ส่วนที่ 7 ภาคกล้าให้อาทิตย์ดวงจันทร์ผันเปลี่ยน ตอนที่ 116 ท่านปู่ถังผู้มีความสุข

ท้าลิขิตพลิกโชคชะตา

​เกา​ฮวน​มิได้​มอง​ดวงตา​คู่​นี้​ ​แต่​กำลัง​มอง​คิ้ว​ของ​ชาย​ชรา

​เขา​จำได้​อย่างแม่นยำ​ว่า​ ​ใน​คิ้ว​มี​ไฝ​เม็ด​หนึ่ง

​แล้วก็​มี​จริงๆ

​เกา​ฮวน​พลัน​รู้สึก​ปวดใจ​ยิ่ง

​ปวดใจ

​พริบตา​ที่​เห็น​ไฝ​เม็ด​นั้น​ ​เขา​ก็​รู้​ว่า​ตนเอง​ถูก​หลอก​แล้ว

​เมื่อ​ผู้​ที่อยู่​ตรงหน้า​ยังอยู่​ ​การ​ลอบ​จู่โจม​ของ​ตน​ใน​ครั้งนี้​ ​เป็นไปไม่ได้​ที่จะ​สำเร็จ

​นี่​จึง​หมายความว่า​ ​การสู้​รบ​ใน​ครั้งนี้​กำลังจะ​จบ​ลง​ด้วย​ชัยชนะ​ของ​ชน​เผ่า​มนุษย์

​นี่​ย่อม​เป็นเรื่อง​ควรค่า​แก่​การ​ปวดใจ​ ​โดยเฉพาะ​สำหรับ​เขา

​“​ถัง​ซาน​!​ ​ถัง​จิง​เทียน​!​”

​เกา​ฮวน​ร้อง​ออกมา​อย่าง​คลุ้มคลั่ง​ ​แล้ว​ทะยาน​ร่าง​ขึ้น​สู่​ท้องฟ้า​ ​คิด​จะ​จากไป

​เสียง​โลหะ​กระทบ​กัน​ ​โซ่​โลหะ​หลาย​เส้น​ทะลวง​อากาศ​ ​ตรงดิ่ง​ขึ้นไป​รัด​ข้อเท้า​ของ​เขา​ไว้

​ขณะเดียวกัน​ ​สายพิณ​หลาย​เส้น​ก็​ทะลุ​ผ่าน​เกราะ​อ่อน​ที่​ทอ​จาก​หนาม​แหลม​ส่วน​หาง​ของ​อสูร​กระทิง

​เสนาบดี​เว​่ย​ถือ​พู่กัน​พิพากษา​ ​เขียน​ตัวอักษร​ขนาดใหญ่​หลาย​ตัว​

​ค่าย​กล​พลัน​ปรากฏ​บดบัง​ท้องฟ้า

​ท่าน​ปู่​ถัง​เหาะ​ขึ้น​ ​ปล่อย​หมัด​หนึ่ง​ใส่​ทรวงอก​ของ​เกา​ฮวน

​โลหิต​ไหล​ทะลัก​!

​ใบหน้า​อัน​อ่อนเยาว์​ของ​เกา​ฮวน​เต็มไปด้วย​โลหิต​และ​ความ​คลุ้มคลั่ง​ ​เตรียม​จะ​ตีโต้​ครั้งสุดท้าย

​จากนั้น​ ​แววตา​ที่​เหลืออยู่​ของ​เขา​พลัน​สังเกตเห็น​ว่า​ ​เปลวไฟ​บน​ทุ่งหญ้า​เหล่านั้น​มอด​ลง​เรื่อยๆ

​แสงสี​ส้ม​ช่วง​พลบค่ำ​เข้ม​ขึ้น​ ​กำลัง​เปลี่ยนเป็น​ช่วง​ค่ำคืน​ ​ตาม​หลัก​แล้ว​ ​เปลวไฟ​เหล่านั้น​ควรจะ​สว่าง​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​เหตุใด​ถึง​ได้​จาง​ลง​เช่นนี้

​หรือ​ดับ​ไป​แล้ว​ ​เป็นไปไม่ได้​!

​การ​เผา​เสบียงอาหาร​กองทัพ​เผ่า​มนุษย์​ ​เป็น​เป้าหมาย​สำคัญ​ที่สุด​ใน​แผน​ของ​เกา​ฮวน​เสมอมา​ ​สำคัญ​กว่า​การสังหาร​ผู้​แข็งแกร่ง​เผ่า​มนุษย์​ได้​กี่​คน​มากมายก่ายกอง

​เขา​นำ​ยอด​ฝีมือ​เผ่า​มาร​เหล่านั้น​บุกเข้าไป​ใน​ค่าย​กล​ขบวนรถ​ ​เดิมที​ต้องการ​ดึงดูด​ความสนใจ​จาก​ที่อื่น​ๆ

​วิธีการ​ของ​เขา​ประสบความสำเร็จ​ใน​ระดับ​หนึ่ง​แล้ว​ ​ก็​คือ​ช่วง​ที่​ต่อสู้​กัน​เมื่อ​ครู่​ ​พล​หมาป่า​ได้​จุดไฟ​เผา​เสบียง​มากมาย​สำเร็จ

​ถ้า​ไม่มี​อะไร​ผิดพลาด​ ​เกวียน​ขน​เสบียง​เหล่านั้น​จะ​ทำให้​หัว​ท้าย​ที่​ต่อกัน​ของ​ค่าย​กล​ขบวนรถ​ ​มอดไหม้​เป็น​เถ้าถ่าน​ทั้งหมด

​แล้ว​เหตุใด​เปลวไฟ​เหล่านั้น​ถึง​ดับ​ได้​เล่า​ ​ต้อง​รู้​ว่าน​้ำ​มัน​เชื้อเพลิง​ที่​พล​หมาป่า​พก​ติดตัว​มามิ​ใช่​น้ำมัน​ธรรมดา​ ​แต่​เป็นน้ำ​มัน​จาก​สุด​แดน​ทะเล​เหนือ​ที่​หนาวเย็น​ ​ใช้​น้ำ​กับ​ทราย​กลบ​ก็​ล้วน​ยาก​ที่จะ​ดับ​ได้​!

​โลก​ทั้งโลก​ค่อยๆ​ ​เงียบ​ลง

​เกา​ฮวน​ยืน​อยู่​บน​ทุ่งหญ้า​กับ​ความสิ้นหวัง​ที่​เหลืออยู่​ ​โดย​ไม่​ทำ​อะไร​อีก

​โลหิต​สีทอง​ย้อม​ร่าง​ของ​เขา​ทั้ง​ร่าง​ ​ภายใต้​แสง​อัสดง​สุดท้าย​สาดส่อง​ ​แลดู​ทั้ง​เศร้า​ทั้ง​สง่า​เป็นพิเศษ

​…​ที่แท้​ก็​เป็น​เชื้อพระวงศ์​สายเลือด​บริสุทธิ์​ท่าน​หนึ่ง

​การ​ที่​พระบรมวงศานุวงศ์​เช่นนี้​ได้​เป็น​หัวหน้า​วุฒิสมาชิก​ของ​วุฒิสภา​ ​หมายความว่า​อะไร

​มิน่าเล่า​ราชา​มาร​ใน​รัชสมัย​ก่อน​ถึง​ได้​เกรงกลัว​เขา​ ​ขนาดที่​ต้อง​ใช้​วิธีการ​ขั้น​เด็ดขาด​กำจัด​เขา​ ​โดย​ไม่สน​ใจ​ว่า​ประชาชน​และ​ราชสำนัก​จะ​สั่นคลอน

​สายตา​นับไม่ถ้วน​พุ่ง​ไป​ที่​ร่าง​ของ​เกา​ฮวน​ ​แล้ว​ย้าย​ไป​ที่​ร่าง​ของ​ท่าน​ปู่​ถัง

​สำหรับ​คน​บน​โลก​ ​ท่าน​ปู่​ถัง​มีชื่อเสียง​โด่งดัง​ที่สุด​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย​ ​และ​เป็น​คนที​่​ลึกลับ​ที่สุด​ด้วย

​โดย​สอง​ร้อย​ปี​มานี​้​ ​เขา​ไม่เคย​ออกจาก​เวิ​่น​สุ่ย​เลย​ ​แม้​ม่อ​อวี​่​นำพระ​ราชโองการ​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​จัก​พรรดิ​นี​ศักดิ์สิทธิ์​เทียน​ไห่​มา​วิงวอน​ร้องขอ​ก็ตาม

​ท่าน​ปู่​ถัง​มองดู​เกา​ฮวน​ ​พลาง​พูด​ด้วย​ท่าที​ไม่​ยี่หระ​ ​“​เจ้า​รู้จัก​ข้า​?​”

​ตอนนี้​หลาย​คน​ถึง​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ ​ตอนที่​ผู้​แข็งแกร่ง​เผ่า​มาร​ขั้น​อาณาเขต​ศักดิ์สิทธิ์​ท่าน​นี้​เห็นท่าน​ปู่​ถัง​ ​ก็​ตะโกน​คำ​นั้น​ออกมา​

​“​ถัง​ซาน​!​ ​ถัง​จิง​เทียน​!​”

​เป็น​คำธรรมดา​ๆ​ ​คำ​หนึ่ง​ ​แต่​เผย​ให้​เห็น​ความจริง​อย่างน้อย​สาม​อย่าง

​ชื่อเล่น​และ​ลำดับ​พี่น้อง​ของ​ท่าน​ปู่​ถัง​ ​อีกทั้ง​ชื่อจริง​ที่​ผู้​แข็งแกร่ง​เผ่า​มาร​ผู้​นี้​รู้จัก

​“​เรา​พบกัน​ที่ลั​่ว​หยาง​เมื่อนานมาแล้ว​”

​เกา​ฮวน​พูด​กับ​ท่าน​ปู่​ถัง​ ​“​ข้า​คิด​ว่า​เจ้า​น่าจะ​จดจำ​ได้​”

​ท่าน​ปู่​ถัง​มอง​เขา​นิ่ง​พลาง​ว่า​ ​“​ที่แท้​ก็​เจ้า​นี่เอง​ ​หึๆ​ ​มิน่าเล่า​ถึง​ได้​พูด​ภาษามนุษย์​ได้​นิดหน่อย​”

​ใช่​แล้ว​ ​ภาษา​ชน​เผ่า​มนุษย์​ของ​เกา​ฮวน​คุ้นหู​จริงๆ​ ​ชนิด​นำ​ไป​เปรียบกับ​พวก​เชื้อพระวงศ์​และ​ผู้สูงศักดิ์​ใน​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ที่​สนใจ​ภาษา​ชน​เผ่า​มนุษย์​ไม่ได้​ ​แต่​คำพูด​นี้​ของ​ท่าน​ปู่​ถัง​ ​เป็น​คำพูด​สองแง่สองง่าม​อย่างเห็นได้ชัด​ ​ความ​เย็นชา​และ​การถาก​ถาง​ที่อยู่​ใน​นั้น​ ​ใครๆ​ ​ก็​ฟังออก​

​ที่แท้​ ​เขา​ก็​รู้จัก​ฝ่ายตรงข้าม

​“​เกา​ฮวน​ ​เกา​เยี​่​ยน​เฉิน​!​”

​ท่าน​ปู่​ถัง​มอง​ตาเขา​ ​พลาง​ว่า​ ​“​ข้า​นึก​ว่า​เจ้า​ตาย​ไป​นาน​แล้ว​ ​แต่​ข้า​คิด​ว่า​ตอนนี้​ ​เจ้า​น่าจะ​อยาก​ตาย​เต็มที​แล้ว​”

​……

​……

​เกา​ฮวน​ ​ชื่อ​เยี​่​ยน​เฉิน

​นี่​เป็น​ชื่อ​ใน​เผ่า​มนุษย์​ของ​เขา

​เขา​เป็น​ผู้สูงศักดิ์​ที่​มีพรสวรรค์​ท่าน​หนึ่ง​ ​เป็น​เชื้อพระวงศ์​เผ่า​มาร​สายเลือด​บริสุทธิ์​ ​และ​เป็น​ชน​เผ่า​มารคน​สุดท้าย​ที่​ขอมา​ศึกษา​กับ​ชน​เผ่า​มนุษย์

​ท่าน​ปู่​ถัง​รู้​ว่า​เขา​เคย​เป็น​ศิษย์​ของ​พรรค​ฉาง​เซิง​ ​แต่​พบ​เจอ​เขา​ตัว​เป็น​ๆ​ ​ก็​ที่ลั​่ว​หยาง

​ตอนลั​่ว​หยาง​ถูก​ล้อม​ ​สถานะ​ของ​เกา​ฮวน​ถูก​เปิดเผย​ ​แต่กลับ​ไม่มีใคร​กล้า​สังหาร​เขา​ ​เพราะ​ทัพ​ใหญ่​เผ่า​มาร​ที่อยู่​นอกเมือง​ระบุ​ว่า​เขา​ต้อง​ปลอดภัย

​ท่าน​ปู่​ถัง​กับ​สหาย​คิด​ลอบสังหาร​เขา​ ​แต่กลับ​ถูก​ผู้อาวุโส​ห้าม​ไว้

​“​ถ้า​ซาง​รู้​ว่า​เจ้า​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ ​ต้อง​ดีใจ​มาก​แน่ๆ​”

​ท่าน​ปู่​ถัง​มอง​เกา​ฮวน​พลาง​ว่า​ ​“​ตอนนั้น​คนที​่​อยาก​ฆ่า​เจ้า​มาก​ที่สุด​ก็​คือ​เขา​”

​เกา​ฮวน​ว่า​ ​“​ถ้า​ตอนนั้น​พวก​เจ้า​กล้า​ลงมือ​ ​ข้า​ยื่น​นิ้ว​ๆ​ ​เดียว​ออก​ไป​ ​ก็​บิด​พวก​เจ้า​ให้​ตาย​ได้​ในทันที​”

​ท่าน​ปู่​ถัง​ว่า​ ​“​ถูก​ ​เจ้า​ใน​ตอนนั้น​แข็งแกร่ง​กว่า​เรา​มาก​”

​เกา​ฮวน​ยิ้ม​เย็นชา​ ​“​วันนี้​ถ้า​ไม่ใช่​ถูก​เจ้า​ลอบกัด​ ​ข้า​ไม่มีทาง​แพ้​แน่​”

​ท่าน​ปู่​ถัง​ส่าย​ศีรษะ​ ​“​ผิด​แล้ว​ ​ต่อให้​วันนี้​เจ้า​ชนะ​ ​ในที่สุด​พวก​เจ้า​ก็​ต้อง​แพ้​”

​เกา​ฮวน​เลิก​คิ้ว​เล็กน้อย​ ​“​ทำไม​”

​ท่าน​ปู่​ถัง​ว่า​ ​“​เพราะ​เรา​รอมา​หนึ่ง​พันปี​แล้ว​ ​ถ้า​แบบนี้​ยัง​ไม่​สามารถ​เอาชนะ​ได้​ ​นั่น​ก็​ไร้เหตุผล​จน​เกินไป​”

​เกา​ฮวน​ว่า​ ​“ลั​่ว​หยาง​ก็​ถูก​เรา​ล้อม​ไว้​นาน​มาก​ ​แต่​พวก​เจ้า​ก็​ไม่ได้​แพ้​นี่​”

​“ลั​่ว​หยาง​ไม่ใช่​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ ​และ​สิ่ง​ที่​ต่างกัน​มาก​ก็​คือ​ ​จวบจน​ท้ายที่สุด​ ​พวก​เจ้า​ก็​เข้า​เมือง​ไม่ได้​”​

​ท่าน​ปู่​ถัง​หยุด​เล็กน้อย​ ​ค่อย​ว่า​ ​“​แต่​เรา​กำลังจะ​เข้า​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ในไม่ช้า​”

​ร่าง​ของ​เกา​ฮวน​เปลี่ยนเป็น​แข็งทื่อ​เล็กน้อย

​ท่าน​ปู่​ถัง​ยื่นมือ​ออก​ไป​ตบ​บ่า​เขา​เบา​ๆ​ ​แล้ว​ว่า​ ​“​ยอมแพ้​เถิด​”

​อาจ​เป็น​เพราะ​ฝ่ามือ​ของ​ท่าน​ปู่​ถัง​ทำให้​สะเทือนใจ

​น้ำตา​หนึ่ง​หยด​จึง​หยด​ลง​จาก​ใบหน้า​ของ​เกา​ฮวน

​เขา​ยังคง​รอยยิ้ม​ไว้​ ​แต่​รอยยิ้ม​ช่าง​ดูไม่ได้​เอา​เสีย​เลย​ ​ใบหน้า​อัน​อ่อนเยาว์​เต็มไปด้วย​ความปวดร้าว

​“​ถ้า​ฝ่า​บาท​ยังอยู่​ ​พวก​เจ้า​ล้วน​ต้องตา​ย.​..​”

​เสียง​ของ​เกา​ฮวน​พลัน​สูง​ขึ้น​ ​ก่อน​ตะโกน​เสียงแหลม​ ​“​ไม่​!​ ​ถ้า​เขา​ตาย​เร็ว​กว่านั​้น​ ​ก็​ไม่มีทาง​เป็น​แบบนี้​!​”

​ถ้า​ราชา​มาร​ผู้ยิ่งใหญ่​ท่าน​นั้น​ตาย​เสียแต่​แรก​ ​เมื่อ​เจ็ด​ร้อย​ปีก่อน​ ​เขา​จะ​ถูก​คุมขัง​ใน​ขุมนรก​ได้​อย่างไร​ ​เขา​ย่อม​ต้อง​กลายเป็น​บุคคล​ใน​ตำนาน​ของ​เผ่า​มาร​แน่

​และ​หนึ่ง​พันปี​ที่ผ่านมา​ ​เผ่า​มาร​มี​อัจฉริยะ​ที่​น่าทึ่ง​อย่าง​เขา​สัก​กี่​คน​เชียว​ ​ที่​เขา​ถูก​ทารุณ​ก็​เพราะ​คุกคาม​สถานะ​ของ​ราชา​มาร​เฒ่า​ ​แล้ว​การกวาดล้าง​ที่เกิด​ขึ้น​มากมาย​ใน​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ ​ได้​ทำลาย​อัจฉริยะ​ที่แท้​จริง​ไปมาก​น้อย​เพียงใด​ ​การ​ฆ่า​ล้าง​เหล่านั้น​ก่อให้เกิด​ความเสียหาย​ต่อ​เผ่า​มาร​อย่างไร

​ไม่มี​คำตอบ​ ​ราชา​มาร​ท่าน​นั้น​ได้​ตาย​ไป​แล้ว

​น้ำตา​ค่อยๆ​ ​ไหล​ลง​อาบ​แก้ม​ที่​ซีด​ขาว​ ​เกา​ฮวน​รู้สึก​ว่า​ใจ​ของ​เขา​เจ็บ​ยิ่ง​ ​มือซ้าย​จึง​บีบ​เกราะ​อ่อน​ให้​กระชับ​เข้ามา​ปิด​ทรวงอก​ ​ทำให้​หายใจ​ลำบาก​ขึ้น​เรื่อยๆ

​สุดท้าย​ ​เขา​ก็​ค่อยๆ​ ​ล้ม​ลง​กับ​พื้น​ ​หยุด​หายใจ​ไป

​ท่าน​ปู่​ถัง​มองดู​ศพ​เขา​ ​แล้ว​เงียบงัน​อยู่นาน​ ​นึกถึง​เรื่อง​เก่าๆ​ ​มากมาย

​นั่น​คือ​เรื่องเก่าแก่​อย่างแท้จริง​ ​เพราะ​ผ่าน​มา​เกือบ​พันปี​แล้ว

​บน​พื้นดิน​ที่​ใบ​หลิว​ร่วงหล่น​ ​ทัพ​ใหญ่​เผ่า​มาร​ดุจ​กระแสน้ำ​สีดำ

​ใน​ปากหมา​ป่ายั​กษ​์​กระหาย​โลหิต​ ​มัก​พบเห็น​ชิ้นส่วน​มนุษย์​

​เมืองลั​่ว​หยาง​ถูก​ล้อม​เป็นเวลา​นาน​หลาย​เดือน​ ​ประตูเมือง​เปิด​เพียง​สาม​ครั้ง

​ครั้งแรก​สุด​ ​ทัพ​ใหญ่​เผ่า​มาร​ขอให้​ชน​เผ่า​มนุษย์​มอบตัว​เกา​ฮวน​ออกมา

​ประตูเมืองลั​่ว​หยาง​กำลัง​เปิด​ออก​ ​แสงอาทิตย์​สาด​เข้ามา​จาก​ทาง​นั้น​ ​ทำให้​เห็น​เงา​ร่าง​ของ​อัจฉริยะ​หนุ่ม​เผ่า​มารยาว​มาก

​เกา​ฮวน​เดิน​ออก​ไปนอก​เมือง​ ​ฝีเท้า​ของ​เขา​มั่นคง​ยิ่ง​ ​เสียงหัวเราะ​ก็​ทระนง​ยิ่ง

​น้ำตา​สอง​หยด​ ​หยด​ลง​จาก​ใบหน้า​ของ​ท่าน​ปู่​ถัง

​ผู้คน​สะดุ้ง​ตกใจ​ ​ ​

​แม่นาง​น้อย​ขาย​เครื่อง​ประทิน​โฉม​ ​และ​แม่ทัพ​ของ​ขบวน​ขนส่ง​เสบียง​รีบรุด​เข้ามา​ ​คิด​พูด​ปลอบโยน​

​ที่​ท่าน​ปู่​ถัง​ร้องไห้​ต่อหน้า​ศพ​ของ​เกา​ฮวน​ ​หลาย​คน​คิด​ว่าน​่า​จะ​เป็นการ​เห็นอกเห็นใจ​ซึ่งกันและกัน​ระหว่าง​บุคคล​ที่​น่าทึ่ง​เช่นเดียวกัน

​เสนาบดี​เว​่​ยกั​บอา​จารย์​พิณ​ตาบอด​กลับ​รู้​ว่า​มิใช่​เช่นนั้น

​นั่น​คือ​น้ำตา​แห่ง​ความตื้นตัน​ใจ​ ​สิ่ง​ที่​ต้องการ​ที่สุด​คือ​สุรา​เฉลิมฉลอง​จอก​หนึ่ง​ ​มิใช่​การ​ปลอบโยน

​“​มีความสุข​นัก​!​ ​ข้ามี​ความสุข​มาก​นัก​!​”

​ท่าน​ปู่​ถัง​ร้องไห้​ไป​ตะโกน​ไป​ ​“​รีบ​ไป​เมือง​เสวี​่ย​เหล่า​ ​ข้า​อยาก​มีความสุข​ยิ่งกว่า​นี้​!​”