ตอนที่ 1931 ตายอย่างอยุติธรรม
ป้าเยารีบหันหลังอย่างร้อนรนก่อนจะพบเห็นสตรีวัยกลางคนผู้หนึ่ง พริบตาที่เห็นนาง ขนทั่วร่างของเขาก็ลุกซู่ด้วยความรู้สึกเย็นยะเยือก
เป็นไปได้อย่างไร!
เขาที่เป็นถึงตัวตนระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดที่ทรงพลังที่สุดภายใต้ระดับราชานิรันดร์ กลับมีใครบางคนสามารถปรากฏตัวด้านหลังเขาได้อย่างไม่คาดฝัน
“เจ้าเป็นใคร?” ป้าเยาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“เจ้าคิดว่าตนเองมีคุณสมบัติสงสัยงั้นรึ?” หวี่ไห่หรงกล่าวอย่างเย็นชา
ตัวบัดซบตนนี้กล้าดีอย่างไรถึงได้มาสร้างปัญหากับประมุขหญิงน้อยของนาง? หรือเขาเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว?
“หนิวจะทุบตีมัน!” ฮูหนิวคํารามด้วยท่าทีเดือดดาล “ใครที่กล้าข่มขู่หลิงฮันของหนิว หนิวจะทุบตีคนผู้นั้นให้กลายเป็นหัวหมู แล้วนําไปโยนให้สุนัขกิน!”
หวี่ไห่หรงไม่มีลงมือโจมตีใดๆ และทําเพียงเค้นเสียงเบาๆ ครืนน” แรงกดดันของราชานิรันดร์ถูกปลดปล่อยออกมา ซึ่งส่งผลให้ร่างของป้าเยาแขนขาอ่อนแรง และทรุดตัวลงไปคลานกับพื้นทันที
จะอดีตผู้สืบทอดหรือตัวตนระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้ก็ช่าง ต่อหน้าราชานิรันดร์แล้วป้าเยาก็ไม่ต่างอะไรจากเศษขยะ
เหล่าอัจฉริยะทุกคนรู้สึกกระอักกระอ่วน จริงอยู่ที่ทุกคนในที่นี้ล้วนแต่มีพื้นเพคือขุมอํานาจราชานิรันดร์ แต่การที่จะทําให้ราชานิรันดร์ปรากฏตัวได้นั้นย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากราชานิรันดร์คือตัวตนที่ทรงพลังที่สุดในดินแดนแห่งเซียน
แถมดูจากท่าทีของฮูหนิวแล้ว ดูเหมือนว่าราชานิรันดร์ผู้นี้จะอยู่ภายใต้คําสั่งของนางเสียด้วย!
เพียงแค่เจ้าออกมาข้างนอก เหตุใดถึงได้เป็นเรื่องใหญ่จนตัวตนระดับราชานิรันดร์ต้องเคลื่อนไหวกัน?
อสูรเฒ่าเงาโลหิตหลงลืมความเจ็บปวดไปเสียสนิท เขาจดจ้องสายตาไปยังฮูหนิวกับหลิงฮันด้วยความรู้สึกสลดเสียใจ อย่างไม่อาจพรรณนาออกมาเป็นคําพูดได้
ที่แท้หลิงฮันก็มีเบื้องหลังที่น่าสะพรึงกลัวถึงเพียงนี้!
ชายชรารู้สึกราวกับสมองกําลังปั่นป่วนกับสิ่งที่เหลือเชื่อนี้
ในเมื่อเจ้ามีเบื้องหลังที่ทรงพลังอยู่แล้ว เจ้าจะมาเป็นผู้สืบทอดของเมืองวิดีโอสถทําไมกัน?
ถึงแม้เมืองวิถีโอสถจะมีอํานาจที่น่ายําเกรง แต่มันก็ไร้เทียมทานเพียงแค่ในหมู่ขุมอํานาจสี่ดาวและเกือบจะเทียบเคียงได้กับชุมอํานาจห้าดาวที่ต่ำที่สุดเท่านั้น
หรือเจ้ากําลังเล่นเป็นหมูกินเสือนั้นรึ?
ถ้าเป็นแบบนั้น ข้าก็ติดกับเจ้าแล้ว!
ฮูหนิวระเบิดอารมณ์ฉุนเฉียวออกมา และไม่แสดงความสุภาพใดๆ แม้แต่น้อย “ตุบ” นางใช้เท้าเตะไปยังใบหน้าของป้าเยาที่กําลังคลานอยู่จนล้มไปนอนกับพื้น ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ” ก่อนจะทําการกระทืบต่ออย่างบ้าคลั่ง
พลังบ่มเพาะของป้าเยาในตอนนี้ถูกหวี่ไห่หรงผนึกเอาไว้ เพราะงั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะตอบโต้กลับ เพียงแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังสามารถใช้เศษเสี้ยวพลังชีวิตที่เหลือได้อยู่ เพราะงั้นไม่ว่าจะได้รับบาดเจ็บจากการกระทืบของฮูหนิวเพียงใด เขาก็สามารถฟื้นฟูบาดแผลได้ในทันที
ตราบใดที่ภายในร่างกายไม่มีถูกรุกรานโดยเจตจํานงยุทธของผู้อื่น ตัวตนระดับนิรันดร์ก็สามารถฟื้นฟูบาดแผลทางร่างกายได้อย่างรวดเร็ว
ทุกคนรอบข้างต่างมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่กะพริบตา พวกเขาไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่า สตรีที่งดงามล่มเมืองจะมีนิสัยที่ป่าเถื่อนได้ขนาดนี้
จนในที่สุดแล้วหวี่ไห่หรงก็ทนดูต่อไปไม่ไหว นางสะบัดมือปลดปล่อยอํานาจแห่งกฎเกณฑ์ของราชานิรันดร์ออกมา “พรึบ” ร่างของป้าเยาแหลกสลายกลายเป็นความว่างเปล่าในพริบตา โดยไม่มีเศษเสี้ยวร่างกายใดๆ หลงเหลืออยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว
หวี่ไห่หรงไม่ต้องการให้ประมุขหญิงน้อยของตนกลายเป็นอสูรปาเถื่อนในสายตาของผู้อื่น เพราะงั้นนางจึงเลือกที่จะจัดการป้าเยาให้หายไปโดยตรง
สายตาของทุกคนจดจ้องไปยังหวี่ไห่หรงด้วยสีหน้าตกตะลึง อีกฝ่ายคือตัวตนระดับราชานิรันดร์ ซึ่งสมมุติต่อให้นางเป็นเพียงราชานิรันดร์ระดับหนึ่ง ก็ยังถือว่าเป็นตัวตนที่สูงส่งสําหรับพวกเขาอยู่ดี
“คารวะผู้อาวุโส!” เหล่าอัจฉริยะทุกคนโค้งคํานับ แม้แต่เอี๋ยนเซียนลู่เองก็ไม่มีข้อยกเว้น การกระทําเช่นนี้คือการแสดงความเคารพต่อตัวตนที่ทรงพลัง
“ประมุขหญิงน้อย ที่นี้จะกลับกันได้รึยัง?” หวี่ไห่หรงจ้องมองฮูหนิว ประหญิงน้อยของนางต้องการตามหาตัวหลิงฮันราวกับจะเป็นจะตาย ตอนนี้เมื่อพบตัวหลิงฮันแล้ว จึงถึงเวลาที่สมควรจะกลับถิ่นฐานเสียที
“ไม่กลับ!” ฮูหนวกอดรัดหลิงฮันแน่น “หนิวจะไปเล่นกับหลิงฮัน!”
หวี่ไห่หรงกลายเป็นไร้คําพูด ประมุขหญิงน้อยของนางคือคนที่มีตราประทับแห่งเต๋าอันยิ่งใหญ่ ของประมุขคนก่อนประทับเอาไว้ในร่างกาย ซึ่งทําให้ประหญิงน้อยมีโอกาสแทบจะสิบส่วนในการบรรลุเป็นราชานิรันดร์ระดับเก้าสําเร็จ แต่ทั้งๆ ที่เป็นแบบนั้น อีกฝ่ายกลับไม่มีนิสัยที่ทําให้ดูเหมือนตัวตนที่ยิ่งใหญ่เลยแม้แต่น้อย
โชคยังดีที่ที่นี่คือดินแดนแห่งเซียนฝั่งตะวันออกที่อ่อนแอ สมบัติที่นางพกติดตัวมาจึงสามารถปกปิดความลับจากเหล่าตัวตนที่ทรงพลังได้ หากระมัดระวังหน่อยคงไม่น่าพบเจอปัญหาอะไร
นางต้องจําใจยอมให้ประมุขหญิงน้อยของตนได้เที่ยวเล่นตามใจ เพราะไม่อย่างไรประมุขหญิงน้อยคงหาเรื่องน่าปวดหัวมาให้นางเพิ่มแน่ๆ
ยิ่งกว่านั้นนางก็มีภารกิจสําคัญอีกอย่างหนึ่งคือการจับตามองหลิงฮันด้วย นางต้องระมัดระวังไม่ให้หลิงฮันทํามิดีมิร้ายอะไรกับประมุขหญิงน้อย
“พี่ชายเอี๋ยน ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องขอตัวกลับไปเตรียมตัวก่อน” ใครบางคนกล่าวลาเอี๋ยนเซียนลู่
“ข้าก็ด้วย!”
“ข้าเองก็ขอตัว!”
ทุกคนจําเป็นต้องกลับไปยังชุมอํานาจของตนเองเพื่อเตรียมการให้พร้อม เนื่องจากการเดินทางภายในเขตแดนลี้ลับแห่งสวรรค์และปฐพี่นั้น คงไม่อาจหลีกเลี่ยงการปะทะกับเหล่าอัจฉริยะจากอาณาเขตสวรรค์กว่างสิ่งที่เป็นคู่ต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวได้
พวกเขาทุกคนโค้งตัวคารวะไปยังหวี่ไห่หรงก่อนจะเดินจากไป
หลิงฮันหันมองไปยังอสูรเฒ่าเงาโลหิตด้วยความรู้สึกเกรี้ยวกราดที่อัดแน่นอยู่ในอก
“เฒ่าชรา เจ้าที่เป็นถึงตัวตนระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้ แต่กลับลงมือกับข้าที่เป็นเพียงจอมยุทธระดับโลกียนิพพาน เจ้าคงไม่มีความละอายใจอยู่เลยสินะ?” เขาก้าวเดินขึ้นหน้าพร้อมกับกล่าว “แต่เดิมข้าตั้งใจว่าจะสังหารเจ้าหลังจากที่บรรลุระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าคงมีชีวิตอยู่ไม่ถึงตอนนั้นแล้วสินะ ถ้าเช่นนั้นก็มาสู้กันตอนนี้เลย!”
ณ เวลานี้อสูรเฒ่าเงาโลหิตกําลังอยู่ในสภาพที่อ่อนแอมาก อย่างมากที่สุดเขาก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกสิบปีหรือร้อยปีเท่านั้น
ระดับตัดวิญญาณหยินงั้นรึ?
สู้ไหว!
พลังต่อสู้ของหลิงฮันในตอนนี้สามารถทัดเทียมได้กับระดับตัดวิญญาณหยางก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าจักรพรรดิเช่นเขาคือจอมยุทธที่สามารถสู้ข้ามระดับได้หรอกรึ?
อสูรเฒ่าเงาโลหิตจ้องมองหลิงฮัน ก่อนจะเผยแววตาโหดเหี้ยม
ในสถานการณ์ที่มีราชานิรันดร์คอยควบคุมอยู่เช่นนี้ ทําให้เขาไม่สามารถต่อรองใดๆ ได้แท้ๆ แต่หลิงฮันกลับเป็นฝ่ายยื่นโอกาสมาให้เขาด้วยตัวเองเสียนี้ สถานการณ์กําลังจะพลิกผัน! เขาจะจับตัวหลิงฮันมาเป็นตัวประกัน และสั่งให้ราชานิรันดร์มอบเม็ดยาล้ำค่าสําหรับฟื้นฟูแก่นพลังชีวิตมา!
หากทําเช่นนี้ เขาก็จะสามารถกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง
เมื่อเกิดความคิดเช่นนี้ ชายชราก็ไม่สามารถควบคุมตนเองได้อีกต่อไป “ครืนน” เงาสีโลหิตถูกปลดปล่อยออกมาจากด้านหลังของเขา และกระเพื่อมเคลื่อนไหวไปมาราวกับมีชีวิต
จริงอยู่ที่พลังบ่มเพาะของเขาลดลงมามากมายนัก แต่หลิงฮันก็บ้าบินเกินไปจริงๆ ที่คิดจะต่อกับเขาด้วยพลังบ่มเพาะในระดับโลกียนิพพาน ซึ่งมีความแตกต่างกันถึงหนึ่งระดับใหญ่!