เมื่อเขาคิดถึงห้าปีที่เขาจากไป ฉากที่ฉินซีเลี้ยงดูเสี้ยวเสี้ยวคนเดียวด้วย หยางเฉินก็รู้สึกปวดใจ
ฉินซีดูเหมือนรู้สึกได้ถึงความรู้สึกผิดของหยางเฉิน ฉินซียิ้มอย่างอ่อนโยน “สามี มีคุณอยู่กับเราสองแม่ลูก ฉันก็มีความสุขมากแล้ว!”
หยางเฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม “คุณวางใจได้ ผมจะเคียงข้างคุณและลูกสาวอย่างแน่นอน ไม่เพียงแต่ชาตินี้ แต่ชาติหน้าและชาติหน้าด้วย!”
“ลูกสาวยังอยู่ที่นี่นะ!”
ฉินซีมองบนใส่หยางเฉิน และพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย
หลังจากที่ครอบครัวสามคนออกจากห้องไป หยางเฉินเพิ่งรู้ว่า ฉินซีได้เตรียมอาหารเช้าตั้งแต่เช้าตรู่
“สวัสดีตอนเช้า พี่หยาง พี่สะใภ้ เสี้ยวเสี้ยว!”
ในเวลานี้ เฝิงเสียวหว่านก็เดินออกมาพร้อมกับฉินยี
การที่ทั้งสองจับมือกัน ดูเหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ
หลังอาหารเช้า ฉินซีพาลูกสาวไปโรงเรียนอนุบาลก่อน และฉินยีก็ออกไปกับเฝิงเสียวหว่านด้วยเช่นกัน
ในบ้าน เหลือเพียงหยางเฉินและฉินต้าหย่งสองคน
เดิมที หยางเฉินจะส่งภรรยาและลูกสาวไป แต่ฉินต้าหย่งบอกว่าเขามีเรื่องจะคุยกับเขา ดังนั้นเขาจึงอยู่มาจนถึงตอนนี้
“หยางเฉิน คุณน่าจะรู้ตัวตนของผมแล้วใช่ไหม?”
ฉินต้าหย่งมองไปที่หยางเฉินและถาม
หยางเฉินพยักหน้า “ผมรู้ คุณมาจากตระกูลฉินในเมืองคิงเฉา”
ขอเพียงเขาต้องการรู้ เขาก็สามารถรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับฉินต้าหย่งได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม เขาไม่อยากที่จะสำรวจตัวตนที่แท้จริงของฉินต้าหย่ง
เว้นแต่ฉินต้าหย่งจะบอกเขาเป็นการส่วนตัว
ฉินต้าหย่งถอนหายใจเบาๆ”อันที่จริง ผมเป็นสมาชิกของแผนการพัฒนายอดฝีมือของตระกูลฉิน นี่เป็นครั้งที่แล้วที่ฉินชางของตระกูลฉินในเมืองคิงเฉามาหาผม ผมเพิ่งรู้”
“เดิมที ผมไม่อยากบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมแค่อยากจะแบกรับคนเดียว แต่ผมคิดไม่ถึงว่า ภูมิหลังของตระกูลฉินจะใหญ่โตขนาดนี้ แม้ผมอยากจะแบกรับคนเดียว แต่แบกรับไม่ไหว”
ฉินต้าหย่งหัวเราะเยาะตัวเอง“คิดไม่ถึงว่า ในท้ายที่สุด มันก็จะยังสร้างปัญหาให้คุณ หากคุณไม่ได้ส่งคนไปช่วยผมเมื่อวานนี้ เกรงว่าผมจะต้องตายไปแล้วในตอนนี้”
“พ่อ อย่าคิดอย่างนั้น คุณเป็นพ่อตาและพ่อของผม ธุระของคุณก็เป็นธุระของผม จะรบกวนอะไรกัน?”
หยางเฉินพูดอย่างรวดเร็ว แล้วถามอีกครั้ง “พ่อ ช่วยบอกผมทีว่าตอนนี้คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”
“ไม่ว่าคุณต้องการอะไร ผมจะช่วยคุณ!”
เขารู้ว่า ตั้งแต่ฉินต้าหย่งได้พูดคุยเรื่องนี้กับเขาเพียงลำพัง เขาต้องการความช่วยเหลือจากเขาอย่างแน่นอน
คำพูดของหยางเฉิน ทำให้หัวใจของฉินต้าหย่งเต็มไปด้วยความอบอุ่น และเมื่อเขานึกถึงสิ่งไม่ดีที่เขาได้ทำต่อหยางเฉิน เขาก็รู้สึกผิดมาก
“หยางเฉิน ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณจริงๆ”
ในที่สุด ฉินต้าหย่งก็พูดประโยคนี้
หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย“พ่อ ท่านพูดมาได้เลย ขอเพียงเป็นสิ่งที่ผมสามารถทำได้ ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอน!”
“ผมอยากกลับบ้านของตระกูลฉินสักครั้ง!”
หลังจากที่ฉินต้าหย่งพูดจบ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขากัดฟันและพูดว่า “ผมต้องการค้นหาความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นกับแผนการพัฒนายอดฝีมือของตระกูลฉิน?”
“และผม มาจากตระกูลฉินในเมืองคิงเฉาหรือไม่ ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไร ถ้าใช่ ผมอยากรู้ว่าใครคือพ่อแม่แท้ๆของผม?”
ในเวลานี้ ฉินต้าหย่งเจ็บปวดมาก
เขารู้ตั้งแต่เด็กว่า เขาไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่เป็นลูกบุญธรรมของตระกูลฉินในเจียงโจว และเขาไม่เคยรู้สึกถึงความรักจากพ่อแม่ของเขาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก
ไม่มีใครรู้ ตั้งแต่เด็กเขาก็มีปมในใจ
จนถึงตอนนี้ เขามักจะฝันว่าเขาถูกขังอยู่ในห้องมืดเล็กๆที่ไม่มีแสงใดๆ ราวกับว่าเขาอยู่ในความมืดมิดไม่รู้จบ
ทุกครั้ง เขาจะตื่นขึ้นจากความฝันนี้
จนกระทั่งตระกูลฉินในเมืองคิงเฉามาพบเขา เขาจึงรู้ว่า ที่แท้ตนเองเป็นสมาชิกของแผนการพัฒนายอดฝีมือ
เขาไม่แน่ใจว่า เขาเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับตระกูลฉินในเมืองคิงเฉาไหม แต่สิ่งที่แน่นอนคือ ฉากในฝันของเขาเกิดขึ้นในตระกูลฉินในเมืองคิงเฉา
ดังนั้น เขาจึงต้องการกลับไปที่ตระกูลฉินในเมืองคิงเฉา
“ได้!”
หยางเฉินตกลงโดยไม่ลังเล และกล่าวว่า “ขอเพียงคุณต้องการไป ผมสามารถพาคุณไปที่นั่นได้เดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ฉินต้าหย่งก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย คว้ามือของหยางเฉินไว้แน่นแล้วถามว่า “ไปได้จริงๆเหรอ?”
หยางเฉินพยักหน้า “ในโลกนี้ ไม่มีที่ใดที่ผม หยางเฉินไม่กล้าไป อย่าว่าแต่ตระกูลฉินเลย แม้แต่ตระกูลคิงเฉา หากท่านต้องการไป ผมก็จะพาท่านไปที่นั่น!”
เมื่อมองไปทั้งจิ่วโจว มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถคุกคามหยางเฉินได้
สำหรับตระกูลฉินนั้น เป็นเพียงตระกูลชั้นยอดในเมืองคิงเฉา ซึ่งเป็นตระกูลที่ไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพ แล้วจะทำอะไรเขาได้ล่ะ?
“โอเค งั้นเราไปกันเลย!”
ดวงตาของฉินต้าหย่งกระพริบด้วยแสง และเขาก็ตัดสินใจได้ทันที
เขารู้ว่าลูกเขยของเขาแข็งแกร่งเพียงใด ขอเพรยงหยางเฉินบอกว่าไม่เป็นไร ก็ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน
บ้านสีดำหลังเล็กในความฝัน ทรมานเขามานานเกินไป และเขาหวังว่าเขาจะสามารถปรากฏตัวในบ้านของตระกูลฉินในตอนนี้
“งั้นเราไปกันตอนนี้เลย!”
หลังจากที่หยางเฉินพูดจบ เขาก็ผลักรถเข็นของฉินต้าหย่งออกไปด้วยตนเอง
เยี่ยนตูในตอนนี้ สถานการณ์ร้ายแรงมาก แต่มีชายที่แข็งแกร่ง 20 คนที่ “ส่ง” จากพันธมิตรตระกูลคิง และไม่มีใครสามารถคุกคามญาติๆของหยางเฉินได้ในขณะนี้
นอกจากนี้ ยังมีตระกูลหลง สามชั่วอายุคน ได้ปั้นแม่ทัพทั้งสิบสองคนของสำนักประตูมังกรด้วยทรัพยากรทางการเงินจำนวนมหาศาล
อาจกล่าวได้ว่า เยี่ยนตูในวันนี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพไม่ออกมา และแม้ว่ากษัตริย์ทั้งสี่ของตระกูลคิงจะมายังเมืองเยี่ยนตูด้วยตนเอง พวกเขาก็จะไม่สามารถคุกคามหยางเฉินได้
สำหรับพันธมิตรลับที่พันธมิตรตระกูลเดอะคิงกับกองกำลังสูงสุดในเมืองเหมียว เกรงว่าก็จะไม่ประสบความสำเร็จในเวลาอันสั้น
ส่วนฉินต้าหย่งต้องการไปหาตระกูลฉินในเมืองคิงเฉา เพียงเพื่อค้นหาความจริง ใช้เวลาไม่นานเกินไป ไปตอนนี้ ก่อนค่ำก็สามารถกลับถึงบ้านอย่างแน่นอน
สนามบินนานาชาติเยี่ยนตู ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ถูกปิดกั้น มีเครื่องบินส่วนตัวจอดอยู่
“คุณหยาง!”
เมื่อหยางเฉินและฉินต้าหย่งมาถึง ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายทั้งแปด ได้รออยู่แล้ว
ผู้แข็งแกร่งทั้ง 8 คนนี้ เป็นเพียงผู้แข็งแกร่งบางส่วนของพันธมิตรตระกูลคิง เดิมทีพันธมิตรตระกูลคิงได้ส่งผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดเก้าคนและผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลาย 11 คน
ผู้แข็งแกร่งแดนราชาจุดสูงสุดทุกคน หยางเฉินได้จัดไว้ในเยี่ยนตูเพื่อปกป้องญาติของเขา และในบรรดาผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายสิบเอ็ดคน สามคนได้ออกมาจากเมืองคิงเฉา
เพราะว่าจะไปที่เมืองคิงเฉา เมื่อเกิดความขัดแย้งขึ้น จะเป็นเรื่องยากมากสำหรับผู้แข็งแกร่งที่ออกจากเมืองคิงเฉา
ดังนั้น หยางเฉินจึงไม่นำผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายสามคนที่มาจากเมืองคิงเฉาไป
ฉินต้าหย่งเดาได้นานแล้วว่า หยางเฉินนั้นทรงพลังมาก แต่เมื่อเขาเห็นด้วยตาของเขาเองว่าชายผู้ทรงพลังทั้งแปดคนที่น่าสะพรึงกลัว เหมือนคนรับใช้ เดินตามหยางเฉินไป เขาก็ยังตกใจมาก
“หยางเฉิน คนเหล่านี้เป็นของคุณทั้งหมดเหรอ?”
เครื่องบินส่วนตัวเริ่มบินแล้ว ฉินต้าหย่งถามด้วยความประหลาดใจ