ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1416 ความเกลียดแค้น
เชียนหยวน ชิกะสีหน้าเปลี่ยนไป
เธอรีบหันไปมองคนคนนี้ทันที เมื่อเห็นว่าเป็นน้องเขยตัวดีของเธอ เธอก็หน้าแดงขึ้นมา เธอจิกมือของตนเองอยู่ใต้โต๊ะจนเลือดแทบออก
เธอจงเกลียดจงชังผู้ชายคนนี้มาก
เพราะว่า นี่คือคนที่เธอเคยดูถูก แต่ต่อมาก็ได้ใช้กำลังของตนเองมาแสดงให้เห็นว่าการตัดสินใจของเธอในตอนนั้นมันผิด
เชียนหยวน ชิกะเกลียดจนสีหน้าแสดงออกมาชัดเจน
แต่สุดท้าย เธอก็ไม่กล้าปริปาก หลังจากนั้น จนกระทั่งงานเลี้ยงจบลง เธอก็นั่งอยู่ตรงโต๊ะอย่างหม่นหมอง ไม่กล้าเคลื่อนไหวตามอำเภอใจอีก
เมื่องานเลี้ยงจบลง ก็เป็นไปตามคาด คุณปู่ของเชียนหยวนล๋ายเย่ก็ได้ประกาศ ในตอนกลางคืนจะพาทุกคนไปเดินเล่นที่แม่น้ำคิววาย
แม่น้ำคิววาย?
เส้นหมี่ไม่เคยได้ยินชื่อนี้ จึงหันไปมองชายที่อยู่ข้างๆ
“พี่คะ นั่นคือสถานที่แบบไหนหรือคะ? พวกเราจะไปเดินเล่นกันหรือ?”
“อืม”
ชายหนุ่มสวมชุดคลุมให้ลูกสาวไปด้วย แล้วก็ตอบกลับนิ่งๆด้วยการพยักหน้าไปด้วย
ก็แค่แม่น้ำ สำหรับเขาแล้ว มันก็แค่เดินเล่นเฉยๆ
แต่เมื่อแสงดาวที่อยู่อีกด้านได้ยิน หญิงสาวที่ได้เคยศึกษาสถานท่องเที่ยวของประเทศนี้มานานแล้ว ดวงตาสีเคลือบเงานั้นก็เบิกตากว้าง
“พระเจ้า แม่น้ำคิววาย? นี่ฉันหูฟาดไปหรือเปล่า? จะพาพวกเราไปที่นั่นด้วยหรือ!!”
ม็อกโก “ทำไมหรือ? ที่นั่นมีความพิเศษมากหรือ?”
ไชยันต์และดิลก ก็ได้หันไปมองเธอด้วย รอฟังความเป็นมา
สุดท้าย หญิงสาวก็ได้พูดขึ้น “นั่นคือแม่น้ำที่ราชวงศ์เท่านั้นที่สามารถไปเชยชมได้นะ ได้ยินมาว่าในนั้นมีดอกบัวโบราณที่หายากปลูกเต็มไปหมด แถมตามตำนานเล่าขานสืบต่อกันมายังเป็นในประเทศของเราด้วย และใต้ดอกบัวก็ยังมีหอยแมลงภู่เต็มพื้นไปหมด เพียงแค่หยิบขึ้นมาส่งๆหนึ่งชิ้น ด้านในยังมีไข่มุกน้ำเงินที่ล้ำค่า!”
“ไข่มุกน้ำเงิน?”
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ก็ทำให้คนที่อยู่ข้างๆตกใจไปหมด
แม้แต่ไชยันต์ที่อยู่มาจนอายุปูนนี้แล้วเคยเห็นสมบัติมากมายมาแล้ว ก็ยังแสดงสีหน้าสนใจออกมา
“ดูเหมือนว่า ตระกูลคิววายได้เห็นว่าพวกเราเป็นแขกคนสำคัญแล้ว สถานที่ดีๆแบบนี้ ยังพาพวกเราไปด้วย”
“อืมอืม ดีจริงๆ”
ดิลกพูดสมทบ
ส่วนแสงดาวที่อยู่ทางด้านนี้หลังจากรู้ว่าจะได้ไปที่นั่น ก็ดีใจมาก
เมื่อผ่านไปครึ่งชั่วโมง เมื่อพ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่ได้พาทุกคนที่นั่งอยู่บนรถมาถึงหน้าพระราชวังแล้ว ก็ได้มีคนรอพวกเขาอยู่ด้านในแล้ว
“เหนื่อยหน่อยนะ!”
พ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่ลงจากรถ เมื่อเจอคนคนนี้ ทั้งที่เป็นหัวหน้าสมาคมชนชั้นสูงแล้วแท้ๆ
แต่ว่า เขาก็ยังคงแสดงความขอบคุณต่อคนอื่นอย่างมีมารยาท
เห็นได้ชัดว่า ที่นี่และตระกูลคิววายของเขาห่างชั้นกันมาก
เมื่อตระกูลหิรัญชาทุกคนเห็นดังนั้น ก็เดินตามหลังเขาอย่างมีระเบียบ จนกระทั่งทุกคนเข้าไปแล้ว เมื่อมองเห็นแม่น้ำที่ส่องประกายระยิบระยับในตอนกลางคืนแล้ว กลายเป็นแม่น้ำที่สวยงามราวกับแดนสวรรค์
ทุกคนถึงได้ผ่อนคลายลง
“ว้าว หม่ามี๊ มีดอกบัวเยอะเลย สวยจังเลย!”
หนูรินจังเป็นคนแรกที่ร้องตะโกนออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นวิวสวยนี้ เธอวิ่งไปริมแม่น้ำ เธอเห็นบนผิวของแม่น้ำที่กำลังไหลช้าๆนั้น มีดอกไม้ดอกใหญ่อยู่เต็มไปหมด
เธอตื่นเต้นจนปรบมือขึ้น
ชินจังและคิวคิวเองก็ดีใจมาก พวกเขาตามหลังของน้องสาวไปด้วย แม้แต่หนูดาราที่อายุไม่ถึงสองขวบ ก็ได้พยายามยื่นแขนเล็กๆออกไปในอ้อมกอดของพ่อ
“ดอก……ดอกไม้……”
เธอยังเด็ก ยังพูดไม่ชัด
แต่ว่า เธอเองก็รู้ว่านั่นคือดอกไม้ที่สวยงาม
ม็อกโกพูดอะไรไม่ออก จึงอุ้มเธอมาดูใกล้ๆด้วย
หลังจากผ่านไปสิบนาที ทุกคนก็ได้ขึ้นเรือสำราญลำหนึ่ง และของว่างหรูหรามากมายก็ถูกเสิร์ฟมาด้วย
“ทุกคนลองชิมดูสิ ทั้งหมดนี่ เป็นของว่างที่โดดเด่นมากในท้องถิ่น ตอนที่กำลังเชยชมวิวทิวทัศน์ของแม่น้ำ ก็ลิ้มลองของว่างไปด้วย”
คุณนายคิววายเองก็ตามมาด้วย เมื่อเห็นของว่างเหล่านี้ถูกเสิร์ฟออกมา เธอที่เป็นเจ้าถิ่น จึงชักชวนทุกคนให้ลิ้มลองอย่างกระตือรือร้น
เชียนหยวนล๋ายเย่ “ที่รัก นี่น่ะ พ่อครัวของทางพระราชวังเป็นคนทำเลยนะ ลองชิมดูสิคะ ที่อื่นหาทานไม่ได้เลยนะ”
จู่ๆเด็กสาวก็เข้ามาใกล้ใบหูของสามี แล้วพูดเบาๆ
คณาธิปตัวแข็งทื่อไป
ในงานเลี้ยงเขาได้ดื่มไปบ้าง ในตอนนี้ ร่างกายกำลังร้อน จู่ๆลมหายใจหอมหวานของเด็กสาวลอยเข้ามาใกล้ใบหู เขาก็สูดลมหายใจเข้าลึก……
รู้สึกเหมือนร่างกายจะร้อนผ่าวกว่าเดิมแล้วสิ
“อืม……”
เขารีบหยิบของว่างขึ้นมาชิ้นหนึ่ง จากนั้นก็เอาเข้าปากไป
ทันใดนั้น เรือสำราญก็ได้แล่นมาถึงกลางแม่น้ำ และเจ้าเด็กน้อยสามคนในตอนนี้ ก็ได้ค้นพบความลับของหอยแมลงภู่ตัวใหญ่ที่ก้นแม่น้ำแล้ว
และแล้วเมื่อพวกเขาได้รับอนุญาต ก็เริ่มใช้อุปกรณ์ที่ทางเรือสำราญเตรียมให้มาตักตวง
“หม่ามี๊หม่ามี๊ หนูจะตักหอยแมลงภู่ตัวใหญ่ๆให้นะ จะทำสร้อยไข่มุกน้ำเงินให้!”
“เอาสิ”
“หม่ามี๊ ผมด้วย ผมจะทำผงไข่มุกให้สักขวด ใช้ทำที่มาร์คหน้า”
คิวคิวเองก็ไม่ยอมแพ้
มีเพียงอิคคิว ที่กำลังถือที่ตักแล้วพยายามตักอยู่ เสียแรงมากทีเดียว
เมื่อแสงดาวที่อยู่ข้างๆเห็นดังนั้น ก็โกรธจนกระทืบเท้า “ผงไข่มุก? ทำที่มาร์คหน้า? ที่พวกเธอรู้ไหมว่าไข่มุกน้ำเงินนี่หายากที่แค่ไหน? ถึงได้สิ้นเปลืองขนาดนี้?”