือ​เอ่ย​ ​“​เป้าหมาย​ของ​พวกเรา​คือ​ความสงบ​สุข​ของ​โลก​ใบ​นี้​ ​ก่อนที่​ความสงบ​สุขสุด​ท้าย​จะ​มาถึง​ ​พวกเรา​หวัง​ว่า​จะ​ไม่​เกิดเหตุ​การณ์​ว่า​เผ่า​เทพ​และ​เผ่า​มนุษย์​ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง​จะ​แข็งแกร่ง​กว่า​กัน​ ​และ​ทำให้เกิด​อันตราย​จน​ทำให้​เผ่าพันธุ์​วอดวาย​ได้​ ​ดังนั้น​เมื่อ​ฝ่าย​หนึ่ง​รุ่งเรือง​ ​พวกเรา​ก็​จะ​ช่วย​อีก​ฝ่าย​นั้น​”

​เฉิน​ฉาง​เซิง​เอ่ย​ ​“​ดังนั้น​ใน​ปี​เหล่านั้น​ ​พวก​ท่าน​จึง​นำ​ทัพ​ไปร​บกับ​จักรพรรดิ​ไท่​จง​ ​หลังจากนั้น​จู่ๆ​ ​ก็​หาย​ไป​”

​บรรพต​เยียน​จือ​เอ่ย​ ​“​ถูกต้อง​”

​“​ยาม​เผ่า​มาร​เรืองอำนาจ​พวก​ท่าน​ไป​อยู่​ที่ใด​เล่า​ ​เมื่อยา​มลั​่ว​หยาง​ถูก​ล้อม​เมือง​เล่า​ ​พวก​ท่าน​ก็​ไป​อยู่​ที่ใด​”

​สวี​โหย​่ว​หรง​จู่ๆ​ ​ก็​เอ่ย​ขึ้น​ ​เสียง​นาง​เย็นชา​ยิ่งนัก

​บรรพต​เยียน​จือ​เอ่ย​ ​“​เผ่า​มนุษย์​ในขณะนั้น​ยัง​มี​ผู้​แข็งแกร่ง​อีก​มากมาย​ ​ไม่มี​อันตราย​จาก​การ​ฆ่า​ล้าง​เผ่าพันธุ์​”

​สวี​โหย​่ว​หรง​เอ่ย​ ​“​ขอ​เพียง​ไม่​ฆ่า​ล้าง​เผ่าพันธุ์​ ​เผ่า​มนุษย์​ถูก​เผ่า​มาร​ทรมาน​ดั่ง​สัตว์เดรัจฉาน​ ​มอง​เป็น​อาหาร​ ​พวก​ท่าน​รู้สึก​ว่า​เรื่อง​นี้​มัน​ไม่เป็นไร​หรือ​”

​บรรพต​เยียน​จือ​เงียบ​ไป​ครู่ใหญ่​ก่อน​เอ่ย​ ​“​ก่อนหน้านี้​บอก​แล้ว​ว่า​เมื่อยาม​พวก​ข้า​ยัง​เยาว์​ก็​พบ​เจอ​บทละคร​พื้นเมือง​ของ​เผ่า​มนุษย์​มามาก​มาย​ ​บทละคร​เวที​ใน​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ก็​ด้วย​ ​อัน​หลัง​คือ​ท่าน​อาจารย์ใหญ่​ที่​นำ​พวกเรา​เข้าไป​ดู​ใน​โรงละคร​ ​อัน​ก่อนหน้า​คือ​ท่าน​อาจารย์​เล็ก​ส่ง​มา​ ​ระหว่าง​นี้​สุดท้าย​ยังคง​มี​การลา​จาก​”

​พวกเขา​เกิด​ใน​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ ​เติบโต​ใน​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ ​แน่นอน​ว่าความ​รู้สึก​ที่​มีต​่อ​เผ่า​มาร​ต้อง​ลึกซึ้ง​มาก​อยู่​แล้ว

​โดยเฉพาะ​เมื่อ​กาลเวลา​ผันผ่าน​ ​ความรู้สึก​ผูกพัน​ที่​มีต​่อ​เผ่า​มนุษย์​นั้น​จึง​อ่อน​ลง​บ้าง​ ​ถึงแม้ว่า​ใน​กาย​ของ​พวกเขา​จะ​มี​โลหิต​ของ​มนุษย์​ไหลเวียน​แต่​มัน​จะ​ไม่​จาง​ไป

​“​ดังนั้น​การ​มีอยู่​ของ​พวก​ท่าน​ไม่มี​ความหมาย​ใด​เลย​ ​สำหรับ​เผ่า​มาร​แล้ว​พวก​ท่าน​คือ​กำแพง​หญ้า​ที่​พลิ้วไหว​ตาม​สายลม​ ​คิด​ว่า​ไม่ว่า​จะ​เป็น​ราชา​มาร​เฒ่า​หรือว่า​ราชา​มาร​ใน​ตอนนี้​ล้วน​ระแวดระวัง​ต่อ​พวก​ท่าน​อย่าง​หา​ใด​เทียบ​ ​ข้า​คิด​แม้กระทั่ง​ว่า​ราชา​มาร​เฒ่า​น่าจะ​สังหาร​ใคร​หลาย​คนใน​พวก​ท่าน​ไป​เสีย​ ​แต่​สำหรับ​เผ่า​มนุษย์​แล้ว​ ​พวก​ท่าน​จะ​ต่าง​อะไร​กับ​คน​ชุด​ดำ​เล่า​ ​ล้วน​เป็น​พวก​ทรยศ​ทั้งนั้น​”

​เสียง​ของ​สวี​โหย​่ว​หรง​สงบนิ่ง​ยิ่งนัก​ ​คำ​ที่กล่าวมา​มี​แรง​สังหาร​แกร่ง​มาก

​หวังผ​้อ​และ​เซียว​จาง​ลอบ​สบตา​กัน​ ​ไม่รู้​ว่า​ควร​เอ่ย​คำ​ใด

​สุดท้าย​แล้ว​เรื่องจริง​ทำร้าย​คน​เสมอ

​เห็นได้ชัด​เลย​ว่า​ ​สวี​โหย​่ว​หรง​พูด​ถูก​ใน​เรื่อง​ที่​คน​บรรพต​ทั้ง​แปด​ต้อง​ประสบ​เมื่อ​อยู่​ใน​เผ่า​มาร

​บรรพต​เยียน​จือ​เอ่ย​อย่าง​โกรธ​เกรี้ยว​ ​“​พวก​ข้า​ไหว​เอน​ ​แต่​ไม่ได้​หมายความว่า​พวก​ข้า​เป็น​คน​ทรยศ​!​ ​อย่า​เอา​พวกเรา​ไป​เทียบ​กับ​คน​ชุด​ดำ​!​”

​สวี​โหย​่ว​หรง​เปลี่ยน​หัวข้อ​สนทนา​ทันที​ ​นาง​ชี้​ไป​ทางเหนือ​ก่อน​เอ่ย​ ​“​ใน​รัตติกาล​นั้น​มี​อะไร​กัน​แน่​”

​บรรพต​เยียน​จือ​งงงวย​ก่อน​เอ่ย​ ​“​นี่​มัน​เวลา​ใด​แล้ว​ ​จะ​เอ่ย​ขึ้น​อีก​ทำไม​กัน​”

​สวี​โหย​่ว​หรง​ยก​มุม​ปาก​ขึ้น​ ​ก่อน​เอ่ย​อย่างดูแคลน​ ​“​นี่​มัน​เวลา​ใด​แล้ว​ ​เผ่า​มาร​ยัง​รบ​กัน​ภายใน​อีก​หรือ​ ​ไม่​สูญสิ้น​เผ่าพันธุ์​ก็​แปลก​แล้ว​”

​สีหน้า​บรรพต​เยียน​จือ​ยุ่งยาก​นัก

​“​เห็นได้ชัด​ว่านี​่​เป็น​แผน​ชั่ว​ของ​คน​ชุด​ดำ​ ​เหตุใด​ต้อง​ปกปิด​แทน​พวกเขา​ด้วย​”

​สวี​โหย​่ว​หร​งม​อง​ไป​ยัง​เขา​ก่อน​เอ่ย​ถาม​ ​“​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​หรือ​”

​บรรพต​เยียน​จือ​ลังเล​อยู่​ครู่ใหญ่​ ​ก่อน​พยักหน้า

​สวี​โหย​่ว​หรง​พยักหน้า​ ​ก่อน​เอ่ย​ ​“​ข้า​ไม่มี​อะไร​จะ​ถาม​แล้ว​”

​จวบจน​เวลานี้​ ​หวังผ​้อ​ถึง​ได้​เข้าใจ​ว่านา​งกำ​ลัง​ทำ​อะไร​ ​นับถือ​นาง​ยิ่งนัก

​เขา​หันกลับ​ไป​มอง​บรรพต​เยียน​จือ​ก่อน​เอ่ย​ ​“​ทาง​ที่​ดีท​่าน​ต้อง​ให้​พวกเขา​ไป​ไกล​สักหน่อย​”

​ที่​เขา​เอ่ยถึง​คือ​บรรพต​จิ้ง​พัว​และ​บรรพต​อี​ชุน

​เปลวไฟ​สงคราม​นั้น​ไร้​ปรานี​ ​มัน​จุดชนวน​ไป​ทั่วทั้ง​ดินแดน​ ​แม้แต่​แคว้น​ต้า​ซีก​็​ไม่​อาจ​หลีกเลี่ยง​ได้

​บรรพต​เยียน​จือ​เอ่ย​ ​“​พวกเขา​จะ​ไป​ทะเล​ยวน​ไห่​อัน​ไกลโพ้น​”

​เรื่องราว​ของ​คน​บรรพต​ทั้ง​แปด​จบ​ลง​แล้ว​จริงๆ

​ภารกิจ​ทาง​ประวัติศาสตร์​ที่​พวกเขา​มอบให้​ตนเอง​สิ้นสุดลง​แล้ว

​คำกล่าว​นี้​ของ​บรรพต​เยียน​จือ​หมายถึง​ยอมรับ​ความพ่ายแพ้​แล้ว

​ไม่ใช่​การ​พ่ายแพ้​ใน​คืนนี้​ ​แต่​เป็นการ​พ่ายแพ้​ของ​ทั้ง​เผ่า​มาร

​เมื่อยา​มที​่​สงคราม​นั้น​ยัง​ไม่ได้​เริ่ม​ ​เขา​ก็​ยอมรับ​ความพ่ายแพ้​แล้ว

​หาก​ประสงค์​จะ​เอาชนะ​เทือกเขา​ลูก​หนึ่ง​ ​ก่อนอื่น​ต้อง​ทะลวง​แนว​เทือกเขา​ก่อน

​เซียว​จาง​ก็​ทำ​อย่างนี้​เอง

​พลัง​ที่แท้​จริง​ของ​เทือกเขา​ ​อยู่​ที่​แนว​เทือกเขา

​ความต่าง​ระหว่าง​หน้าผา​ที่สูง​ต่ำ​ ​การเปลี่ยนแปลง​ของ​เส้น​สูง​ต่ำ​ของ​เทือกเขา​ ​ล้วน​อยู่​ที่​แนว​เทือกเขา

​พลัง​ยิ่งใหญ่​ใน​ใต้​หน้า​ ​กลับ​อยู่​ที่​โชคชะตา​ของ​แต่ละ​เผ่าพันธุ์

​พันปี​มานี​้​โชคชะตา​ของ​เผ่า​มนุษย์​รุ่งโรจน์​นัก

​จักรพรรดิ​ไท่​จง​ ​จักรพรรดิ​องค์​ก่อน​ ​จักรพรรดินี​เทียน​ไห่​ ​ล้วน​สามารถ​เรียก​ได้​ว่า​เป็น​นัก​ปกครอง​ชั้นยอด​เลย

​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ก็​คือ​ ​พวกเขา​ล้วน​เสียชีวิต​เมื่อคราว​ที่​ต้อง​เสียชีวิต​ ​เหลือ​เพียง​ความทรงจำ​ที่​ดีไว​้​ให้​แก่​ราชวงศ์​ต้า​โจว

​อาทิเช่น​การ​ร่วม​พันธมิตร​กับ​เผ่า​ปีศาจ​ ​หรือ​อาทิเช่น​การ​สร้าง​เส้นทาง​เชื่อมโยง​สิบ​เจ็ด​เมือง​ของ​ด่าน​ยง​เสวี​่ย​และ​ด่าน​หลาน​กวน​ ​อาทิเช่น​จุด​บรรจบ​ของ​ทิศเหนือ​และ​ใต้

​ฮ่องเต้​องค์​ปัจจุบัน​เอง​ก็​เป็น​จักรพรรดิ​ที่​ดี

​เขา​ไม่​ออกจาก​วัง​เลย​ ​แต่กลับ​ปกครอง​ทั้ง​ใต้​หล้า​ได้​ ​ฝนฟ้า​ตก​ต้องตาม​ฤดูกาล​ติดต่อกัน​สิบ​กว่า​ปี​ ​ใต้​หล้า​สงบสุข​ ​คิด​จริง​หรือว่า​เป็น​เพราะ​ฟ้า​ดิน​ทรง​เมตตา

​เมื่อ​เทียบ​กับ​เผ่า​มนุษย์​แล้ว​ ​หลาย​พันปี​มานี​้​ดวงชะตา​ของ​เผ่า​มาร​กลับ​ตกต่ำ​จนถึง​ขีดสุด

​ความสามารถ​ของ​ราชา​มาร​พระองค์​ก่อน​งดงาม​อย่าง​ถึงที่สุด​ ​เป็น​วีรบุรุษ​ที่แท้​จริง​ ​หรือ​อาจจะ​เรียก​ได้​ว่ายิ​่ง​ใหญ่​เลย​ก็​ว่า​ได้

​หากว่า​เขา​ตาย​เร็ว​กว่านี​้​หน่อย​ละ​ก็

​น่าเสียดาย​ที่​ ​ราชา​มาร​องค์​นี้​มีชีวิต​ยาวนาน​เหลือเกิน

​เขา​อายุ​มากกว่า​จักรพรรดิ​ไท่​จง​ ​เคย​เรียกขาน​ว่า​พี่น้อง​กับ​จักรพรรดิ​ไท่​จู่​ด้วยซ้ำ

​แต่​เมื่อ​จักรพรรดิ​ไท่​จู่​สิ้น​แล้ว​ ​จักรพรรดิ​ไท่​จง​สิ้น​แล้ว​ ​จักรพรรดิ​เกา​จง​สิ้น​แล้ว​ ​เขา​ยัง​ไม่​สิ้น​ ​เขา​ยัง​ไม่ยอม​ตาย

​น้ำ​ที่​ไหล​จึง​จะ​ถือว่า​ไม่ใช่​น้ำเน่า​ ​ราชา​มาร​ปกครอง​เมื่อ​เสวี​่ย​เหล่ามา​นาน​เกินไป​ ​ทั่วทั้ง​เผ่า​มาร​ล้วน​มี​แต่​ไอ​สังหาร

​สายน้ำ​ที่​เคลื่อน​ไหล​ไม่​อาจ​ส่งกลิ่น​เหม็น​ ​วัน​เวลา​ที่​ราชา​มาร​ปกครอง​เมือง​เสวี​่ย​เหล่านั้น​ยาวนาน​เกินไป​ ​ทั้ง​เผ่า​มาร​จึง​ล้วน​มีกลิ่น​อาย​แห่ง​ความตาย​เข้มข้น

​ที่​น่ากลัว​ไป​กว่านั​้​นก​็​คือ​ ​ร่างกาย​เลือดเนื้อ​ของ​ราชา​มาร​เฒ่า​ยังอยู่​ ​แต่​จิตวิญญาณ​ค่อยๆ​ ​เน่า​ตาย​เสีย​แล้ว​

​อาจะ​เป็น​เพราะ​เผชิญหน้า​กับ​ความตาย​มายา​วนาน​ ​เขา​แทบจะ​ไม่มีแก่ใจ​มา​ใส่ใจ​การปกครอง​เลย​ ​เอา​เวลา​ส่วนใหญ่​ไป​ให้​กับ​การ​ฝึก​หลอม​สังขาร​มาร​และ​จิตวิญญาณ​เทพ

​เขา​ต้องการ​รักษา​บาดแผล​เก่า​ใน​ปีนั​้น​ ​อยาก​บรรลุ​สู่​ขั้น​มหา​อิสระ​ใน​ตำนาน​ ​เขา​อยาก​…​มีชีวิต​นิรันดร์

​ดังนั้น​ใน​ปีนั​้น​เขา​จึง​เสี่ยงชีวิต​เข้าไป​ใน​เทือกเขา​หาน​ซาน​ ​อยาก​กิน​เฉิน​ฉาง​เซิง​เสียง​ ​จึง​ตก​อยู่​ใน​แผนการ​ของ​ซาง​สิง​โจว​ ​และ​ได้​ประมือ​กับ​จักรพรรดิ​ไป๋​ตี้บน​ทุ่ง​หิมะ​เสีย​จน​สะเทือน​ฟ้า​ดิน​ ​ได้รับบาดเจ็บ​สาหัส​ ​เขา​จึง​ได้​เผย​ช่องโหว่​ออกมา​ ​ถูก​ล้มล้าง​โดย​คน​ชุด​ดำ​และ​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​ที่​ร่วมมือ​กัน​ ​หลังจากนั้น​ก็​ถูก​บุตรชาย​แท้ๆ​ ​บังคับ​จน​ตกลง​สู่​เหว​ลึก

​สุดท้าย​แล้ว​ ​เขา​เสียชีวิต​บน​เทือกเขา​หิมะ​ ​ไม่ใช่​เพราะ​เหตุผล​อื่นใด​ ​ก็​เป็น​เพราะ​เขา​อยาก​มีชีวิต​อยู่​เกินไป​นั่นเอง

​ยังคง​เป็น​คำพูด​ก่อนหน้านี้​ ​เสียดาย​นัก​ ​น่าเสียดาย​จริงๆ​ ​เขา​ตาย​ช้า​ไปมาก​นัก

​หาก​เขา​ตาย​เร็ว​เยี่ยง​จักรพรรดิ​ไท่​จง​ ​ชนชั้นสูง​ของ​เผ่า​มาร​อาจ​เปลี่ยน​โฉมหน้า​ได้​ ​ต่อให้​อ่อนแอ​เพียงใด​ ​แต่​เวลา​ที่จะ​รุ่งเรือง​กลับมา​กลับ​จะ​มีมาก​กว่า

​พูด​ไป​พูดมาก​็​ล้วน​เป็น​โชคชะตา

​นี่​คือ​โชคชะตา​ของ​ราชา​มาร​ ​และ​ก็​คือ​โชคชะตา​ของ​เผ่า​มาร​เช่นกัน

​คืนนี้​คือ​โอกาส​สุดท้าย​ของ​เผ่า​มาร​แล้ว​ ​คน​บรรพต​ทั้ง​แปด​ประสงค์​จะ​ท้า​ลิขิต​พลิก​โชคชะตา​ ​กลับ​ไม่สำเร็จ

​จน​ตอนนี้​ ​สถานการณ์​ใน​ใต้​หล้า​สงบนิ่ง​แล้ว​ ​กำลัง​ส่วนมาก​ของ​เผ่า​มาร​สูญสิ้น​ไป​แล้ว

​“​ผู้หญิง​หนอ​ผู้หญิง​…​”

​“​ผู้อาวุโส​หนอ​ผู้อาวุโส​…​”

​แสงดาว​สาดส่อง​ใบหน้า​บรรพต​เยียน​จือ​ ​ซีด​ขาว​ยิ่งนัก

​ริมฝีปาก​ของ​เขา​ก็​ซีด​ขาว​เช่นกัน​ ​มัน​สั่นเทา​ ​เหมือนกับ​กอง​หิมะ​ที่​ทลาย​ไป​ก่อนหน้านี้

​“​สังหาร​ข้า​บรรพต​เยียน​จือ​ ​นี่​ทำให้​ข้า​ไม่สบายใจ​นัก​”

​เมื่อ​เอ่ย​คำ​นี้​จบ​ ​เขา​หลับตา​ลง​ ​เสียชีวิต​ไป​เช่นนี้