ส่วนที่ 7 ภาคกล้าให้อาทิตย์ดวงจันทร์ผันเปลี่ยน ตอนที่ 101 สู้กับผู้คุมกฎเผ่ามาร

ท้าลิขิตพลิกโชคชะตา

​ยอดเขานั​่​วรื​่อ​หลั่ง

​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​นั่ง​หลับตา​อยู่​ตรง​เขา​โค้ง​ของ​ยักษ์​ล้ม​ภูเขา​ ​ราวกับ​หลับ​ลึก​อยู่

​นอกจาก​ทองแดง​สนิม​เขียว​ตาม​ช่องว่าง​ของ​ชุด​เกราะ​แล้ว​ ​ยัง​มีสี​ของ​น้ำแข็ง​หิมะ​อีก​หลาย​แห่ง

​พลัง​ปราณ​ของ​เขา​ถูก​ยกระดับ​จนถึง​สภาวะ​สูงสุด​ ​ขนาด​ยอดเขา​ลูก​นี้​ยัง​ต้อง​แสดงท่าที​ศิโรราบ

​แน่นอน​ว่า​ ​เขา​มิได้​นอนหลับ​ ​แต่​กำลัง​ฟัง​เสียง​ความเคลื่อนไหว​ใน​ทุ่งหญ้า

​เขา​ได้ยิน​เสียง​กระบี่​หลี​ซาน​ ​ได้ยิน​เสียง​แขน​เสื้อ​ของ​พระราชวัง​หลี​ ​ได้ยิน​เสียง​นิ้ว​เรียว​ยาว​ของ​สถานศึกษา​หนาน​ซี​ ​ก็​ยัง​ไม่ไหว​ติง​แม้แต่น้อย​

​แต่​พอได้​ยิน​เสียง​ดาบ​โลหะ​ถูก​ชัก​ออกจาก​ฝัก​ ​ก็​พลัน​ลืมตา​ขึ้น

​“​มั่นใจ​ใน​ตนเอง​ขนาด​นี้​เชียว​”

​เมื่อ​หลาย​ปีก่อน​ ​ใน​ที่​ที่​ห่าง​จาก​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ไม่​ไกล​ ​คน​ชุด​ดำ​ได้​วางกับดัก​สังหาร​ซู​หลี​มา​แล้ว​ครั้งหนึ่ง

​และ​ใน​ยาม​คับขัน​ ​เฉิน​ฉาง​เซิง​ก็​โผล่​ออกมา​จาก​สวน​โจว​ ​ส่ง​ร่ม​กระดาษ​ทอง​ถึง​มือ​ซู​หลี

​เพียง​ซู​หลี​จับ​ด้าม​กระบี่​ ​ขุนพล​มาร​ที่อยู่​ห่าง​ออกมา​หลาย​สิบ​ลี้​ ​ยัง​ได้รับ​ผลกระทบ​อย่างหนัก

​และ​พอ​ซู​หลี​ชัก​กระบี่​เพียง​ครึ่ง​ด้าม​ ​คน​ชุด​ดำ​ก็​ล่าถอย​ไป

​วันนี้​หวังผ​้อ​คลับคล้าย​มีท​่​วง​ท่า​แบบ​ซู​หลี​ใน​ตอนนั้น​อยู่​หลาย​ส่วน​ ​เขา​มิได้​ลงมือ​โดยตรง

​ทว่า​ก็​เหมือน​อย่างที่​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​ไม่เข้าใจ​ ​คนตาย​ก็​แค่​ผู้​แข็งแกร่ง​ขั้น​อาณาเขต​ศักดิ์สิทธิ์​ท่าน​หนึ่ง​ ​หวังผ​้อ​น่าจะ​เสียแรง​ไม่น้อย​ ​หรือ​เขา​ไม่​กลัว​ว่า​จะ​มีผลต่อ​การ​รบ​ใน​ภายหลัง

​……

​……

​เสื้อ​ตรงหน้า​อก​มี​รอย​ขาด​อยู่​หนึ่ง​รอย​ ​กำลัง​ถูก​ลม​พัด​ ​ทำให้​เดิน​ไม่​สะดวก​อยู่​บ้าง​ ​เจตจำนง​ดาบ​ยกขึ้น​เอง​ ​ฟัน​ขาด​ทันที​ ​ผ้า​ชิ้น​นั้น​จึง​ดุจ​ว่าว​สาย​ป่าน​ขาด​ปลิว​ไป​ไกล

​หวังผ​้อ​นึกถึง​เซียว​จาง​ ​เจ้า​คน​อารมณ์ร้าย​พรรค์​นั้น​ ​ตอนนี้​ไม่รู้​อยู่​ที่ไหน​ ​เพียง​หวัง​ว่า​อย่า​ได้​ไป​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ตามลำพัง​เลย

​เขามอง​ไป​ยัง​อีก​ด้าน​ของ​ทุ่งหญ้า

​ที่นั่น​เป็น​อีก​หนึ่ง​สนามรบ

​ประมุข​พรรค​หลี​ซาน​โบก​แขน​เสื้อ​ ​แล้ว​ว่า​ ​“​ที่​ข้า​ไม่ต้อง​”

​ห่าง​กัน​สิบ​กว่า​ลี้​ ​แต่​เสียง​ของ​เขา​ชัดเจน​เหมือน​ดัง​ขึ้น​ตรงหน้า​หวังผ​้อ

​หวังผ​้​อพ​ยัก​หน้า​จาก​ใจจริง​ ​แล้ว​มุ่งหน้า​เดิน​ต่อ

​ขุนพล​มาร​ที่สาม​กับ​ขุนพล​มาร​ที่​แปด​จู่ๆ​ ​ก็​เก็บ​อาวุธ​ ​แล้ว​ถอย​ไป​ด้านหลัง​ระยะ​หนึ่ง

​อาวุธ​มาร​สีดำ​สนิท​สาม​ชิ้น​เปล่ง​ความ​เย็น​ออก​ ​บิน​ไปมา​บน​ท้องฟ้า​เหนือศีรษะ​พวกเขา​ ​สำรวจ​ดู​ความเคลื่อนไหว​รอบ​ทิศ

​ประมุข​พรรค​หลี​ซาน​อึ้ง​เล็กน้อย​ ​คิ้ว​ขาว​ปลิว​ขึ้น​ ​ก่อน​ถอยหลัง​ไประ​ยะ​หนึ่ง​เช่นกัน

​ขณะเดียวกัน​ ​ทหารม้า​เผ่า​มนุษย์​กับ​พล​หมาป่า​ก็​ถอย​ออกจาก​กัน

​มี​หมาป่า​ยักษ์​สอง​ตัว​ถูก​กลิ่นคาว​โลหิต​กระตุ้น​ให้​กระหาย​โลหิต​มาก​จน​เกินไป​ ​ไม่ยอม​ฟัง​คำสั่ง​ให้​ล่าถอย​ ​สุดท้าย​จึง​ถูก​ทหารม้า​เผ่า​มาร​ตัด​ศีรษะ​อย่าง​ไม่​ลังเลใจ​แม้แต่น้อย

​กลาง​ทุ่งหญ้า​อัน​กว้างขวาง​หลาย​ลี้​ปรากฏ​เส้นทาง​สาย​หนึ่ง

​จาก​ทุ่งหญ้า​สู่​ยอดเขานั​่​วรื​่อ​หลั่ง

​บน​เส้นทาง​สาย​นี้​ว่างเปล่า​ ​ไม่มี​อะไร​เลย​ ​เงียบสงบ​สุด​จะ​เปรียบ

​ทั้งๆ​ ​ที่​พื้นที่​อื่น​ ​ยังคง​ดำเนินการ​ต่อสู้​กัน​อย่าง​ดุเดือด

​ความ​เงียบ​ของ​ที่นี่​เห็นชัด​ว่า​ ​ผิดปกติ​ยิ่ง

​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​ลืมตา​ขึ้น​ ​หมายความว่า​เขา​พร้อม​แล้ว

​ดาบ​โลหะ​ของ​หวังผ​้​อก​็​พร้อม​จะ​ออกจาก​ฝัก​แล้ว

​เมื่อ​การต่อสู้​ครั้งนี้​มาถึง​ตอนนี้​ ​ก็​ไม่​สามารถ​ถูก​ขัดจังหวะ​อีก​ ​และ​ไม่​สามารถ​ถูก​รบกวน​ด้วย​

​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มารคือ​ผู้​แข็งแกร่ง​สุด​ใน​เผ่า​มาร​ ​นี่​เป็นความ​จริง​ที่​อาณาเขต​ทุ่ง​หิมะ​เผ่า​มาร​ยอมรับ​แล้ว​

​คุณสมบัติ​ของ​หวังผ​้อ​ไม่​สามารถ​เทียบ​ได้​กับ​ผู้​แข็งแกร่ง​ขั้น​อาณาเขต​ศักดิ์สิทธิ์​คนอื่นๆ​ ​แต่​เขา​กลับเป็น​ผู้นำ​เผ่า​มนุษย์​อย่าง​ไม่มี​ข้อโต้แย้ง

​การต่อสู้​ระหว่าง​พวกเขา​ ​ในแง่​มุม​หนึ่ง​ ​คือ​สงคราม​ตัวแทน​ระหว่าง​เผ่า​มนุษย์​กับ​เผ่า​มาร​

​การต่อสู้​เช่นนี้​ ​ควรค่า​แก่​การ​ยกย่อง

​และ​นี่​หมายความว่า​ ​ใคร​ก็​แพ้​ไม่ได้

​……

​……

​หวังผ​้​อม​อง​ไป​ยัง​ยอดเขา​ที่อยู่​ห่าง​ออก​ไป​หลาย​สิบ​ลี้

​ยอดเขานั​่​วรื​่อ​หลั่ง​เดิม​เป็น​สีดำ​ ​แต่​ตอนนี้​กลับเป็น​สีขาว

​ยอดเขา​สะสม​หิมะ​หนา​ๆ​ ​ชั้นหนึ่ง​ใน​ระยะเวลา​อัน​สั้น

​นั่น​คือ​เจตจำนง​การต่อสู้​ที่​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​แสดงให้เห็น​ ​เย็นชา​และ​ไร้​เทียม​ทาน

​ทุ่งหญ้า​ด้านหลัง​ของ​หวังผ​้อ​ ​มี​รอยเท้า​อยู่​แถว​หนึ่ง

​นั่น​ก็​คือ​วิถีทาง​ของ​เขา

​เช่นเดียวกับ​ดาบ​ของ​เขา​ ​ตรง​สุด​จะ​เปรียบ

​หวังผ​้อ​หายตัว​ไป

​ปรากฏตัว​อีกที​ ​ก็​อยู่​กลางอากาศ​ใน​ระยะ​สิบ​กก​ว่า​ลี้​แล้ว

​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​มิได้​รอ​เขา​อยู่​บน​ยอดเขา

​ยักษ์​ล้ม​ภูเขา​ที่สูง​หลาย​สิบ​จั้ง​ส่งเสียง​ร้อง​อย่าง​เจ็บปวด​ออกมา​คำ​หนึ่ง

​จมูก​ของ​มัน​พ่น​หมอก​ร้อน​ที่​คล้าย​ไอ​น้ำพุ​ร้อน​ออกมา​ ​เท้า​ที่​เหยียบ​จม​ลง​ไป​ใน​หิน​บน​ยอดเขา​ ​ทำให้​หิน​มี​รอยแตก​คล้าย​ใยแมงมุม​สิบ​กว่า​เส้น

​หิมะ​ที่​สะสม​ไว้​ปลิว​ว่อน

​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​กระโดด​ไป​กลางอากาศ​ ​สอง​มือ​พลัน​พลิก​ ​จับ​ดาบ​เล่ม​หนึ่ง​ไว้

​นั่น​เป็น​ดาบ​โค้ง​ขนาดใหญ่​สุด​จะ​เปรียบ

​ปลาย​ดาบส​ว่าง​ใส​ ​แต่​คม​ดาบ​กลับ​มีสี​ดำ​ของ​ความมืด​ใน​ยามค่ำคืน​แถบ​หนึ่ง

​ไม่มีใคร​คิด​ว่า​ ​อาวุธ​ของ​คน​ตัวเล็ก​อย่าง​เขา​จะ​เป็น​ดาบ​โค้ง​เล่ม​หนึ่ง​ ​ที่​ยาว​กว่า​ความสูง​ของ​ตัว​เขา​เอง​กว่า​สาม​เท่า​เช่นนี้​ ​เกิน​จริง​สิ้นดี​!​

​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​หล่น​ลง​จาก​ฟากฟ้า​ ​สอง​มือจับ​ดาบ​โค้ง​ ​ฟัน​ไป​ยัง​หวังผ​้อ​!​

​หวังผ​้อ​หงาย​มือ​ดึง​ดาบ​ ​ใน​ระนาบ​เดียว​กับ​แขน​ ​เหมือน​ตอนที่​เขา​ตัด​สายน้ำ​อย่างไร​อย่างนั้น​ ​ตัด​เข้าไป​ใน​ระดับ​เดียวกัน​!​

เปรี้ยง​!​

​เสียงดัง​กัมปนาท​

​ความมืด​ที่​แผ่​กระจาย​ออกมา​จาก​หุบเขา​ลึก​ ​พลัน​สั่น​ไหว​เหมือน​ผ้า​สีดำ​ที่จับ​ต้อง​ได้​ ​และ​เหมือน​ทะเล​หมึก​สีดำ​ก็​มิ​ปาน

​บน​หน้าผา​ ​และ​พื้นผิว​ทุ่งหญ้า​ ​เกิด​ฝุ่น​ควัน​หลาย​พัน​สาย

​ใน​รัศมี​หลาย​ร้อย​ลี้​ ​ไม่ว่า​พลทหาร​เผ่า​มนุษย์​หรือ​พลทหาร​เผ่า​มาร​ ​ล้วน​ตื่นตกใจ​จน​ต้อง​ยกมือ​ขึ้น​อุด​หู​ ​ใบหน้า​แสดง​ความเจ็บปวด​ออกมา​

​แม้​พวกเขา​ห้ำหั่น​กัน​จน​เลือดเข้าตา​ ​ก็​ต้อง​หยุด​ต่อสู้​ชั่วคราว

​พล​หมาป่า​สอง​ร้อย​ตัว​ที่อยู่​ใกล้​สุด​ ​ตื่นตกใจ​จน​ล้มตาย​ลง​ซึ่ง​ๆ​ ​หน้า​ ​โดย​ไม่ทัน​เปล่งเสียง​ร้อง​ออกมา​ด้วยซ้ำ​!​

​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มารถูก​ทำให้​ตื่นตระหนก​จน​ต้อง​กลับ​ไป​ยัง​ยอดเขานั​่​วรื​่อ​หลั่ง​ ​แล้ว​นั่ง​ตรง​เขา​โค้ง​ของ​ยักษ์​ล้ม​ภูเขา​ดังเดิม

​การ​ม้วนตัว​กลางอากาศ​เจ็ด​ร้อย​กว่า​ตลบ​ ​ทำให้​สีหน้า​เขา​ซีด​ขาว​อยู่​บ้าง​ ​เพียงแต่​ถูก​หมวก​เกราะ​กับ​ลวดลาย​เครื่องประดับ​ที่​ซับซ้อน​บัง​ไว้​บางส่วน

​หวังผ​้อ​หล่น​ลง​บน​ทุ่งหญ้า​ ​รอยแตก​สิบ​กว่า​รอย​ขยาย​จาก​ฝ่าเท้า​ของ​เขา​ออก​ไป​ไกล​และ​ลึก​จน​มองไม่เห็น​ก้นบึ้ง​

​“​ฮ่า​ๆ​ๆ​ ​ฮ่า​ๆ​ๆ​!​”

​เสียงหัวเราะ​แหบแห้ง​ฟัง​ดู​น่าเกลียด​ดัง​ออกจาก​หมวก​เกราะ​ของ​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร

​เป็น​เสียงหัวเราะ​แสดง​ความหยิ่ง​ผยอง​และ​ข่มขวัญ​โดยเฉพาะ​ ​ทำให้​ผู้คน​คล้าย​กับ​เห็น​รอยยิ้ม​อัน​ดุร้าย​บน​ใบหน้า​ของ​เขา​ไป​ด้วย

​“​ใครๆ​ ​ก็​บอกว่า​เจ้า​เป็น​อัจฉริยะ​เผ่า​มนุษย์​ที่​ยาก​พานพบ​ ​วันนี้​ดู​ไป​แล้ว​ ​แท้จริง​ก็​แค่นี้​เอง​!​”

​หวังผ​้​อมิ​ได้​พูดจา​อะไร

​ดาบ​โลหะ​ที่​เขา​ถือ​อยู่​ใน​มือ​สั่น​เล็กน้อย

​ปลาย​ดาบ​โลหะ​มี​รอย​บิ่น​ที่​ลึก​มาก​หนึ่ง​รอย

​ใคร​กัน​แน่​ที่​แพ้

​หรือ​หวังผ​้อ​แพ้​แล้ว

​เสียงหัวเราะ​ของ​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​พลัน​หยุดกึก

​ได้ยิน​เสียง​ พรวด ​ตามมา

​เสียง​นี้​คล้าย​เสียง​การแสดง​พ่น​ไฟ​กับ​น้ำมัน​ของ​ศิลปิน​ข้าง​ถนน​ใน​เมืองหลวง​…

​โลหิต​หลาย​สาย​ไหล​ออกจาก​ช่องว่าง​ของ​หมวก​เกราะ

​สี​โลหิต​เข้ม​มาก​ ​มีสี​เขียว​หม่น​แปลก​ๆ​ ​ปน​ออกมา​ส่วนหนึ่ง​ด้วย

​กาล​ครั้งหนึ่ง​นาน​มา​ ​มี​คน​สงสัย​ว่า​ ​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​น่าจะเป็น​หนึ่ง​ใน​สมาชิก​เชื้อพระวงศ์​ ​วันนี้​ในที่สุด​ ​ความจริง​ก็​พิสูจน์​ให้​เห็น​แล้ว

​เพียงแต่​เหตุใด​ใน​โลหิต​ของ​เขา​จึง​มีสี​เขียว​หม่น​ปน​อยู่​ด้วย

​ตอนนี้​ไม่มีใคร​คิดถึง​ปัญหา​นี้

​ผู้คน​ต่าง​ตื่นตระหนก​กับ​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้น​จน​พูดไม่ออก

​…​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​บาดเจ็บสาหัส​ ​กระอัก​โลหิต​!​

​“​เจ้า​แข็งแกร่ง​จริงๆ​ ​กระทั่ง​โดดเด่น​กว่า​เปี​๋ย​ยั่ง​หง​ตอน​ก่อน​ตาย​”

​น้ำเสียง​ของ​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​เปลี่ยนเป็น​ทุ้ม​ต่ำ​ลง​ ​ไม่​ฟัง​ดู​น่าเกลียด​เหมือน​เมื่อ​ครู่

​“​แม้​เจ้า​ยังคง​ไม่ใช่​คู่ต่อสู้​ของ​ข้า​ ​แต่​ข้า​ต้อง​ยอมรับ​ว่า​ ​วันนี้​ยาก​จะ​ฆ่า​เจ้า​ให้​ตาย​”

​สำหรับ​เผ่า​มาร​แล้ว​ ​การ​ฆ่า​หวังผ​้อ​ย่อม​สำคัญ​กว่า​การ​ฆ่า​ผู้บัญชาการ​ทหาร​สูงสุด​เผ่า​มนุษย์​เป็น​ไหน​ๆ

​เมื่อ​ภารกิจ​นี้​ไม่​สามารถ​ทำสำเร็จ​ ​เมื่อ​ตนเอง​บาดเจ็บ​ไม่เบา​ ​แล้ว​จะ​อยู่​ต่อไป​ทำไม

​จึง​ออกคำสั่ง​จาก​ยอดเขานั​่​วรื​่อ​หลั่ง​กระจาย​ไป​ทั่ว​ทุ่งหญ้า​ ​ให้​พล​หมาป่า​ทั้งหมด​เตรียม​อพยพ​ออก

​ประมุข​พรรค​หลี​ซาน​เหลือบมอง​หวังผ​้อ​ ​เหมา​ชิว​อวี​่​และ​ไหว​เห​ริน​ก็​หัน​มอง​หวังผ​้อ​เช่นกัน

​ต่อไป​ควร​ทำ​เช่นไร​ต่อนั​้น​ ​ขึ้นอยู่กับ​หวังผ​้อ

​ขอ​เพียง​หวังผ​้​อพ​ยัก​หน้า​ ​กระบี่​บัง​ฟ้า​ของ​ประมุข​พรรค​หลี​ซาน​ก็​จะ​พุ่ง​ไป​ยัง​ยอดเขานั​่​วรื​่อ​หลั่ง​ทันที

​แม่ชี​เต๋า​ไหว​เห​ริน​ได้รับบาดเจ็บ​ ​แต่​น่าจะ​ยัง​ถ่วงเวลา​เจ้าชาย​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ท่าน​นั้น​ที่​ถูก​เหมา​ชิว​อวี​่​ทำให้​บาดเจ็บสาหัส​ได้​ระยะ​หนึ่ง

​ส่วน​เหมา​ชิว​อวี​่​ก็​รับผิดชอบ​ใน​การ​โรมรัน​กับ​ขุนพล​มาร​ที่สาม​กับ​ขุนพล​มาร​ที่​แปด​บน​ทุ่งหญ้า​ไป

​เช่นนี้​ ​อาจมี​โอกาส​ฆ่า​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​ให้​ตาย​ได้​จริงๆ

​นี่​มองดู​เหมือน​ง่าย​ ​แต่​จริงๆ​ ​แล้ว​เป็น​ยุทธวิธี​สับเปลี่ยน​หมุนเวียน​ใน​การ​รบ​ที่​ซับซ้อน

​ผู้​แข็งแกร่ง​เผ่า​มนุษย์​ไม่​กี่​ท่าน​หันมา​สบตา​กัน​ ​แล้ว​เตรียมตัว​ให้พร​้​อม

​ลม​พัด​เสื้อผ้า​ ​ส่งเสียง​ดังพึ่บพั​่บ

​หวังผ​้​อมิ​ได้​พยักหน้า​ ​และ​ไม่มี​ความเคลื่อนไหว​ใดๆ​ ​แม้​การกระทำ​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​ก็​ไม่มี​ ​คล้าย​ก้อนหิน​อย่างไร​อย่างนั้น

​เขา​ไม่​อยาก​ส่งสัญญาณ​ใดๆ​ ​ที่​ทำให้​พวก​เหมา​ชิว​อวี​่​เข้าใจผิด​ ​เพราะ​นั่น​จะ​ส่งผล​ร้ายแรง​ตามมา

​พวก​เหมา​ชิว​อวี​่​เข้าใจ​ความหมาย​ของ​เขา​ ​กังวล​อยู่​บ้าง​ ​เสียดาย​อยู่​บ้าง​ ​แต่​ก็​วางใจ​ลง​ได้​บ้าง

​และ​ใน​ตอนนี้​เอง​ ​แผ่น​ดำมืด​ที่​ทะลุ​ออกมา​จาก​หุบเขา​ลึก​นั่น​ ​พลัน​จาง​ลง​ไปมาก

​เนื่องจาก​ดวงอาทิตย์​บน​ท้องฟ้า​เปลี่ยนเป็น​เจิดจ้า​สุด​จะ​เปรียบ​!​

​ร่าง​หนึ่ง​ปรากฏ​ขึ้น​ท่ามกลาง​แสงอาทิตย์​อัน​ร้อนแรง​ ​ดุจ​ดวงดาว​ที่​ตก​ใส่​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​บน​ยอดเขา​อย่างแรง

​เซียง​อ๋อง​!​

​ใน​สายตา​ของ​เขา​ ​นี่​เป็น​โอกาส​ที่​ดีที​่​สุด​ใน​การสังหาร​ผู้คุม​กฎ​เผ่า​มาร​ ​ไม่ว่า​อย่างไร​ล้วน​พลาด​ไม่ได้​!​

​ขณะ​มองดู​ภาพ​นี้​ ​ท่าที​ของ​หวังผ​้​อก​็​เปลี่ยน​กะทันหัน