“ไอ้เด็กนรก บรรพกาลผู้นี้จะสังหารเจ้าเสีย!”
ในเวลานั้นเองทางเต๋าบรรพกาลไฟก็ร้องลั่นขึ้นมา
คลื่นพลังไฟที่รุนแรงกว่าก่อนหน้ามหาศาลปะทุขึ้น
เวลานี้บนท้องฟ้ามันเปี่ยมล้นไปด้วยเพลิงแดงทุกหนแห่ง
ดูแล้วเต๋าบรรพกาลไฟคงเดือดดาลขึ้นมาจริงๆ
“มารคลั่งระบำเพลิง! ตายเสียเถอะ! ตาย! ตาย!”
ลูกบอลไฟนั้นมันระเบิดออกรอบกายเย่หยวนจนทำให้มิติสั่นสะท้าน
พริบตาเดียวนั้นตัวเย่หยวนก็ถูกไฟคลอกปิดทางสิ้น
“มารคลั่งระบำเพลิง! ข้าได้ยินว่านี่มันเป็นท่าไม้ตายที่รุนแรงที่สุดของเต๋าบรรพกาลไฟ รุนแรงได้สมชื่อจริง!”
“วิชานี้มันแทบจะเผาทำลายโลกหล้าลงได้!”
“ท่านนักบุญฟ้าครามคงไม่เป็นไรใช่ไหม?”
…
เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเต๋าบรรพกาลไฟลงมือครั้งนี้ด้วยท่าไม้ตายสุดยอดของตนออกมาพวกเขาต่างก็เกิดห่วงขึ้นลึกๆ ในใจ
เพราะในหมู่เต๋าบรรพกาลแล้วมันไม่มีใครที่จะจัดการลงได้ง่ายๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวิชาที่เป็นไม้ตายเช่นนี้ด้วยแล้วมันย่อมจะมีพลังทำลายฟ้าดินลงได้อย่างแท้จริง
วินาทีที่มารคลั่งระบำเพลิงถูกปลดปล่อยออกมานั้นคลื่นพลังวิญญาณรอบๆ มันก็ถูกเผาไหม้ไปจนสิ้น
แค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าวิชานี้รุนแรงเท่าใด
แต่ในเวลานั้นเองหลินเฉาเถียนก็หรี่ตาลงก่อนจะนิ้วนี้ขึ้นมาปล่อยวิชาออกไป
“วสันต์วาโยหมื่นลี้!”
คลื่นพลังธาตุไม้รุนแรงนั้นมันพุ่งเข้าใส่ใจกลางมารคลั่งระบำเพลิงทันที
ไม้เสริมไฟ!
มารคลั่งระบำเพลิงของเต๋าบรรพกาลไฟนั้นมันยิ่งปะทุคลั่งขึ้นมาด้วยพลังของวสันต์วาโยหมื่นลี้ที่หลินเฉาเถียนปล่อยออก
ทะเลเพลิงที่สุดแสนรุนแรงนั้นมันค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็นสีดำขึ้นเรื่อยๆ
พร้อมๆ กันนั้นความร้อนในพื้นที่มันก็พุ่งทะยานขึ้นไปอีกหลายองศา!
เวลานี้แม้แต่มิติก็ยังถูกเผาไหม้ลง
เมื่อเต๋าบรรพกาลไฟเห็นเช่นนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นอย่างสุดตัว “ฮ่าๆๆ… เจ้าบ้านี่! ขอดูหน่อยเถอะว่าจะยังไม่ตายหรือไม่!”
สีหน้าของคนทั้งหลายเปลี่ยนสีไป
ไม่มีใครคิดฝันว่าการโจมตีของหลินเฉาเถียนนั้นมันกลับจะไปเพิ่มพลังประสานให้แก่มารคลั่งระบำเพลิงของเต๋าบรรพกาลไฟจนทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากล้ำ
หลินเฉาเถียนนั้นควบคุมกฎธาตุไม้ แน่นอนว่าพลังของเขานั้นมันย่อมจะพัฒนาไปจนถึงขั้นสูงสุด
พลังธาตุไม้นั้นมันถูกสอดเข้าไปอย่างแม่นยำทำให้มารคลั่งระบำเพลิงนี้รุนแรงขึ้นจนเผาไหม้ได้แม้แต่ห้วงมิติ
เวลานี้เจ้าไฟนั้นมันส่งคลื่นพลังที่รุนแรงเสียกว่าตัวเต๋าบรรพกาลผู้ใช้มันออกมา
“ให้ตายสิ! เจ้าหลินเฉาเถียนนี้มันชั่วช้าดีจริงๆ!” มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนั้นกล่าวขึ้นมา
เวลานี้แม้แต่เทียนชิงก็ยังต้องหรี่ตาลงมอง “ข้ายังประมาทหลินเฉาเถียนนี้มันไป! วิชานี้มันสุดแสนรุนแรงอย่างแท้จริง หากเย่หยวนมันมีพลังกฎสามอย่างแล้วมันอาจจะยังพอต้านวิชานี้ไว้ได้ แต่เวลานี้มันคงแทบเอาตัวไม่รอดเป็นแน่!”
ที่ด้านข้างตัวเยวี่ยเมิ่งลี่นั้นเองก็หน้าถอดสีไปด้วยความกังวลไม่น้อย
ฟู่!
แต่ในเวลานั้นเองที่มันกลับเกิดความเคลื่อนไหวขึ้นกลางทะเลเพลิง เงาร่างหนึ่งพุ่งทะยานขึ้นมาใส่ตัวเต๋าบรรพกาลไฟ
แล้วจะเป็นใครไปได้นอกจากเย่หยวน?
เวลานี้ในระยะราวสามสิบก้าวรอบๆ ตัวเขานั้นมันได้มีจุดแสงมากมายล้อมกายเขาไว้ทำให้ดูเหมือนเป็นดั่งโล่เพชรที่สุดแสนสวยงาม!
เทียนชิงนั้นอ้าปากค้างขึ้นมาด้วยความตกตะลึง “นี่มัน… เจ้าหมอนี่มันอัจฉริยะเกินไปแล้ว! เขานั้นกลับใช้พลังกฎเต๋าดาบกระจายออกมาเป็นพื้นที่สร้างตาข่ายดาบไร้พ่ายขึ้นมา! นี่มันคือพื้นที่เต๋าดาบ!”
เขานั้นไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับจะคิดใช้วิธีการเช่นนี้เพื่อปกป้องตัวเองจากกฎแห่งไฟ!
ความเร็วของเย่หยวนนั้นมันสูงล้ำเป็นทุนเดิม วินาทีเดียวนั้นเขาก็มาถึงตัวเต๋าบรรพกาลไฟได้
ตอนนี้ตัวเต๋าบรรพกาลไฟนั้นกำลังตื่นเต้นดีใจคิดว่าเย่หยวนจะตายลงแน่แล้ว
แต่พริบตาต่อมาเย่หยวนกลับมาปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา ทำให้เขาแทบจะต้องกระโดดตัวขึ้นด้วยความสะดุ้งตกใจ
แต่เวลานี้คิดจะหนีมันก็สายเกินไปแล้ว
พื้นที่เต๋าดาบของเย่หยวนนั้นมันค่อยๆ ขยายขึ้นจนกลืนร่างเต๋าบรรพกาลไฟเข้าไปภายใน
“เอก… ภพ!”
เย่หยวนกล่าวคำพูดนี้ออกมาด้วยความเย็นเยือก
เจ้าจุดแสงที่ดูเหมือนดวงดาวรอบๆ กายของเขานั้นมันพุ่งขึ้นมาเต็มท้องฟ้า
เต๋าบรรพกาลไฟนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้น ตอนนี้เขาไม่เหลือเวลาให้คิดมากมายและรีบใช้พลังโลกของตนออกมารับพยายามใช้พลังไฟอันรุนแรงนั้นเจาะหนีจากพื้นที่เต๋าดาบของเย่หยวน
เพียงแค่ว่าดวงดาวทั้งหลายนั้นมันเหมือนเป็นดาบคมกริบที่พร้อมตัดทุกสิ่งอย่าง
เวลานี้ที่แห่งนี้มันได้กลายเป็นดินแดนของเย่หยวนไปสิ้นเชิง!
จิตดาบมากมายนั้นมันพุ่งผ่านทะลุพลังโลกของเต๋าบรรพกาลไฟและเฉือนร่างของเขาทันที
“อ้ากก!!”
เสียงร้องโหยหวนนั้นมันดังขึ้นมาจากภายในพื้นที่เต๋าดาบจนทำให้คนที่ได้ยินต้องรู้สึกขนลุก
เสียงร้องนั้นมันดังทะลุเสียดเข้าไปถึงจิตใจของผู้คน
พวกเขาทั้งหลายนั้นต่างได้แต่อ้าปากค้างมองดูภาพตรงหน้าอย่างไม่อาจคิดเรื่องใดๆ ได้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใดเสียงร้องนั้นมันค่อยจางหายหยุดลง
เย่หยวนเก็บ ‘เอกภพ’ ลงก่อนจะเผยให้เห็นร่างหนึ่งร่วงตกลงมา
ตุบ!
ร่างของเต๋าบรรพกาลไฟนั้นตกลงมาถึงพื้นดินพร้อมอาการชักกระตุกไม่หยุด
ร่างกายของเขานั้นมันเหมือนถูกเลื่อยตัดมีบาดแผลของดาบทุกหนแห่ง
พร้อมๆ กันนั้นคลื่นพลังจากร่างของเขามันก็สุดแสนจะอ่อนแอ ดูท่าคงใกล้ตายเต็มทน
“ซี๊ด…”
เสียงสูดหายใจเย็นเยือกดังขึ้นมาเมื่อคนทั้งหลายได้เห็นภาพอันน่าสยดสยองนี้
ภาพตรงหน้านี้มันสั่นสะเทือนเข้าไปถึงจิตใจอย่างแท้จริง
เต๋าบรรพกาลนั้นกลับถูกเล่นงานจนไม่เหลือแม้แต่เศษซากความเป็นคน!
เรื่องราวเช่นนี้มันเคยเกิดขึ้นมาก่อนด้วยหรือ?
แม้แต่เทียนชิงนั้นเองก็ยังแทบลืมหายใจเมื่อได้เห็น
จัดการเต๋าบรรพกาลลงอย่างเด็ดขาดเช่นนี้แม้แต่ตัวเขาก็ไม่อาจทำได้
“อ-เอกภพหรือ? ภายในระยะดินแดนนั้นข้าคือผู้ครองเอกภพ! ช่างสมชื่อเอกภพ! ช่างเป็นเอกภพที่ไร้เหตุผลเสียจริง! พื้นที่เต๋าดาบนั้นมันกลายเป็นดินแดนที่ไร้ต้าน! หากเข้าไปแล้วคนผู้นั้นจะต้องตายตกลงอย่างแน่นอน!” เทียนชิงนั้นอดกล่าวชมขึ้นไม่ได้
เขานั้นตื่นตะลึงกับวิชานี้ของเย่หยวนอย่างมาก
เย่หยวนนั้นเพิ่งจะบรรลุพลังกฎมาได้ไม่นานแต่การใช้เต๋าดาบของเขานั้นมันกลับเหนือล้ำกว่าคำว่าสมบูรณ์ไปแล้ว
มันอาจจะดูเหมือนแค่พื้นที่เต๋าดาบแต่ด้วยประสบการณ์ต่อสู้ของเทียนชิงนั้นมีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่ามันไม่ได้มีดีแค่นั้น?
วิชา ‘เอกภพ’ นี้มันคือการใช้พลังโลกผสานเข้ากับพลังกฎได้อย่างลงตัว!
หรือก็คือมันเป็นการที่เย่หยวนนั้นใช้พลังกฎแห่งเต๋าดาบออกมาภายในระยะของพิภพโกลาหลอย่างถึงที่สุด
ภายในระยะนี้พลังโจมตีของเย่หยวนมันจะไร้ขีดจำกัด!
พลังกฎเต๋าดาบอันไร้สิ้นสุดนั้นมันจะพุ่งเข้าโจมตีต่อเนื่อง เมื่อใดที่หมดแรงป้องกันมันก็คือความตาย
“ท่านเทียนชิง นี่มันก็แค่พื้นที่เต๋าดาบหนึ่ง จะรุนแรงได้ปานนั้น?” เทียนฉิงนั้นถามขึ้นมา
เทียนชิงจึงหันกลับไปตอบ “ต่อให้บรรพบุรุษผู้นี้เข้าไปภายในข้าก็คงไม่อาจจะออกมาได้ง่ายๆ เช่นกัน! พลังของมันนั้นมิได้มีแค่พลังกฎเต๋าดาบ แต่มันเป็นการใช้พลังกฎเต๋าดาบผสานกับพลังโลกต่างหากที่น่ากลัว! หากให้ข้าเดานั้นพลังโลกของเย่หยวนนั้นมันคงเหนือล้ำนักยุทธทั่วๆ ไปนับสิบๆ เท่าเป็นแน่! มันแตกต่างจากคนทั่วไปสิ้นเชิง!”
เมื่อคนเผ่าเทวาได้ยินเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นตามๆ กัน
เพราะพวกเขานั้นไม่นึกฝันว่าบรรพบุรุษเทียนชิงจะประเมินเย่หยวนสูงส่งเช่นนี้
หากเป็นเช่นนั้นจริงมันก็จะเท่ากับเป็นการยอมรับว่าเย่หยวนในเวลานี้มันเริ่มจะเป็นภัยอย่างแท้จริงกับเทียนชิงแล้ว!
เรื่องนั้นชาวเทวาทั้งหลายย่อมจะไม่เคยคิดถึง!
เย่หยวนนั้นยังคงยืนมือไพล่หลังหันไปมองหลินเฉาเถียน “เอาล่ะ ทีนี้เจ้าเห็นหรือยังว่าข้านั้นจะเอาอะไรปกป้องพวกเขา?”
หลินเฉาเถียนนั้นอ้าปากพยายามเถียงตอบกลับไป
แต่คำพูดใดๆ นั้นมันกลับถูกเขาฝืนกลืนลงสิ้น
กำลังของเย่หยวนที่ได้แสดงออกมานี้มันเรียกได้ว่าถึงขั้นสมบูรณ์แบบ!
เย่หยวนที่ก้าวขึ้นมาถึงระดับพลังกฎได้นั้น ต่อให้มันจะเป็นแค่พลังกฎเต๋าดาบแต่เย่หยวนก็มีพลังพอจะเทียบเคียงกับเขาได้อย่างไม่พ่ายแพ้แล้ว
“จ-จำเอาไว้เถอะ! เจ้าหนู เรื่องครั้งนี้เราต่างไปทางใครทางมันอย่าได้มายุ่งเกี่ยวกันจะดีกว่า!” หลินเฉาเถียนกัดฟันกล่าวขึ้นมา
…………………